K - chaos หอพักอลเวง (ฉบับ New remix)

                                      ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง

  " นี่น่ะเหรอ ห้างสรรพสินค้า ? " โทโมะบ่นขึ้นอย่างตื่นเต้นเมื่อได้เจอกับสิ่งที่แปลกตา มันก็แน่อยู่แล้วล่ะ เนื่องจากเขาที่เป็นคนเก็บตัว จึงไม่ค่อยได้ออกมาข้างนอกสักเท่าไรนัก เขารับรู้สิ่งต่างๆจากโลกภายนอก ผ่านทางอินเทอร์เน็ตและสื่อต่างๆจากทีวี ดังนั้น เมื่อได้เจอของจริง เขาจึงรู้สึกตื่นเต้นและสงสัยยิ่งนัก

 " มีอะไรเรอะ โทโมะ ? " แก้วเอ่ยถามอย่างแปลกใจ เมื่อเห็นท่าทีที่แปลกประหลาดของเขา

 " ไม่มีอะไรหรอกน่า " โทโมะบอกกับแก้ว

จากนั้น ทั้งสองก็เดินเข้าห้างไปเหมือนกับคู่รักคู่หนึ่งเลยทีเดียว

 " สิ่งนั้นมัน ... " โทโมะชี้ไปที่บันไดเลื่อน ก่อนจะพูดขึ้นด้วยความสงสัย

 " อะไรอีกล่ะ เอาล่ะไปได้แล้ว " แก้วบ่นขึ้น ก่อนจะจูงมือโทโมะไปที่บันไดเลื่อน แต่ทันทีที่โทโมะเดินมาถึง เขากลับหยุดชะงักลง ทำเอาแก้วแปลกใจยิ่งนัก

 " นี่ นายทำอะไรของนาย ถ้าไม่ขึ้นไป แล้วจะซื้อกล้องได้ยังไงล่ะห่ะ ? " แก้วเริ่มหงุดหงิด แต่ก็อดสงสัยไม่ได้ กับท่าทางตื่นกลัวของโทโมะ

 " คะๆๆๆ .. คือๆๆๆ .. " โทโมะอ้ำอึงพูดไม่ออก มือของเขาสั่นเป็นอย่างมา่ก ประกอบกับอากาศเย็นที่อยู่ในห้างอยู่แล้ว ยิ่งทำให้มือของเขา แทบจะสั่นสะท้านยิ่งขึ้นไปอีก

 " ไม่เป็นไรนะ โทโมะ ? " แก้วถามโทโมะอย่างเป็นห่วง เพราะสีหน้าของเขาเริ่มจะซีดขึ้นเรื่อยๆ

 " คือว่า .. ฉันไม่เคยขึ้นน่ะ ก็เลยรู้สึกกลัวนิดหน่อย " โทโมะบอกกับแก้ว ถึงสิ่งที่เขารู้สึก

 " แค่บันไดเลื่อนเองน่า ไม่มีอะไรน่ากลัวหรอก " แก้วพยายามทำให้โทโมะกล้าที่จะขึ้นบันไดเลื่อนนั่น

 " เอาล่ะ " ในวินาทีที่น่ากลัวที่สุด โทโมะตัดสินใจก้าวไปข้างหน้า ถึงแม้ความกลัวของเขาจะครอบงำจิตใจที่อ่อนแอ แต่ด้วยความที่อยากจะให้แก้วสมหวัง เขาจึงต้องผ่านจุดนี้ไปให้ได้

 " นี่ ถ้ากลัวขนาดนั้น ไม่จำเป็นต้องตามฉันมาเลยนี่นา " แก้วพูดขึ้นอย่างสงสัย

 " ก็บอกแล้วไง ว่าไม่เป็นไร " โทโมะตอบกลับไปอย่างไม่ใส่ใจความรู้สึกของเธอ

 " เหอะ ทำเป็นปากแข็งไปได้ " แก้วบ่นขึ้นเบาๆ เพื่อไม่ให้เขาได้ยิน

    และแล้ว ทั้งสองก็มาถึงจุดหมาย โทโมะและแก้วเดินดูกล้องไปพลางๆ พร้อมทั้งลองกล้องตัวนั่นที ตัวนี้ทีอย่างสนุกสนาน จนเวลาล่วงเลยไปนาน แก้วเหลือเวลาแค่สามชั่วโมง ที่จะต้องเอากล้อง ไปถ่ายรูปเพื่อส่งต่อสำนักงาน ที่แก้วทำงานด้วย

 " อันนี้เป็นไง " แก้วหยิบกล้องตัวหนึ่งมาให้โทโมะดู

 " เฉิ่มไป " โทโมะตอบอย่างไม่สนใจ

 " แล้วอันนี้ล่ะ " แก้วหยิบอีกตัวขึ้นมา

 " ไม่น่ารัก " โทโมะตอบกลับมา โดยไม่มองมาที่แก้วเลยสักนิด

 " อะไรกันเนี่ย โน่นก็ไม่ดี นี่ก็ไม่ใช่ ? " แก้วบ่นขึ้นอย่างเซง เพราะดูเหมือนโทโมะ จะไม่ค่อยใส่ใจกับเธอสักเท่าไหร่นัก ทั้งที่ตัวเองพามาซื้อแท้ๆ

 " เธอเอาอันนี้ไปก็แล้วกัน " ในที่สุด โทโมะก็หยิบกล้องมาให้แก้ว

 " ว้าวววว สวยจังเลย นายเนี่ย ตาถึงเหมือนกันนะ " แก้วกล่าวชม

 " มั่วแต่ไร้สาระอยู่ได้ เอาล่ะ รีบๆกันได้แล้ว " โทโมะับ่นขึ้นอย่างหงุดหงิด ก่อนจะเดินนำไปอย่างไม่สนใจ

