(Fic Talesrunner ) The Secret of Tales
10.0
เขียนโดย 
alicelizzy
วันที่ 4 เมษายน พ.ศ. 2556 เวลา 15.11 น.
6 chapter
1 วิจารณ์
18.55K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 4 เมษายน พ.ศ. 2556 15.27 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
แชร์นิยายฟิคชั่น
3) ภารกิจความลับแห่งใจ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความบทที่ 2
ภารกิจความลับแห่งใจ
“โชวอน ตื่นได้แล้วนะ!” เสียงใสของอาหมวยน้อยจอมแสบอย่างหมิงหมิงกำลังตะโกนปลุกเด็กชายหัวทุเรียนที่นอนหลับเป็นตายอยู่ในห้องนอนของวังหลวง
“อืมมม... ขอนอนต่อเถอะนะ” เด็กชายว่าแล้วก็พลิกตัวหนี จนหมิงหมิงต้องกระโดดขึ้นเตียงแล้วทำการปลุกโชวอนในฉบับของเธอเอง
“ไม่ตื่นใช่มะ”
“.........”
“ได้เลยค่ะ จัดให้!!!!!” หมิงหมิงทำการลงลูกเตะไปที่ ‘จุดอ่อน’ ของผู้ชายทุกคน อย่างแรง
และแน่นอน เหตุการณ์ต่อมา คือ เสียงร้องโหยหวนที่ชวนสยองของโชวอนดังลั่นทั่วปราสาท
หมิงหมิงเดินจูงมือโชวอนที่ร้องไห้ซิกๆ อยู่มาที่ห้องรับประทานอาหารที่มีเหล่าเทลส์รันเนอร์ที่เหลือมารออยู่แล้ว ทุกคนมองโชวอนแล้วหัวเราะคิกคัก หมิงหมิงก็เป็นไปกับเขาด้วยเช่นกัน จนโชวอนหน้าแดงเพราะโกรธและอาย เลยอาละวาด
“หัวเราะอะไรล่ะ! เธอก็ด้วยหมิงหมิง ทำฉันเจ็บแล้วมาหัวเราะอีกนะ!”
“โทษทีๆ ไม่คิดว่าจะแรงขนาดนั้นนี่นา” พูดเสร็จเธอก็ใช้นิ้วชี้ไปเช็ดน้ำตาของโชวอน เด็กชายหยุดร้องไห้ไปสักพักก่อนจะตามด้วยหน้าที่แดงก่ำเป็นลูกมะเขือเทศ
“พะ...พอแล้ว” โชวอนว่าพลางปัดมือของหมิงหมิงออกก่อนจะเดินไปที่ที่นั่งประจำของตัวเอง
“เหวยๆๆๆ นี่ขนาดเด็กน้อยยังสวีทหวานแหววซะขนาดนี้เลยนะเนี่ย!” เนสสึเป็นคนแรกที่เอ่ยปากแซว
“หนวกหูน่า” โชวอนตอบกลับอย่างรวดเร็วตามด้วยเสียงหัวเราะของทุกคนในห้อง
มากิคงจะเป็นคนเดียวที่ไม่หัวเราะ ในหัวของเธอคือ จะหัวเราะไปเพื่ออะไร เธอคิดเช่นนั้น มากิมองหมิงหมิงกับโชวอนที่กำลังหัวเราะร่าเริงอย่างไร้ความรู้สึกก่อนจะกินอาหารในจานที่ต่อไป
ลีน่าสังเกตเห็นท่าทางมากิที่เย็นชามานานจึงเอ่ยปากถาม ซึ่งเป็นคำถามที่ทุกคนอยากจะถามมานานแล้ว
“มากิ ทำไมเธอถึงมีท่าทางที่เย็นชาขนาดนั้นล่ะ เธอไม่เคยยิ้มหรือหัวเราะอะไรเลย เพราะอะไรเหรอ”
