Rumor in love ข่าวฉาว? ข่าวลือ? ยังไงฉันก็รักเธอ

                            14                        จนได้สินะ..."นะ เรียกพี่เหมือนเดิม แทนตัวเองเหมือนเดิม แค่นี้พี่ก็ดีใจแล้ว นะ" ร่างสูงกระซิบอย่างอ้อนๆ"อะ เอ่อ..."'ต้องห้ามใจอ่อน ห้ามเด็ดขาด ยัยฟาง ห้าม!!'ร่างบางได้แต่เตือนตัวเองในใจ"ได้โปรดเถอะ" กระซิบเสียงอ้อนๆ เหมือนเดิม"คือ...""นะ ฟาง...""ฉัน..." 'ไม่ได้! เราจะใจอ่อนไม่ได้เด็ดขาด!'เตือนตัวเองอีกครั้งเมื่อรู้สึกว่าตัวเองเริ่มจะทนน้ำเสียงอ้อนๆ แบบนั้นไม่ได้แล้ว"ขอร้องเถอะฟาง...""กะ ก็ได้..." พูดเสียงอ่อนลง พลางลอบถอนหายใจออกมาเบาๆ"ขอบคุณมากนะฟาง! พี่รักฟางที่สุดในโลกเลย!" ร่างสูงพูดออกมาด้วยความดีใจ พลางกอดเธออุ้มขึ้นมาหมุนรอบๆ ตัว ก่อนจะต้องวางเธอลงเมื่อนึกได้ พลางพูดอย่างสำนึก "คือ...พี่ขอโทษนะฟาง""อะ อื้ม พี่ออกไปเถอะ ฟางจะอาบน้ำ" พูดอย่างติดๆ ขัดๆ โดยไม่ลืมเปลี่ยนสรรพนามเป็นอย่างเดิม"ครับผม! แล้วเจอกันนะครับ ^^" ร่างสูงพูดอย่างร่าเริง ก่อนที่จะเดินออกจากห้องไปอย่างมีความสุข"ใจอ่อนจนได้สินะยัยฟาง เฮ้อ~" บ่นกับตัวเองเบาๆ พลางถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ๆ แล้วค่อยเดินเข้าห้องน้ำไปทำธุระส่วนตัวจนเสร็จ..."พวกแกทิ้งฉันได้ไงอ่ะ ทำไมไม่ปลุก!" ร่างบางพูดติดโมโห เมื่อเพื่อนสนิทของเธอเดินกลับเข้ามาในห้อง"ไม่ปลุกบ้าบอของแกสิ พวกฉันเกือบตายแหนะ ปลุกแกแกก็ไม่ยอมตื่นน่ะ" เนยพูดพลางทำแก้มป่องเชิงงอนๆ"แล้วทำไมให้พี่ป็อปเข้าห้องได้ล่ะ!""ฉันว่าเมื่อคืนฉันพูดชัดแล้วนะยัยฟาง" แจมพูดพลางส่ายหน้าอย่างเนือยๆ"ฉันต้องการเวลาอ่ะแก ฉันไม่มั่นใจ..." ร่างบางพูดไม่ทันจบก็โดนเพื่อนคนสนิทโพล่งขึ้น"อย่าไม่มั่นใจมากๆ ล่ะ เดี๋ยวคนที่แกรักจะตกไปเป็นของของคนอื่น" พูดแค่นั้นก็เดินออกจากห้องไปทันที ทิ้งประโยคชวนคิดให้ร่างบางนั่งคิดไป'ฉันพูดไปหมดแล้วนะ ที่เหลือขึ้นอยู่กับแกแล้วล่ะ ฟาง...'เมื่อเพื่อนสาวทั้งสองของร่างบางออกไป แถมยังมาทิ้งคำถามไว้ให้เธอนั่งคิดจนหัวปั่นไปเล่นๆ จนเธอสับสนวุ่นวายไปหมดแล้ว ได้แต่คิดวนๆ ไปวนมาเชิงว่า 'เธอทำถูกแล้วรึเปล่า เธอควรเชื่อมั่นในตัวเขามากกว่านี้รึเปล่า' จนตอนนี้เธอแทบจะประสาทกินเสียแล้ว'โอ๊ยยยยยยย!! ปวดหัวๆๆ ถ้าออกไปสูดอากาศด้านนอกคงจะดีกว่านี้มั้ยเนี่ย!'