รักหมดใจยัยตัวร้าย!!!

      ฉันตัดสินใจมาที่สวนสาธารณะ ไม่มีใครอยู่ที่นี่อีกแล้ว... ความเงียบเหงาเกาะกินหัวใจและก่อตัวขึ้นช้าๆ ภาพของป๊อปที่นอนอยู่กับแจมเผยขึ้นมาอีกครั้ง ทำไม! ทำไมต้องเกิดเรื่องแบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำอีก! ฉันเกลียด...เกลียดคนที่ชอบมายุ่งกับแฟนคนอื่น! เกลียดที่ตัวเองต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ซ้ำ! พิชกับป๊อป...ไม่ต่างกันเลยสักนิด ฉันต้องเลิกกับผู้ชายสองคนในเรื่องเดียวกัน   เรื่องนอกใจ...

      ฉันไม่มีดีตรงไหน! ทำไมคนที่เข้ามาก็ต่างนอกใจจากฉันไป! เค้าคิดรึเปล่าว่าฉันเจ็บ 

ความแข็งแกร่งที่ทุกคนต่างเห็นน่ะ มันก็แค่...ภาพที่สร้างขึ้นไม่ให้ใครมาสมเพชก็แค่นั้นแหละ!

      ฉันเจ็บ... น้ำตาใสๆที่ฉันพยายามเก็บมันไว้ไม่ให้ไหลลงมาให้ใครเห็น จะมีใครบ้างที่รู้ว่าเวลาที่ฉันอยู่คนเดียว... มันจะไหลลงมาเสมอเหมือนกับตอนนี้ ใครจะรู้ว่านางมารร้ายที่ใครๆต่างเห็นน่ะ มันอ่อนแอสิ้นดี!

      แต่แปลกเนอะ... คนเข้มแข็ง คนที่ไม่ยอมอ่อนให้ใคร คนที่มีความมั่นใจตลอดเวลา กลับต้องมาเสียน้ำตากับเรื่องเรื่องเดียว... เรื่องหัวใจ

      ฉันปล่อยให้น้ำตาไหลรินแล้วจ้องมองดูแสงสีที่ตกกระทบกับน้ำ เสียงนกที่เคยร้องเมื่อช่วงก่อนหน้านี้เงียบลง มีแต่ความเงียบและความเหงาที่เข้ามาแทนที่ สายลมเย็นพัดเข้ามายิ่งทำให้ใจที่อ่อนล้าทั้งเจ็บและหนาวสะท้านไปหมด ฉันยกมือขึ้นกอดตัวเอง ไม่มีคนร่างสูงที่มีหน้าอกอุ่นๆให้ฉันซุกอีกแล้ว ไม่มีแล้วอ้อมแขนแกร่งที่คอยกอดประโลมฉัน มันไม่มีแล้วจริงๆๆ

      Poppy Talk

      ผมตามหาเธอไปทุกที่ที่คิดว่าเธอน่าจะไป ไม่ว่าจะเป็นผับที่เราชอบไปประกันหรือร้านประจำของเธอ คอนโดเธอก็ไม่อยู่ ผมไม่รู้ว่าเธอไปอยู่ที่ไหนและผมก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่าจะเจอเธออีกหรือเปล่า... 

      ผมมันโง่เองที่เชื่อแจม โง่ที่เชื่อและถูกเธอวางยาทั้งที่ก็รู้ว่าเธอเป็นคนยังไงตั้งแต่คบกัน ผมถึงเลิกกับเธอ! และเพราะความโง่ของผมเองที่ทำร้ายคนที่ผมรัก ผมทำร้ายฟางอีกแล้ว ทำลายความเชื่อใจและความรักที่เธอมีให้ผมเอง 

      ผมเลยต้องโดนลงโทษ ลงโทษให้ต้องเจ็บแบบนี้ เจ็บที่ถูกเธอทิ้งไป เจ็บที่เธอไม่รัก เจ็บที่คิดว่าต่อไป...ผมอาจจะไม่มีดวงตากลมโตสวยไว้มองอีกแล้วก็ได้

      จริงสิ! มันยังมีอีกที่นึงและคงเป็นที่นี่แน่ๆ ทำไมผมถึงคิดไม่ออก ผมรีบกลับรถแล้วตรงไปที่นั่นทันที!

รอป๊อปก่อนนะฟาง

      Poppy Talk End

      ฉันควรจะกลับคอนโดได้แล้ว คนอย่างฟางนั่งร้องไห้นานๆได้ไงกันล่ะ ฉันปาดน้ำตาที่ไหลรินออกมาทิ้งไปแล้วตัดสินใจเดินกลับไปที่รถ แต่เพียงแค่หันหลังเตรียมแค่จะเดินออกไป ขาที่กำลังจะก้าวออกไปกลับต้องชะงักหยุดลงเมื่อสายตาไปสบกับสายตาคมที่จ้องมาพร้อมกับใบหน้าที่หอบแสดงความเหน็ดเหนื่อย 

ไม่นะ! ฉันไม่อยากเห็นหน้าเค้าอีกแล้ว!!

     ทันทีที่ความคิดสั่งการ ฉันก็รีบหมุนตัวกลับแล้วเดินออกไปจากที่นั่นทันที! ฉันไม่อยากเจอเค้าอีก...ผู้ชายที่ทรยศฉันถึงสองครั้งสองครา!

     หมับ!

