Endless TK
เขียนโดย 
BeeMzAza
วันที่ 31 มีนาคม พ.ศ. 2556 เวลา 14.50 น.
แก้ไขเมื่อ 11 กันยายน พ.ศ. 2556 20.01 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
3) ค้างคืน (nc)นิดๆ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความณ หน้าคอนโด
"เอ้า ไหนบอกว่าบ้าน???"
ทำไมบ้านมันเป็นตึกสูงสู๊งงงขนานนี่ ไอโดโมะค่อนข้างบ้าว่ะ บอกจะพามากินข้าวที่บ้านดันพามาคนโด
เสีย
ได้
"นี่แหละบ้านฉัน "
เขาพูดแล้วก็เดินลงจากรถไป
"นี่มันคอนโด ฟังรู้เรื่่องป่ะ นีมันคอนโดดดด "
ฉันตะโกนใส่หูของนายโดโมะนั้น
"คอนโด ก็พักได้ อยู่ได้ กินได้ ก็เหมือนบ้านนั่นแหละ"
โอ๊ยยย จะบ้าตายกะไอ้หมอนี่
"ฉันถามจิงเหอะ ฉลาดครั้งสุดท้ายกี่ขวบนิ - -"
"อย่าบ่นรีบขึ้นมาเหอะ เดี่ยวมีคนตกใจหน้าเธอเข้า"
ว๊ายย ตายแล้วพูดแบบนี้กับฉันได้ไงเนี่ย
"จะบ้าหรอ ฉันออกจะสวย พูดงี้ ตบกันเลยไหมห๊ะ"
"บ่นอยู่ได้มานี่"
เขาจับมือฉันเดิน ขึ้นไปบนลิฟท์เขาจับมือฉันหรอ ระหว่างขึ้นลิฟท์มีแต่สาวๆมองตาเขม้งโอ๊ย ฉันจะตาย
ป่ะเนี่ยวันนี้
.
.
.
.
ณ ห้อง ของโทโมะ
เขากดรหัสหน้าห้อง แล้วประตูห้องก็เปิด
"เขาไปดิ"
เขาดันหลังฉันเหมือนจะพยายามให้ฉันเขาไป แต่ฉันก็เดินก้าวเล็กๆ ฉันกลัวนิ อยู่ในห้องผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่า
เจ้าเล่ห์ ที่สุดของมหาลัย
"ไหนอ่ะข้าว รีบกินจะได้รีบกลับ "
ฉันพูดออกไป อยากกลับบ้านจนจะแย่อยู่แล้ว
"ไม่มี ฉันจะให้เทอทำให้"
"ห๊ะอะไรนะ นี่หรอคือการขอบคุณ ให้ฉันมาทำอาหารให้เนี่ย่นะ"
"อืม ไปทำอะไรก็ได้ไป มีเครื่องมือ อุปกรณ์ครบ ขาดไรบอก"
โอ๊ยยยยยย อยากจะบ้าตายค่ะพี่น้อง นี่มันอะไรกันนิห๊ะ
"นายนี่ จิงๆเลยน่ะ หน้าโมโหจิงๆ"
ฉันเดินเขาไปในครัวแล้วก็ทำๆๆๆๆๆ.
.
.
.
.
.
"เย้ เสร๊จแล้ว"
ฉันทำเมนูที่น่าอร่อยที่สุด คือ สปาเก็ตตี้หน้าคาโบนาร่า
"ไอ้โทโมะ"
ฉันตะโกนลั้นห้อง
"ไปไหนล่ะเนี่ย"
ฉันเดินดูในห้องน้ำก็ไม่มี เขาไปไหนของเขานาาา
ณ ห้องรับแขก
"อ่อ อยู่นี่ไง นี่ตื่นๆ กินข้าว ฉันจะได้กลับบ้าน"
ฉันจับตัวเขาแล้วเขย่าไปมา
หมับ !!
"อ๊าย"เขาจับแขนที้งสองข้างของฉันและดึงเขาหาตัวเขาอบ่างแรก ฉันนอนทับโทโมะอยู่หรอตายล่ะ ฉัน
จึงรีบ ยันตัวลุกขึ้นมา แต่เขากับกอนฉันแน่น
"ปล่อยน่ะ"
"ไม่ปล่อย ฉันหิวแล้วอ่ะ"
"หิวก็ไปกินดิ ฉันทำสปาเก็ตตี้น่ะ ไปกินดิ"
"ฉันไม่ได้หิวข้าว แต่ฉันหิวเทอ!!"
หิวฉันไม่น่ะ
ร่างสูงไม่รีรออะไรที่จะชิมรสหวานของริมฝีปากร่างบาง ร่างสูงลงมือประกบปากอย่างหนักหน่วงแต่ร่าง
บางกลับดิ้นอย่างสุดชีวิต
"ปล่อยฉันน่ะ ขอร้องอย่าทำอะไรฉัน!!"
ร่างบางพยายามดิ้นสุดชีวิต ร่างสูงไม่ฟังอะไรทั้งนั้น ร่างสูงกดร่างบางลงกับโซฟาอย่างแรง
"เจ๊บ น่ะ ปล่อย"
ร่างสูงไม่ฟังอะไรเลย ร่างบางก็ได้แต่ดิ้นอย่าสงสุดชีวิต ร่างสูงเริ่มประกบปากร่างบางอีกครั้ง
เพี๊ยะ!!!
"พอ หยุดเดี่ยวนี้ !!"
"เทอ ตบหน้าฉันทำไมเนี่ย"
"นายเห็นฉันเป็นตัวอะไรห๊ะ ฉันไม่ช่ผู้หญิงของนายน่ะที่จะทำแบบนี้!!"
"อะไร เทอไม่ชอบหรอ?"
"ไม่ชอบอย่างมากด้วย!!"
"ทำไมกัน ฉันกำลังจะมอบความรักให้เทอน่ะ"
"มันไม่ใช่ความรัก โทโมะ แต่มันเป็นแค่ความสนุกชั่ววูบเท่านั้น นายคิดดิ ผู้หญิงมันไม่เหมือนกันทุกคน
หรอกน่ะ "
"เอออ...ฉันขอโทด ฉันผิดเอง "
"อืม ทีหลังนายก็คิดหน้าคิดหลังแ้ล้วกันก่อนจะทำอะไร"
"อืม เออ ไหนล่ะสปาเก็ตตี้ ฉันหิวแล้ว^^"
ดูมันยังมีหน้ามายิ้ม
"เออ....อยู่บนโต๊ะอาหารน่ะ"
.
.
.
23.35น.
"ตายล่ะ 5ทุ่ม ตายๆๆๆ!!"
"มีอะไรรึป่าว"
"ฉันเข้าบ้านไม่ได้อ่ะดิ"
เวรกรรม T_T
"ค้างที่นี้ก็ได้.."
"O๐O"
"ฉันสัญญาว่าจะไม่ทำอะไรเทอ^^"
"อื่ม"
**************************************
อัพแล้วน๊าา โหวดด้วยล่ะ คอมเม้นด้วยล่ะ รักคนอ่าน
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
