K - chaos หอพักอลเวง (ฉบับ New remix)

                                ห้อง 101 in k-chaos 
    ท่ามกลางสถานการณ์ที่ตึงเครียด ภายในห้องที่มีแต่ชั้นหนังสือ และความเงียบงันนั้น มีร่างหนึ่งกำลังนอนซมอยู่ที่เตียงแห่งนั้น ร่างของหญิงสาวแก้มบ่องนอนนิ่งไม่ได้สติอยู่อย่างนั้น มันช่างเป็นภาพที่หน้าเศร้าของบุคคลรอบๆข้างยิ่งนัก ในตอนนั้นเอง หนุ่มมาดขรึมที่นั่งอยู่ข้างๆ ก็ใช้มือจับแขนของหญิงสาวขึ้นมาดู เขาพลิกแขนนั่นอย่างชำนาญ จนในที่สุด เขาก็ปล่อยแขนนั่นลง ก่อนจะจดบันทึกรายละเอียดลงในสมุดส่วนตัว 
 " เป็นไงบ้างวะ ไ้้อ้โทโมะ ? " เขื่อนเอ่ยถามคุณหมอเฉพาะกิจอย่างสงสัย
 " คงจะโดนกระแทกน่ะ เส้นเลือดฝอยก็เลยแตก " โทโมะบอกกับเพื่อนที่ยังคงนั่งลุ้นกับอาการของหญิงสาว
 " หมายความว่า แค่ช้ำเล็กๆน้อยๆสินะ " เคนตะบอกกับทุกคน ก่อนจะหยิบหนังสือของโทโมะมาอ่านค่าเวลา
 " ก็คงงั้น " โทโมะตอบกลับไปอย่างเฉื่อยชา
 " แล้ว.. วิธีรักษาล่ะวะ นี่ฉันเครียดแล้วนะเนี่ย! " เขื่อนชักจะหงุดหงิด เพราะเขาเริ่มเห็นสีหน้าไม่ดีของหญิงสาว
 " ไม่ต้องห่วงหรอก แค่กินยาแก้อักเสบ สักสามวันก็หายแล้วล่ะ " โทโมะบอกกับเขื่อนอย่างหัวเสีย เพราะเขาก็ชักจะเซงกับเจ้าคนพูดมากนี่เต็มที
 " ขอบใจมากน้า โทโมะเพื่อนเลิฟฟฟฟ " ว่าแล้วเขื่อนจึงกระโดดกอดโทโมะทันที
 " เฮ่ย! ปล่อยนะโว้ย หยี๋ ขยะแขยง " โทโมะบ่นออกมาด้วยความรู้สึกไม่สบอารมณ์
 
                                ลานกว้างหน้า k-chaos
    (ความพยายามน่ะคือสิ่งที่สำคัญมากนะ ถ้าเกิดเรามีความพยายามล่ะก็นะ)
 " ความพยายามงั้นเรอะ ? " แก้วที่จ้องต้นไม้อยู่นั่น จู่ๆเธอก็บ่นขึ้น ก่อนจะหยิบกล้องที่เธอเอามาด้วยขึ้นมา พร้อมกับเล็งไปที่จุดที่เธอคิดว่าสวยที่สุด ก่อนจะกดชัดเตอร์ไปหนึ่งครั้ง
 " ยัยแก้ว เธอเนี่ย แข็งแกร่งจริงๆเลยนะ ดีแล้วล่ะ " จองเบที่ยืนอยู่บนระเบียงชั้นสอง พอเห็นน้องสาวฝาแฝดกำลังพยายามอยู่นั้น เขาก็เฝ้ามองดูเธออย่างเงียบๆ
 
                                  คืนวันนั้น ห้อง 204
   จองเบที่นั่งอยู่อย่างเงียบๆอยู่ในห้อง และเมื่อนึกถึงน้องสาวที่กำลังถ่ายรูปเมื่อตอนเย็นนั้น ทำเอาเขา เริ่มจะวิเคราะห์บางอย่างได้ เขาพยายามนึกถึงเหตการณ์ที่ผ่านมา รวมทั้งเพื่อนพ้องที่อยู่ในหอแห่งนี้ด้วย
 " ทำไม ทำไมเราถึงมาันั่งกลุ้มใจอยู่แบบนี้นะ ทั้งๆที่เราสัญญากับยัยแก้วไว้แล้วแท้ๆ แต่ว่า เราก็ยังยึดติดอยู่แบบนั้น ยัยแก้วที่พยายามถ่ายรูปของตัวเอง ทั้งๆที่มันไม่มีความหมายเลยสักนิด โทโมะก็ตั้งใจเขียนนิยายทั้งๆที่เขาไม่เคยออกมาข้างนอก แต่ว่าฉัน ฉันกับมานั่งทำอะไรไม่เข้าท่าอยู่ที่นี้ แค่ได้ยินเรื่อง copy system นั่น ก็หมดกำลังใจแล้วหรือไง หรือว่า เราจะทำอะไรไม่ได้แล้วยังงั้นเหรอ ทำไมกันนะ " จองเบเริ่มพะวงถึงความคิดของตนอยู่อย่างนั้น
    (ฉันอยากรู้จริงๆ ที่ว่า ความสมบูรณ์แบบของนายน่ะ มันคืออะไรกันแน่)
 " ความหมายของคำว่าสมบูรณ์แบบ งั้นเหรอ ใช่แล้วล่ะ ความหมายของคำว่าสมบูรณ์แบบก็คือ... " จองเบที่นึกถึงคำพูดของฟางได้ จากนั้นเขาก็รีบแจ้นออกจากห้องไปทันที
 
