당신을 사랑해요...สาวน้อยน่าใสขโมยหัวใจรุ่นพี่ที่รัก

"เฮ้ยเฟย์ไม่ไปสนามไง"

"เออๆๆ เก็บของก่อน"รีบจริงๆ เลยวันนี้ก็เรียนไม่รู้เรื่อง อะไรก็ไม่เข้าหูสักอย่าง เห็นทีจะต้องเพิ่งเซฮุนบ้างแล้วเรื่องเรียนเนี่ย(u_u)

"แล้วตกลงจะไปสนามเทควันโดกับฉันป่ะเนี้ย"จริงสิวันนี้เซฮุนแข่งนิ แต่นะถ้าไปก็ต้องเจอพี่โทโมะจะไม่ให้ไปก็ยังไงอยู่ เพื่อนฉันคนเดียวนะเว้ย

"เออไปๆ แต่ฉันขอไปนั่งปนแปบนอัฒจรรย์นะ"ก็ปกติฮุนจะลากฉันไปนั่งข้างสนามพอแข่งจบฉันก็เอาน้ำไปให้เค้า แต่ครั้งนี้มันไม่ได้จริงๆ ฉันไม่อยากเห็นหน้าพี่โทโมะ ฉันยังทำใจไม่ได้ พี่แทยอนต้องไปด้วยแน่ๆ และถ้าเป็นอย่างงั้นคนที่เจ็บก็คือหัวใจฉันเอง แล้วก็จะโดนสมน้ำหน้าจากไอ้พี่ป๊อปด้วย ยังไงฉันก็จะลืมๆๆๆ ให้ได้(มั้ง)เค้าทำให้หัวใจฉันเจ็บปวดนะ!

"ตามใจเธอล่ะกัน"

@สนามเทควันโด

"พี่เซฮุนสู้ๆนะคะฉันเป็นกำลังใจให้>__<"

"นูนาคอยเชียร์อยู่ตรงนี้นะ ต้องทำได้แน่ๆ(*^o^*)"

"เซฮุนโอป้าคุณต้องชนะ เชื่อฉันสิ พวกเราหัวใจแทบหยุดเต้นแน่ะตอนรู้ว่าคุณมีแข่ง（≧∇≦）"และก็อีกบลาๆๆๆส่วนใหญ่คนที่เชียร์ก็เป็นคนไทยที่กระเดะจะพูดภาษาเกาหลีทั้งนั้นแหละ ทำอย่างกับว่าเซฮุนฟังภาษาไทยไม่รู้เรื่อง ชิชะ!

"สู้ๆ-_-b"

"เฮ้ ทำไมเธอให้กำลังใจฉันแค่นี้ล่ะ"

"แล้วนายจะให้ฉันพูดเยอะไปไหนเล่า"

"ชิ! ก็แบบสู้ๆนะคะฉันเป็นกำลังใจให้เงี้ย"

"เออๆๆ สู้ๆเป็นกำลังใจให้"

"ต้องอย่างงี้สิที่น่ารัก"พูดไม่พอยังเอามือมาดึงแก้มฉันเล่นอีก เพื่อนเล่นไงย่ะ(-.-;)y-~~~

"แล้วนี่จะไปได้ยังแข่งวันนี้นะไม่ใช่ปีหน้า"

"คร๊าบๆๆ"ฉันยืนอยู่ที่เดิมจนเซฮุนเดินเข้าห้องพักนักกีฬาไป พอเห็นว่าไม่มีอะไรแล้วฉันก็เดินไปหาที่นั่งบนอัฒจรรย์ที่คนโคตรจะเยอะเลย อา...แล้วจะนั่งตรงไหนล่ะเนี้ยปกติฉันนั่งข้างสนามไม่ต้องแย่งกับใครเลยนะจะบอกให้

"เฮ้ยไอเฟย์ทางนี้!"เห? ใครเรียกกันหนอ

"พี่ป๊อป0_o"

"เออฉันเนี้ยแหละมานั่งนี่มา"พอเห็นเค้ากวักมือเรียกฉันก็เดินแหวกคนไปหาพี่ป๊อปท่ามกลางสายตาที่ส่งมาให้ทำนองว่า'หมั่นไส้'อย่างเปิดเผย เดี๋ยวแม่ตบคว่ำเลยคนพวกนี้นี่ ขี้อิจฉาชะมัด-_-*

