สลับร่าง..สลับ(ร้าย)ของนายตัวร้ายกับยัยตัวแสบ

ตอนเช้า

โรงพยาบาล

"อาทิตย์หน้าก็กลับบ้านได้แล้วนะสาวน้อย คุณน้าครับ ตอนนี้ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงแล้วนะครับ มีแผลฟกช้ำนิดหน่อย เดี๋ยวก็หายครับ"ป๊อปปี้พูด

"ขอบคุณนะคะพี่ป๊อป^^"

"ไม่เป็นไร น่่าที่พี่อยู่แล้ว^^ พี่ไปก่อนนะ ต้องไปหาคนไข้ต่อ ลาครับคุณน้า"ป๊อปปี้สวัสดีแม่ของฟ้า

"จ้ะๆ^^"แม่ฟ้ายิ้มตามมารยาท

แล้วป๊อปปี้ก็ออกไป

"ทานโจ๊กอุ่นๆก่อนนะฟ้า แม่ทำเองเลยนะ"แม่ฟ้าหยิบโจ๊กจากปิ่นโตมาให้ฟ้า

"ฟ้ายังไม่หิวน่ะค่ะแม่^^"ฟ้าดันถ้วยเบาๆ

"ไม่หิวก็ต้องกิน... ไม่กินแบบนี้เดี๋ยวก็ไม่มีแรงหรอกลูก นะสักสองสามคำก็ยังดี ถ้าไม่กิน...แม่จะคิดว่าฟ้าไม่รักแม่ แล้วก็โจ๊กของแม่ไม่อร่อยด้วย-^-!"แม่ฟ้าทำท่างอนนั่นทำให้ฟ้ารีบรับถ้วยข้าวต้มมา

"ใครว่าล่ะคะ ข้าวต้มคุณแม่อร่อยที่สุดในโลกเลย แล้วฟ้าก็รักคุณแม่มากๆเลยยย เท่าจักวาลเลยค่ะ แล้วโจ๊กนี่ฟ้าจะกินให้หมดเลยค่ะ คุณแม่คอยดู^^"ฟ้ายิ้มให้แม่แล้วรีบยัดข้าวต้มเข้าปาก

"ค่อยๆกินก็ได้ลูก เดี๋ยวก็สำลักหรอก"แม่พููดแล้วเอากระดาษทิชชู่ให้ฟ้า

"ค่าาา!!"แล้วฟ้าก็กินโจ๊กจนหมด"โอยย.. อิ่มค่ะแม่ อิ่มฝุดๆ!!><!"

"จ้าา! เดี๋ยวแม่ต้องไปทำงานแล้วนะ อยู่คนเดียวได้หรือเปล่า ให้แม่โทรหาแครอลให้มาอยูเป็นเพื่อนมั๊ย"แม่ฟ้าพูด

"ไม่เป็นไรค่ะแม่.. วันอาทิตย์ทั้งทีให้ยัยนั่นพักผ่อนเถอะค่ะ ฟ้าดูแลตัวเองได้"ฟ้าพูด

"ได้ไงล่ะเพื่อนเลิฟฟฟ >3<!"แครอลเปิดประตูเข้ามา"แม้จะเป็นวันหยุด แต่ฉันก็มาอยู่กับแกได้ยัยฟ้า"

"ขอบใจ-*-"ฟ้าทำหน้ามุ่ยทันที เพราะรู้ว่า ถ้ายัยนี่มามีแซวแน่ๆ"แต่จริงๆแกน่าจะพักผ่อนอยู่บ้านหรือไม่ก็ไปเที่ยวเปิดหูเปิดตาดูโลกหน่อยนะวันหยุดทั้งที"

"ฉันเป็นห่วงแกนี่... คุณน้าไปทำงานได้เลยค่ะ ไม่ต้องห่วงยัยฟ้านะคะ"แครอลพูด

"จ่ะๆ แม่ไปนะ ฝากยัยฟ้าด้วยนะจ๊ะแครอล"แม่ฟ้าพูดแล้วเปิดประตูออกไป

ปังงง!!(เสียงประตู)

