นายมันบ้าที่สุด

บ้านศิริมงคลสกุล
ห้องนั่งเล่น
แก้ว-นายมาทำไม
โทโมะ-ถ้าฉันไม่โดนไอเขื่อนลากมาฉันก็ไม่มาหรอก
แก้ว-งั้นนายก็กลับไปสิ
เขื่อน-ไอโมะแกจะไปไหน
โทโมะ-กลับบ้านสิถามได้
ป๊อปปี้-จะรีบกลับไปไหนว่ะ
พิม-นั่นสิพี่โมะจะรีบกลับไปไหน
โทโมะ-ก็เจ้าบ้านไล่แล้วนิจะอยู่ทำไม
พิม-แก้วอย่าไปไล่พี่โมะเลยนะพิมขอร้องล่ะ
แก้ว-เอ่อ....
พิม-นะแก้ว นะๆๆๆๆๆๆๆๆ
แก้ว-ก็ได้ก็ได้ เห็นแกพิมนะเนี่ย
พิม-ขอบใจมากจ้ะ
เฟย์-แก้วเฟย์หิวแล้วอ่ะ
แก้ว-งั้นเดี๋ยวแก้วไปทำขนมมาให้ก็แล้วกัน
เฟย์-เร็วๆล่ะ
ฟาง-แก้วฟางไปทำด้วย
ห้องครัว
ฟาง-แก้วทำขนมเค้กนะ ฟางจะทำคุกกี้เอง
แก้ว-อืม คุกกี้ขอยกให้ฟางตั้งแต่เข้าครัวแล้ว
แล้วแก้วกับฟางก็ลงมือกันคุกกี้กับเค้ก ผ่านไปสิบห้านาทีขนมทั้งหมดก็ได้ยกมาตั้งบนโต๊ะในห้องนั่งเล่น
เฟย์-เย้ ขนมเสร็จแล้วกินกันเลย
แล้วทุกคนก็กินขนมอย่างอร่อย แต่ยกเว้นโทโมะที่นั่งมองขนมเค้ก
ป๊อปปี้-ไอโมะทำไมไม่กินว่ะ
เขื่อน-เออ ทำไมไม่กินอร่อยนะ
โทโมะ-อืม
ตอบรับแล้วตักเค้กเข้าปาก และพอทุกคนกินขนมกันอิ่มแล้วก็ช่วยกันเก็บของ
ตกเย็น
ฟาง-แก้วฟางกับเฟย์กลับบ้านก่อนนะพรุ่งนี้เจอกัน
เฟย์-แก้วเฟย์ไปแล้วนะวันหลังก็ทำขนมให้กินบ่อยๆบ้างนะ
แก้ว-อืม เดี๋ยวจัดให้
เฟย์/ฟาง-บายแก้ว
แก้ว-บาย
เขื่อน-กลับก่อนนะแก้ว
แก้ว-กลับกันดีๆละ
ป๊อปปี้-อืม
โทโมะ-ไปกันกลับบ้าน