"อา....พี่โทโมะ"หนีเสือปะจระเข้แท้ๆ กะว่าจะไม่นั่งข้างสนามเพราะคิดว่าเค้าจะต้องนั่งอยู่ตรงนั้นด้วยแน่ๆ เลยหนีมาบนอัฒจรรย์แทนที่ไหนได้มากบดานอยู่กับไอ้พี่ป๊อป แล้ววันนี้เห็นทีฉันก็จะต้องนั่งกับเค้าซะด้วย(ToT)/~~~

"เห็นฉันแล้วทำไมต้องทำหน้าอย่างงั้นด้วย"เฮอะ! ไม่น่าถาม

"เปล่า"ฉันไม่พูดอะไรต่อแต่เดินไปนั่งข้างเค้าทันทีเพราะคิดว่าที่ว่างตรงนั้นพี่ป๊อปกันไว้ให้

"เฮ้ยๆๆ ไอเฟย์ลุกตรงนั้นมีคนนั่งแล้ว"

"จะมีได้ไงอ่าก็มันว่างอยู่อ่ะ"ฉันตอบอย่างใส่ซื่อมาก ก็มันว่างแล้วจะมีคนนั่งได้ไง

"ตรงนั้นที่ของแทยอน ไอโมะมันจองไว้ให้แกอ่ะไปนั่งข้างไอลู่โน่นไป"เพล้ง~เสียงหน้าแตกอ่ะนะ แต่เสียงหัวใจที่มันรวดร้าวชัดเจนกว่าเยอะ อะไรๆ ก็พี่แทยอนฉันมาก่อนเค้าด้วยซ้ำ ทำไมไม่มีสิทธิ์อะไรแบบนี้เลย ใช่สิฉันเป็นฝ่ายไล่ตามส่วนเค้าก็วิ่งหนีนิ

"เฟย์มานั่งข้างพี่ก็ได้"

"ค่ะ"สุดท้ายฉันก็จำใจต้องเดินขึ้นไปนั่งกับอาลู่แทน 

"อย่าไปสนใจเลย เชียร์เซฮุนดีกว่าเนอะ"อา...แต่สายตาของฉันมองไปที่เค้าตลอดเลยนะ ทำไมอาลู่ต้องนั่งข้างหลังพี่โทโมะไปอีกชั้นด้วย มันทำให้ฉันเห็นเค้ากับพี่แทยอนกุ๊กกิ๊กกัน!

"ไอเฟย์ไอตุ๊ดติ๋มมันลงสนามแล้ว"พี่ป๊อปหันมาพูดกับฉันอ่างตื่นเต้นโดยไม่ดูเล๊ยว่าตูมีอารมณ์ร่วมด้วยมั้ย

"..."

"เฮ้ย เงียบไมว่ะเพื่อนแกลงสนามแล้วเว้ย"

"เห็นแล้วไง จะตะโกนทำไมเฟย์ไม่ได้ตาบอดนะ"

"อ้าว นึกว่าเป็นอะไรเห็นเงียบๆ ครึกครื้นหน่อยเดะ"มันยังมีอารมณ์ประเสริฐจริงพี่ฉัน

"อือ จะพยายาม"ฉันละความสนใจจากคนตรงหน้าไปที่สนามแทน เซฮุนก็แข่งอยู่แต่ฉันกลับไม่ได้อยากให้เค้าชนะหรือแพ้เลย ฉันไม่มีความรู้สึกดีใจหรือตื่นเต้นด้วยซ้ำไป แม้สายตาจะมองไปสนามแต่หัวใจก็เหม่อไปถึงไหนต่อไหนแล้ว

 

ผ่านไป1ชม.

"พี่ป๊อปขอน้ำหน่อย"หลังจากที่ฉันนั่งทุกข์ทรมานมาเกือบ1ชั่วโมงเต็มและได้เวลาแข่งเสร็จแล้ว ฉันก็ตั้งใจจะเอาน้ำไปให้เซฮุนกับอาลู่ตามปกติ 1ชั่วโมง!ที่ฉันนั่งดูเค้า2คนกุ๊กกิ๊กกัน 1ชั่วโมง!ที่ฉันพยายามไม่มองแต่ก็ทำไม่ได้ และ 1ชั่วโมง!ที่เค้าไม่เคยจะสนใจฉันนอกจากพี่แทยอนเลย(~_~;)

"เอาไปทำไมว่ะ( ? _ ? )"

"ให้เซฮุน เอามาเถอะน่า"พอไอ้พี่ป๊อปได้ยนว่าฉันจะเอาน่ำไปให้ใครเท่านั้นแหละ ขึ้นทันที(｡-_-｡)

"ไม่ได้เว้ย เดี๋ยวมันก็หากินเองได้แกไม่ต้องเอาไปให้มันเลย"อะไรว่ะ!?! ฉันเพื่อนมันนะเว้ยยย

"พี่บ้าป่ะ ปกติเฟย์ก็ทำอย่างนี้ทุกครั้ง แต่ครั้งนี้ลุกออกไปไหนไม่ได้เลยต้องขอน้ำจากพี่เนี้ย"ในถุงที่ไอพี่ป๊อปใช้รุ่นน้องไปซื้อมามีตั้งหลายขวด ฉันขอแค่ขวดเดียวจะตายไงว่ะ!?!

