บันทึกรักยัยซุปตาร์หน้าใหม่ 1

“ก็ดีเหมือนกัน เกมส์ต่อไปล่ะไอ้โมะ” ป๊อปปี้หันไปเอ่ยถามโทโมะ

 

“เกมส์เหยียบลูกโป่ง” โทโมะตอบสั้นๆ

 

“เกมส์เหยียบลูกโป่งเนี่ยนะไอ้โมะ ไม่ปัญญาอ่อนไปหน่อยเหรอว่ะ” เขื่อนเอ่ยขัดขึ้นเมื่อได้ยินชื่อเกมส์ของโทโมะ

 

“ฟังก่อนดิ มันไม่ใช่เหยียบลูกโป่งแบบนั้น แต่ที่เราจะเล่นเนี่ยคนที่เล่นต้องปิดตา” โทโมะอธิบาย

 

“อ้าว ปิดตาแล้วจะมองเห็นได้ไงล่ะ” เฟย์ขัดอย่างไม่เข้าใจกติกา

 

“ก็เราจับฉลากเป็นคู่แล้วใช่มั้ยล่ะ แล้วก็จะให้ส่งตัวแทนมาคู่ล่ะคน ส่วนอีกคนก็คอยบอกทางให้คนที่เล่นไง เข้าใจรึยัง” โทโมะอธิบายให้ทุกคนฟัง

 

“เข้าใจแล้ว ว่าแต่ใครจะเป็นคนเล่นล่ะ” ฟางเอ่ยถามทุกคน

 

“งั้นเดี๋ยวป๊อปเล่นเอง ฟางคอยบอกทางป๊อปก็แล้วกัน” ป๊อปปี้เอ่ยบอกฟาง

 

“O.K. ได้เลยป๊อป”

 

“นายเขื่อน” เฟย์เรียกเขื่อน

 

“ครับผม เดี๋ยวเขื่อนเล่นเองครับ” เขื่อนเอ่ยบอกอย่างรู้งาน

 

“ดีมาก เดี๋ยวฉันบอกทางให้” เฟย์พูดอย่างอารมณ์ดี

 

“แล้วคู่แกล่ะไอ้โมะ” ป๊อปปี้หันไปถามโทโมะที่ยังยืนเงียบอยู่

 

“เดี๋ยวฉันเล่นเอง ส่วนเธอ บอกทางดีๆล่ะ ถ้าฉันแพ้เธอโดนดีแน่” โทโมะหันไปบอกแก้วที่ยืนหน้ามุ่ยอยู่ข้างๆฟาง

 

“รู้แล้วน่า สั่งมากจริง เดี๋ยวก็แกล้งให้แพ้ซะหรอก”

 

“ก็ลองดูสิ แต่ฉันไม่รับประกันความปลอดภัยของเธอนะว่าจะได้กลับบ้านอย่างปลอดภัยรึเปล่า” โทโมะเอ่ยขู่ ซึ่งก็ได้ผลเพราะแก้วที่หน้ามุ่ยอยู่แล้ว ยิ่งทำหน้าบึ้งเพิ่มเข้าไปอีก

 

“แล้วคู่ที่แพ้จะลงโทษยังไงล่ะ” เฟย์เอ่ยถาม

 

“อ๋อ ก็จะโดนอีกสองคู่ที่ชนะสั่งให้ทำอะไรก็ต้องทำไง” โทโมะเอ่ยตอบ

 

“งั้นเหรอ นายเขื่อน ถ้านายแพ้ฉันจะฆ่านาย คอยดู” เฟย์หันไปขู่เขื่อน

 

“คร้าบ ก็ถ้าคนสวยบอกทางดีๆเขื่อนก็ไม่แพ้หรอกครับ”

 

“งั้นเดี๋ยวฉันไปเอาลูกโป่งกับผ้าปิดตามาให้” โทโมะพูดจบก็เดินเข้าไปหยิบอุปกรณ์ในบ้าน

 

