นายมันบ้าที่สุด

บ้านศิริมงคลสกุล

ห้องนั่งเล่น

แก้ว-นายมาทำไม

โทโมะ-ถ้าฉันไม่โดนไอเขื่อนลากมาฉันก็ไม่มาหรอก

แก้ว-งั้นนายก็กลับไปสิ

เขื่อน-ไอโมะแกจะไปไหน

โทโมะ-กลับบ้านสิถามได้

ป๊อปปี้-จะรีบกลับไปไหนว่ะ

พิม-นั่นสิพี่โมะจะรีบกลับไปไหน

โทโมะ-ก็เจ้าบ้านไล่แล้วนิจะอยู่ทำไม

พิม-แก้วอย่าไปไล่พี่โมะเลยนะพิมขอร้องล่ะ

แก้ว-เอ่อ....

พิม-นะแก้ว นะๆๆๆๆๆๆๆๆ

แก้ว-ก็ได้ก็ได้ เห็นแกพิมนะเนี่ย

พิม-ขอบใจมากจ้ะ

เฟย์-แก้วเฟย์หิวแล้วอ่ะ

แก้ว-งั้นเดี๋ยวแก้วไปทำขนมมาให้ก็แล้วกัน

เฟย์-เร็วๆล่ะ

ฟาง-แก้วฟางไปทำด้วย

ห้องครัว

ฟาง-แก้วทำขนมเค้กนะ ฟางจะทำคุกกี้เอง

แก้ว-อืม คุกกี้ขอยกให้ฟางตั้งแต่เข้าครัวแล้ว

แล้วแก้วกับฟางก็ลงมือกันคุกกี้กับเค้ก ผ่านไปสิบห้านาทีขนมทั้งหมดก็ได้ยกมาตั้งบนโต๊ะในห้องนั่งเล่น

เฟย์-เย้ ขนมเสร็จแล้วกินกันเลย

แล้วทุกคนก็กินขนมอย่างอร่อย แต่ยกเว้นโทโมะที่นั่งมองขนมเค้ก

ป๊อปปี้-ไอโมะทำไมไม่กินว่ะ

เขื่อน-เออ ทำไมไม่กินอร่อยนะ

โทโมะ-อืม

ตอบรับแล้วตักเค้กเข้าปาก และพอทุกคนกินขนมกันอิ่มแล้วก็ช่วยกันเก็บของ

ตกเย็น

ฟาง-แก้วฟางกับเฟย์กลับบ้านก่อนนะพรุ่งนี้เจอกัน

เฟย์-แก้วเฟย์ไปแล้วนะวันหลังก็ทำขนมให้กินบ่อยๆบ้างนะ

แก้ว-อืม เดี๋ยวจัดให้

เฟย์/ฟาง-บายแก้ว

แก้ว-บาย

เขื่อน-กลับก่อนนะแก้ว

แก้ว-กลับกันดีๆละ

ป๊อปปี้-อืม

โทโมะ-ไปกันกลับบ้าน