สลับร่าง..สลับ(ร้าย)ของนายตัวร้ายกับยัยตัวแสบ

ระหว่างทาง

"ฟ้าเมื่อคืนฝันดีป่าว เมื่อคืนฉันฝันดีมากเลยนะ ฝันถึงเธอด้วยแหละ"โซ่เอามือฟ้ามาจับไว้

"หรอ ฉันก็ปกตินะ"ฟ้าพูดไปอย่างนิ่งๆ แต่ในใจ(อร๊ายย!! ฝันบ้าฝันบออะไรเมื่อคืนฉันแทบไม่ได้นอนเลยย่ะ><!)

"บอกรักฉันให้ชื่นใจหน่อยดิ นะๆๆ"โซ่ทำหน้าเหมือนลูกแมวทำให้ฟ้าหน้าแดงโดยไม่รู้ตัว

"อะไรของนาย นายก็รับรู้ถึงความรู้สึกของฉันแล้วนี่ จะเอาอะไรอีก ฮะ??"ฟ้าพูดแล้วมองออกไปนอกหน้าต่าง

"ก็ํอยากฟังอีกอ่ะ นะๆๆ บอกให้ฟังหน่อยนะ"โซ่จับมือฟ้ามาคลอเคลียที่แก้ม

"ไม่เอาอ่ะ ขับรถไปเลยไม่ต้องพูดมาก"ฟ้าเอามือออกจากการเกาะกุมจากมือของโซ่

"นะแค่ครั้งเดีย...เฮ้ยยย!!"

"กรี๊ดดดด!!"ทั้งสองร้องออกมาพร้อมกัน

เอี๊ยดดดดด!!

โครมมมมม!!

หวอออ หวออ!! เสียงชนของรถดังขึ้น เสียงของรถพยาบาลก็ตามมา ร่างทั้งสองถูกส่งเข้าโรงพยาบาลอย่างรวดเร็ว

'ที่นี่มัน!'ฟ้ามองรอบตัวก็รู้ทันทีว่าที่นี่คือ'นี่เรากลับมาหาดรีมเมอร์อีกแล้วหรอ เท่าที่จำได้เรายังไม่ได้หลับนี่นา'

'แน่นอน เจ้ายังไม่ได้หลับ'ดรีมเมอร์ปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับวิญญาณของชายหนุ่มที่หลับไหล

'ดรีมเมอร์!! โซ่!!..'ฟ้ารีบเข้าไปหาโซ่ทำนที แต่ไร้การตอบสนอง'โซ่เป็นอะไรคะดรีมเมอร์'

'เขาได้ลาจากโลกไปแล้ว'

'ลาจาก?? หมายความว่าไง'ฟ้าถามด้วยความกังวล

'เขาตายไปแล้ว'

'ว่าไงนะ!! ทำไมโซ่ถึงเป็นแบบนั้นไปได้!! ไหนคุณบอกว่าเหตุการณ์ทั้งหมดจะเกิดขึ้นอีกครั้งแล้วกลับไปเป็นปกติ'ฟ้ารีบเอะอะโวยวาย ดวงตาคมโตกลายเป็นสีแดงก่ำ น้ำตาแห่งความรักเอ่อล้นเบ้าตาทั้งสองของฟ้า แสดงให้เห็นว่าเธอกำลังโกรธและเสียใจ

'มีทางแก้นะ ถ้าเธอยอมสละอายุขัยของตัวเองเพื่อต่ออายุให้ศตายุอีก40ปี'ดรีมเมอร์ให้ข้อเสนอกับฟ้า ฟ้าเหมือนมีแสงสว่างในชีวิต แต่...พ่อแม่ของเธอล่ะ เธอจะเป็นผู้หญิงอายุสั้น ให้พ่อและแม่ไปงานศพของเธอเองงั้นหรอ'เจ้าไม่ต้องห่วงเรื่องพ่อและแม่ของเจ้า แม้ว่าเจ้าจะตัดอายุไปแล้ว แต่เจ้าได้ทดแทนบุญคุณที่มีต่อพ่อแม่ในฐานะลูกได้เหมือนเดิม'

'ฉันเลือกให้อายุขัยกับโซ่ค่ะ.. ได้โปรดเอาเขาคืนมา ให้ฉันได้บอกรักเขา ได้ตอบแทนสิ่งที่เขาทำให้ฉัน ฉันขอร้องล่ะ'ฟ้าทรุดตัวลงไปคุกเข่าต่อหน้าดรีมเมอร์

'เจ้าเลือกเองนะ เจ้ากลับไปที่โลกมนุษย์ แต่ศตายุต้องอยู่กับข้าก่อน'ดรีมเมอร์พูดแล้วใช้เวทมนต์ทำให้โซ่หายไป

'แต่คุณต้องสัญญากับฉันก่อนว่าโซ่ต้องกลับมา'ฟ้าลุกขึ้น

'แน่นอน.. ข้าไม่เคยโกหกใคร'

วืบบบ!!

