นายมันบ้าที่สุด

เช้าวันต่อมา
ห้องนั่งเล่น
ป๊อปปี้-ไอโมะฉันถ้านะว่าตั้งแต่แกหมั่นกับน้องแก้วแกเริ่มมีใจให้กับน้องแก้วแล้วใช่ไหม
เขื่อน-เออนั่นดิไอโมะ ถ้าแกรักแก้วแกก็ไปบอกตรงๆเลย
โทโมะ-ฉันไม่ได้รักยัยนั้นสักหน่อย (ปากบอกไม่รักแต่ใจบอกว่ารัก)
ป๊อปปี้-แกอย่ามาปากไม่ตรงกับใจเลย
โทโมะ-ฉันปากไม่ตรงกับใจตรงไหน
เขื่อน-ก็ใจแกบอกว่ารักน้องแก้วแต่ปากแกบอกว่าไม่รัก
โทโมะ-เออๆรักก็ได้ว่ะ
ป๊อปปี้-ให้ได้อย่างงี้สิถึงจะเป็นไอโมะ
โทโมะ-ตรงไหนว่ะไอป๊อป
ป๊อปปี้-ไม่รู้ว่ะ
เขื่อน-แล้วแกจะพูดทำไม
ห้องอ่านหนังสือ
ฟาง-แก้วแกรักพี่โมะใช่ไหม
แก้ว-ไม่รู้อ่ะ
เฟย์-แล้วแกรู้สึกยังไงเวลาอยู่ใกล้กับพี่โมะ
แก้ว-ก็รู้สึกใจเต้นผิดปกติ แต่เวลาเห็นเค้าอยู่กับยัยบงยัยเบลล์อะไนนั่นมันรู้สึกไม่ชอบเอาซะเลยไม่รู้ว่าทำไม
ฟาง-ชัดเลย แก้วชอบพี่โมะ
แก้ว-จะบ้าหรอ
เฟย์-ไม่บ้าหรอกแก้ว
พิม-แก้วมีคนส่งจดหมายมาให้
จดหมาย
มาหาที่สวนหลังบ้านหน่อย
ฟาง-ไปดิแก้ว
แล้วพอแก้วเดินออกไปแล้ว
เฟย์-พิมใครส่งมาให้น่ะ
พิม-พวกพี่ป๊อปน่ะเห็นว่าพี่โมะจะสารภาพรักกับแก้ว
เฟย์-แอบไปดูดีกว่า
ฟาง-จะดีหรอ
พิม/เฟย์-ดี
สวนหลังบ้าน
แก้ว-มีอะไร
โทโมะ-แก้วฉันมีอะไรจะบอก
แก้ว-ก็ว่ามาสิ
โทโมะ-ฉันรักเธอ
แก้ว-ฮะ นายต้องโกหกฉันแน่ๆเดี๋ยวพรุ่งนี้นายก็บอกว่าเธอเชื่อในที่ฉันพูดด้วยหรอ
โทโมะ-เธอนี้มัน... แล้วเธอล่ะรักหรือเปล่า
แก้ว-อืม
โทโมะ-แล้วไอคำว่าอืมมันแปลว่าอะไร
แก้ว-คิดเองบ้างดิ
โทโมะ-แสดงว่าเธอก็รักฉัน
ทุกคน-ว้าว รักกันจังนะ (ออกมาจากการแอบดู)
เฟย์-สมหวังกันแล้ว ไปกินไอติมกัน
เขื่อน-ไปเขื่อนเลี้ยงเฟย์เอง
ร้านไอศกรีม
ในขณะที่ทุกคนกินไอติมได้ไม่นาน
เบลล์-พี่โมะค่ะมากับใครหรอค่ะ
แก้ว-ไม่เห็นหรอว่ามากับใคร
เฟย์-ตาบอดหรือไง
เบลล์-ฉันถามพี่โมะไม่ได้ถามพวกเธอ
โทโมะ-แก้วเค้าก็ตอบถูกนิฉันมากันพวกนี้
แก้ว-เธอไปได้แล้วไปพวกฉันจะกินไอติมต่อ
เบลล์-พี่โมะขาาาา
โทโมะ-ฉันก็เห็นด้วยนะเธอไปได้แล้ว
เบลล์-ทำไมพี่โมะพูดแบบนี้
โทโมะ-ก็ฉันอยากพูด
เบลล์-เราได้เห็นดีกันแน่นังแก้ว
แก้ว-กลัวตายล่ะ