K - chaos หอพักอลเวง (ฉบับ New remix)

                             ห้อง 202 k-chaos 
  ท่ามกลางห้องที่ถูกทาด้วยสีชมพู มีหญิงสาวหน้าตาหน้ารักอยู่คนหนึ่ง เธอกำลังพูดกับนกน้อยที่อยู่ในกรงสีฟ้า อย่างสนุกสนาน หลายคนอาจจะมองเธอเป็นคนเสียสติ ที่ทำอะไรแบบนั้น แต่จริงๆแล้วนกตัวนี้สำคัญกับเธอมากๆ
 " เจ้านกน้อย นานแล้วสินะ เธอน่ะ " ฟางพูดกับนกตัวนั้นอย่างอ่อนโยน 
  
                       4 ปีก่อน ณ สวนแห่งหนึ่ง 
 " ป๊อปปี้ นายทำอะไรอยู่หรอ ? " ฟางเอ่ยถามเมื่อเห็นว่าเขา กำลังทำอะไรบางอย่างอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ 
 " อ่อ ! เจ้านี่มันบาดเจ็บน่ะ สงสัยคงจะโดนทำร้ายมา " ป๊อปปี้อุ้มลูกนกที่บาดเจ็บให้ฟางได้เห็น 
 " น่าสงสารจัง ใครนะถึงทำได้ขนาดนี้ " ฟางเริ่มจะร้องไห้ออกมา  
 " ไม่สำคัญว่าใครจะเป็นคนทำหรอก แค่เราช่วยมันก็พอแล้ว " ป๊อปปี้จ้องนกตัวนั้นและตรวจดูมันอย่างละเอียด
 " แล้วมันจะเป็นอะไรไหม ? " ฟางเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง แต่เธอยังคงร้องไห้ไม่หยุด
 " แผลติดเชื้อน่ะ ฉันคิดว่ามันคงไม่รอด " ป๊อปปี้บอกกับฟางให้ทำใจ
 " ต้่องรอดสิ ต้องรอดอยู่แล้วล่ะ ถ้าเป็นป๊อปปี้ล่ะัก็นะ ต้องทำได้แน่ๆ " ฟางร้องไห้อย่างหนัก เมื่อรู้ว่า นกน้อยที่น่าสงสารตัวนี้ กำลังจะก้าวเข้าสู่ความตาย
 " ฟาง เราช่วยมันเต็มที่แล้วนะ ฉันคิดว่า .. " ป๊อปปี้พยายามที่จะให้ฟางรับความจริงให้ได้ 
 " ป๊อปปี้บ้า ฉันเกลียดนายยย ! " ฟางต่อว่าป๊อปปี้ด้วยความโมโหป่นเสียใจ ก่อนที่จะวิ่งหนีไป 
 
                                  ปัจจุบัน 
 " แต่เธอก็รอดมาจนได้นะ " ฟางพูดกับนกตัวนั้น ดูเหมือนว่านกที่อยู่ในกรง จะเป็นตัวเดียวกับที่ป๊อปปี้เคยช่วยเอาไว้ 
 " ฟาง ทำอะไรอยู่เหรอ ? ฉันมาเรียกเธอไปกินข้าวน่ะ " จากนั้น ประตูห้องของเธอก็ถูกเปิดออก เป็นป๊อปปี้นั่นเองที่มาหาเธอ 
 " ป๊อปปี้ นายจำนกตัวนี้ได้ไหม ? " ฟางเอ่ยถาม และชี้ไปที่นกในกรง 
 " จำได้สิ นั่นเป็นนกที่ฉันรักษานี่ " ป๊อปปี้บอกกับฟาง 
 " ตอนนั้นน่ะ ฉันโกรธนายมากเลยนะ ที่บอกว่ามันไม่รอด แต่สุดท้าย มันก็ไม่เป็นอะไร ฉัน .. ขอโทษนะ " ฟางทำหน้าเศร้าพร้อมกับกล่าวขอโทษแก่เขา 
 " ไม่เป็นไรหรอก เพราะตอนนั้นฉันไม่รู้ว่า ควรจะทำยังไงกับมัน " ป๊อปปี้พูดขึ้น 
 " ว่าแต่ นายอยากเป็นหมอไม่ใช่เหรอ แล้วสอบได้หรือยังล่ะ " ฟางเอ่ยถาม ถึงความฝันของเขา 
 " ตอนนี้ฉันยังไม่ว่างหรอก พอดีต้องวิจัยเรื่องไวรัสตัวใหม่น่ะ " ป๊อปปี้บอกกับฟาง ด้วยสีหน้าเป็นกังวล 
 " งั้น .. นายก็พยายามเข้าล่ะ ฉันเอาใจช่วย " ฟางตบที่ไหล่ป๊อปปี้ และยิ้มให้กับเขา 
 " อืม ขอบใจนะ " ป๊อปปี้ยิ้มตอบ 
 