     ร่างกายที่กำลังจะขยับเดินต่อไปกลับต้องหยุดนิ่งเมื่อร่างของฉันถูกกอด ฉันถูกป๊อปปี้กอดจากด้านหลัง ฉันรีบสลัดตัวหนีเค้า สมองฉันตีกันรวนไปหมด ในนึงรู้สึกรังเกียจ...รังเกียจที่อ้อมกอดนี้เค้าก็กอดกับยัยแจมเหมือนกัน! แต่อีกใจนึงกับ...รังเกียจเค้าไม่ลงแต่กลับรู้สึกดีด้วยซ้ำที่มีอ้อมแขนนี้กอดฉันไว้อีกครั้ง แต่...ฉันจะไม่่ยอมเจ็บอีกแล้ว ไม่อีกแล้ว! ฉันสะบัดตัวออกจากป๊อปแต่ไม่ว่าจะทำยังไงก็ดิ้นหนีออกไปไม่ได้เลย ฉันทั้งจิกเล็บเข้าที่มือของเค้าเพื่อปล่อยร่างของฉันให้เป็นอิสระ แต่อ้อมแขนแกร่งก็ไม่ยอมปลอยเลยแต่กลับกระชับให้แน่นเข้าไปอีก!

     "ปล่อยฟางนะป๊อป ฟางบอกให้ปล่อยไง!"

     "ไม่! ป๊อปจะปล่อยก็ต่อเมื่อเราคุยกันรู้เรื่องแล้ว"

     "เราไม่มีอะไรต้องคุยกันแล้วป๊อป! มันจบไปแล้ว!!!"

     "ผมขอโอกาส... ขอโอกาสอีกครั้งนึง"

     "โอกาส...หึ! คุณทำลายมันไปหมดแล้วค่ะ ปล่อยฉันซะ!"

     "จริงๆนะฟาง ป๊อปขอโอกาสหน่อยเถอะ ขอแค่โอกาสให้ป๊อปได้อธิบาย..." เสียงป๊อปที่ดังอยู่ข้างหลังทำให้ฉันจากที่ดิ้นรนอยู่ถึงกับหยุดนิ่ง เค้าไม่เคยพูดน้ำเสียงแบบนี้กับฉันสักครั้ง น้ำเสียงที่เต็มไปด้วย ความเจ็บปวด...

     "..."

     "ถ้าอธิบายแล้ว ฟางจะเชื่อป๊อปไหมก็แล้วแต่ฟาง แต่ขอแค่ให้ฟางฟังป๊อปอธิบาย"

     "...ว่ามาสิ"

     "ขอบคุณนะ... ป๊อปกับแจมไม่ได้มีอะไรกัน มันเป็นแค่การจัดฉากและป๊อปมั่นใจว่าไม่มีอะไรแน่ๆ ถ้าบอกว่ามันเป็นเพราะป๊อปเมา ฟางก็รู้ว่าถ้าป๊อปเมาน่ะ...ป๊อปไม่ไหวหรอก" 

     "ฟางไม่รู้! แล้วยังไงต่อ!"

     "ป๊อปแค่อยากบอกว่า...ป๊อปไม่ได้มีอะไรกับแจม และป๊อปกับแจมมันก็จบไปตั้งนานแล้ว มันไม่มีทางกลับมาอีกแล้ว"

     "นี่สินะผู้ชาย หึ! พอได้แล้วจะพูดอะไรก็ได้"

     "มันไม่ใช่นะฟา."

     "อธิบายจบหมดแล้วใช่ไหม"

     "ใช่... แล้วแต่ฟางจะตัดสินใจ"

     "..." ฉันตัดสินใจแกะมือของเค้าที่กอดตัวฉันเองออกแล้วก้าวเดินออกไป ฉันไม่อยากเจ็บอีกแล้ว... ฉันเดินไปเรื่อยๆโดยที่ป๊อปก็ไม่ได้แม้แต่จะวิ่งหรือเดินตามมา แต่จู่ๆมันก็มีความรู้สึกนึงมันแวบเข้ามาและมันก็ทำให้เท้าของฉันชะงัก ความรู้สุกที่ว่า...ฉันกำลังจะไม่มีเค้าในชีวิตอีกแล้วงั้นเหรอ? ฉันกลับหลังหันไปมองป๊อป ฉันเห็นป๊อปยืนอยู่ที่เดิมแล้วก้มหน้า ฉันค่อยๆเดินเข้าไปหาเค้าและกอดเค้าไว้ คนตัวสูงสะดุ้งเล็กน้อยแล้วรบกอดฉันแน่น 

     ฉันไม่รู้ว่าเพราะอะไรที่ทำให้ฉันกลับมายืนตรงนี้ ฉันไม่รู้ว่าอะไรที่ทำให้ฉันให้โอกาสคนที่ทำร้ายฉันอีกครั้ง หรือว่ามันจะเป็นเพราะสิ่งนั้นก็ได้มั้ง... ความรัก

แจมจะทำยังไงเมื่อป๊อปกับฟางคืนดีกันแล้ว??? /// โปรดติดตาม!!!

ขอบคุณทุกเม้นทุกโหวตนะค่ะ ซึ้งใจน้ำตาแทบไหล

ช่วงสองสามวันนี้อาจไม่ได้เข้ามาอัพน้า พอดีติดเล่นสงกรานต์ 555

เม้น โหวต   กันด้วยนะค่ะ ^^