ไฟแค้น

      ฉันกำลังทำกับข้าวในครัวกับเฟย์อยู่ก็ได้ยินเสียงของแม่กำลังนั่งคุยกับใครอยู่ข้างนอก ฉันเลยปล่อยให้เฟย์ทำกับข้าวต่อไปส่วนฉันก็ออกไปดูข้างนอกว่าใครมา แล้วก็ต้องพบว่าเป็นนายเมื่อวานนี้...นายป๊อปปี้!!! มาทำไม! มาได้ไง!

      "อ้าวฟาง มานี่พอดีเลยลูก ป๊อปปี้เค้ามาแน่ะมาคุยกันสิ เดี๋ยวแม่ไปดูกับข้าวกับเฟย์สักแปป ป๊อปปี้จะได้ทานด้วยกันด้วย ฟางคุยกับป๊อปไปก่อนนะ"

      "แต่ว่า...ก็ได้ค่ะ" ฉันบอกแม่ออกไปอย่างไม่เต็มใจนัก แม่ฉันเดินขึ้นห้องไปทิ้งให้ฉันอยู่กับเค้าสองคน ป๊อปปี้ยังคงนั่งอยู่ที่เดิมส่วนฉันก็ยังคงยืนอยู่ที่เดิม ฉันไม่ชอบเค้าเอาซะเลย เหม็นขี้หน้า! Damn it!!!

      "ฟางไม่นั่งก่อนเหรอครับ"

      "ไม่ดีกว่าค่ะ คุณมาได้ยังไงกันค่ะ"

      "พอดีแม่ของฟางชวนทานข้าวน่ะครับ ก็เลยมา"

      "ชวน?"

      "แม่ชวนป๊อปมาบ้านเราเมื่อวานนี้เองล่ะจ้ะ" แม่เดินออกมาจากในครัวพร้อมกับยกกับข้าวออกมาพร้อมกับยัยเฟย์ นี่มันเรื่องอะไรกัน!

      "แต่เราเพิ่งเจอเค้าเมื่อวานเองนะค่ะแม่ ทำไมแม่ถึงชวนเค้ามาบ้านของเรา!"

      "ใช่จ้ะวันเดียว แต่แม่รู้สึกถูกชะตาน่ะ แม่เลยชวนเค้ามากินข้าวที่บ้านเราจะได้คุยกันไงลูก"

      "แต่ว่า...!"

      "พี่ป๊อปไปรอที่โต๊ะดีกว่าค่ะ วันนี้เฟย์กับพี่ฟางทำหลายอย่างเลย" เฟย์พูดอย่างร่าเริ่งให้กับป๊อปปี้ ป๊อปปี้เลยช่วยแม่และเฟย์ถือจานข้าวไปที่โต๊ะทานข้าว ทิ้งให้ฉันยืนนิ่งอยู่คนเดียวเป็นหัวหลักหัวตอ!

      "พี่ป๊อปทานนี่หน่อยนะค่ะ เฟย์ทำสุดฝีมือเลย" เฟย์พูดแล้วตักกับข้าวใส่จานให้ป๊อปปี้ เป็นอย่างนี้มาตั้งแต่เริ่มกินข้าว แม่และเฟย์เป็นอะไรทำไมถึงพากันเอาอกเอาใจป๊อปปี้ ส่วนฉันเฟย์กับแม่กลับไม่ให้ความสนใจปล่อยให้ฉันนั่งกินข้าวเงียบๆ

      "ฟางเป็นไรเปล่าครับ ทำไมไม่เห็นพูดอะไรเลย"

      "เปล่าค่ะ ฟางอิ่มแล้วขอตัวก่อนนะค่ะ" ฉันพูดแล้วรีบลุกขึ้นอย่างเสียมารยาท ฉันไม่สนมารยาทอะไรทั้งนั้นแหละ ฉันสนแค่ว่าไม่ต้องเห็นหน้านายนี่ก็พอ!

ไม่พอใจที่ไม่มีคนให้ความสนใจละสิ ยัยคุณหนู!!!

