รักร้ายๆมัดหัวใจคุณชายมาเฟีย

 
 
 "นี่เทอ เทอ แก้ว ตื่นๆถึงแล้ว "ผู้หญิงไรว่ะขี้เซาชะมัด
 "อือออ   ถึงแล้วหรอ 0o0 อ๊ายย นายไอ้บ้านายจะทำไรชั้นห๊ะ จะปล้ำชั้นหรอไอ้บ้า "
 "นี่เทอจะบ้าหรือไง  ชั้นไม่มีทางทำไรเทอหรอก ทำไม่ลง รู้ไว้ด้วย ยัยบ้า " พูดเสร็จก็เดินเข้าบ้านไป
"อ๊ายย ไอ้บ้า  ผู้ชายอะไร พูดจาไม่ให้เกียติ์ผู้หญิงเอาซะเลย "
 
ในบ้าน
"นี่บ้านนายหรอ เฮ้ย อย่าบอกน่ะว่านายเป็นมาเฟีย"
"ใช้ ทำไม ถ้าเทอจุ้นจ้านมากนักนะชั้นจะฆ่าเทอคอยดู "
"ไอ้โหด ชั้นไม่กลัวหรอก"
"โมะขาาาาาาาาาาาาาา  ทำไรอยู่ค่ะ พิมเตรียมอาหารไว้ให้ค่ะ แล้วนังนี่ใครค่ะ"
"น้องเพื่อนผมเอง"  บอกตรงๆผมไม่ชอบพิมเลย ถ้าไม่ติดที่พิมเป็นคู่หมั่นผมผมไล่ไปนานแล้วผู้หญิงน่ารำคาน
"หรอค่ะ  แล้วมาทำไมค่ะโมะ" 
"เค้าจะมาอยู่กับเรา"
"ไม่น่ะค่ะโมะ พิมไม่ยอมน่ะ พิมไม่ชอบ"
"นี่พิม ผมรำคานอย่าเรื่องมากได้มั้ย ถ้าพิมไม่เลิกทำตัวน่ารำคานแบบนี้น่ะ ผมจะถอนหมั่นจำไว้" เดินขึ้นห้องไป
"อ๊ายยยยยยยยยยยยย  เพราะแกคนเดียว" 
"ชั้นไปเกี่ยวไรด้วยย๊ะ ผู้ชายเค้าไม่สนใจยังจะไปเกาะแกะเค้าอีก สมน้ำหน้า แบร่ๆๆๆ " เดินตามโทโมะขึ้นไป
"อ๊ายยยยยย แกจะไปไหนห๊ะ  อ๊ายยยยยยยยยยยยยยย   "
 
บนห้อง
"นายๆๆ " โอ๊ยคนบ้าไรว่ะเดินเร็วชะมัด
"อะไร"  ยัยนี้จุ้นจ้านจริง 
"แล้วชั้นอยู่ห้องไหนอ่ะ " 
"ห้องข้างๆชั้น"  กำลังจะปิดประตู
"แต่ชั้นไม่มีเสื้อผ้า " 
"ก็ไม่ต้องใส่ แล้วก้ไม่ต้องถามแล้วชั้นรำคาน เข้าใจมั้ย"
"ไอ้บ้า คนอะไรไม่ใส่เสื้อผ้าเล่า นายต้องพูดกับชั้นให้รู้เรื่องก่อน  "เดินเข้าห้องโทโมะไป
"ออกไป น่ะยัยบ้า"  บ้าจริงผมไม่เคยให้ผู้หญิงที่ไหนเข้าห้องผมเลยน่ะ แล้วยัยนี้กล้าดียังไงเนี่ย 
"ไม่ออก จนกว่านายจะคุยกับชั้นให้รู้เรื่อง"  
"เทอจะเอายังไง"
"ชั้นต้องการเสื้อผ้าแล้วก็ของใช้ส่วนตัว"
"ลิงอย่างเทอจำเป็นต้องใช้ด้วยหรอ"
"นี่นายว่าใครลิงห๊ะ ชั้นเป็นคน"
"หรอ นึกว่าลิง  "
"เดี๋ยวแล้วชั้นจะรู้ได้ไงว่าชั้นอยู่ที่นี้ชั้นจะปลอดภัย เกิดนายหน้ามืดปล้ำชั้นขึ้นมาล่ะ ชั้นจะทำไงห๊ะ"
"เหอะ อย่างชั้นเนี่ยน่ะจะหน้ามืด  บอกตามตรงน่ะ เพราะต่อให้ชั้นหน้ามืดขึ้นมาจริงๆชั้นก้ไม่คิดสั้นไปปล้ำเทอหรอก มันเสียเวลา เพราะเทอไม่ใช้สเปกชั้นหรอกน่ะ "
"อ๊ายยย นี่นาย นายจะดูถูกชั้นเกินไปแล้วน่ะ"
"หรือว่าอยากให้ชั้นทำล่ะ งั้นก็ได้น่ะ ชั้นกำลังหิวพอดีเลย มาๆที่รัก  " เหอะจะแกล้งให้เข็ดเลย
"อ๊ายยย  ออกไปน่ะไอ้บ้า ไอ้โรคจิต ไอ้บ้ากาม ไอ้วิปริต อ๊ายยย อุ๊บ0x0 "  อ๊ายยยมันจูบชั้นนนนนน
"ไง หยุดแล้วหรอหีะ  นึกว่าจะแน่ "
"นาย"  พลั่ว !!
"โอ๊ยยยยยย  ยัยบ้า   เจ็บน่ะเฟ้ย"
"นี้มันยังน้อยไปไอ้บ้า มันจูบแรกของชั้น  นายบังอาจมากน่ะ นายตายยยยยยยยยยยยยย"
"ต่อยชั้นหรอ  ได้ มานี่  มันน่าปล้ำมั้ยล่ะแบบนี้  จับกดมันเสียเลยมั้ยยัยเด็กบ้า"
"ปล่อยน่ะๆๆๆๆๆๆ  นายจะทำอะไรห๊ะไอ้บ้า "  แงๆๆไอ้บ้านั้นมันคร่อมช้านนนนนนนนนน  ไอ้บ้า
"ไงห๊ะ  เงียบได้ยัง  ถ้าไม่เงียบคงรู้น่ะว่าเกิดอะไรขึ้น  " ได้ผลครับ หยุดทันทีเลย ฮ่าๆๆๆ
"นาย......ลุกไปเลย ชั้นหนัก "
แอ๊ดดดด เสียงเปิดประตู
"เฮ้ยไอ้โมะ ยัยแก้วล่ะว..........."  เฮ้ยไอ้เพื่อนเวร นั้นน้องข้าน่ะเว้ย
"เอ่ออ พี่ป๊อป "  
"ไง ปลอดภัยดีใช้มั๊ยยว่ะเพื่อน"
"เพื่อน นี่พี่ป๊อปกับไอ้โรคจิตนี่เป็นเพื่อนกันหรอ"
"แก้วทำไมเรียกไอ้โมะมันแบบนั้นล่ะ  " 
"ก็...."
"ก็ เด็กดื้อไงว่ะ น่ารำคานจะตาย จับกดให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย"
"เฮ้ยๆๆๆๆๆ น้องข้าเว้ย  "
"เออ  เป็นไงบ้างว่ะ พวกมันคงตามล้างแค้น มึงน่าดูใช้มั้ยว่ะไอ้ป๊อป"
"เออ คงงั้นแหละว่ะ"
 
--------------------------------------------------------------------------------------------------