"ก็ไม่ให้ไง ฉันอุส่าใช้ให้ไอหน้าติ๋มรุ่นน้องไปซื้อมาให้ จะให้แกง่ายๆได้ไงและไม่ให้ด้วย"กล้าใช้คำว่า'อุส่าห์'ทั้งๆที่ใช้ให้รุ่นน้องไปซื้อให้ พี่ฉันมันเลวจริงๆ(ｰ ｰ;)

"เออไม่ให้ก็ไม่เอา"ฉันคว้าแขนอาลู่ให้ลุกขึ้นืนก่อนจะเดินแหวกคนไปที่ข้างสนาม ซึ่งเซฮุนยืนอยู่ ครั้งนี้เค้าชนะอีกตามเคย มันเป็นเรื่องปกตินะ

"ไหนน้ำ"มาถึงก็แบมือขอน้ำทันที ไอบ้านี่{(-_-)}

"พี่ป๊อปไม่ให้อ่ะ"

"เกี่ยวไรกับพี่เธอเนี้ย( ? _ ? )"

"ก็ฉันลุกไปซื้อมาให้ไม่ได้คนมันเยอะไง ทีนี้พอขอจากมันใช่ป่ะ มันก็ไม่ให้เว้ย นี่กำลังโกรธมันอยู่เนี้ย"

"เดี๋ยวค่อยไปซื้อก็ได้ หรือไม่ก็...โน้นไงรอให้อยู่เยอะแยะ"พออาลู่พูดจบฉันก็มองตามสายตาที่อาลู่มองอยู่ โหห!เยอะจริงๆด้วยนี่แฟนคลับหรืออะไรเนี้ย ไมเยอะแยะงี้อาา!?!

"เยอะนะเนี้ย กิ้วๆไปเอามาสักคนก็ไป=(^.^)="ฉันว่าพลางดันหลังเซฮุนให้เดินไปข้างหน้าแต่อยู่ๆหมอนี่ก็หันกลับมาโดยที่ฉันไม่ตั้วตัวเลยทำให้เราอยู่ใกล้กันมาก แต่พอฉันจะถอยออกเซฮุนกลับเอาแขนของเค้าล็อกตัวฉันไว้ จะไม่ให้เขินก็ยังไงอยู่ใช่ม่าา\(//∇//)\

"กรี๊ดดดดดดดด"เสียงแฟนคลับหมอนี่นะ-*-

ปัง!

"เฮ้ย!"อยู่ๆก็มีขวดน้ำจากไหนไม่รู้ตกลงมาเฉียดฉันกับเซฮุนไปนิดเดียว แต่แรงอัดมันเยอะมากขนาดขวดแตกอ่ะ ขนาดฉันกับเค้ายังต้องผละออกจากกันเลย-/ / / / /-

"เธอเป็นอะไรมั้ย"

"มะ...ไม่เป็นอะไร แต่น้ำมันทำให้รองเท้าฉ้นเปียก"ดูดิเยิ้มเลย มาตกอะไรแถวนี้ฟร่ะ! รองเท้าเปียกหมดแล้วหนังด้วยนะเฟร้ยยย

"ว่าแต่ใครมันเล่นอะไรพิเรนๆ แบบนี้เนี้ยถ้าเกิดโดนหัวแล้วแตกขึ้นมาทำไง"

"เว่อร์น่า ไปกันเถอะอาลู่"ฉันพลักหัวเซฮุนเบาๆก่อนจะหนไปชวนอาลู่ที่มองมาอย่างเคอะเขิน เป็นอะหรของเค้าเนี้ย!?!

