โจรรัก

 

 

แม่น้ำ 

 

 

 

 

 

   แก้วค่อย ๆ ตักน้ำจากแม่น้ำใส่ตุ่มใบแล้วใบเล่าแต่ก็ไม่มีวี่แววว่าน้ำ

 

ทั้ง 5 ตุ่มจะเต็มเลยสักนิด อีกทั้งตอนนี้เธอตาลายจวนจะเป็นลมอยู่

 

แล้วเพราะตักมานานหลายนาที และเกินเวลาที่โทโมะกำหนดให้

 

หญิงสาวค่อย ๆ ล้มลงขนาดตักน้ำถังหนึ่งและสลบอยู่ข้างตุ่ม โทโมะ

 

เดินมาจะอาบน้ำก็รู้สึกหงุดหงิดมาก เมื่อแก้วไม่ฉลาดที่จะดูเสียก่อนว่า

 

ตุ้มมันรั่วเติมเท่าไหร่ก็ไม่มีวันเต็ม ต้องหาอะไรมาอุดเสียก่อน โทโมะ

 

จึงอุ้มหญิงสาวโยนลงไปกลางกระท่อม ก่อนจะสาดน้ำลงบนใบหน้า

 

ของหญิงสาวเพื่อให้เธอตื่นเพราะคิดว่าแก้วสำออยเรียกร้องความ

 

สนใจจากเขา

 

 

 

 

แก้ว // :  แคก แคก แคก  หญิงสาวไอออกมาใหญ่ เพราะว่าเธอ

 

สำลักน้ำที่ชายหนุ่มพึ่งสาดเธอมาด ๆ พร้อมกอดอกแน่น เนื่องจาก

 

ตอนนี้เสื้อผ้าที่หญิงสาวสวมใส่อยู่นั้นเปียกปอนไปหมด จนเหมือนกับ

 

จะเป็นไข้

 

 

 

 

โทโมะ // : โดนน้ำแค่นี้ มันไม่ตายหรอก และอีกอย่างถ้าเธอตายง่าย

 

ๆ มันก็คงไม่สาสมกับความรักของเควินที่มีให้เธอนะสิ โทโมะพูดและ

 

เขย่าตัวของแก้วจนหญิงสาวปล่อยน้ำตาโฮและพยายามปฎิเสธ

 

 

 

 

แก้ว // : เควินกับฉันเราไม่ได้เป็นแฟนกันนะ นายกำลังเข้าใจฉันผิด

 

 

ปล่อยฉันกลับบ้านเถอะนะ แก้วไหว้ขอร้องโทโมะให้ปล่อยเธอไปแต่

 

 

คำขอร้องของหญิงสาวไร้ผล โทโมะจับหญิงสาวมัดมือเท้าและปาก

 

 

แถมไม่ให้เปลี่ยนเสื้อผ้าทานข้าว ก่อนจะนอนเฝ้าหญิงสาวอยู่ข้าง ๆ 

 

 

จนถึงกลางดึก โทโมะได้ยินเสียงของแก้วที่ละเมอเพราะพิษไข้ชาย

 

หนุ่มจึงชะเง้อหน้าขึ้นมาแตะหน้าผากแก้วเบา ๆ 

 

 

 

 

แก้ว // : นะ หนาว หญิงสาวตัวสั่นเทิ่ม พยายามหาผ้าห่มเพื่อคลุม

 

ร่างกายแต่ก็ไม่มีสักผืน

 

 

 

 

โืทโมะ // : แค่นี้ก็ทำเป็นสำออย ต้องเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน ไม่งั้น ฉัน

 

คงไม่ได้แก้แค้นเธอให้สาแกใจแน่ ๆ

 

 

 

 

( เดินตรงไปหยิบเสื้อผ้าผู้หญิงมาแล้วจัดการเปลี่ยนเสื้อผ้าให้แก้วโดยหลับตาเปลี่ยนให้ )

 

 