โอ๊ยยย!! ทำไมมันมึนหัวอย่างนี้... ที่นี่ที่ไหนน่ะ หลายคำถามเข้ามาในหัวฟ้า

"ยัยฟ้า!! ฟื้นแล้วหรอลูก ปวดหัวหรือเปล่า"ฮะ?? คุณแม่เรียกฉันว่าฟ้า

"คุณแม่!!"ฟ้าไม่รอช้ารีบสวมกอดเข้าหาผู้เป็นแม่ทันที

"ไม่เป็นไรแล้วนะลูก... แม่อยู่นี่แล้วนะ"แม่ลูบหัวฟ้าอย่างอ่อนโยน ฟ้าคิดถึงสัมผัสนี้จึงร้องไห้ออกมา

"ยัยฟ้าร้องไห้ทำไม เธอเป็นไงบ้างฮะ??"แครอลรีบเขามาดูอาการเพื่อนตัวเอง

"ฉันดีใจอ่ะที่กลับมาได้... แล้วโซ่ล่ะแครอล"สีหน้าแครอลเริ่มเคร่งเครียดขึ้น

"แกทำใจดีๆนะ โซ่เข้าห้องICUเป็นตายเท่ากัน กว่าจะฟื้นก็คงอีกนาน.. หรืออาจจะไม่ฟื้นเลย"สิ้นเสียงของแครอลฟ้าก็รีบลุกขึ้น

"พาฉันไปหาโซ่หน่อย!!"

"ไม่ได้นะลูก หนูเพิ่งหายนะ"ฟ้าไม่รอช้ากระชากสายน้ำเกลือออกแล้วมุ่งหน้าไปที่ห้องICU ระหว่างทางมีนางฟยาบาล คุณหมอ ฯลฯ มาขวางทางฟ้า แต่ฟ้าก็สะบัดจนออกมาได้ทุกคน

หน้าห้องICU

"โซ่..."เสียงอันแผ่วเบาของฟ้าได้เอ่ยชื่อโซ่ออกมา

"ยัยฟ้า!! เป็นบ้าอะไรของแกฮะ?? วิ่งออกมาทำไม"แครอลกระชากข้อมือฟ้า"คนเขาเป็นห่วงแกแค่ไหนอ่ะ รู้บ้างมั๊ย"

"แกไม่เข้าใจฉันหรอกแครอล!! ถ้าคนในนั้นเป็นนิว แกจะวิ่งมามั๊ย แกจะทนฟังทั้งๆที่ไม่ได้เห็นเขากับตาได้มั๊ย ฮะ??"ฟ้าตะคอกด้วยอารมณ์หงุดหงิด

"ฉัน... ฉันขอโทษนะฟ้า เพราะว่าฉันมัวแต่เป็นห่วงแกอ่ะ"

"ช่างมันเถอะ..."

"ว่าแต่แกกลับร่างเดิมได้แล้วหรอ??"

"อืม... ฉันกลายเป็นผู้หญิงอายุสั้นไปแล้วล่ะ"

"อะไรนะ??"แครอลทำหน้าตกใจ

"ฉันต่ออายุให้โซ่น่ะ จริงๆป่านนี้ ถ้าฉันไม่รู้ด้วยตัวเองว่าโซ่จะฟื้น... ฉันคงร้องไห้ฟูมฟายไปนานแล้ว"

"ขนาดรู้ล่วงหน้านะเนี่ย... ยังวิ่งร้อยเมตรมาหาได้เลย"แครอลแซว

"บ้า!! อะไรของแก เป็นแกฉันก็วิ่งมาเหมือนกันนั่นแหละ"ฟ้าตอบไปอย่างเขินๆ

"เหรออออ??"

"ไปแล่ว ไปพักดีกว่า คุยกับแกแล้วอารมณ์เสีย"

หายไปนานเบยย คิดถุงกันป่าวว ไรเตอร์ไปทำใจมา เปิดเทอมแล้วการบ้านท่วมหัวเลยจ้าา วันนี้ว่างเลยมาอัพ เห็นคนเลิกติดตามไปหลายคนเลย sadอ่ะ แต่เพราะไรเตอะร์เองแหละไปโดยมิบอกมิกล่าว กลับมานะๆ ติดตามเหมือนเดิมนะ รักคนอ่านทุกคน ฟุบุ ><! ติดตาม//เมนต์เยอะๆนะ

06/07/2013

[Merin_zZ]