“อ่ะ นี่ไอ้ป๊อปไอ้เขื่อน ลูกโป่งคนละสองลูก กับผ้าปิดตา” โทโมะยื่นอุปกรณ์ให้เพื่อน

 

“ขอบใจ” ป๊อปปี้เอ่ยพร้อมกับเอื้อมมือไปหยิบลูกโป่งกับผ้าปิดตา

 

“ป๊อป เดี๋ยวฟางปิดตาให้” ฟางพูดพร้อมกับคว้าผ้าปิดตาในมือป๊อปปี้มาใส่ให้

 

“ขอบคุณครับที่รัก”

 

“ไม่เป็นไรจ้ะ อ่ะเสร็จแล้ว”

 

“คนสวยครับ ปิดตาให้เขื่อนบ้างสิ” เขื่อนหันไปอ้อนเฟย์บ้าง

 

“นายมีมือก็ปิดเองสิ” เฟย์พูดพร้อมกับเมินหน้าหนีไปทางอื่น

 

“นะครับ คนสวยของเขื่อน จะได้มีกำลังใจเล่นหน่อย”

 

“อ่ะ ก็ได้ นายนี่มันพูดมากจริงๆเลย” เฟย์พูดพร้อมกับเดินเข้ามาเอาผ้าปิดตาเขื่อน

 

“ขอบคุณครับคนสวย คนสวยของเขื่อนเนี่ยใจดีที่สุดเลย”

 

“เอามานี่ เดี๋ยวฉันใส่ให้” แก้วพูดพร้อมกับดึงผ้าในมือโทโมะมาถือไว้

 

“เกิดใจดีอะไรขึ้นมาล่ะ ถึงได้มาทำดีกับฉันแบบนี้น่ะ” โทดมะเอ่ยถามอย่างสงสัย

 

“เปล่า ก็แค่เผื่อนายเล่นแพ้ ฉันจะได้ไม่ถูกนายฆ่าไง” เอ่ยตอบพร้อมกับนำผ้ามาปิดตาชายหนุ่ม

 

“ขอบใจ” พูดพร้อมกับจะเดินออกไปแต่ลืมไปว่าปิดตาอยู่เลยมองไม่เห็น ทำให้ทำท่าจะล้ม แก้วรีบเข้าไปดึงไว้แต่ดึงแรงไปหน่อยเลยล้มลงไปทั้งสองคน

 

“เฮ้ย” สองพี่น้องอุทานออกมาอย่างตกใจ เพราะสภาพที่เห็นตอนนี้คือ โทโมะนอนทับแก้วอยู่ในระยะที่หน้าอยู่ห่างกันแค่ 2 นิ้ว แต่โทโมะมีผ้าปิดตาอยู่เลยมองไม่เห็น

 

“นี่นาย ลุกขึ้นไปสิ ฉันหนักนะ” แก้วเอ่ยบอกคนตัวโตที่นอนทับตนอยู่

 

“ขอโทษ ก็ฉันมองไม่เห็นหนิ” โทโมะพูดพร้อมกับพยายามจะลุกขึ้น แต่ก็กลับล้มลงไปอีก ทำให้ปากของเขาไปโดนปากของคนที่นอนอยู่ด้านล่างอย่างไม่ตั้งใจ

 

“เฮ้ย” ฟางกับเฟย์อุทานออกมาพร้อมกันอีกครั้งอย่างอึ้งๆ แต่คนที่อึ้งกว่าก็คือสองคนที่นอนทับกันอยู่ที่พื้นโดยเฉพาะแก้ว เพราะโทโมะมองไม่เห็นเลยไม่รู้ว่าปากของเขาไปชนกับอะไร

 

“ฟางๆ เกิดอะไรขึ้นเหรอ แล้วเฮ้ยอะไรกันน่ะ” ป๊อปปี้เอ่ยถามแฟนสาวเพราะเขาปิดตาอยู่เลยมองไม่เห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

 

