Rumor in love ข่าวฉาว? ข่าวลือ? ยังไงฉันก็รักเธอ

                            14
                        จนได้สินะ...
"นะ เรียกพี่เหมือนเดิม แทนตัวเองเหมือนเดิม แค่นี้พี่ก็ดีใจแล้ว นะ" ร่างสูงกระซิบอย่างอ้อนๆ

"อะ เอ่อ..."

'ต้องห้ามใจอ่อน ห้ามเด็ดขาด ยัยฟาง ห้าม!!'

ร่างบางได้แต่เตือนตัวเองในใจ

"ได้โปรดเถอะ" กระซิบเสียงอ้อนๆ เหมือนเดิม

"คือ..."

"นะ ฟาง..."

"ฉัน..."

'ไม่ได้! เราจะใจอ่อนไม่ได้เด็ดขาด!'

เตือนตัวเองอีกครั้งเมื่อรู้สึกว่าตัวเองเริ่มจะทนน้ำเสียงอ้อนๆ แบบนั้นไม่ได้แล้ว

"ขอร้องเถอะฟาง..."

"กะ ก็ได้..." พูดเสียงอ่อนลง พลางลอบถอนหายใจออกมาเบาๆ

"ขอบคุณมากนะฟาง! พี่รักฟางที่สุดในโลกเลย!" ร่างสูงพูดออกมาด้วยความดีใจ พลางกอดเธออุ้มขึ้นมาหมุนรอบๆ ตัว ก่อนจะต้องวางเธอลงเมื่อนึกได้ พลางพูดอย่างสำนึก "คือ...พี่ขอโทษนะฟาง"

"อะ อื้ม พี่ออกไปเถอะ ฟางจะอาบน้ำ" พูดอย่างติดๆ ขัดๆ โดยไม่ลืมเปลี่ยนสรรพนามเป็นอย่างเดิม

"ครับผม! แล้วเจอกันนะครับ ^^" ร่างสูงพูดอย่างร่าเริง ก่อนที่จะเดินออกจากห้องไปอย่างมีความสุข

"ใจอ่อนจนได้สินะยัยฟาง เฮ้อ~" บ่นกับตัวเองเบาๆ พลางถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ๆ แล้วค่อยเดินเข้าห้องน้ำไปทำธุระส่วนตัวจนเสร็จ...



"พวกแกทิ้งฉันได้ไงอ่ะ ทำไมไม่ปลุก!" ร่างบางพูดติดโมโห เมื่อเพื่อนสนิทของเธอเดินกลับเข้ามาในห้อง

"ไม่ปลุกบ้าบอของแกสิ พวกฉันเกือบตายแหนะ ปลุกแกแกก็ไม่ยอมตื่นน่ะ" เนยพูดพลางทำแก้มป่องเชิงงอนๆ

"แล้วทำไมให้พี่ป็อปเข้าห้องได้ล่ะ!"

"ฉันว่าเมื่อคืนฉันพูดชัดแล้วนะยัยฟาง" แจมพูดพลางส่ายหน้าอย่างเนือยๆ

"ฉันต้องการเวลาอ่ะแก ฉันไม่มั่นใจ..." ร่างบางพูดไม่ทันจบก็โดนเพื่อนคนสนิทโพล่งขึ้น

"อย่าไม่มั่นใจมากๆ ล่ะ เดี๋ยวคนที่แกรักจะตกไปเป็นของของคนอื่น" พูดแค่นั้นก็เดินออกจากห้องไปทันที ทิ้งประโยคชวนคิดให้ร่างบางนั่งคิดไป

'ฉันพูดไปหมดแล้วนะ ที่เหลือขึ้นอยู่กับแกแล้วล่ะ ฟาง...'

เมื่อเพื่อนสาวทั้งสองของร่างบางออกไป แถมยังมาทิ้งคำถามไว้ให้เธอนั่งคิดจนหัวปั่นไปเล่นๆ จนเธอสับสนวุ่นวายไปหมดแล้ว ได้แต่คิดวนๆ ไปวนมาเชิงว่า 'เธอทำถูกแล้วรึเปล่า เธอควรเชื่อมั่นในตัวเขามากกว่านี้รึเปล่า' จนตอนนี้เธอแทบจะประสาทกินเสียแล้ว

'โอ๊ยยยยยยย!! ปวดหัวๆๆ ถ้าออกไปสูดอากาศด้านนอกคงจะดีกว่านี้มั้ยเนี่ย!'

