BECAUSE OF YOU.เพราะเธอคือลมหายใจ...

BECAUES OF YOU เพราะเธอคือลมหายใจ (NC) ตอนที่2 คนใหม่
 
 
 
 
 
 
 
                 “ร้อนจัง”มือเล็กๆเช็ดเหงื่อบนใบหน้าสวยหวานออก มือหนาเอื้อมมือกระชับหมวกสานไม้ไผ่กับ
 
ศีรษะสวยก่อนจะบ่นภรรยาตัวน้อยเบาๆ เมื่อคนใจบุญแต่ขี้ร้อนดื้อดึงอยากจะมาทำบุญที่วัดห้วยมงคล เขาเห็นว่า
 
อยู่ไม่ไกลนักจึงพาเธอมา
 
 
          “พี่บอกแล้ว เหนื่อยล่ะสิท่า ขายิ่งสั้นๆอยู่”
 
 
          “เอ๊ะ พี่ป๊อปนี่ ก็เค้าอยากจะมาทำบุญแล้วมันผิดตรงไหนกัน”ดูเหมือนคนตัวเล็กจะฮึด รีบเดินนำเขาไป
 
โดยไม่สนอกสนใจ อาการอย่างนี้ไม่ต้องบอกก็รู้ว่ายัยเด็กจอมเอาแต่ใจงอนเข้าให้แล้ว เขาโคลงศีรษะเบาๆก่อนจะ
 
เดินตามหญิงสาวไป คนตัวเล็กถือดอกไม้ธูปเทียนเดินผ่านเขาไปอย่างแสนงอน เขามองตาม ก่อนจะเดินไปบูชา
 
ดอกไม้ธูปเทียนแล้วสาวเท้าตามคนขี้งอนไป
 
 
 
 
          เขาทรุดตัวลงนั่งข้างๆร่างเล็กที่ยกมือขึ้นไหว้องค์หลวงปู่ทวดอย่างตั้งอกตั้งใจ เขาหันหน้ากลับมาก่อนจะ
 
สวดมนต์ขอพรสิ่งศักดิ์สิทธิ์
 
 
‘ขอให้ปัญหาที่ลูกกำลังประสบพบเจอจบลงด้วยดี ขอให้เรารักกันโดยไม่มีอุปสรรคใดๆ’
 
 
เขาปักธูปลงในกระถาง วางเทียนลงบนเชิงเทียน และวางดอกไม้ลงในถาด ก่อนจะก้มลงกราบ เขาหันมองคนตัว
 
เล็กที่ปักธูปลงในกระถางอย่างกล้าๆกลัวๆ ก่อนมือเล็กจะวางดอกไม้ลงในถาดที่จัดเตรียมไว้
 
 
          “ฟางกลัวน้ำตาเทียนไม่ใช่หรอ พี่วางให้นะครับ”เขาเอ่ยกับคนตัวเล็กก่อนจะเอื้อมมือรับเทียนจากมือเล็ก
 
และวางลงบนเชิงเทียน
 
 
           “พี่ป๊อปดูตรงนั้นสิคะ”เธอเอ่ยหลังจากก้มลงกราบเสร็จเรียบร้อยแล้ว นิ้วเรียวชี้ไปทางไม้แกะสลักรูปช้าง
 
ขนาดใหญ่ที่มีคนกราบไหว้ขอพร ลอดท้องช้าง และโยนเหรียญเข้าปากช้าง
 
         
           “ไปกันเถอะค่ะ”น้ำเสียงหวานเอ่ย ก่อนจะจูงมือของเขาเดินอาดๆไปตามนิ้วเรียวของเธอ คนตัวเล็กหยิบ
 
เหรียญสิบขึ้นมาสองเหรียญก่อนจะส่งให้เขาหนึ่งเหรียญ เธอหลับตาพริ้มขอพรอย่างตั้งอกตั้งใจ เขายิ้มก่อนจะ
 
หลับตาลงพร้อมๆกับขอพร พรที่เขาขอซ้ำไปซ้ำมาอย่างไม่รู้เบื่อและขอให้มันเป็นไปอย่างที่เขาขอสักวัน เขาลืม
 
ตาขึ้นก่อนจะโยนเหรียญเข้าปากช้าง คนตัวเล็กมองก่อนจะทำตาม เหรียญทั้งสองเหรียญไม่ได้เข้าไปในปากช้าง
 
แต่กลับตกลงบนพื้นพร้อมกันทั้งสองเหรียญ คนตัวเล็กมองตามเหรียญก่อนดวงตาคู่สวยที่ฉายแววความผิดหวังจะ
 
