Rumor in love ข่าวฉาว? ข่าวลือ? ยังไงฉันก็รักเธอ

                          16
                       ไม่มีอะไร!
"พี่ฟางงง!!" เฟย์ตะโกนเรียกชื่อพี่สาวของตน เมื่อไปยังสถานที่ที่ร่างสูงบอก และเห็นพี่สาวของตนวิ่งออกจากบริเวณนั้นพอดี โดยที่พิมยังยืนยิ้มอยู่ที่เดิม

ส่วนแก้วที่พึ่งจะวิ่งมาถึง และเห็นเฟย์จ้องหน้าพิมที่ยังคงยิ้มอยู่ ก็เลยรีบจับแยกและกระซิบบอกว่า 'ไปหาฟางก่อนเถอะ เรื่องอื่นค่อยมาสะสางทีหลัง' เพียงเท่านี้เฟย์ก็พยักหน้าแล้วรีบวิ่งไปตามทางที่เห็นพี่สาวของตนวิ่งเข้าไป

เมื่อพวกเธอวิ่งตามร่างบางมาจนถึงศาลาแห่งหนึ่ง ก็ได้แต่หันมามองหน้ากันก่อนจะตัดสินใจเดินตามขึ้นไป แต่เมื่อเห็นสภาพของร่างบางก็ของเรียกชื่อร่างบางอย่างตกใจ

"พี่ฟาง !/ฟาง !" ทั้งสองสาวตะโกนเรียกชื่อพี่สาวและพื่อนสาวของพวกเธออย่างตกใจ เมื่อเข้าไปเห็นร่างบางที่นั่งกอดเข่าร้องไห้จนตัวโยนอยู่

"เฟย์? แก้ว? ฮึก" ร่างบางหันมามองทั้งสองด้วยดวงตาที่มีม่านน้ำตาบดบังอยู่

"พี่ฟางเป็นอะไร ร้องไห้ทำไม" เฟย์ถามอย่างห่วงใย

ก็สภาพของพี่สาวของเธอเล่นซะน่าตกใจ มีรอยแดงๆ บริเวณแก้มคล้ายๆ กับถูกตบมาก่อน ส่วนใบก็เต็มใปด้วยคราบน้ำตา เป็นคุณ คุณจะตกใจมั้ยล่ะ?!

"ปะ เปล่า ฮึก พี่ไม่ได้เป็นอะไร ฮึก" พูดติดๆ ขัดๆ ก่อนจะใช้มือปาดน้ำตาของตนเอง

"ไม่เป็นไรได้ไงอ่ะ ร้องไห้ซะขนาดนี้ พี่ฟางบอกมาเหอะน้า~" เฟย์ใช้ลูกอ้อนเผื่อพี่สาวของตนจะยอมคายความจริงออกมาบ้าง

"ฮึก พี่บอกแล้วว่า มะ ฮึก มะ ไม่มี ฮึก" ร่างบางพูดปนสะอื้น เมื่อนึกถึงคำสั่งของพิม

"พี่ฟาง..." เฟย์ที่กำลังจะถามต่อ แต่ก็ถูกแก้วห้ามเอาไว้

"แกอย่าพึ่งถามตอนนี้เลย ถามไปก็ไม่ได้อะไร" แก้วพูดโดยไม่ส่งเสียงออกมา เพียงแค่ขยับปากให้เพื่อนของดเเธอเข้าในเท่านั้น

ส่วนเฟย์ก็พยักหน้าเบาๆ ก่อนจะกอดปลอบพี่สาวของตนอย่างห่วงใย

จนเวลาล่วงมานานถึงสามชั่วโมง ร่างบางก็หลับคาอ้อมกอดของน้องสาวของเธอด้วยความเพลียจากการร้องไห้มาเป็นเวลานาน

"อ้าว...หลับแล้วหรอเนี่ย" เฟย์พูดอุบอิบอยู่คนเดียว ก่อนจะเรียกแก้วให้มาช่วยหาคนมาช่วยพาพี่ของตนกลับห้อง...



"อื้ออออออ..." ร่างบางครางออกมา พลางค่อยๆ เปิดเปลือตาขึ้นช้าๆ ก่อนจะยันตัวลุกขึ้น ปล้วมองไปรอบๆ ห้องด้วยความสงสัย

'เอ๊ะ! ฉันจำได้ว่าตอนนั้นฉันอยู่ที่ศาลากับเฟย์กับแก้วหนิ แล้วทำไม...'

"เขื่อนเป็นคนพาพี่ฟางมาส่งที่ห้องเอง พี่ฟาง" เฟย์พูดราวกับสามารถอ่านใจคนเป็นพี่ได้ "ไม่ต้องตกใจหรอกที่ทำไมเฟย์ถึงรู้ว่าพี่คิดอะไรอยู่ ก็ฟางพี่เล่นขมวดคิ้วจนจะกลายเป็นโบว์แล้วนั้น!"

"ฮะ!? หน้าพี่ดูออกขนาดนั้นเชียว!" ร่างบางถามอย่างตกใจ ก่อนจะเอามือลูบหน้าผากของตน

"ฮ่าๆๆๆ ไม่ขนาดนั้นหรอกพี่ฟาง คิกๆ แล้วตกลงเมื่อวาน..." เฟย์ที่ถามไม่ทันจบก็โดนร่างบางแทรกขึ้นมาก่อน

"พี่บอกว่าไม่มีไง! ทำไมครั้งนี้เข้าใจอะไรยากจัง" พูดพลางหยิบชุดและผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำทันที แต่ต้องชะงักเมื่อน้องของเธอพูดถึงคนคนหนึ่ง

"เรื่องนี้เกี่ยวกับพิมใช่มั้ย!?"