ร่าบางคิดในใจ พลางตัดสินใจเดินออกจากห้องมุ่งหน้าไปยังหาดทรายสีขาว สะอาดตา ที่มีนักศึกษาบางส่วนนั่งเกาะกลุ่มกันอยู่

"เฮ้อ~ ค่อยยังชั่วนะเนีี่ย สดชื่นขึ้นเยอะ" พูดอุบอิบกับตนเอง พลางเดินต่อไปเรื่อยๆ

"เฮ้ย! น้องระวัง!!!" เสียงตะโกนอย่างดัง ดังออกมาจากทางด้านหลังของร่างบาง ซึ่งบริเวณนั้นมีนักศึกษาที่คาดว่าน่าจะเป็นรุ่นพีี่ของเธอเล่นวอลเลย์บอลกันอยู่

และในขณะเดียวกัน ก็มีลูกวอลเลย์กลมๆ ตรงดิ่งมาทางร่างบาง ทำให้ร่างบางเบิกตากว้าง ก่อนจะพยายามเดินหนีวงโคจรของลูกวอลเลย์ แต่ก็ไม่เป็นผล เธอกลับก้าวขาไม่ออกได้แต่ยืนนิ่งอยู่แบบนั้น!

พลั่ก!

ร่างสูงที่พึ่งจะเดินเข้ามาเห็นเหตุการณ์ ก็รีบวิ่งเข้ามาปัดลูกวอลเลย์ทันที แถมยังไม่ลืมตะโกนด่าเพื่อนพวกนั้นของตนเองอีกด้วย

"เชี่ย!!! พวกมึงเล่นไม่ดูเลยหรอว่ะ"

"แหะๆ เออน่า...กูขอโทษ ก็จะไปรู้มั้ยล่ะว่ามีใครเดินมาแบบนี้" เพื่อนของร่างสูงคนหนึ่งเดินเข้ามาขอโทษทันทีแล้วค่อยเดินกลับไปเล่นต่อ

"แล้วกระต่าบาดเจ็บตรงไหนรึเปล่า หืม?" ร่างสูงถามพลางจับตัวเธอหมุนไปหมุนมา กว่าจะหยุดเธอก็ต้องเป็นคนห้ามเอาไว้

"ปะ เปล่าๆๆ ฟางไม่ได้เป็นอะไรค่ะ เอ่อ พี่ป็อป..." ร่างบางพูดร่างสูงถึงจะหยุด โดยไม่ลืมที่จะเรียหเขาเหมือนเดิมแบบที่ตกลงกันไว้

"หืม?"

"ขะ ขอบคุณค่ะ..." พูดเบาๆ พลางดบินหน้าหนีไปทางอื่น

"ฮะ? ว่าไงนะ!?" ร่างสูงพูดแกล้งร่างบางที่ยังคงเบินหน้าหนี

"ฟางบอกว่า ขะ..." ร่างบางพูดไม่ทันจะจบประโยค ก็มีเสียงหวานๆ ของใครบางคนเรียกตัวเขา

"ป็อปปปปปป~" เสียงหวานถูกแปล่งออกมาจากหญิงสาวอย่าง 'พิม' เรียกชื่อเขา แล้วเดินมาเกาะแขนของเขา สายตาคู่สวยขอพิมไปสบกับสายตาของร่างบาง จนทำให้ร่างบางขนลุกซู่ทันที

'สายตาแบบนั้นมันหมายความว่ายังไงกันแน่นะ หรือเป็นแบบที่ยัยแจมบอกนะ...'

"เอ่อ...พิม ฉันคุยกับฟางอยู่นะ"

"อ้อ ขอโทษนะคะน้องฟาง! พอดีพี่ชินน่ะค่ะ" พิมพูดพลางแสยะยิ้มใส่ จนร่างบางถึงกับตกใจกับท่าทางของพิม คนที่เธอคิดว่าเป็นผู้หญิงน่ารักๆ นิสัยดี เฟรนลี่ แต่กลายเป็นแบบนี้

ตกลงมันเป็นยังไงกันแน่!!!

เอาแล้วไง พิมเริ่มฉายแววนางร้ายให้ฟางเห็นซะแล้ว!
ฝากเม้น + โหวต ด้วยน้า
เจอกันตอนหน้าเจ้อ ^^