“นั่นสิเฟย์ เกิดอะไรขึ้นน่ะ บอกหน่อยสิ” เขื่อนถามเฟย์ แต่ทั้งสองสาวก็ยังยืนอึ้งอยู่

 

“นี่พวกเธอจะยืนเฮ้ยกันอีกนานมั้ย มาช่วยหน่อยสิหนักจะตายอยู่แล้วเนี่ย” แก้วหันไปบอกเพื่อนที่ยังยืนอึ้งไม่หายให้มาช่วย

 

“ขอโทษๆ โทโมะลุก” สองพี่น้องที่ได้สติแล้วรีบวิ่งไปหิ้วปีกโทโมะขึ้นมาจากร่างของเพื่อนสาว

 

“ขอบใจนะ ว่าแต่เมื่อกี้ปากฉันไปชนกับอะไรน่ะ” โทโมะเอ่ยถามอย่างสงสัย ฟางกับเฟย์ทำท่าจะตอบแต่ถูกสายตาพิฆาตของแก้วมาขวางไว้ซะก่อน

 

“ไม่มีอะไรหรอก ฉันว่าเราเริ่มเล่นเกมส์กันเลยดีกว่า” แก้วรีบตัดบทก่อนที่ร่างสูงจะสงสัยอะไรขึ้นมาอีก

 

“แต่ฉันว่าปิดตาคงไม่เวิร์กแล้วอ่ะ เล่นแบบเปิดตาได้ป่ะ” เขื่อนเอ่ยขัด

 

“เอาไงอ่ะไอ้โมะ จะเล่นแบบเปิดตาหรือว่าปิดตาดี” ป๊อปปี้หันไปเอ่ยถามโทโมะ

 

“เปิดตาก็ได้ ถนัดดี” โทโมะเอ่ยตอบพร้อมกับเอาผ้าปิดตาออก

 

“งั้นเริ่มเลยนะ เดี๋ยวฟางเป่านกหวีดเอง” ฟางบอกพร้อมกับเป่านกหวีด

 

“ปี๊ด เริ่มได้” ฟางเป่านกหวีดเป็นสัญญาณเริ่มเล่นเกมส์

 

“เขื่อนสู้ๆ อย่าแพ้นะ” เฟย์ตะโกนเชียร์เขื่อน เขื่อนได้ยินก็ยิ้มร่า

 

“ยิ้มซะน่าหมั่นไส้เลยนะแกไอ้เขื่อน แบบนี้มันต้องโดน” โทโมะพูดพร้อมกับจะเหยียบลูกโป่งเขื่อน แต่เขื่อนหลบทันและเหยียบกลับแต่ก็พลาดเพราะโทโมะหลบทันเช่นกัน

 

“ปัง” เสียงลูกโป่งที่แตกลูกแรกดังขึ้น ปรากฏว่าเป็นของโทโมะเพราะดันหลบไปชนป๊อปปี้เลยโดนเหยียบลูกโป่งแตก

 

“นายโทโมะ ฉันว่าแล้วเชียว นายนี่มันจริงๆเลย” แก้วบ่นออกมาเมื่อเห็นลูกโป่งโทโมะแตกไปแล้วหนึ่งใบ

 

“พูดมากน่า มาเล่นเองมั้ยล่ะ อยู่เฉยๆไปเลยนะเธอน่ะ” โทโมะตะโกนตอบอย่างฉุนเฉียว

 

“อย่าเพิ่งทะเลาะกันซิ เกมส์ยังไม่จบเลย” ฟางรีบห้ามทัพเมื่อเห็นว่าแก้วกับโทโมะตั้งท่าจะทะเลาะกันอีกแล้ว

 

“นั่นสิ ปัง เฮ้ย ไอ้โมะ” ป๊อปปี้ร้องออกมาอย่างตกใจ เพราะโทโมะอาศัยจังหวะที่เขาหันไปคุยกับฟางเหยียบลูกโป่งของเขาแตกไปหนึ่งใบ และทำท่าจะเหยียบซ้ำอีกใบแต่ป๊อปปี้หลบทัน