มากิมองหน้าลีน่าสักพักก่อนจะเอ่ยปากตอบ “นั่นสิ ฉันก็อยากจะรู้”
ทุกคนทำหน้างง ไม่เข้าใจในสิ่งที่มากิตอบ ดีดี้เลยเอ่ยปากถามต่อ “ทำไมเธอถึงพูดแบบนั้น”
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ฉันไม่มีความรู้สึกอะไรอีกเลย หลังจากที่... พ่อแม่ถูกฆ่าตายต่อหน้าต่อตา” มากิตอบด้วยน้ำเสียงที่ฟังแล้วเจ็บปวด ทุกคนถึงกับเจ็บปวดตาม
“ทำไมเธอถึงไม่เคยบอกเรื่องนี้กับเรา” พาด้าคือคนต่อไปที่ถาม มากิเงยหน้าขึ้นมาแล้วตอบ
“พวกเธอไม่เคยถาม อีกอย่างฉันไม่ไว้ใจใคร” ว่าแล้วมากิก็วางช้อนส้อมลงก่อนจะบอกปิแอโร่ “ฉันกลับบ้านก่อนนะ”
ปิแอโร่ได้ยินดังนั้นจึงรีบห้ามมากิ
“อย่าพึ่งครับ คือกษัตริย์เฮนรี่มีภารกิจจะให้พวกคุณทำอยู่ กรุณารออยู่ที่นี่ด้วยครับ”
“...” มากิคิ้วขมวดเข้าหากัน ไม่พูดอะไรก่อนจะเดินไปนั่งที่เดิม
ราฟที่เงียบมานานเอ่ยกับมากิ
“เธอเจ็บปวดมากมั้ย” มากิมีสีหน้าตกใจสักพักก่อนจะกลับมาตีหน้านิ่งเหมือนดิม มากิพยักหน้ารับช้าๆ
‘เจ็บสิ เจ็บมากเลยล่ะ ราฟาเอล’
ผ่านไปสักพักกษัตริย์เฮนรี่ก็มาด้วยสีหน้าที่หนักใจและหนักหน่วงมากมาย ทำเอาเหล่าเทลส์รันเนอร์ที่เหลือเป็นห่วงตาม แต่ก็ไม่มีใครกล้าพูดอะไรออกไป
กษัตริย์เฮนรี่ที่ 3 นั่งลงบนเก้าอี้ก่อนจะกล่าว
“สวัสดี ทุกคน ข้ามีเรื่องอยากจะขอร้องพวกท่านสักหน่อย” ทุกคนพยักหน้า เมื่อเห็นว่าไม่มีใครพูดอะไรแล้ว กษัตริย์เฮนรี่เลยเล่าเรื่องต่อ
“ช่วงนี้โลกนิทานกำลังปั่นป่วน นิทานหลายเรื่องตาลปัตรไปหมด ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร ข้าจัดการเรื่องราวต่างๆไม่ทัน จึงต้องขอให้พวกเจ้าช่วยข้าอีกแรง แล้วรู้สึกว่าช่วงนี้ความมืดจะครอบงำนิทานไปหลายเรื่องแล้ว ข้าสงสัยว่าเป็นฝีมือใคร แล้วเมื่อวานนี้ก็มีจดหมายส่งมาหาข้า เขียนว่า ‘ความลับของนิทานกำลังจะเปิดเผย’ ลงท้ายชื่อว่า ‘ราชาองค์ใหม่’ ข้าอ่านมันแล้วข้าปวดหัวหนึบๆ นิทานที่ข้าสร้างมันขึ้นมามีความลับอะไร ทั้งที่นิทานพวกนั้นข้าสร้างมันขึ้นมาเองแท้ๆ ไม่เห็นว่าจะมีความลับอะไรเลย ได้โปรด เทลส์รันเนอร์ ช่วยข้าจัดการเรื่องนี้ที”
ทุกคนมองหน้ากันพักใหญ่แล้วก็ผงกหัวก่อนจะหันไปบอกกษัตริย์เฮนรี่พร้อมกัน “พวกเราจะทำ!”
