K - chaos หอพักอลเวง (ฉบับ New remix)

                            ลิพท์อัตโนมัติ นอกหน้าต่างห้อง 204 วันที่สามของการสืบสวน  

  " ฉันว่าพอได้แล้วมั้ง นั่งดูมาตั้งสามวันแล้วนะเนี่ย " แก้วเอ่ยขึ้นอย่างเหน็ดเหนื่อย หลังจากต้องนั่งจดบันทึกพฤติกรรมของพี่ชายฝาแฝด  

  " นายหน้าโหด นี่นายหน้าโหด ! " เมื่อแก้วหันไปมองคนข้างๆ ก็รู้สึกได้ทันทีว่า เจ้าหมอนี่กำลังนอนอุตุอย่างสบายใจเฉิบ 

  " อะไรกันเนี่ย หลับอยู่เหรอ แล้วเราจะทำยังไงดีล่ะเนี่ย นี่ .. นี่ ตื่นซะทีเถอะนายหน้าโหด " แก้วพยายามปลุกคนที่นอนอยู่ข้างๆของเธอ เพราะสมองอันติบตัน ไม่สามารถจะหาทางแก้ไขเรื่องนี้ได้ เธอจึงต้องการความเห็นจากอัจฉริยะอย่างเขา 

  " อย่า ! อย่าเข้ามานะ " ทันใดนั้นเองโทโมะก็ละเมอออกมา ก่อนจะสะดุ้งตื่นด้วยความตกใจ แก้วที่ได้ยินคำพูดลอยๆของเขา จึงรีบเข้าไปดูอาการอย่างเป็นห่วง 

  " นาย .. เป็นอะไรหรือป่าว ฝันร้ายหรือไง ร้องซะดังลั่นเลย ? " แก้วเอ่ยถามเขาด้วยความสงสัย

  " เธอ .. ได้ยินด้วยเหรอ ? " เมื่อรู้ตัวว่า ตัวเองเผลอพูดอะไรที่ไม่เข้าท่าออกไป เขาจึงต้องหลอกถามเธอ เพื่อให้แน่ใจว่า แก้วจะไม่รู้อะไรเกี่ยวกับตัวของเขา

  " ได้ยินชัดเต็มสองหูเลยล่ะ " จู่ๆ ก็มีเสียงของชายหนุ่มดังขึ้นอยู่เบื้องหน้าของพวกเขา 

  " พี่ เอ่อ .. " แก้วตกใจเป็นอย่างมาก เมื่อเห็นหน้า้ของพี่ชายฝาแฝด 

  " พวกนายมาทำอะไรที่นี่มิทราบ แล้วก็ มาแอบดูแบบนี้ ไม่คิดว่า มันไม่เกินไปหรอกเหรอ ? " จองเบถามทั้งสองด้วยความแปลกใจ

  " ขอโทษนะพี่ แต่ว่า พักนี้พี่ดูเครียดๆ ฉันก็เลยเป็นรู้สึกเป็นห่วงน่ะ " แก้วบอกกับเขา ด้วยสีหน้าดูเป็นกังวล ถึงแม้จะเป็นฝาแฝดกัน แต่ต่างก็ต้องมีเรื่องส่วนตัวบ้าง ฉะนั้นแล้ว แก้วจึงกลัวว่า เขาจะโกรธที่มาก้าวกร่ายเรื่องของเขา

  " พี่ไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย  " จองเบฝืนยิ้มออกมา เพื่อให้น้องสาวรู้สึกดีขึ้น

  " นายไม่จำเป็นต้องฝืนเลยนี่นา " โทโมะรู้ได้ทันทีว่า จองเบกำลังโกหกพวกเขาอยู่  

  " พูดเรื่องอะไรกันน่ะ ฉันไม่เห็นจะรู้เรื่องเลยสักนิด " จองเบโกหกหน้าตาย เขาพยายามทำตัวให้ร่าเริงขึ้น เพื่้อสร้างบรรยากาศให้ดีกว่าเดิม

  " เ้ลิกทำตัวสมบูรณ์แบบซะทีเถอะค่ะ มีอะไรก็บอกมาตรงๆเถอะนะ " แก้วเริ่มทนไม่ไหว เธอจึงระบายอารมณ์ใส่เขา

  " กลับไปได้แล้วล่ะ " จองเบตอบหน้านิ่ง น้ำเสียงและสีหน้าของเขาดูจะเปลี่ยนไป

  " ว่าไงนะ " แก้วยังไม่เข้าใจความหมาย

  " ฉันบอกให้กลับไปไงล่ะ ! " เมื่อถูกคำพูดที่แทงใจดำ จองเบจึงตะครอกใส่เธอด้วยความโมโห

  " เอ่อ .. " แก้วหยุดชะงักลง เมื่อเห็นความรู้สึกที่แท้จริงของเขา

  " กลับกันเถอะยัยหัวแดง " โทโมะรีบคว้าตัวของแก้วให้ออกห่างจากหมอนั่น ในขณะที่เธอยังคงช๊อกกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น โทโมะกดปุ่มสีแดง เพื่อให้ลิพท์เคลื่อนตัวลงไปยังพื้นด้านล่าง