"มาเพื่อ??"ฟ้ามองอย่างสงสัย

"ก็ต้องเป็นห่วงแกอยู่แล้วถึงมา เป็นไงบ้างเนี่ย ดีขึ้นยัง"แครอลนั่งลงที่โซฟา

"เรื่อยๆอ่ะ แกพาฉันไปหาโซ่หน่อยดิ"ฟ้าลุกขึ้นแล้วเดินไปหาแครอลพร้อมหิ้วน้ำเกลือไปด้วย

"จะไปตอนนี้เลยหรอ แกควรพักผ่อนก่อนนะ"แครอลพูด

"ก็ฉันกลัวโซ่ไม่ฟื้นอ่ะ ไม่รู้ว่าดรีมเมอร์พูดจริงหรือเปล่าด้วย"ฟ้าทำหน้าเครียดทำให้แครอลแซวไม่ออก

"โอเคๆ รอก่อนนะเดี๋ยวฉันไปบอกคุณหมอก่อน"

15 นาทีผ่านไป

ฟ้านั่งอยู่บนรถเข็นที่แครอลเป็นคนดรุนให้จนมาถึงห้องผู้ป่วยพิเศษ(เขาให้เยี่ยมได้แล้ว)

แอ๊ดดด!!

เสียงประตูดังขึ้น แครอลดรุนฟ้าให้อยู่ใกล้เตียงโซ่

[อาจจะยังไม่ค่อยชัด จะบอกรักก็ต้องมั่นใจ...]

เสียงโทรศัพท์ของแครอลดังขึ้น

"ฉัน..ไปรับโทรศัพท์ก่อนนะ"แครอลเดินออกไปนอกห้อง ฟ้านั่งลงบนเก้าอี้ข้างเตียงแล้วมองหน้าโซ่

"โซ่.."ฟ้าเรียกชื่อโซ่เบาๆ แล้วเอามือของโซ่มาแนบแก้ม"นายตื่นเร็วๆนะ... ฉันคิดถึงนาย... นายอยากฟังฉันบอกรักนายไม่ใช่หรอ... ตื่นมาฟังสิ นายจะฟังเป็นร้อยรอบ.. พันรอบ.. หรือกี่รอบก็ได้... แค่นายตื่นมาคุยกับฉัน ฟังฉันบอกรักนาย แค่นั้นแหละ ฉันจะไม่ขออะไรมากกว่านี้แล้ว"

น้ำตาของฟ้าหยดท่วมมือของโซ่ แต่โซ่ก็ไม่ตื่น

แอ๊ดดด!!

เสียงประตูดังขึ้นทำให้ฟ้าเช็ดน้ำตาโดยเร็ว

"อ้าว!! พี่ฟาง นั่งก่อนค่ะ พี่ฟางมาได้ไงคะ"ฟ้าพูดกับหญิงสาวหน้าตาน่ารักที่กำลังตั้งท้องอยู่[ถ้าทุกคนยังไม่ลืมนะ:ไรเตอร์]

"พี่มาหาป๊อปน่ะจ่ะ ได้ข่าวมาว่าฟ้ากับโซ่รถคว่ำพี่เป็นห่วงก็เลยมาดู เห็นแครอลยืนคุยโทรศัพท์อยู่เลยถาม แครอลบอกว่าฟ้ากับโซ่อยู่ที่นี่พี่เลยมาดูน่ะจ่ะ"ฟางจับท้องตัวเองเบาๆแล้วนั่งลงที่เตียงอีกข้างนึง

"ขอบคุณนะคะที่เป็นห่วง ฟ้าไม่เป็นอะไรมากแล้วค่ะ แต่โซ่.."ฟ้ามองไปที่โซ่ทำให้บรรยากาศตึงเครียดขึ้น ฟางเลยหาเรื่องคุยทันที