โจรรัก

 
 
แม่น้ำ 
 
 
 
 
 
   แก้วค่อย ๆ ตักน้ำจากแม่น้ำใส่ตุ่มใบแล้วใบเล่าแต่ก็ไม่มีวี่แววว่าน้ำ
 
ทั้ง 5 ตุ่มจะเต็มเลยสักนิด อีกทั้งตอนนี้เธอตาลายจวนจะเป็นลมอยู่
 
แล้วเพราะตักมานานหลายนาที และเกินเวลาที่โทโมะกำหนดให้
 
หญิงสาวค่อย ๆ ล้มลงขนาดตักน้ำถังหนึ่งและสลบอยู่ข้างตุ่ม โทโมะ
 
เดินมาจะอาบน้ำก็รู้สึกหงุดหงิดมาก เมื่อแก้วไม่ฉลาดที่จะดูเสียก่อนว่า
 
ตุ้มมันรั่วเติมเท่าไหร่ก็ไม่มีวันเต็ม ต้องหาอะไรมาอุดเสียก่อน โทโมะ
 
จึงอุ้มหญิงสาวโยนลงไปกลางกระท่อม ก่อนจะสาดน้ำลงบนใบหน้า
 
ของหญิงสาวเพื่อให้เธอตื่นเพราะคิดว่าแก้วสำออยเรียกร้องความ
 
สนใจจากเขา
 
 
 
 
แก้ว // :  แคก แคก แคก  หญิงสาวไอออกมาใหญ่ เพราะว่าเธอ
 
สำลักน้ำที่ชายหนุ่มพึ่งสาดเธอมาด ๆ พร้อมกอดอกแน่น เนื่องจาก
 
ตอนนี้เสื้อผ้าที่หญิงสาวสวมใส่อยู่นั้นเปียกปอนไปหมด จนเหมือนกับ
 
จะเป็นไข้
 
 
 
 
โทโมะ // : โดนน้ำแค่นี้ มันไม่ตายหรอก และอีกอย่างถ้าเธอตายง่าย
 
ๆ มันก็คงไม่สาสมกับความรักของเควินที่มีให้เธอนะสิ โทโมะพูดและ
 
เขย่าตัวของแก้วจนหญิงสาวปล่อยน้ำตาโฮและพยายามปฎิเสธ
 
 
 
 
แก้ว // : เควินกับฉันเราไม่ได้เป็นแฟนกันนะ นายกำลังเข้าใจฉันผิด
 
 
ปล่อยฉันกลับบ้านเถอะนะ แก้วไหว้ขอร้องโทโมะให้ปล่อยเธอไปแต่
 
 
คำขอร้องของหญิงสาวไร้ผล โทโมะจับหญิงสาวมัดมือเท้าและปาก
 
 
แถมไม่ให้เปลี่ยนเสื้อผ้าทานข้าว ก่อนจะนอนเฝ้าหญิงสาวอยู่ข้าง ๆ 
 
 
จนถึงกลางดึก โทโมะได้ยินเสียงของแก้วที่ละเมอเพราะพิษไข้ชาย
 
หนุ่มจึงชะเง้อหน้าขึ้นมาแตะหน้าผากแก้วเบา ๆ 
 
 
 
 
แก้ว // : นะ หนาว หญิงสาวตัวสั่นเทิ่ม พยายามหาผ้าห่มเพื่อคลุม
 
ร่างกายแต่ก็ไม่มีสักผืน
 
 
 
 
โืทโมะ // : แค่นี้ก็ทำเป็นสำออย ต้องเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน ไม่งั้น ฉัน
 
คงไม่ได้แก้แค้นเธอให้สาแกใจแน่ ๆ
 
 
 
 
( เดินตรงไปหยิบเสื้อผ้าผู้หญิงมาแล้วจัดการเปลี่ยนเสื้อผ้าให้แก้วโดยหลับตาเปลี่ยนให้ )
 