                                     สวนสาธารณะใกล้ๆ k-chaos

     โทโมะนั่งอยู่ตรงม้านั่ง พร้อมกับอ่านหนังสือไปพลางๆ ก่อนที่จะเงยหน้ามาดูแก้ว ซึ่งกำลังกดชัตเตอร์อย่างขมักเขม้น

 " นี่โทโมะ มาช่วยฉันหน่อยสิ " ทันใดนั้นแก้วก็เรียกโทโมะให้ไปหาเธอ

 " มีอะไรเหรอ ยัยหัวแดง ? " โทโมะถามอย่างสงสัย

 " ช่วยอุ้มฉันขึ้นต้นไม้ันี่ทีสิ " แก้วขอความช่วยเหลือ ก่อนจะยืนจังก้าอยู่หน้าต้นไม้ใหญ่

 " นี่ทำอะไรของเธอน่ะ จะถ่ายรูป แล้วทำไมต้องขึ้นต้นไม้ด้วย ? " โทโมะถามอีกครั้ง เมื่อเห็นท่าทางที่แปลกประหลาดของเธอ

 " ก็องศามันไม่ได้นี่นา " แก้วพูดขึ้น พร้อมกับพยายามจะขึ้นต้นไม้ให้ได้

 " เธอเนี่ย จริงๆเล้ย " โทโมะบ่นขึ้นอย่างเซงๆ ก่อนจะดันก้นของแก้วขึ้นไปอย่างไม่เต็มใจ

 " ว้าววว วิวสวยจังเลย โทโมะ นายก็ขึ้นมาด้วยสิ " แก้วเรียกโทโมะอย่างตื่นเต้น

 " ไม่เอาหรอก " โทโมะตอบกลับไป

 " เอ๋ !? นายกลัวความสูงเหรอเนี่ย " แก้วตะโกนลงมา

 " ไม่ใช่อย่างนั้นหรอก ฉันก็แค่เหนื่อยเท่านั้นเอง " โทโมะพูดขึ้นอย่างไม่ใส่ใจ

 " นี่ กลัวก็บอกมาเถอะน่า " แก้วพยายามกระตุ้นต่อมความไม่ยอมแพ้ของเขา

 " พูดมากไปแล้วนะ เธอรออยู่ตรงนั้นเลย ฉันจะขึ้นไปเดี๋ยวนี้ล่ะ ! " โทโมะบ่นขึ้นอย่างหงุดหงิด ก่อนที่เขาจะรีบ ปีนต้นไม้ไปหาแก้วอย่างไว แต่ด้วยความสูงชั้นของต้นไม้ทำให้เขาปีนขึ้นไปอย่างยากลำบากยิ่งนัก

 " นี่ๆ ระวังหน่อยล่ะ เดี๋ยวเจ็บตัวไม่รู้ด้วยน่า " แก้วบอกกับโทโมะเป็นเชิงดูถูก

 " ชิ ! " โทโมะยังคงปีนขึ้นไปอย่างทุลักทุเล
 
 " นี่มัน .. " ทันทีที่มาถึง โทโมะก็กล่าวขึ้นอย่างแปลกใจ เพราะสิ่งที่ได้เห็นจากมุมนี้ ทำเอาเขาดูจะตื่นเต้นเป็นพิเศษ เพราะ k-chaos ที่มองจากมุมสูง มันชั่งสวยงามซะเหลือเกิน

 " เป็นไงล่ะ " แก้วถามความรู้สึกของชายที่นั่งอยู่ข้างๆ

 " ก็สวยดีเหมือนกันนี่ ไม่นึกเลยว่า มันจะงดงามมากขนาดนี้ " โทโมะพูดขึ้น พร้อมกับยิ้มออกมา

 " ใช่ไหมล้า ถึงได้บอกว่าให้ปีนขึ้นมาไง " แก้วบอกกับโทโมะ

 " เอ๊ะ !? พรุ่งนี้ เธอจะต้องเอาภาพถ่ายไปส่งแล้วไม่ใช่เหรอ ? " โทโมะพูดขึ้นถึงเรื่องงานของแก้ว

 " นั่นน่ะสิ " แก้วพูดขึ้นอย่างไม่มั่นใจ

 " นี่ ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ ? " โทโมะเอ่ยถามอย่างสงสัย

 " คือว่า .. ฉันรู้สึกกลัวน่ะ " แก้วบอกกับโทโมะ ด้วยสีหน้าเป็นกังวล

" กลัวเหรอ เธอจะกลัวเรื่องอะไรอีกล่ะ " โทโมะไม่เข้าใจที่แก้วพูด

" ถ้าเกิด งานของฉันถูกปฏิเสธอีกครั้งแล้วล่ะก็ .. " แก้วบ่นขึ้นถึงเรื่องที่เธอเคยถูกบริษัทปฏิเสธผลงานของเธอ

" อย่าพูดเป็นนั้นสิ ฉันเคยบอกแล้วไง ถ้าเกิดเธอพยายามแล้วล่ะก็ มันไม่มีวันสูญเปล่าหรอกนะ " โทโมะพยายามเตือนสติของแก้ว

" นั่นสินะ ฉันเนี่ยทิ่มจริงๆเลย " แก้วทุบหัวของตัวเอง เพื่อให้คนข้างๆสบายใจ

" แต่ว่า ตรงนี้น่ะ มันสวยจริงๆเลยนะ " โทโมะมองไปที่ k-chaos ก่อนจะพูดขึ้นด้วยความรู้สึกเบิกบาน

" โทโมะ " แก้วมองไปที่หน้าของโทโมะ ก่อนจะมองไปที่ k-chaos และยิ้มออกมาอย่างมีความสุข

                                            To Be Continued