ร่าบางคิดในใจ พลางตัดสินใจเดินออกจากห้องมุ่งหน้าไปยังหาดทรายสีขาว สะอาดตา ที่มีนักศึกษาบางส่วนนั่งเกาะกลุ่มกันอยู่"เฮ้อ~ ค่อยยังชั่วนะเนีี่ย สดชื่นขึ้นเยอะ" พูดอุบอิบกับตนเอง พลางเดินต่อไปเรื่อยๆ"เฮ้ย! น้องระวัง!!!" เสียงตะโกนอย่างดัง ดังออกมาจากทางด้านหลังของร่างบาง ซึ่งบริเวณนั้นมีนักศึกษาที่คาดว่าน่าจะเป็นรุ่นพีี่ของเธอเล่นวอลเลย์บอลกันอยู่และในขณะเดียวกัน ก็มีลูกวอลเลย์กลมๆ ตรงดิ่งมาทางร่างบาง ทำให้ร่างบางเบิกตากว้าง ก่อนจะพยายามเดินหนีวงโคจรของลูกวอลเลย์ แต่ก็ไม่เป็นผล เธอกลับก้าวขาไม่ออกได้แต่ยืนนิ่งอยู่แบบนั้น!พลั่ก!ร่างสูงที่พึ่งจะเดินเข้ามาเห็นเหตุการณ์ ก็รีบวิ่งเข้ามาปัดลูกวอลเลย์ทันที แถมยังไม่ลืมตะโกนด่าเพื่อนพวกนั้นของตนเองอีกด้วย"เชี่ย!!! พวกมึงเล่นไม่ดูเลยหรอว่ะ""แหะๆ เออน่า...กูขอโทษ ก็จะไปรู้มั้ยล่ะว่ามีใครเดินมาแบบนี้" เพื่อนของร่างสูงคนหนึ่งเดินเข้ามาขอโทษทันทีแล้วค่อยเดินกลับไปเล่นต่อ"แล้วกระต่าบาดเจ็บตรงไหนรึเปล่า หืม?" ร่างสูงถามพลางจับตัวเธอหมุนไปหมุนมา กว่าจะหยุดเธอก็ต้องเป็นคนห้ามเอาไว้"ปะ เปล่าๆๆ ฟางไม่ได้เป็นอะไรค่ะ เอ่อ พี่ป็อป..." ร่างบางพูดร่างสูงถึงจะหยุด โดยไม่ลืมที่จะเรียหเขาเหมือนเดิมแบบที่ตกลงกันไว้"หืม?""ขะ ขอบคุณค่ะ..." พูดเบาๆ พลางดบินหน้าหนีไปทางอื่น"ฮะ? ว่าไงนะ!?" ร่างสูงพูดแกล้งร่างบางที่ยังคงเบินหน้าหนี"ฟางบอกว่า ขะ..." ร่างบางพูดไม่ทันจะจบประโยค ก็มีเสียงหวานๆ ของใครบางคนเรียกตัวเขา"ป็อปปปปปป~" เสียงหวานถูกแปล่งออกมาจากหญิงสาวอย่าง 'พิม' เรียกชื่อเขา แล้วเดินมาเกาะแขนของเขา สายตาคู่สวยขอพิมไปสบกับสายตาของร่างบาง จนทำให้ร่างบางขนลุกซู่ทันที'สายตาแบบนั้นมันหมายความว่ายังไงกันแน่นะ หรือเป็นแบบที่ยัยแจมบอกนะ...'"เอ่อ...พิม ฉันคุยกับฟางอยู่นะ""อ้อ ขอโทษนะคะน้องฟาง! พอดีพี่ชินน่ะค่ะ" พิมพูดพลางแสยะยิ้มใส่ จนร่างบางถึงกับตกใจกับท่าทางของพิม คนที่เธอคิดว่าเป็นผู้หญิงน่ารักๆ นิสัยดี เฟรนลี่ แต่กลายเป็นแบบนี้ตกลงมันเป็นยังไงกันแน่!!!

เอาแล้วไง พิมเริ่มฉายแววนางร้ายให้ฟางเห็นซะแล้ว!ฝากเม้น + โหวต ด้วยน้าเจอกันตอนหน้าเจ้อ ^^