มองมาที่เขาอย่างต้องการความเห็น
 
          “ไม่เห็นเป็นไรเลย อย่างน้อยเราก็ตกด้วยกันนี่ครับ ไปต่อคิวลอดท้องช้างกันดีกว่า”เขาจูงมือเล็กไปต่อ
 
แถวรอลอดท้องช้างเพื่อความเป็นสิริมงคล สวนหย่อมที่เต็มไปด้วยต้นไม้ใหญ่และดอกไม้นานาพันธุ์ทำเอาคนตัว
 
เล็กตื่นตาตื่นใจไม่น้อย มือเล็กๆจูงเขาให้เดินตามบันไดขั้นเล็กๆที่ทอดลงมาจากทางด้านหลังขององค์หลวงปู่ทวด
 
 
 
 
          ภาพเบื้องหน้าทำให้เขาอดยิ้มตามคนตัวเล็กไม่ได้ เบื้องหน้าคือทุ่งดอกทานตะวันที่เรียงรายกันกันเป็น
 
แถวเป็นแนว แข่งกันบานรับแสงแดด มองไกลๆเห็นเป็นทุ่งดอกทานตะวันสีเหลืองอร่ามถึงแม้จะไม่ได้ใหญ่และ
 
กว้างมากนักแต่ก็สามารถสร้างความสดชื่นให้กับผู้พบเห็นได้ไม่น้อย
 
 
          “สวยจังเลย”เสียงหวานเอ่ยขณะเดินไปท่ามกลางดอกทานตะวัน ใบหน้าสวยหวานนั้นถึงแม้ว่าจะมีเหงื่อ
 
ไหลออกจากตามไรผมที่ล้อมกรอบใบหน้า แต่รอยยิ้มของเธอก็ยังคงดูสดใสอยู่ตลอดเวลา
 
 
          “ชอบก็เอาไปปลูกแทนดอกกุหลาบของเราสิ”เขายื่นมือไปดึงหมวกสานไม้ไผ่ออกจากศีรษะสวยเบาๆ
 
ก่อนจะดึงร่างเล็กให้หยุดยืน เขาไล้มือเช็ดคราบเหงื่อตามขมับและลำคอของคนตัวเล็ก ก่อนจะสวมหมวกให้เธอ
 
ดังเดิม
 
 
          “ดอกไม้ทุกชนิดสวยเหมือนกันหมดนั่นแหละค่ะ แล้วแต่คนเราจะชอบ เค้าชอบกุหลาบก็ต้องปลูก
 
กุหลาบสิ จะให้ปลูกทานตะวันได้ยังไง อีกอย่างดอกทานตะวันก็ขี้เกียจ ตราบใดที่แสงแดดยังไม่สาดกระทบมัน
 
มันก็ไม่มีวันผลิบานอวดความสวยงามหรอก แต่ดอกกุหลาบสวยตลอดเวลาไม่ว่าฟางจะหลับหรือว่าฟางจะตื่น...
 
ก็เหมือนที่ฟางรักพี่ป๊อป”
 
 
          “ปากหวานอย่างนี้พี่ต้องขอชิมบ่อยๆซะแล้วสิ”เขาแตะนิ้วเรียวไปที่ริมฝีปากอิ่มเบาๆ ก่อนจะจูงมือเธอเดิน
 
ไปตามทางที่ทอดยาวออกไป...
 
 
 
 
 
 
 
 
 
            “พี่ป๊อป คราวหน้าเราชวนยัยเฟย์ แก้ว แล้วก็แอนนี่มาด้วยได้มั้ย”หญิงสาวเอ่ยถามขณะที่สายตายังคง
 
จ้องมองพระจันทร์รูปเสี้ยวและหมู่ดวงดาวน้อยใหญ่ที่แข่งกันส่องแสงสกาวแวววาวประดับผืนฟ้ากว้างใหญ่
 
          “ได้สิครับ ฟางจะได้ไม่เหงา”เธอยิ้มเล็กๆ ก่อนจะกระถดกายเข้าหาร่างแกร่งของสามีหนุ่ม ลำแขนแกร่งที่
 
คอยโอบกอดเธอเอาไว้ทำให้เธอรู้สึกเหมือนอยู่ในโลกของความฝัน ล่องลอยอยู่ในวิมานแสนสุขที่มีเจ้าชายอยู่
 