                                ห้องอาหาร k-chaos 
 " วันนี้ไก่อบชีสเหรอเนี่ย ว้าวววว ! " เขื่อนยิ้มแป้น เมื่อได้เห็นเมนูใหม่ของเฟย์ 
 " ไงล่ะไอ้เขียดแห้ง " เฟย์ยิ้มเยาะอย่างชอบใจ 
 " เชอะ ! แหวะ อะไรเนี่ย ไม่เห็นจะอร่อยเลย " ทันทีที่เขากินเข้าไป เขื่อนก็รีบคายออกทันที เพราะอาหารที่เฟย์ทำนั้น ดูเหมือนจะไม่ค่อยถูกปากเขื่อนสักเท่าไหร่ 
 " ว่าไงนะ นี่ฉันอุตส่าห์เสียเงินตั้งห้าพันบวกกับเวลาศึกษาตั้งหนึ่งเดือน เพื่อจะซื้อวัตถุถิบที่จะทำเจ้านี่เลยนะ " เฟย์หงุดหงิดเป็นอย่างมาก เมื่อเขื่อนบอกว่า อาหารของเธอไม่อร่อย 
 " ก็มันจริงนี่นา " เขื่อนยังคงล้อเฟย์ต่อไป 
 " เอ๊ะ !? ก็อร่อยดีนี่นา " ทันใดนั้นเคนตะก็พูดขึ้น ทำเอาเฟย์รู้ได้เลยว่า เขื่อนกำลังแกล้งเธออยู่ 
 " ไอ้-เขียด-แห้ง นี่นายกล้าหลอกฉันเรอะห่ะ ! " เฟบ์พูดขึ้น อย่างโมโห 
 " ก็ฉันไม่อยากทานอาหารห่วยๆของเธอนี่ " เขื่อนพูดขึ้นอย่างหน้าตาเฉย 
 " เอาไปกินซะ วิชาลับของฉัน มะนาวพิฆาต " เฟย์ขว้างลูกมะนาวที่มีเส้นผ่าศูนย์กลางตั้ง 1.5 นิ้ว แต่มันก็ยังสร้างความเสียหายให้กับเขื่อนได้ไม่มากนัก ดูเหมือนเขาจะรับลูกมะนาวนั่นไว้ทัน 
 " การโจมตีนั่น ฉันอ่านออกหมดแล้ว " เขื่อนพูดขึ้นอย่างมั่นใจ 
 " แกนะแก ! ตายซะเถอะ " เฟย์เริ่มจะเอาจริงขึ้นมา คราวนี้ เธอหันไปจับมีดคู่ใจของเธอ ก่อนที่จะเตรียมฟันเขา 
 " ยัยถั่วเน่า นี่เธอเอาจริงเรอะ ? " เขื่อนตกใจสุดๆ เมื่อเห็นเฟย์ถือมีดยาว 1 ฟุต 
 " ก็กล้ามาว่าอาหารฉันนี่ ตายซะเถอะ ! " เฟย์ลงมือเชือดทันที 
 " หยุดเดียวนี้นะ " ทันใดนั้น ฟางก็ปรากฏตัวขึ้น 
 " นี่คิดจะฆ่ากันหรือไงเนี่ย ? " ฟางเอ่ยถามน้องสาวของเธอ 
 " ก็หมอนี่ มาว่าอาหารของฉันไม่อร่อยนี่ " เฟย์ยังคงโมโหเรื่องคำพูดของเขา 
 " แล้วถ้าเป็นฉันว่าล่ะ เฟย์จะฆ่าพี่ด้วยหรือป่าว ? " ฟางพูดขึ้นอย่างใจเย็น 
 " เอ่อ .. ไม่มีทางอยู่แล้วล่ะ " เฟย์ตอบพี่สาว 
 " ทำไมล่ะ " ฟางเอ่ยถาม 
 " ก็พี่เป็นพี่สาวของฉันไงล่ะ " เฟย์ตอบกลับไป 
 " แล้วทำไมเขื่อนจะต้องถูกฆ่าด้วยล่ะ " ฟางถามอีกที 
 " ก็หมอนั่นน่ะ .. " เฟย์เริ่มพูดไม่ออก เพราะทุกคนต่างรอคำตอบของเธอ โดยเฉพาะเขื่อน 
 " ฮึ ! ฉันไม่ยุ่งด้วยแล้ว " เฟย์บ่นอย่างหงุดหงิด พร้อมกับเดินขึ้นห้องไป 
 " เขื่อน นายก็ดีกับเธอหน่อยไม่ได้หรือไง ? " หลังจากที่เฟย์ไปแล้ว ฟางก็หันไปถามเขื่อนบ้าง 
 " ขอโทษนะ " เขื่อนสำนึกในความผิดของตน 
 " งั้นก็ดีแล้วล่ะ " ฟางยิ้มให้อย่างอ่อนโยน 
 " (นางฟ้าซะจริงๆเลยนะ) " ดูเหมือนป๊อปปี้จะภูมิใจในตัวของเพื่อนสนิทเป็นอย่างมาก 
 
                                     ติดตามได้ในตอนต่อไปจ้า