สลับร่าง..สลับ(ร้าย)ของนายตัวร้ายกับยัยตัวแสบ

1เดือนผ่านไป
ตอนเช้า
 
มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง
 
ในห้องเรียน
 
"นั่งกันตามหมายเลขนะคะ"อาจารย์พูดกับนักศึกษาปี1ที่กำลังเข้าแถว
 
"ค่ะ//ครับ"นักศึกษาทุกคนต่างไปหาที่นั่งตัวเอง รวมถึงสาวสวยตาโตผมยาวสีดำขลับ
 
"อ๊ะ!! เจอแล้ว"ฟ้าร้องออกมาเบาๆพอเจอเลขที่นั่งแต่..
 
"ไง..ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ เธอสบายดีหรือเปล่าดูผอมๆลงนะ"โซ่ทักทายฟ้า โซ่มีเลขที่นั่งใกล้ฟ้าเพราะสมัครพร้อมกัน
 
"ก็อย่างที่เห็นเนี่ยแหละ"ฟ้านั่งลงที่นั่งทำเฉยๆกับโซ่ให้แนบเนียนที่สุด
 
"เธอจะไม่ถามฉันหน่อยหรอว่าตั้งแต่วันนั้นฉันเป็นยังไงบ้าง"โซ่พูด
 
"นายก็ดู...ปกติดีนี่ ฉันคงไม่ต้องถามอะไรแล้วล่ะนะ^^"ฟ้ายิ้มเจื่อนๆ
 
"เปล่าเลย.. ฉันไม่สบายใจเลยตั้งแต่เราไม่ได้คุยกัน"โซ่มองหน้าฟ้า
 
"อาจารย์กำลังจะเข้าแล้วล่ะ"ฟ้าทำเป็นหาปากกาในกระเป๋า
 
"อืม.."โซ่หยิบปากกาในกระเป๋ามาแล้วนั่งเรียนคาบแรก
 
[Special:'April']
 
ฉันควรจะดีใจหรือเสียใจดีที่เลือกสอบคนละมหา'ลัยกับโซ่ ฉันอยากจะลืมเขาให้เร็วที่สุด หึ..ฉันไม่ได้เป็นคนดีอย่างนั้นหรอกนะ ฉันแค่ไม่อยากอยู่ให้เค้าสมเพชกันหรอกนังฟ้าทำให้ฉันเจ็บแสบไว้มาก ฉันไม่ปล่อยไว้แน่ โซ่ก็ด้วยที่ฉันจะลืมเขาให้เร็วที่สุดเพราะว่าจะได้แก้แค้นได้โดยไม่ต้องแคร์ความรู้สึกเขา... พวกแกสองคนต้องเจ็บปวดกว่าที่ฉันรู้สึก
 
"อ้าว! เอพริลอยู่คณะนี้หรอฉันไม่คิดเลยว่าจะเจอเพื่อนสมัยประถมที่นี่น่ะ นี่ก็นานมากแล้วเนาะ เธอสวยขึ้นนะเนี่ย"เพื่อนสมัยประถมทักทายฉัน
 
"นาย.. เฮ้! ธามไทหรอ โลกกลมจริงนายสอบคณะนี้ด้วยหรอ"ฉันมีแผนละ ธามไทเคยจีบฉันแต่ฉันหักอกเขาแล้วไปคบกับโซ่.. ขอบคุณมากนะที่มาโผล่ตอนนี้
 
"ฮะๆ! ใช่..แล้วเธอกับโซ่ล่ะเป็นไงบ้าง"ถามอย่างนี้แววตาอย่างนี้ดูไม่ค่อยอยากรู้เลยนะต้องมีเยื่อใยบ้างแหละ
 
"ฉันกับโซ่.. เราเลิกกันแล้วล่ะ"ฉันแกล้งเป็นบีบน้ำตาให้ตัวเองดูหน้าสงสาร แต่ขอโทษนะธาม..นายก็แค่เครื่องมือของฉันเท่านั้น
 
"เอพริลอย่าร้องเลย เธอเล่าให้ฉันฟังได้มั้ยว่าเรื่องมันเป็นยังไง"ธามใช้นิ้วชี้มาปาดน้ำตาที่แก้มของฉัน
 
"ตอนแรกฉันกับเขาก็รักกันดีนะ แต่พอเขาขึ้นม.ปลายเขาก็ไปเจอกับผู้หญิงคนนึง เธอสวยกว่าฉัน ดีกว่าฉันทุกอย่างโซ่เลยทิ้งฉันแล้วไปหายัยนั่น"แล้วน้ำตาฉันก็ไหลกรูลงมานี่ ไม่ใช่การแสดง.. แต่มันคือความจริงอันโหดร้าย... ถ้าไม่มีนังนั่นฉันคงวางแผนแต่งงานกับโซ่ไปนานละ
 
"ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครเรียนที่ไหนหรอ"ธามถามฉัน
 
"เรียนอยู่มหาลัยควีโยมิ"[เธอเคยตั้งชื่ออะไรๆมีสาระบ้างปะ:เอพริล][ก็..ไม่อ่ะ:') ฉันกะว่าถ้าโตขึ้นมีลูกจะตั้งว่าน้องจุงเบย^O^:ไรเตอร์]
 
"มหาลัยควีโยมิหรอ... ฉันรู้มาว่ามหา'ลัยฮาเร็ม เชคของเราเป็นคู่แข่งนี่"
 
"ใช่..ฉันถึงเลือกมาต่อที่นี่ไง"ฉันรีบปาดน้ำตาลวกๆ"ฉันไม่ได้รักเขาแล้วล่ะ:) ที่ฉันร้องไห้เพราะฉันไม่คิดว่าเขาจะใจร้ายขนาดนี้ ตอนนี้ฉันกำลังหาใครสักคน..มารักษาแผลใจให้ฉัน นายรู้จักคนดีๆก็บอกฉันด้วยนะ"
 
"ถ้าฉันขะ.."
 
"อาจารย์เข้ามาแล้ว"ฉันรีบตัดบท ฉันรู้ว่าเขากำลังจะพูดว่าอะไร ฉันคงให้เขาเป็นคนคนนั้นไม่ได้ในตอนนี้ ฉันต้องใช้เขาเป็นเครื่องมือล้างแค้นให้สำเร็จซะก่อน
 
เลิกเรียน
 
"เอพริลให้ฉันไปส่งมั๊ย"ธามไทถามฉัน
 
"เอาสิ ฉันอยากนั่งรถเพื่อนสมัยวัยละอ่อนอยู่พอดี"แล้วธามไทก็เปิดประตูให้ฉัน
 
"ขอโทษนะพริล ขอถามอะไรหน่อย บ้านของโซ่ยังอยู่ที่เดิมหรือเปล่า??"ธามไทถามฉัน
 
"อืม..ใช่ แล้วบ้านแฟนใหม่โซ่ก็ติดกับบ้านโซ่ด้วยล่ะ เอ้อ!...มาส่งฉันแบบนี้ไม่กลัวแฟนว่าหรอ??"
 
"ฉันยังโสดน่ะ:)"แล้วตอนนี้รถของเขาก็มาจอดหน้าบ้านฉันจนได้
 
"ขอบคุณมากนะที่มาส่ง... พรุ่งนี้มีเรียนตอนเที่ยงมารับฉันด้วยล่ะ"
 
"โอเค:D"แล้วธามไทก็ขับรถออกไป ฉันว่าฉันไปซื้อขนมมากินเล่นดีกว่า บ้านฉันอยู่ใกล้พอดี
 
"ขอโทษค่ะ//ขอโทษค่ะ"ฉันชนเข้ากับผู้หญิงคนหนึ่งทำให้ข้าวของตกระเนระนาด ฉันช่วยเก็บของให้เขาเขามองหน้าฉันตรงๆ... น่ากลัวจังเลยผู้หญิงคนนี้
 
"คุณน่ากลัวกว่าฉันเยอะค่ะ แผนร้ายที่คุณคิดจะทำอยู่...หยุดซะเถอะค่ะ เขาเกิดมาเพื่อกันและกัน อะไรก็พรากเขาจากกันไม่ได้ แล้วอีกอย่างคุณกำลังพาคนที่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่มาเกี่ยวกงเกวียนแห่งบาปด้วย ถ้าไม่หยุดตอนนี้คุณจะกลายเป็นคนที่เสียใจที่สุด"ผู้หญิงคนนั้นหยิบของเสร็จก็ไปเลยที่คอเขาใส่สร้อยห้อยไว้ว่าFAYE เฟย์หรอ... รู้เรื่องพวกนี้ได้ไง.. กันและกันหรอ..ไม่มีวันซะหรอก เผื่อคนอ่านอยากรู้... แผนฉันมีอยู่ว่า จะใช้ธามไทไปจัดการสองคนนั่นที่บ้านคืนนี้ และฉันจะไปสมเพชทีหลัง ฉันดูนาฬิกาที่ข้อมือ..ใกล้เวลาแล้วแหละ:)
 
[End special : April]
 
ไรเตอร์มาบอกแล้วนะว่าแผนการของเอพริลคืออะไร เมนต์เยอะๆนะคะ^^
 
www.keedkean.com/fiction/kk0002845.html?page_article=1
 
ฝากฟิคชั่นเรื่องนี้ด้วยนะคะ พี่น้องวุ่นวาย... กับลูกชายเพื่อนของแม่
 
12/08/2013(เมร์รักแม่>3<!)
[Merin_zZ]