กษัตริย์มองหน้าทุกคนด้วยรอยยิ้มที่ปริ่มไปด้วยคำขอบคุณ ก่อนจะพูดต่อเสียงหนักแน่น
“พวกเจ้าจงไปสำรวจนิทานต่างๆตามแผนที่นี้แล้วดูว่ามีอะไรเกิดขึ้น ข้าจะขอตั้งชื่อภารกิจนี้ว่า ‘ความลับแห่งใจ’!!”
“รับทราบ!!”
มากิเดินทางกลับมาที่ห้องของตัวเองเพื่อเก็บของเตรียมตัวออกเดินทางท่องไปทั่วโลกนิทาน ผีพี่เลี้ยงก็กำลังช่วยมากิเก็บของ มากิใส่เสื้อผ้าที่มีแต่สีดำลงไป ผีพี่เลี้ยงมองเสื้อพวกนั้นพลางคิดว่า จะใส่ไว้อาลัยพ่อแม่ของตัวเองไปถึงไหนกันนะ
มากิเก็บของเสร็จก็เดินลงไปข้างล่างพร้อมผีพี่เลี้ยงที่ขอตามมาด้วย มากิที่ไม่ได้เดือดร้อนอะไรก็เลยพามาด้วย ลีน่าที่เดินออกมาพอดีพอเห็นมากิก็วิ่งไปหาทันที
หมับ!
ลีน่าจับมือมากิด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยยิ้ม มากิมองอย่างไม่เข้าใจลีน่าจึงเอ่ยปากบอก
“เรื่องนั้นมันก็นานพอแล้ว อย่าเก็บมาใส่ใจให้มาก มันจะทำให้เธอหมองลงไป อีกอย่างนะพวกเราเป็นเพื่อนกัน มีเรื่องทุกข์ใจอะไรปรึกษากันได้ อย่าเก็บกด เดี๋ยวจะไม่ดีต่อสุขภาพ”
มากิเห็นลีน่ายิ้มอย่างนั้นไม่รู้จะปฏิเสธอย่างไรจึงปล่อยให้ลีน่าเดินจับมือกับตัวเองแล้วออกไปข้างนอกเพื่อที่จะเดินทางไปทั่วโลกนิทาน
ภารกิจความลับแห่งใจ
“โชวอน ตื่นได้แล้วนะ!” เสียงใสของอาหมวยน้อยจอมแสบอย่างหมิงหมิงกำลังตะโกนปลุกเด็กชายหัวทุเรียนที่นอนหลับเป็นตายอยู่ในห้องนอนของวังหลวง
“อืมมม... ขอนอนต่อเถอะนะ” เด็กชายว่าแล้วก็พลิกตัวหนี จนหมิงหมิงต้องกระโดดขึ้นเตียงแล้วทำการปลุกโชวอนในฉบับของเธอเอง
“ไม่ตื่นใช่มะ”
“.........”
“ได้เลยค่ะ จัดให้!!!!!” หมิงหมิงทำการลงลูกเตะไปที่ ‘จุดอ่อน’ ของผู้ชายทุกคน อย่างแรง
และแน่นอน เหตุการณ์ต่อมา คือ เสียงร้องโหยหวนที่ชวนสยองของโชวอนดังลั่นทั่วปราสาท
หมิงหมิงเดินจูงมือโชวอนที่ร้องไห้ซิกๆ อยู่มาที่ห้องรับประทานอาหารที่มีเหล่าเทลส์รันเนอร์ที่เหลือมารออยู่แล้ว ทุกคนมองโชวอนแล้วหัวเราะคิกคัก หมิงหมิงก็เป็นไปกับเขาด้วยเช่นกัน จนโชวอนหน้าแดงเพราะโกรธและอาย เลยอาละวาด
“หัวเราะอะไรล่ะ! เธอก็ด้วยหมิงหมิง ทำฉันเจ็บแล้วมาหัวเราะอีกนะ!”