เคียงข้างกาย ผู้ชายที่พร้อมจะปกป้องดูแล เป็นที่พักพิงไม่ว่ายามทุกข์หรือสุข
 
          “ได้มาเราต้องรออีกนอนไหนคะ”
 
 
          “เห็นข่าวบอกว่าประมาณตีสอง”เธอพยักหน้ากับอกแกร่ง มือหนายังง่วนกับการดึงฮูทของเสื้อกันหนาวตัว
 
โคร่งที่เขาให้เธอสวมเอาไว้ปิดศีรษะของเธอ
 
 
          “นอนตากน้ำค้างอย่างนี้ พรุ่งนี้หวังว่าเราคงจะสบายดีอยู่นะ”เธอรู้ว่าเขาเอ่ยประชดเธอ เพราะตั้งแต่เขารู้ว่า
 
กว่าดาวหางดวงนี้จะตกก็คงอีกนาน เอาแต่บอกว่าให้ไปนอนในห้องนอนก่อนแล้วเขาจะปลุกขึ้นมาให้ดู แต่เรื่อง
 
อะไรเธอจะยอม การได้นอนดูดาวในอ้อมกอดของคนที่รักวิเศษแค่ไหน ใครๆก็รู้ ยิ่งความหนาวเหน็บยามค่ำคืนมาก
 
ขึ้นเท่าไหร่ เธอยิ่งรู้สึกว่าตัวเองอบอุ่นเมื่ออยู่ในอ้อมกอดของเขามากขึ้นเท่านั้น
 
 
          “ฟางถึกจะตาย ไม่อย่างนั้นจะรับมือกับยัยป้าได้ยังไง”เธอเถียงเขาเบาๆ ก่อนจะดึงผ้าห่มผืนบางขึ้นมาห่ม
 
          “หนาวล่ะสิท่า เดี๋ยวพี่ไปเอาผ้าห่มมาอีกผืนดีกว่า”ชายหนุ่มทำท่าว่าจะลุกขึ้น แต่เธอไม่ยอมผละจากเขา
 
 
          “ฟางไม่หนาวอีก มีผ้านวมปูพื้นไว้ตั้งสองชั้น เสื้อของพี่ป๊อปอีก และก็ผ้าห่มผืนนี้อีก แล้วที่สำคัญ...
ฟางอยู่ในอ้อมกอดของสามี”
         
          “ปากหวานอีกแล้ว ถ้าพี่ห้ามใจไม่ไหวอย่ามาโทษกันละกัน”
 
 
          “ห้ามใจไม่ไหว...ยังไงหรอคะ”
 
 
          “ก็แบบที่สามี-ภรรยาเขาทำกันไงครับ”
 
 
          “แล้วเขาทำอะไรกันหรอคะ”เธอเงยหน้าจากลำคอแกร่งขึ้นมองใบหน้าหล่อคมที่เธอรู้สึกถึงดวงตาที่ฉาย
 
แววความเจ้าเล่ห์ออกมาอย่างเปิดเผย อย่าให้รู้นะว่าเขาคิดจะทำอะไร...จะแกล้งกลับให้หงายเงิบเลยคอยดูเถอะ
 
 
          “ฟางอยากรู้หรอ”
 
 
          “อยากรู้สิคะ ก็ตอนนี้ฟางเป็นภรรยาของพี่ป๊อป ก็ต้องรู้หน้าที่ของตัวเอง นอกจากจูบอรุณสวัสดิ์แล้วฟาง
 
ต้องทำอะไรอีก”เธอตอบอย่างที่ใจคิด
 
 
          “งั้นพี่จะสอนให้...”
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
.....................................................................................................................................
อัพแล้วตอนที่2หายไปไม่กี่วัน อยากบอกว่าคิดถึงรีดเดอร์มาก ก็เลยเปลี่ยนใจ คิดว่าถ้าจะเที่ยวให้สนุกต้องได้อ่าน
 
คอมเม้นต์แล้วก็เห็นคะแนนโหวตสูงๆ ก็เลยจะมาอัพให้ทุกวันเหมือนเดิม แต่คงไม่มีพิเศษเบิ้ล2ตอน เพราะเรื่องนี้ค่อนข้างสั้น ไม่มีจุดไคลแม็กซ์ที่พอจะสืบสาวเรื่องราวได้นัก ก็เลยแต่งสั้นๆ ทว่าหวานจับใจ
ยังไงเราก็ขอเม้น+โหวตหน่อยนะ จะได้มีกำลังใจอัพ อิอิ ขอบคุณที่ติดตามนิยายเรื่องนี้นะจ้ะ