                                               ห้อง 101 in k-chaos

      โทโมะลากตัวของแก้วมาอย่างทุลักทุเล เพราะเจ้าตัวไม่ค่อยจะให้ความร่วมมือสักเท่าไหร่ ในระหว่างทางที่ถูกลากนั้น แก้วยังคงยืนขาตายอยู่กับที่ โดยไม่ได้ขยับตัวไปไหน อาการช๊อกอย่างรุนแรง ทำให้เธอนิ่งไป สายตาทอดมองพื้นด้านล่าง หน้าที่ซีดเผือกของเธอ ทำให้โทโมะ อดที่จะเป็นห่วงเธอไม่ได้

  " นี่ .. ฉันเป็นคนไม่ดีหรือป่าว ? " แก้วเอ่ยถามคนที่นั่งอยู่ข้างๆ ด้วยน้ำเสียงที่อ่อนแรง แววตาของเธอดู เม่อลอยยิ่งนัก

  " เลิกพูดเรื่องนั้นเถอะ เธอก็รู้แล้วนี่ ว่าหมอนั่นเป็นคนแบบไหน " โทโมะใช้เสียงเย็นชาใส่เธอ

  " เพิ่งจะเคย .. เห็นสีหน้าแบบนั้นเป็นครั้งแรก " แก้วยังคงคิดถึงแต่เรื่องนั้น แววตาที่เม่อลอย เริ่มจะมีน้ำใสๆ เอ่อล้นออกมา 

  " ฉันน่ะ ไม่รู้ว่าเธอจะรู้สึกยังไงหรอกนะ แต่ว่า .. ขืนเธอร้องไห้แบบนี้ ฉันไล่เธอออกไปแน่ " โทโมะต่อว่าแก้วอย่างเย็นชา เขาหันหลังให้เธออย่างไม่สนใจ แต่ว่าแก้วนั้น กลับเอาหลังของเขาเป็นที่ซับน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างช้าๆแทน เมื่อเวลาผ่านไป แก้วก็เผลอหลับลงตรงหลังของเขา โดยที่โทโมะก็ไม่ได้พูดจาอะไร เขาหยิบหนังสือเล่มโปรดขึ้นมาอ่านไปพลางๆ และรู้ได้ว่า คนที่พิงหลังของเขานั้นกำลังหลับอยู่

                                                 ห้อง 202 in k-chaos 

     ชายหนุ่มหน้าหมี และหญิงสาวร่างบาง กำลังนั่งคุยกับถึงเรื่องๆหนึ่ง พวกเขาดูจะสนอกสนใจเป็นพิเศษ เพราะพวกเขา ดันไปได้ยินความลับของชายหนุ่มผมแดงเข้า มีอีกหลายๆอย่างที่ต้องทำให้เขาตัดสินใจ ไม่ว่า จะช่วยเหลือชายคนนั้น หรือ จะบอกความจริงทั้งหมด ให้น้องสาวของชายคนนั้นรู้ดี 

  " ไม่น่าเชื่อ ว่าหมอนั่นจะเกิดจากยีนส์ของยัยหัวแดง " ป๊อปปี้ยังคงครุ่นคิดกับเรื่องนั้น 

  " จะเอายังไงดีล่ะ ขืนปล่อยไว้เป็นแบบนี้ หมอนั่นอาจจะ .. " ฟางไม่อยากจะพูดถึงผลกระทบที่ตามมา 

  " เราบอกกับยัยหัวแดงดีไหม ? " ป๊อปปี้เสนอความคิดออกไป 

  " ไม่ได้หรอก ขืนทำแบบนั้น ความสัมพันธ์ของพวกเขาก็พังน่ะสิ " ฟางชี้ให้เห็นถึงสิ่งที่ตามมา 

  " จะเอายังไงดีล่ะเนี่ย ? " ป๊อปปี้บีบศรีษะอย่างกัดกลุ้ม

  " ฉันว่า ยังมีทางอยู่ทางนึง " ฟางเริ่มคิดอะไรดีๆออก

  " มีแผนยังงันเรอะ ? " ป๊อปปี้เอ่ยถามอย่างสงสัย

  " ใช่แล้วล่ะ แต่ว่า มันอาจจะเสี่ยงสำหรับพวกเราล่ะนะ " ฟางบอกถึงผลที่ตามมา ถ้าหากพวกเขาใช้แผนนี่ 

  " เสี่ยงยังงั้นเหรอ ช่วยอธิบายหน่อยดิ " ป๊อปปี้ยังไม่เข้าใจความคิดของเธอ  

  " พรุ่งนี้ เราจะบุกไปสถานีวิจัยนั่น " ฟางพูดขึ้นอย่างมุ่งมั่น 

                                           ติดตามตอนต่อไปจ้า