“โทษทีๆ ไม่คิดว่าจะแรงขนาดนั้นนี่นา” พูดเสร็จเธอก็ใช้นิ้วชี้ไปเช็ดน้ำตาของโชวอน เด็กชายหยุดร้องไห้ไปสักพักก่อนจะตามด้วยหน้าที่แดงก่ำเป็นลูกมะเขือเทศ
“พะ...พอแล้ว” โชวอนว่าพลางปัดมือของหมิงหมิงออกก่อนจะเดินไปที่ที่นั่งประจำของตัวเอง
“เหวยๆๆๆ นี่ขนาดเด็กน้อยยังสวีทหวานแหววซะขนาดนี้เลยนะเนี่ย!” เนสสึเป็นคนแรกที่เอ่ยปากแซว
“หนวกหูน่า” โชวอนตอบกลับอย่างรวดเร็วตามด้วยเสียงหัวเราะของทุกคนในห้อง
มากิคงจะเป็นคนเดียวที่ไม่หัวเราะ ในหัวของเธอคือ จะหัวเราะไปเพื่ออะไร เธอคิดเช่นนั้น มากิมองหมิงหมิงกับโชวอนที่กำลังหัวเราะร่าเริงอย่างไร้ความรู้สึกก่อนจะกินอาหารในจานที่ต่อไป
ลีน่าสังเกตเห็นท่าทางมากิที่เย็นชามานานจึงเอ่ยปากถาม ซึ่งเป็นคำถามที่ทุกคนอยากจะถามมานานแล้ว
“มากิ ทำไมเธอถึงมีท่าทางที่เย็นชาขนาดนั้นล่ะ เธอไม่เคยยิ้มหรือหัวเราะอะไรเลย เพราะอะไรเหรอ”
มากิมองหน้าลีน่าสักพักก่อนจะเอ่ยปากตอบ “นั่นสิ ฉันก็อยากจะรู้”
ทุกคนทำหน้างง ไม่เข้าใจในสิ่งที่มากิตอบ ดีดี้เลยเอ่ยปากถามต่อ “ทำไมเธอถึงพูดแบบนั้น”
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ฉันไม่มีความรู้สึกอะไรอีกเลย หลังจากที่... พ่อแม่ถูกฆ่าตายต่อหน้าต่อตา” มากิตอบด้วยน้ำเสียงที่ฟังแล้วเจ็บปวด ทุกคนถึงกับเจ็บปวดตาม
“ทำไมเธอถึงไม่เคยบอกเรื่องนี้กับเรา” พาด้าคือคนต่อไปที่ถาม มากิเงยหน้าขึ้นมาแล้วตอบ
“พวกเธอไม่เคยถาม อีกอย่างฉันไม่ไว้ใจใคร” ว่าแล้วมากิก็วางช้อนส้อมลงก่อนจะบอกปิแอโร่ “ฉันกลับบ้านก่อนนะ”
ปิแอโร่ได้ยินดังนั้นจึงรีบห้ามมากิ
“อย่าพึ่งครับ คือกษัตริย์เฮนรี่มีภารกิจจะให้พวกคุณทำอยู่ กรุณารออยู่ที่นี่ด้วยครับ”
“...” มากิคิ้วขมวดเข้าหากัน ไม่พูดอะไรก่อนจะเดินไปนั่งที่เดิม
ราฟที่เงียบมานานเอ่ยกับมากิ
“เธอเจ็บปวดมากมั้ย” มากิมีสีหน้าตกใจสักพักก่อนจะกลับมาตีหน้านิ่งเหมือนดิม มากิพยักหน้ารับช้าๆ
‘เจ็บสิ เจ็บมากเลยล่ะ ราฟาเอล’
ผ่านไปสักพักกษัตริย์เฮนรี่ก็มาด้วยสีหน้าที่หนักใจและหนักหน่วงมากมาย ทำเอาเหล่าเทลส์รันเนอร์ที่เหลือเป็นห่วงตาม แต่ก็ไม่มีใครกล้าพูดอะไรออกไป
กษัตริย์เฮนรี่ที่ 3 นั่งลงบนเก้าอี้ก่อนจะกล่าว
