K - chaos หอพักอลเวง (ฉบับ New remix)

                                     ห้อง 204 in k-chaos 
    ชายหนุ่มผมแดงยังคงนิ่งเฉยอยู่บนเตียง เขามองหน้าของหญิงสาวที่แอบกุมความลับสำคัญของเขาเอาไว้ และเมื่อได้ฟังคำถามจากหญิงสาวคนดังกล่าวแล้ว ยิ่งทำให้สมองของเขาคิดหนักขึ้นไปทุกที ไม่ว่าจะเป็นอัจฉริยะที่เก่งกาจขนาดไหน เมื่อสมดุลย์จิตใจบอบบางแล้ว ก็มิอาจต้านทานต่อความรู้สึกของมนุษย์ได้  
  " ว่าไงล่ะ จะบอกฉันไ้ด้หรือยัง ความสมบูรณ์แบบที่นายว่า มันคืออะไรกันแน่ " ฟางยังคงถามคำถามเดิม เพื่ออยากรู้ความต้องการของเขา 
  " เอ่อ .. ฉัน .. ความสมบูรณ์แบบของฉันก็คือ ... " จองเบคิดหนัก 
 
                                      ป่าทางตะวันตก ห่างจาก k-chaos 20 กิโลเมตร 
      ท่ามกลางป่าดิบชื้นที่อุดมไปด้วยต้นไม้นานาชนิดรวมทั้งสัตว์ป่าน้อยใหญ่ ที่ร่วมกันส่งเสียงดังกังวานไปทั่วไปแห่งนี้ เมื่อซูมกล้องเข้าไปใกล้ๆจากภาพถ่ายกลางอากาศแล้ว ก็พบกับหนุ่มสาวสองคนกำลังเดินมุ่งหน้าไปในป่าด้านในเรื่อยๆ สีหน้าที่มุ่งมั่นของชายหนุ่ม และท่าทางขี้สงสัยของหญิงสาว ดูเหมือนพวกเขา จะรู้จุดหมายของการเดินทางในครั้งนี้ แต่แท้ที่จริงแล้ว พวกเขาดูเหมือนจะหลงทางซะมากกว่า เมื่อพิจารณาจากการเดินที่ระแม้ดระวังของพวกเขาแล้ว สามารถตั้งข้อสังเกตุได้เลยว่า หนุ่มสาวคู่นี้ ไม่มีอุปกรณ์นำทางอย่างแน่นอน
  " นี่ไอ้เขียด ฉันกับนายเดินมาหลายชั่วโมงแล้วนะ เมื่อไหร่จะถึงหอซะทีเนี่ย? " เฟย์ที่เดินมาอย่างเหนื่อยล้า เมื่อความอดทนถึงขีดสุด เธอจึงตัดสินใจเอ่ยถามชายหนุ่มที่เดินอยู่ข้างๆ เพื่อใคร่อยากจะรู้ระยะทางที่จะถึงที่หมาย
  " อีกยี่สิบนาที เดี๋ยวก็ถึงแล้วล่ะ " เขื่อนตอบกลับอย่างมั่นใจ ทั้งๆที่เขา เดินไปคนละทางกับจุดหมาย
  " เชื่อใจได้แน่เร้อ ฉันเดินตามนายจนขาจะขาดอยู่แล้วนะเนี่ย ไม่เห็นจะถึงซะที " เฟย์บ่นขึ้นอย่างเซงๆ เพราะคำว่ายี่สิบนาทีของเขานั้น เธอได้ยินเป็นสิบๆรอบแล้ว
  " ตามๆมาเถอะน่า " เขื่อนเริ่มรำคาญกับเสียงที่คอยคัดค้านอยู่ตลอดเวลา เขาจึงบอกกับเธอ ก่อนจะเดินนำเธอไป