 

“555+ ไอ้ป๊อปลูกโป่งแกแตกไปใบหนึ่งแล้ว ฉันต้องชนะแน่ๆคอยดู” เขื่อนหัวเราะเมื่อเห็นป๊อปปี้โดนโทโมะเหยียบลูกโป่ง

 

“ปัง” พูดไม่ทันขาดคำลูกโป่งของเขื่อนก็แตกไปอีกหนึ่งใบโดยฝีมือของโทโมะ

 

“แกก็เหมือนกันนั่นแหละไอ้เขื่อน อย่าหวังว่าจะรอด 555+” ป๊อปปี้หัวเราะใส่เพื่อนบ้าง

 

“ไอ้โมะ แกตายแน่คอยดู” พูดจบเขื่อนก็วิ่งเข้าใส่โทโมะทันทีเพื่อจะเหยียบลูกโป่งโทโมะให้แตก แต่โทโมะหลบทัน

 

“ปัง” แต่ในที่สุดโทโมะก็หนีไม่พ้นเพราะดันหลบไปชนกับป๊อปปี้เลยถูกป๊อปปี้เหยียบลูกโป่งที่เหลือเป็นใบสุดท้ายแตก

 

“แกแพ้แล้วไอ้โมะ 555” ป๊อปปี้หัวเราะ

 

“ปัง” เสียงลูกโป่งของป๊อปปี้ที่เหลือเป็นใบสุดท้ายแตกเพราะฝีมือของเขื่อน

 

“555 แกก็แพ้เหมือนกันแหละไอ้ป๊อป” โทโมะหัวเราะใส่ป๊อปปี้บ้าง

 

“คนสวยจ๋า เขื่อนชนะแล้วขอรางวัลหน่อย” เขื่อนวิ่งไปอ้อนเฟย์ทันทีที่ชนะโดยไม่ได้หันไปสนใจเพื่อนที่กำลังเถียงกันอยู่เลย

 

“ฟาง ป๊อปแพ้อ่ะ อย่าโกรธป๊อปนะ” ป๊อปปี้หันไปอ้อนฟางบ้าง

 

“ไม่เป็นไรหรอกน่าป๊อป แค่เล่นกันสนุกๆไม่เห็นต้องซีเรียสเลย” ฟางเอ่ย

 

“ตามกติกาคนแพ้จะต้องทำตามคนที่ชนะสั่ง” เขื่อนรีบทวงสัญญาเมื่อนึกขึ้นได้

 

“แต่ฉันไม่ได้เป็นคนแพ้คนแรกหนิ ไอ้โมะนั่นแหละต้องโดนลงโทษ” ป๊อปปี้บอก

 

“แต่ว่า แก้วจะโดนด้วยรึเปล่าอ่ะ” ฟางเอ่ยถามหนุ่มๆ

 

“ฉันไม่ยอมนะ ถ้ายัยทอมไม่โดนฉันก็ต้องไม่โดนด้วย” โทโมะเอ่ยเสียงแข็ง

 

“โห ไอ้ขี้เก๊ก เป็นสุภาพบุรุษมาก” แก้วแขวะโทโมะ

 

“ก็เรื่องอะไรจะให้ฉันโดนคนเดียวล่ะ พวกแกไม่ต้องพูดมากน่า จะให้ทำอะไรก็บอกมา” โทโมะพูดอย่างเซ็งๆ

 

“ตอนนี้ยังนึกไม่ออกว่ะ เอาไงดีล่ะไอ้ป๊อป” เขื่อนหันไปถามป๊อปปี้

 

“ไม่รู้สิ เดี๋ยวนึกออกค่อยบอกล่ะกัน ว่าแต่ มีเกมส์ให้เล่นอีกป่ะ”

 

“มี เกมส์สุดท้ายแล้ว จะเล่นมั้ยล่ะ”

 

“เล่นดิ เกมส์อะไรล่ะ” เขื่อนเอ่ยถาม