      ป๊อปปี้นึกภายในใจแล้วกระตุกมุมปากขึ้น เค้ารู้สึกสะใจที่เห็นหญิงสาวไม่พอใจและแสดงความหงุดหงิดขึ้นมา 

      หลังจากที่ทานข้าวกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว แม่ของเฟย์และฟางก็ขอตัวขึ้นไปพักผ่อนข้างบน ปล่อยให้เฟย์และป๊อปปี้ได้คุยกันตามลำพัง โดยที่เฟย์พาป๊อปปี้ไปคุยเล่นพร้อมกับเดินเล่นกันรอบบ้าน

      "บ้านน้องเฟย์นี่น่าอยู่กันจังเลยนะครับ"

      "ค่ะ คุณพ่อเป็นคนออกแบบน่ะค่ะ เฟย์ชอบดีไซน์ของมันมากๆเลยล่ะค่ะ"

      "น้องเฟย์มีแฟนรึยังครับเนี่ย"

      "เรื่องนี้มันเกี่ยวกับบ้านของเฟย์ยังไงละค่ะเนี่ย"

      "ไม่เกี่ยวหรอกครับ เพียงแต่พี่อยากถาม เพราะน้องเฟย์ทั้งสวยและเพียบพร้อมขนาดนี้"

      "ไม่มีหรอกค่ะ เฟย์ยังไม่มีคนที่ชอบสักคน เฟย์อยากเจอคนที่จริงใจ"

      "แล้ว...ถ้าเกิดพี่จริงใจ เฟย์จะลองคบกับพี่ได้ไหมละครับ" ป๊อปปี้พูดขึ้นด้วยสายตาที่อบอุ่น หึ! แต่มันก็แค่การแสดงเท่านั้นแหละ

      "เอ่อ..." หญิงสาวหน้าแดงก่ำเต็มไปด้วยความเขิน มันไม่ใช่ครั้งแรกที่มีคนเข้ามาจีบเธอแบบนี้ แต่ว่านี่เป็นคนที่เธอรักตั้งแต่แรกเห็น มันเลยทำให้เธอเขินอาย ในใจเธออยากจะตอบตกลงชาหนุ่มไป แต่ก็กลัวว่ามันจะดูง่ายเกินไปเธอเลยไม่กล้าพูด

      "ไม่ต้องตอบตอนนี้ก็ได้ครับ พี่รอได้" ป๊อปปี้บอกพร้อมกับมองเฟย์ด้วยสายตาลึกซึ้ง นั่นยิ่งทำให้เฟย์หน้าแดงขึ้นอีก

      "พี่ป๊อปก็..."

      "พี่กลับก่อนดีกว่า เดี่ยวจะทำเฟย์ตัวแดงยิ่งกว่านี้"

      "อ่...เอ่อ ค่ะ งั้นเดี๋ยวเฟย์ไปส่งพี่ป๊อปเองนะค่ะ" หญิงสาวบอกพร้อมกับก้มหน้าที่แดงก่ำลงแล้วเดินนำชายหนุ่มไปที่รถ

      "พี่ไปก่อนนะครับเฟย์ แล้วเจอกันใหม่นะครับ ฟอดดดด" ชายหนุ่มพูดก่อนจะรีบหอมแก้มของหญิงสาว ก่อนจะขึ้นรถแล้วขับออกไป ทิ้งให้หญิงสาวที่เพิ่งโดนขโมยหอมแก้มยืนอึ้งและเขินหน้าแดงเป็นลูกตำลึง 

      "ว่าไง...เรื่องที่ฉันให้ไปจัดการ" ชายหนุ่มพูดโทสับกับ'คนคนนึง'

      (...)

      "ดีมาก งั้นก็จัดการต่อไปเลยละกัน"

      (...) ชายหนุ่มกดวางสายแล้วยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ขึ้น ถ้างานที่เค้าสั่งให้ไปทำสำเร็จละก็ หึ! มันคงมีเรื่องสนุกและสะใจให้เค้าเล่นแน่

'นีระสิงห์' พวกแกต้องไม่เหลืออะไรเลยเหมือนที่ฉันเคยเป็น!!!

เรื่องจะเป็นอย่างไรต่อไป? ป๊อปปี้สั่งให้ใครไปทำอะไร?

โปรดติดตาม!!!

เม้น โหวต เป็นกำลังใจหน่อยนะค่ะ

เฟย์ & ป๊อปปี้