                                   ห้อง 101 ชั้นล่าง
 " ปังๆๆ " เสียงเคาะประตูเสียงดัง ที่ดูเหมือนเขาคนนั้นจะเร่งรีบเป็นอย่างมาก
 " ใครน่ะ ตอนนี้ไม่ว่างหรอกนะ " โทโมะที่อยู่ด้านใน เอ่ยขึ้นด้วยท่าทางเบื่อหน่าย
 " ปังๆๆ " คนที่อยู่ข้างนอกไม่ฟัง เขายังคงเคาะประตูแบบนั้นไปเรื่อยๆ
 " เออๆ ก็ได้ " โทโมะที่ไม่มีอะไรจะพูดอีกแล้ว เขาจึงลุกไปเปิดประตูรับเจ้าแขกจอมรบกวนนั่นอย่างเซงๆ
 " นาย ? " เมื่อเห็นเจ้าของเสียงเคาะประตู โทโมะอุทานขึ้นมาอย่างตกใจ
 " คุณชายมาดขรึม คือว่าฉัน ฉันมีเรื่องอยากจะขอร้องนายน่ะ " จองเบบอกกับเขาอย่างอ้อนวอน
 " แล้ว.. เรื่องที่ว่า มันคืออะไรล่ะ อย่าบอกนะว่า เกี่ยวข้องกับยัยหัวแดงนั่น " โทโมะที่ดูเหมือนจะรู้จุดประสงค์ เขาจึงหลอกถามทันที
 " ไม่ใช่หรอก มันเป็นเรื่องของฉันน่ะ พรุ่งนี้ นายช่วยไปกับฉันที่ศูนย์วิจัยนานาชาติจะได้ไหม ? " จองเบบอกจุดประสงค์ของเขา 
 " ไม่ไปหรอก ฉันไ่ม่อยากไปที่ไกลๆ " โทโมะปฏิเสธ 
 " แต่ว่า ถ้าเกิดนายไม่ไปล่ะก็ ฉันอาจจะไม่พบคำตอบนั่นก็ได้นะ " จองเบบอกเหตุผล 
 " นั่นมันเรื่องของนาย นายก็จัดการเองสิ " โทโมะบอกกล่าวอย่างเย็นชา ก่อนจะปิดประตูใส่อย่างไม่ใยดี 
 " เดี๋ยวโทโมะ เดี๋ยว! " จองเบพยายามเรียก แต่ก็ไม่ทันซะแล้ว 
 " นี่ มีเรื่องอะไรเรอะ ? " ทันใดนั้น ฟางก็เดินผ่านมา 
 " เอ่อ ป่าว ไม่อะไร " จองเบบอกกับฟาง ก่อนที่เขาจะเดินขึ้นห้องไปอย่างหมดหวัง 
 " คงจะ หาทางออกได้แล้วสินะ นายน่ะ " ฟางกล่าวทิ้งท้ายอย่างเป็นห่วง 
 " ฟาง เธอยังไม่นอนอีกเหรอ " ป๊อปปี้ที่เพิ่งจะเข้าห้องน้ำมา เมื่อเห็นฟาง เขาจึงเอ่ยทักทันที 
 " อ่อ ป่าวหรอก พอดีเห็นหมอนั่นทะเลาะกับโทโมะน่ะ ก็เลยรู้สึกไม่ดีนิดหน่อย " ฟางบอกป๊อปปี้ถึงเรื่องเมื่อสักครู่ 
 " หมอนั่น หมอนั่นที่ว่า ใครกันเรอะ " ป๊อปปี้เอ่ยถามอย่างสงสัย 
 " ก็จองเบ พี่ชายฝาแฝดของยัยหัวแดงยังไงล่ะ " ฟางบอกป๊อปปี้ 
 " แล้ว.. พวกนั้นทะเลาะกันเรื่องอะไรเหรอ ? " ป๊อปปี้อยากรู้ถึงการวิวาท์นั้น 
 " ไม่รู้สิ แต่ดูเหมือนว่า จองเบกำลังจะไปที่ศูนย์วิจัยนั่นน่ะนะ " ฟางเล่ารายละเอียด 
 " แล้วเมื่อไหร่ล่ะฟาง " ป๊อปปี้ถามอีกครั้ง 
 " รู้สึกจะเป็นพรุ่งนี้น่ะ " ฟางพูดขึ้น ด้วยท่าทางเป็นกังวล
 " ถ้างั้น พวกเราตามหมอนั่นไปดีไหม " ป๊อปปี้เสนอ 
 " นั่นสิ งั้น เอาตามนี้เลยล่ะกัน " ฟางตอบตกลง ก่อนที่ทั้งสองจะแยกย้ายกันไปนอน 
 
                                                          ติดตามตอนหน้าจ้า