 
 
 
เช้าวันใหม่
 
 
 
 
   แก้วตื่นขึ้นมาตอนเช้ามืดเพราะถูกโทโมะปลุก เธอยังมีอาการปวด
 
หัวและไข้ขึ้นสูงอยู่เพราะเมื่อคืนนี้โทโมะไม่ได้เช้ดตัวเพื่อลดไข้ให้เธอ
 
 
 
 
โทโมะ // : ไปทำกับข้าวให้ฉัน โทโมะปลดโซ่ให้หญิงสาวก่อนจะ
 
ลากเธอมาในครัว แต่แก้วก็แทบจะล้มลงเพราะยืนไม่ไหว จนโทโมะ
 
หมั้นไส้กระชากตัวแก้วล้มลงไปชนกระทะร้อน ๆ 
 
 
 
 
แก้ว // : ฮือ ๆ ปล่อยฉันไปเถอะนะ นายโจร นายจะเรียกค่าไถ่ฉันกี่
 
บาทก็ได้ แก้วยกมือไหว้โทโมะอีกครั้ง พร้อมลูบแผลที่โดนกระทะมา
 
สด ๆ 
 
 
 
 
 
โทโมะ // : ค่าไถ่เป็นเงินฉันไม่ต้องการ ทำกับข้าวเสร็จก็ทำความ
 
สะอาดบ้านทั้งหลัง ไปให้อาหารม้า ปลูกผัก แล้วอย่าคิดหนี เพราะ
 
ยังไงเธอก็หนีฉันไม่รอด โทโมะชี้นิ้วไปที่หน้าของหญิงสาวก่อนจะเดิน
 
ไปรอที่โต๊ะอาหาร
 
 
 
 
โตํะอาหาร
 
 
 
 
   แก้วตักข้าวให้ช่ายหนุ่มและยกกับข้าวที่เธอทำมามีกระหล่ำปลีผัด
 
น้ำมันหอย กับ ไข่เจียว โทโมะตักกินไปได้คำเดียวก็โยนทุกอย่างที่
 
หญิงสาวทำลงมากองกับพื้น
 
 
 
 
แก้ว // : ฉันทำกับข้าวไม่ถูกปากนายหรอ แก้วถามแบบกลัว ๆ กล้า ๆ
 
ในตัวของโทโมะ 
 
 
 
 
โทโมะ // : ใช่ ผู้หญิงอย่่างเธอเนี่ย มันไม่ได้เรื่อง หุงข้าวสุก ๆ ดิบ ๆ
 
กระหล่ำก็ผัดซะเค็ม ไข่เจียวก็มีเปลือกติดออกมา ไปทำงานอื่นได้แล้ว 
 
ถ้าเธอทำไมถูกใจฉันอีกงานนี้ฉันจะลงโทษเธอ โทโมะทุบโต๊ะขู่จน
 
หญิงสาวตกใจกลัว
 
 
 
 
แก้ว // : คะ คุณโจร ฉันจะไปทำเดี่ยวนี้ หญิงสาวหยิบอุปกรณ์
 
ทำความสะอาดบ้านเดินตรงไปที่เรือนหลังใหญ่ที่โทโมะอาศัยอยู่
 
โดยไม่ลืมดูทางหนีทีไล่เพื่อให้รอดพ้นจากเงื้อมือของโทโมะไว้ด้วย
 
 
 
 
โทโมะ // : มองอะไร คิดจะหนีหรือไง เข้าไปในบ้าน โทโมะไล่
 
ตะเพิดแก้วเข้าไปก่อนจะดูหญิงสาวทำความสะอาดบ้านแล้วแกล้งทำ
 
มันสกปรกอีกครั้ง เพื่อให้หญิงสาวเหนื่อยและทรมารมากขึ้น
 
 
 
 
____________________________________________
 
 
 
 
แก้วจะเป็นอย่างไรต่อไป มาชมตอน 2 เม้น โหวต