"เมื่อกี้อ่ะมุมสวยมากเลยนะ เหมือนจะจูบกันเลยฮ่า＞_＜"ฉันว่าฉันได้คำตอบล่ะ จะพูดเพื่อ?อุส่าห์แกล้งทำเป็นลืมแล้วนะ

"พอเลย มันก็แค่อุบัติเหตุ"

"ใครว่าฉันจงใจต่างหาก"

"ถ้านายยังไม่เลิกพูดฉันจะไม่เลี้ยงชานมไข่มุก เข้าใจ๊?(-_^)"

"เข้าใจคร๊าบบ"

"ดีมากb"ฉันยกนิ้วโป้งให้เซฮุนก่อนจะเดินออกจากสนามพร้อมกันแต่มันก็ไม่ไดง่ายนักหรอก แฟนคลับตานี่เยอะจะตาย เดินทีเสียงกรี๊ดตรึม

 

@บ้านฉันเอง

"พี่ป๊อปเฟย์กลับมาแล้ววววว"ปกติฉันกลับกับเซฮุนนะ ส่วนพี่ป๊อปก็กลับกับคนขับรถหรือไม่ก็รถพี่โทโมะ อา...ฉันนึงถึงเค้าอีกแล้้วㅠㅠㅠ

"พี่เธอเข้าห้องน้ำอยู่"

"เหวออ0_o"พะ...พี่โทโมะเค้ามาอยู่ในบ้านฉันได้ไง แล้วพี่แทยอนไปไหนเค้ามาคนเดียวเหรอ?

"ไม่ต้องตกใจขนาดนั้นก็ได้ ฉันไม่ใช่ผี"

"ไม่ได้ตกใจแค่ไม่คิดว่าพี่จะมา"

"จะดีใจใช่มั้ยล่ะ"

"หลงตัวเอง ฉันจะลืมพี่แล้วลืมๆๆๆๆ ได้ยินมั้ยฉันจะลืม"ฉันตะโกนใส่น่าเค้าก่อนจะเตรียมเดินหนีขึ้นบันได้แต่คำสุดท้ายที่เค้าพูดออกมามันทำหัวใจฉันสั่นไหวแปลกๆ เหมือนกับว่าเค้ากำลัง...

"เธอไม่เคยรู้ความรู้สึกของฉันเลยใช่มั้ย หรือเธอแค่แกล้งทำเป็นไม่รู้กัน"

ตึก~ ตัก~ ตึก~ ตัก~

ฉะ...ฉันกำลังหวั่นไหวแปลกๆ เหมือนมีผีเสื้อบินอยู่รอบๆตัวเราเลย ความรู้สึกนี้มันเป็นครั้งแรก เค้าไม่อยากให้ฉันลืม หรือเค้ากลัวว่าจะไม่มีผู้หญิงเดินตามต้อยๆอีกต่อไปแล้วฉันกำลังสับสนแต่ก็แค่แวบเดียวเท่านั้น...

"เธอคงอยากให้ฉันพูดอะไรแบบเมื่อกี้ใช่มั้ยล่ะ แน่นอนฉันก็แค่พูดเพื่อให้เธอดีใจเล่นเท่านั้นล่ะ"ดีใจเล่น? ความรู้สึกของฉันมีไว้ให้เค้าล้อเล่นใช่มั้ย เค้าจะแคร์อะไรกับความรู้สึกของฉัน ก็แค่คนนอกสายตา ไม่มีทางอยู่แล้วที่จะเค้าจะให้ความหวังในเมื่อเค้าไม่มีความหวังอะไรจะให้ฉันด้วยซ้ำไป...

"ขอโทษนะแต่ฉันไม่ได้ดีใจหรือใจเต้นอะไรเลย"ใช่ฉันโกหกและฉันก็รู้ว่าเค้ารู้ว่าฉันโกหก ไม่งั้นพี่โทโมะจะยิ้มทำไม ฉันโกหกไม่เนียนเลยจริงๆ ขนาดรู้ว่าเค้าพูดเล่นหัวใจไม่รักดีก็ยังเต้นแรงอยู่เลย

"ฉันเสียใจกับคำตอบนะเธอรู้มั้ย เธอควรจะใจเต้นเหมือนที่ตอนนี้ใจฉันกำลังเต้นแรงอยู่นะ"อีกแล้ว เค้าก็แค่พูดเพื่อให้ฉันรู้สคกดีแล้วก็ใช่คำพูดทิ่มแทงให้ฉันตกลงไปในก้นเหวอีกครั้ง เค้าทำอย่างงี้ทำไม!?!

"...."

"ฉันเสียใจ"

"พูดเล่นอีกสินะ ฉันทำอะไรไม่ได้นอกจากรักพี่ต่อไป เพราะสำหรับฉัน ยอมรักพี่อย่างเจ็บๆยังดีกว่าต้องลืมเหมือนที่ผ่านมา"ฉันจะตัดสินใจใหม่ แม้เค้าจะอยากล้อลเ่นกับความรู้สึกของฉันสีกแค่ไหนก็ตาม...