รักหมดใจยัยตัวร้าย!!!

       "ผมขอยกเลิกหนังครับ ผมจะไม่เป็นผู้กำกับหนังเรื่องนั้นแล้ว แคนเซิลไปเลย"

       (...)

       "พิชจะรับผิดชอบจ่ายทุกอย่างให้ทางช่องเองและจะจัดหาผู้กำกับมาสานต่อให้"

       (...)

       "ผมจะหายไปสักพัก หวังว่าเราคงได้เจอกันครับ บาย"

       ชายหนุ่มกดวางสายแล้วขับรถต่อ ชายหนุ่มโทรไปยกเลิกงานทั้งหมดเพราะเค้าคงไม่ได้กลับไปทำงานในเร็ววันนี้ ชายหนุ่มเอื้อมมือข้างนึงไปจับใบหน้าหญิงสาวที่กำลังนอนหลับอยู่ข้างๆเค้า ชายหนุ่มจอดรถที่ข้างทางแล้วจัดการปรับเบาะให้หญิงสาวนอนหลับสบายมากขึ้น พิชลูบแก้มใสเบาๆก่อนจะสตาร์ทรถออกไปอีกครั้ง เค้าเอามือข้างนึงจับมือฟางไว้ส่วนอีกข้างก็จับพวงมาลัย 

ฉันจะไม่ให้ใครทำร้ายเธออีกแล้วฟาง ไปอยู่ที่ที่มีเราแค่สองคนดีกว่านะ

       ชายหนุ่มคิดแล้วขับรถมุ่งหน้าไปในที่แห่งใหม่เพื่ออยู่กับเธอ...เกาะโหลน

       "ฟาง ฟางตื่นได้แล้วถึงแล้ว" พิชปลุกฟางเมื่อเค้าขับมาถึงอ่าวฉลองเพื่อต่อเรือไปเกาะโหลนโดยใช้เวลาเพียง 20 นาทีเท่านั้น

       "อืม... เรามาทำอะไรที่นี่น่ะ!" ฟางถามพิชอย่างตกใจเมื่อพบว่าตัวเองนอนอยู่ในรถที่จอดอยู่บริเวณท่าเรือ นี่เธอกำลังอยู่ที่ไหน

       "ก็อย่างที่พิชบอก...เรามาเริ่มใหม่ด้วยกันนะ ในที่ที่มีแต่เรา"

       "พิช..."

       "นะครับ"

       "..." ฟางไม่ตอบแต่เธอก็เดินลงจากรถทำให้พิชยิ้มขึ้นมา พิชจับมือฟางแล้วเดินไปที่เรือที่เค้าจองไว้เพื่อไปเกาะด้วยกัน ฟางไม่รู้ว่าเธออยู่ที่ไหน แต่เธอก็ยอมไปกับเค้าอาจเป็นเพราะ สายตาที่อบอุ่น คำพูดที่น่าเชื่อถือ หรือเพราะตัวเธอเอง...ที่อยากจะเริ่มชีวิตใหม่

       20 นาทีต่อมา...

       "ถึงแล้วครับ"

       "ขอบคุณครับลุง ลงมาสิฟาง" พิชบอกพร้อมกับช่วยประคองตัวเธอลงจากเรือแล้วพาฟางเดินไปเรื่อยๆจนเห็นบ้านหลังนึงที่สวยเอามากๆ

       "ที่นี่ที่ไหนอ่ะ แล้วนี่บ้านใคร" ฟางถามด้วยใบหน้างง เธอไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหนด้วยซ้ำ เธอไม่รู้ว่านี้บ้านของใคร

       "เราอยู่เกาะโหลน จ.ภูเก็ต แล้วนี่ก็บ้านของพิชเองที่ซื้อเก็บไว้น่ะ"

       "อ่อ สวยดีจัง"

       "งั้นเข้าไปข้างในกันดีกว่านะ"

       "อ้าว คุณพิชมาเหรอค่ะเนี่ย ว่าแต่พาใครมาด้วย แฟนเหรอค่ะ?" 

       "สวัสดีครับป้าพิน นี่ฟางครับ ฟาง.นี่ป้าพิน เป็นคนดูแลบ้านหลังนี้น่ะ"

       "สวัสดีค่ะ"

       "สวัสดีจ้ะ เข้าบ้านกันก่อนนะค่ะ เดี๋ยวป้าเอาน้ำมาให้นะค่ะ" ป้าพินเดินนำเข้าไปในบ้าน โดยที่มีชายหญิงอีกสองคนเดินตามไป ป้าพินเดินแยกไปที่ห้องครัวทิ้งให้ฟางกับพิชนั่งอยู่ที่โซฟากันสองคน

       "ฟางจะอยู่ทีนี่ได้เหรอ ฟางยังไม่มีเสื้อผ้าเปลี่ยนเลยนะ"

       "จริงสิ พิชก็ลืมแวะซื้อให้"

       "เอาของลูกสาวป้าก่อนก็ได้จ้า ห่างจากคุณฟางน่าจะสามปีคงใส่ได้ เดี๋ยวพรุ่งนี้เราค่อยนั่งเรือออกไปซื้อกันก็ได้"

       "ฟางใส่ได้ไหม"

       "ใส่ได้น่า   ขอบคุณนะค่ะป้าพิน"

       "ฟางไปพักก่อนดีกว่า เดี๋ยวพิชพาไปดูห้อง" ชายหนุ่มพูดแล้วเดินจูงมือหญิงสาวขึ้นไปด้านบน ส่วนป้าพินก็มองดูทั้งคู่อย่างเอ็นดู 

        "คุณฟางน่ารักแล้วก็เหมาะกับคุณพิชจริงๆ" ป้าพินพูดแล้วเดินเข้าห้องลูกสาวของตัวเองเพื่อเลือกชุดให้ฟางใส่

        "พักห้องนี้นะฟาง ถ้าไม่พอใจตรงไหนก็บอกนะ" ชายหนุ่มบอกก่อนจะเตรียมหันหลังเดินไปที่ห้องตัวเองบ้าง

        "เดี่ยว...พิชนอนห้องไหนเหรอ"

        "ห้องข้างๆนี่แหละ มีไรก็เรียกได้นะ ไปล่ะ"

        "เดี๋ยว... ขอบใจนะ...ที่พาฉันมาที่นี่" ฟางก้มหน้าอ้อมแอ้มบอกพิชก่อนจะรีบเข้าห้องไป ในชีวิตของเธอมีไม่กี่ครั้งหรอกที่จะยอมขอบคุณใคร หญิงสาวนั่งอมยิ้มที่หน้าต่างแล้วทอดสายตามองไปที่ทะเลใสที่กว้างใหญ่สุดสายตา...

        พิชยืนอยู่หน้าห้องพร้อมกับยิ้มออกมา เธอเริ่มกลับมาเป็นคนเดิมเหมือนตอนที่คบกับเค้าเมื่อสามปีก่อน เด็กหญิงตัวเล็กน่ารัก ชายหนุ่มเดินเข้าห้องตัวเองไปพร้อมกับทอดสายตามองไปที่ท้องทะเลใสที่กว้างใหญ่...

ฟางมาอยู่กับพิชซะแล้ว ><

เดี๋ยวตอนหน้าเรามาดูอีกฝั่งกันบ้างดีกว่า

เม้น โหวต เป็นกำลังใจหน่อยน้า