"มะ ไม่ใช่!" รีบปฏิเสธทันที ก่อนที่จะรีบหนีเข้าห้องน้ำไป

'เรื่องนี้ต้องเกี่ยวข้องกับยัยแป้นพิมนั้นแน่ๆ...'

เฟย์คิดในใจ เมื่อพูดถึงพิม เธอก็แอบสังเกตุเห็นพี่สาวของตนหน้าซีดไปอยู่พักหนึ่ง แล้วค่อยรีบปรับสีหน้าและพูดแทรกขึ้นมา ก่อนจะรีบหนีหายเข้าไปในห้องน้ำ

"ใช่แล้ว! ต้องเล่าให้พวกนู้นฟังก่อน" เฟย์บ่นอุบอิบกับตนเแง ก่อนจะรีบออกจากห้องไปหาเพื่อนของเธอทันที

ณ ริมหาด

เฟย์รีบวิ่งมาจนถึงริมหาดที่เคยนัดๆ กันเอาไว้ ว่าถ้าจะมาหาก็ให้มารวมตัวกันตรงนี้ เมื่อไปถึงก็เจอแก้ว เขื่อน และ โทโมะ นั่งหน้าตาเคร่งเครียดกันอยู่ที่โต๊ะแถวๆ นั้น

"แก้ว! เขื่อน! โทโมะ!" เฟย์ตะโกนเรียกชื่อเพื่อนและแฟนหนุ่มของตนเองมาแต่ไกล ก่อนที่จะวิ่งมานั่งลงข้างๆ แฟนหนุ่มของตนนั่นก็คือ 'เขื่อน'

"เป็นไง? ฟางยอมบอกอะไรมั้ย" แก้วถาม โดยที่มีคนอื่นๆ นั่งจ้องมองอย่างมีหวัง

"ไม่อ่ะ" คำคำเดียวที่มีสองพยางค์ สามารถทำให้คนที่มีหวังแทบจะคอตกได้ทั้งหมด "แต่ฉันเห็นความผิดปกติของพี่ฟางเวลาพูดถึงพิม"

"หืม?"

"ก็ตอนนั้นฉันพูดถึงพิม พี่ฟางหน้าซีดเลยอ่ะ แถมยังพูดตะกุกตะกักอีกด้วย!"

"มันก็มีโอกาสสูงมากที่จะเป็นพิมสินะ..." โทโมะพูดเบาๆ พลางใช้มือจับคางของตนอย่างใช้ครุ่นคิด

"ฉันว่าพี่ฟางโดนตบมาด้วยแน่ๆ!"

"ก็อยู่แล้วสิ รอยที่แก้มเล่นแดงซะขนาดนั้น" เขื่อนพูดเมื่อคิดถึงสภาพที่เขาเห็นร่างบางตอนที่ไปช่วยอุ้มส่งที่ห้อง

"แล้วเราจะทำยังไงดีล่ะ ไอ้หน้าหมีก็ไม่ยอมเชื่อ!" แก้วพูดอย่างเคืองๆ เมื่อนึกถึงตอนที่พวกเธอไปอธิบายเรื่องทุกอย่าง แต่อีตาหน้าหมีพูห์นั่นไม่ยอมเชื่อ

"เดี๋ยวพอมันกลับจากค่ายไปเรียน เดี๋ยวมันก็รู้เอง" โทโมะ

"นั่นสิ เดี่ยวมันก็ต้องรู้อยู่ดีนั่นแหละ" เขื่อน

"อืม..." ครางเบาๆ อย่างครุ่นคิด ก่อนที่จะพยักหน้าให้ แล้วนั่งปั้นหน้าเครียดต่อ...



ก๊อกๆๆ !!!

ในขณะที่ร่างบางกำลังนั่งเหม่อลอยอยู่หน้ากระจกที่โต๊ะเครื่องแป้ง อยู่ดีๆ ก็มีเสียงคนเคาะประตูดังเสันงดัง ซึ่งเธอก็สันนิษฐานว่าคนคนนั้นคงจะไม่สบอารมณ์เป็นอย่างมาก

ส่วนเธอก็สะดุ้งเกือบจะทำให้ของในมือของเธอแทบจะตก กว่าเธอจะได้สติ ก็ต้องสะบัดหัวหลายๆ ครั้ง ก่อนจะเดินไปเปิดประตูให้

"ใครคะ?" ร่างบางถามพลางเปิดประตูให้อย่างงงๆ เพราะทุกครั้งๆ ไม่เคยมีใครมาเคาะประตูเรียกเธอเลยสักครั้ง ก่อนจะต้องเบิกตากว้างเพราะความตกใจ

"หึ ไง เจอกันอีกแล้วนะ ยัยฟาง!!!" ??

ใครมาหาแม่กระต่ายกันน้า...?
อยากรู้ก็ติดตามตอนหน้าจ้า เรายังไม่เฉลย อิอิ ><
แต่เราว่าทุกคนก็น่าจะรู้นะ เพราะมีอยู่แค่คนเดียวที่เรียกแม่กระต่ายแบบนั้น
ติดตาม + โหวต + เม้น กันเยอะๆ น้า >3<
เจอกันตอนหน้าจ้า ^^
[แต่งแบบมึนๆ ลงแบบมึนๆ ฮ่าๆๆ]