นายมันบ้าที่สุด

เช้าวันต่อมา

ห้องนั่งเล่น

ป๊อปปี้-ไอโมะฉันถ้านะว่าตั้งแต่แกหมั่นกับน้องแก้วแกเริ่มมีใจให้กับน้องแก้วแล้วใช่ไหม

เขื่อน-เออนั่นดิไอโมะ ถ้าแกรักแก้วแกก็ไปบอกตรงๆเลย

โทโมะ-ฉันไม่ได้รักยัยนั้นสักหน่อย (ปากบอกไม่รักแต่ใจบอกว่ารัก)

ป๊อปปี้-แกอย่ามาปากไม่ตรงกับใจเลย

โทโมะ-ฉันปากไม่ตรงกับใจตรงไหน

เขื่อน-ก็ใจแกบอกว่ารักน้องแก้วแต่ปากแกบอกว่าไม่รัก

โทโมะ-เออๆรักก็ได้ว่ะ

ป๊อปปี้-ให้ได้อย่างงี้สิถึงจะเป็นไอโมะ

โทโมะ-ตรงไหนว่ะไอป๊อป

ป๊อปปี้-ไม่รู้ว่ะ

เขื่อน-แล้วแกจะพูดทำไม

ห้องอ่านหนังสือ

ฟาง-แก้วแกรักพี่โมะใช่ไหม

แก้ว-ไม่รู้อ่ะ

เฟย์-แล้วแกรู้สึกยังไงเวลาอยู่ใกล้กับพี่โมะ

แก้ว-ก็รู้สึกใจเต้นผิดปกติ แต่เวลาเห็นเค้าอยู่กับยัยบงยัยเบลล์อะไนนั่นมันรู้สึกไม่ชอบเอาซะเลยไม่รู้ว่าทำไม

ฟาง-ชัดเลย แก้วชอบพี่โมะ

แก้ว-จะบ้าหรอ

เฟย์-ไม่บ้าหรอกแก้ว

พิม-แก้วมีคนส่งจดหมายมาให้

จดหมาย

มาหาที่สวนหลังบ้านหน่อย

ฟาง-ไปดิแก้ว

แล้วพอแก้วเดินออกไปแล้ว

เฟย์-พิมใครส่งมาให้น่ะ

พิม-พวกพี่ป๊อปน่ะเห็นว่าพี่โมะจะสารภาพรักกับแก้ว

เฟย์-แอบไปดูดีกว่า

ฟาง-จะดีหรอ

พิม/เฟย์-ดี

สวนหลังบ้าน

แก้ว-มีอะไร

โทโมะ-แก้วฉันมีอะไรจะบอก

แก้ว-ก็ว่ามาสิ

โทโมะ-ฉันรักเธอ

แก้ว-ฮะ นายต้องโกหกฉันแน่ๆเดี๋ยวพรุ่งนี้นายก็บอกว่าเธอเชื่อในที่ฉันพูดด้วยหรอ

โทโมะ-เธอนี้มัน... แล้วเธอล่ะรักหรือเปล่า

แก้ว-อืม

โทโมะ-แล้วไอคำว่าอืมมันแปลว่าอะไร

แก้ว-คิดเองบ้างดิ

โทโมะ-แสดงว่าเธอก็รักฉัน

ทุกคน-ว้าว รักกันจังนะ (ออกมาจากการแอบดู)

เฟย์-สมหวังกันแล้ว ไปกินไอติมกัน

เขื่อน-ไปเขื่อนเลี้ยงเฟย์เอง

ร้านไอศกรีม

ในขณะที่ทุกคนกินไอติมได้ไม่นาน

เบลล์-พี่โมะค่ะมากับใครหรอค่ะ

แก้ว-ไม่เห็นหรอว่ามากับใคร

เฟย์-ตาบอดหรือไง

เบลล์-ฉันถามพี่โมะไม่ได้ถามพวกเธอ

โทโมะ-แก้วเค้าก็ตอบถูกนิฉันมากันพวกนี้

แก้ว-เธอไปได้แล้วไปพวกฉันจะกินไอติมต่อ

เบลล์-พี่โมะขาาาา

โทโมะ-ฉันก็เห็นด้วยนะเธอไปได้แล้ว

เบลล์-ทำไมพี่โมะพูดแบบนี้

โทโมะ-ก็ฉันอยากพูด

เบลล์-เราได้เห็นดีกันแน่นังแก้ว

แก้ว-กลัวตายล่ะ