 

 

เช้าวันใหม่

 

 

 

 

   แก้วตื่นขึ้นมาตอนเช้ามืดเพราะถูกโทโมะปลุก เธอยังมีอาการปวด

 

หัวและไข้ขึ้นสูงอยู่เพราะเมื่อคืนนี้โทโมะไม่ได้เช้ดตัวเพื่อลดไข้ให้เธอ

 

 

 

 

โทโมะ // : ไปทำกับข้าวให้ฉัน โทโมะปลดโซ่ให้หญิงสาวก่อนจะ

 

ลากเธอมาในครัว แต่แก้วก็แทบจะล้มลงเพราะยืนไม่ไหว จนโทโมะ

 

หมั้นไส้กระชากตัวแก้วล้มลงไปชนกระทะร้อน ๆ 

 

 

 

 

แก้ว // : ฮือ ๆ ปล่อยฉันไปเถอะนะ นายโจร นายจะเรียกค่าไถ่ฉันกี่

 

บาทก็ได้ แก้วยกมือไหว้โทโมะอีกครั้ง พร้อมลูบแผลที่โดนกระทะมา

 

สด ๆ 

 

 

 

 

 

โทโมะ // : ค่าไถ่เป็นเงินฉันไม่ต้องการ ทำกับข้าวเสร็จก็ทำความ

 

สะอาดบ้านทั้งหลัง ไปให้อาหารม้า ปลูกผัก แล้วอย่าคิดหนี เพราะ

 

ยังไงเธอก็หนีฉันไม่รอด โทโมะชี้นิ้วไปที่หน้าของหญิงสาวก่อนจะเดิน

 

ไปรอที่โต๊ะอาหาร

 

 

 

 

โตํะอาหาร

 

 

 

 

   แก้วตักข้าวให้ช่ายหนุ่มและยกกับข้าวที่เธอทำมามีกระหล่ำปลีผัด

 

น้ำมันหอย กับ ไข่เจียว โทโมะตักกินไปได้คำเดียวก็โยนทุกอย่างที่

 

หญิงสาวทำลงมากองกับพื้น

 

 

 

 

แก้ว // : ฉันทำกับข้าวไม่ถูกปากนายหรอ แก้วถามแบบกลัว ๆ กล้า ๆ

 

ในตัวของโทโมะ 

 

 

 

 

โทโมะ // : ใช่ ผู้หญิงอย่่างเธอเนี่ย มันไม่ได้เรื่อง หุงข้าวสุก ๆ ดิบ ๆ

 

กระหล่ำก็ผัดซะเค็ม ไข่เจียวก็มีเปลือกติดออกมา ไปทำงานอื่นได้แล้ว 

 

ถ้าเธอทำไมถูกใจฉันอีกงานนี้ฉันจะลงโทษเธอ โทโมะทุบโต๊ะขู่จน

 

หญิงสาวตกใจกลัว

 

 

 

 

แก้ว // : คะ คุณโจร ฉันจะไปทำเดี่ยวนี้ หญิงสาวหยิบอุปกรณ์

 

ทำความสะอาดบ้านเดินตรงไปที่เรือนหลังใหญ่ที่โทโมะอาศัยอยู่

 

โดยไม่ลืมดูทางหนีทีไล่เพื่อให้รอดพ้นจากเงื้อมือของโทโมะไว้ด้วย

 

 

 

 

โทโมะ // : มองอะไร คิดจะหนีหรือไง เข้าไปในบ้าน โทโมะไล่

 

ตะเพิดแก้วเข้าไปก่อนจะดูหญิงสาวทำความสะอาดบ้านแล้วแกล้งทำ

 

มันสกปรกอีกครั้ง เพื่อให้หญิงสาวเหนื่อยและทรมารมากขึ้น

 

 

 

 

____________________________________________

 

 

 

 

แก้วจะเป็นอย่างไรต่อไป มาชมตอน 2 เม้น โหวต