Endless TK
เขียนโดย 
BeeMzAza
วันที่ 31 มีนาคม พ.ศ. 2556 เวลา 14.50 น.
แก้ไขเมื่อ 11 กันยายน พ.ศ. 2556 20.01 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
2) ซึ่งสุดๆ T๐T
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความณ ห้องเรียน
"เอ๊..ฉันนั้งตรงไหนเนี่ยยย อ่อเจอแร่ว"
ฉันเจอที่นั่งของฉันมันอยู่ตรงริมหน้าต่างบานที่5น่ะ ฉันนั่งลงบนโต๊ะ มันเป็นโตะคู่น่ะ โต๊ะข้างๆฉันใครนั่งน๊า~???
"วิศว ไทยานนท์ ใครว่ะ?? "
ชื่อคุ้นๆแหะ อ่อ ไอ้โดโมะที่อยู่ในกลุ่มเพลย์บอยk-oticนิ อ่อที่เราบอกทางเมื่อเช้านี้นิ ป่านี้ยังหาตึกไม่เจอเลยมั้ง
"อ่า นักเรียนค่ะ มาครบรึยังค่ะ "
"....."ทุกคนในห้อง ครบยกเว่น นายโดโมะคนเดียวว555ซะใจ
"อ่าว แล้วที่นั่ง ข้างๆเธอล่ะ ใคร"คุณครูอ้วน แว่นหน้าเตอะถามฉัน
"วิศว ไทยานนท์ ค่ะ "
"โทโมะ อยู่ห้องนี่ด้วยอ่า กริ๊ดดด"มีเสียงซุบซิบกันในห้องมีแต่ผู้หญิงทั้งนั้น
"หือออ นายวิศว อีกแล้วน่ะ สายอีกแล้ววว "
ครูอ้วนแว่นหน้าเตอะพูดขึ้น พร้อมกับอารมณ์เสียนิดๆ
"มาแล้วครับ"
พูดถึงก็มาเลย หือออ หล่อจริงงงทำเป็นเก๊ก
"วิศว ทำไมนายถึงมาสาย"
ครูอ้วนแว่นหน้า เตอะกำลังพูด แบบหน้าโคตรโหดอ่ะ >^<กลัวแทน
"ผมขอโทดล่ะกันน่ะครับ"
"ฉันไม่ได้ต้องการคำขอโทดแต่ฉันต้องการคือคำตอบ!!!"
โค-ตะ-ระ หน้ากลัวอ่าา
"เหยยย ครูครับ ผมขอโทดแล้วไงไวผมจะมาเร็วกว่านี้แล้วกันครับ "
"เหยย ฉันเหนื่อยใจกับเธอเหลือเกินนายวิศว "
ว๊ายยย โดนว่าเลยย
"อะไรกันนักกันหนาาาว๊ะ"
เขาบ่นอย่างอารมณ์เสีย
"สวัสดี"
ฉันเริ่มทำน้ำเสียงหวานนุ่มชะอุมคอทักนายโดโมะ
"ครับ สวัสดี อ่าวคนเมื่อเช้านิ "
อ่าว จำฉันไม่ได้หรอว่ะ แหะๆจำไม่ได้ ต้องแกล้ง
"อ่ออ ใช่ค่ะ ขอโทดน่ะค่ะที่บอกทางผิด"
ฉันเริ่มทำเป็นอ่อยให้เยื่อยติดกับดัก
"ไม่เป็นไรครับสุดสวย ว่าแต่มีเบอร์โทรศัพย์ป่ะครับ"
555 โอ๊ยยย จำฉันไม่ได้้
"นี่!! จำฉันไม่ได้หรอ ฉันแก้วffkไง5555"
ว๊ายยยโดยหรอก หน้าของเขาดูตลกมากเลยย
"อ่อออ นี่ยัยแก้วแตก มาแกล้งฉันหรออออ "
"นายอยากโง่ไมอ่ะ แค่ไม่ได้เจอกัน เดือน2เดือน จำฉันไม่ได้เลยไง"
"โห เดี่ยวนี้สวยขึ้นเยอะน่ะเนี่ยยย ผมยาว ขาว แหมมม"
ดูดูมันพูดดดด
"แน่นอนฉันสวยอยู่แล้ว ไม่ต้องชมหรอกน่ะ แล้วนายอ่ะมีไรเปลี่ยนมั้ง"
"ก็หล่อเหมือนเดิม"
แหมมั่งใจนักหรอ
"หรออ หล่อเหมือนเดิม ฉันว่าน่ะ หน้าเดิมๆ นิสัยเดิมๆ เลวยังเหมือนเดิม หน้าม่อเหมือนเดิมด้วย 555"
555555ดูหน้ามันนน
"นิ เธอยัยแก้วแตกก เดี่ยวจับจูบเลยนิ"
ว๊ายยยตายล่ะจับจูบ
เขาเริ่มเอาหน้าเขามาใกล้ฉันเรื่อยยยจนเหลือแค่คืบเดี่ยวก็จะจุ๊บกันแล้วอ่ะ
"อย่านะ"
ฉันพูดแล้วก็ผลักเขาออกไป อี๋ยะแยง
"ทำไมหระไม่ลองจูบฉันหน่อยหรอออ"
ใครจะไปจูบ
.