     20 นาทีผ่านไป ชายหนุ่มและหญิงสาว ยังคงวนเวียนอยู่ในป่าแห่งนี้ แต่มีบางอย่างเริ่มเปลี่ยนไปก็คือ พวกเขาเริ่มเห็นบรรยากาศของฤดูใบไม้ร่วง ต้นไม้ที่อยู่เบื้องหน้านั้น ดูจะไม่มีแม้แต่ใบไม้เลยสักนิด แต่มัน ก็ยังไม่ไก้สร้างความตื่นตระหนกต่อพวกเขานัก และเมื่อเดินไปข้างหน้าอีกหน่อย พวกเขาก็เริ่มเห็น ทุ่งสะวันนาที่อุดมไปด้วยสัตว์ป่าเขตร้อน มีทั้ง สิงโตเจ้าป่า ม้าลาย และเสือซีต้า  
  " นายมาถูกที่แน่นะ? " เฟย์เริ่มลังเล เพราะสภาพแวดล้อมที่เห็น มันดูต่างจากที่เคยเห็นมา
  " นั่นน่ะสิ " เขื่อนเองก็ยังคงกับสิ่งที่เห็น เขาพยายามมองไปรอบๆตัวของเขา (มันก็แน่ล่ะ ก็ผิดทางมาตั้งแต่แรกแล้วนี่นา)
  " เฮ้ย พูดแบบนั้นได้ไงย่ะ นี่ฉันฝากชีวิตไว้กับนายเลยนะ " เฟย์ชักจะโมโหมากขึ้นทุกที เพราะเธออุตส่าห์เชื่อใจเขาและเดินตามไปอย่างไม่ขัดแย้งอะไร ถึงตลอดเวลาการเดินทาง เธอจะบ่นมากไปหน่อยก็เถอะ
  " ก็เธออยากตามฉันมาทำไมล่ะ? " เขื่อนพูดออกไปอย่างไม่ใส่ใจ
  " ยี้!!!!!!!! จะมากไปแล้วนะ " เมื่ออีกฝ่ายไม่สนใจคำพูดของเธอ เฟย์จึงเริ่มจะหมดความอดทนกับเขา
  " นี่ ยัยถั่วเน่า เธอได้ยินเสียงอะไรไหม? " เขื่อนเอ่ยถามเฟย์อย่างใจเย็น เมื่อเขาสะดุดกับบางอย่างเข้า
  " อะไรของนายอีกล่ะ ไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้นหรอก " เฟย์ที่อารมณ์ไม่ดีอยู่แล้ว เธอจึงตอบเขากลับไปอย่างหงุดหงิด
  " เหมือนจะเป็นเสียงน้ำน่ะ " เขื่อนพูดขึ้น ก่อนจะเงี้ยหูฟังอีกครั้ง
  " น้ำยังงั้นเหรอ? " เมื่อได้ยินคำว่าน้ำ ก็ทำเอาเฟย์ดูคึกคักขึ้นมาทันที
  " นี่เธอ น้ำแล้วมันยังไงหรอห่ะ " เขื่อนสงสัยกับท่าทีของเฟย์เป็นอย่างมาก
  " ก็ฉันร้อนนี่นา มันก็ต้องอาบน้ำน่ะสิ " เฟย์บอกกับเขื่อน เพราะตนเดินมาหลายชั่วโมงแล้ว จึงทำให้เหงื่อไหลออกมาเป็นธรรมดา
  " ว่าไงนะ นี่เธอคิดว่าเป็นอุทยานหรือไง เธอรู้ไหมว่า ในน้ำน่ะ ไม่ใช่มีแต่ปลาเท่านั้นหรอกนะ มันยังมีสิ่งที่น่ากลัวรออยู่นะ " เขื่อนเตือนเฟย์อย่างเป็นห่วง
  " มีอะไรอีกล่ะ ไอ้เขียด " เฟย์ยังไม่ฟังคำพูดของเขา
  " ก็จระเข้หรือฮิปโปยังไงล่ะ เธอก็รู้ว่าที่นี้มันเป็นป่าสงวน เพราะฉะนั้นแล้ว มันก็ต้องมีสัตว์นานาชนิดอยู่แล้ว " เขื่อนบอกเหตุผลที่เขาเล่าให้ฟัง
  " ไม่เชื่อหรอก " เฟย์เดินนำไปอย่างไม่สนใจคำพูดของเขา ในขณะที่เขื่อนก็รีบวิ่งตามเพราะเป็นห่วง
     
       มาดูกันว่า ไอ้เสียงน้ำที่เขื่อนได้ยินจะเป็นยังไง แล้วเฟย์จะเป็นอันตรายหรือไม่ ตอนหน้ารู้แน่จ้า