“สวัสดี ทุกคน ข้ามีเรื่องอยากจะขอร้องพวกท่านสักหน่อย” ทุกคนพยักหน้า เมื่อเห็นว่าไม่มีใครพูดอะไรแล้ว กษัตริย์เฮนรี่เลยเล่าเรื่องต่อ
“ช่วงนี้โลกนิทานกำลังปั่นป่วน นิทานหลายเรื่องตาลปัตรไปหมด ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร ข้าจัดการเรื่องราวต่างๆไม่ทัน จึงต้องขอให้พวกเจ้าช่วยข้าอีกแรง แล้วรู้สึกว่าช่วงนี้ความมืดจะครอบงำนิทานไปหลายเรื่องแล้ว ข้าสงสัยว่าเป็นฝีมือใคร แล้วเมื่อวานนี้ก็มีจดหมายส่งมาหาข้า เขียนว่า ‘ความลับของนิทานกำลังจะเปิดเผย’ ลงท้ายชื่อว่า ‘ราชาองค์ใหม่’ ข้าอ่านมันแล้วข้าปวดหัวหนึบๆ นิทานที่ข้าสร้างมันขึ้นมามีความลับอะไร ทั้งที่นิทานพวกนั้นข้าสร้างมันขึ้นมาเองแท้ๆ ไม่เห็นว่าจะมีความลับอะไรเลย ได้โปรด เทลส์รันเนอร์ ช่วยข้าจัดการเรื่องนี้ที”
ทุกคนมองหน้ากันพักใหญ่แล้วก็ผงกหัวก่อนจะหันไปบอกกษัตริย์เฮนรี่พร้อมกัน “พวกเราจะทำ!”
กษัตริย์มองหน้าทุกคนด้วยรอยยิ้มที่ปริ่มไปด้วยคำขอบคุณ ก่อนจะพูดต่อเสียงหนักแน่น
“พวกเจ้าจงไปสำรวจนิทานต่างๆตามแผนที่นี้แล้วดูว่ามีอะไรเกิดขึ้น ข้าจะขอตั้งชื่อภารกิจนี้ว่า ‘ความลับแห่งใจ’!!”
“รับทราบ!!”
มากิเดินทางกลับมาที่ห้องของตัวเองเพื่อเก็บของเตรียมตัวออกเดินทางท่องไปทั่วโลกนิทาน ผีพี่เลี้ยงก็กำลังช่วยมากิเก็บของ มากิใส่เสื้อผ้าที่มีแต่สีดำลงไป ผีพี่เลี้ยงมองเสื้อพวกนั้นพลางคิดว่า จะใส่ไว้อาลัยพ่อแม่ของตัวเองไปถึงไหนกันนะ
มากิเก็บของเสร็จก็เดินลงไปข้างล่างพร้อมผีพี่เลี้ยงที่ขอตามมาด้วย มากิที่ไม่ได้เดือดร้อนอะไรก็เลยพามาด้วย ลีน่าที่เดินออกมาพอดีพอเห็นมากิก็วิ่งไปหาทันที
หมับ!
ลีน่าจับมือมากิด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยยิ้ม มากิมองอย่างไม่เข้าใจลีน่าจึงเอ่ยปากบอก
“เรื่องนั้นมันก็นานพอแล้ว อย่าเก็บมาใส่ใจให้มาก มันจะทำให้เธอหมองลงไป อีกอย่างนะพวกเราเป็นเพื่อนกัน มีเรื่องทุกข์ใจอะไรปรึกษากันได้ อย่าเก็บกด เดี๋ยวจะไม่ดีต่อสุขภาพ”
มากิเห็นลีน่ายิ้มอย่างนั้นไม่รู้จะปฏิเสธอย่างไรจึงปล่อยให้ลีน่าเดินจับมือกับตัวเองแล้วออกไปข้างนอกเพื่อที่จะเดินทางไปทั่วโลกนิทาน
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