.
.
.
ณ โรงอาหารของมหาลัย
"โฮ๊ยยย ยัยเฟย์ ฟาง ฉันจะบ้าตาย"
"ไมอ่ะเป็นไร"
ฟางก็พูดขึ้นด้วยความเป็นห่วง
"เออๆ นั้นดิแกเป็นไรของแกเนี่ย"
เฟย์พูด
"ก็ไอ้บ้าโทโมะอ่ะดิ นั่งใกล้ฉันแถมยังกวนประสาทตอนเรียนอีก"
"หรอๆ หน้าสงสารรร"
ดูยัยเฟย์พูด
"พอเหอะหาไรกินกัน หิวๆ"
ฉันพูดตัดบทแล้วรีบเดินไปต่อแถว
สักพัก ขณะต่อแถวกินข้าว
กริ๊ด~~~~~~
"โห เสียงกริ๊ดไรกันอ่ะ "
ฟางพูด
"อ่อพวกk-oticเดินมาน่ะจร๊"
รุ่นพี่สาวคนหนึ่งพูด
แหวะแค่k-oticมา ทำเป็นกริ๊ด
แล้วไอโทะโมะดันมาต่อแถวข้างๆฉันอีกกกกกเสียงกริ๊ดดดจะระเบอดหูไม่ไหใแหละะะะะะ
"โอ๊ยยยยยยยยยยยย อะไรกันเนี่ย แค่ผู้ชายจะอะไรกันนักกันหน้า ถ้ารักมากห่วงมากเอาไปขึ้นหิ้งบูชาไป๊ รำคาญ
คนจะต่อแถวซื้อข้าวกิน ก็มากริ๊ดกร๊าดกันเนี่ย!!!!"
ฉันพร้อมกับอารมณ์เสียไปก็มันจริงอ่าา จะกินข้าวก็มากริ๊ดดดอยู่ได้
.
.
.
.
ตกเย็น
ฉันยื่นรอรถอยู่หน้าป้ายรถเมย์ อยู่ๆก็มีรถตู้มาจอด
"มากลับผม"มีผู้ชาย ใส่สูทสี่ดำมาพูดกลับฉัน
"ไม่เป็นไรค่ะ ต้องรีบกลับบ้าน แหะๆ"
อยู่ๆเขาก็ ฉุด กระชาก
อะไรเนี่ยยยย อยู่ก็มี ผู้ชาย มาฉุดฉันขึ้นรถ ฉันมองไปรอบๆก็พบว่ามีผู้ชายนั่งอยู่ข้างๆฉันอยู่เขาคืออ..โทโมะ
"นี่โทโมะ จับมาทำไมเนี่ยยยห๊ะ"
"เพื่อ เป็นการขอบคุณไง"
จับตัวมา มันไม่มีอย่างอื่นให้ตอบแทนรึไงเนี่ยย
"ขอบคุณ เรื่องไร"
"เรื่องที่ช่วยฉันเมื่อเที่ยงนี้ไง ไล่สาวๆไปให้ฉัน"
"่อ่อออ แค่คำขอบคุณพอแหละ"
"ไม่ได้ ฉันจะพาเธอ ไปกินข้าวที่บ้าน นี่แหละคือการขอบคุณ"
"ห๊ะ ไรน่ะ ตายยยยๆๆ"
แมร่ง โคตรซึ่งสุดๆ
***********************
อย่าลืมคอมเม้นด้วยน่ะ ติดตามด้วยล่ะ จะพยายามอัพทุกวันน่ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
