Endless TK
10.0
เขียนโดย 
BeeMzAza
วันที่ 31 มีนาคม พ.ศ. 2556 เวลา 14.50 น.
18 session
54 วิจารณ์
34.32K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 11 กันยายน พ.ศ. 2556 20.01 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
แชร์นิยายฟิคชั่น
14) ง้อแล้วน่ะ!!! >^<
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"เป็นอะไรทำไมไม่พูดไม่จา"
ฉันหันไปถามโทโมะที่นั่งเล่นเกมในไอโฟนอยู่
"ป่าว"
"แน่ใจ....โกดฉันอยุ่ป่าวเนี่ย"
"จะโกดเรื่องไรอ่ะ มีอะไรจำเป็นต้องโกด"
"เอาดีๆสิ โกดหรอ"
จิ้ม จิ้ม
ฉันหันไปจิ้มแก้มโทโมะเบาๆ กะจะทำตัวให้ดูเหมือนเด็กคิคุงาโงเงะหน่อย แต่มันสนใจอะไรเลยเฮ้อ...ผู้ชายขี้งอล
ขนาดนี้มีอยุ่บนโลกด้วยหรอเนี่ย
"นักเรียนถึงที่พักแล้วนะค่ะ ใครจะไปหาอะไรทานได้นะ อีกครึ่งชั่วโมงจะถึงกรุงเทพแล้วจร่"
คุณครูที่คุมรถอยู่ก็พูดขึ้นฉันฉันก็เลยคิดว่าจะลงไปหมำ่ขนมสักหน่อยแต่ติดอยู่ที่ไอร่นายขี้งอลที่ไม่ลงจากรถน่ะสิ
ฉัน
ไม่กล้าจะลงเลย
"บีมไปด้วยกันไหม?"
นายกราฟหันมาถามฉัน ฉันส่ายหัวให้คำตอบเขาว่าไม่ไป เพราะตัวตนเหตุที่ทำให้โทโมะงอลฉันก็เขาครึ่งหนึ่งน่ะ
แหละ
"ไม่ลงหรอ"
ฉันถามโทโมะ ตอนนี้เราสองคนก็อยู่กันในรถสองคนดีที่คุณลุงขับรถเขาเปิดแอทิ้งไว้ให้ไม่งั้นฉันสุกกรอบแน่ๆ
"ไม่ แล้วไม่ลงกับหมอนั้นหรอ"
นั้นไงกราฟเป็นตัวตนเหตุจริงๆด้วย เฮ้อ...จะง้อยังไงดีนะ????
"นายเป็นอะไรอ่ะ ไม่ยอมคุยกับฉันเงียบอยุ่ได้ นายโกดฉันที่ชมกราฟว่าหล่อเนี่ยน่ะ เรื่องแค่นี้เนี่ยน่ะ!!"
"ฉันไม่ได้โกด!!"
"แล้วที่นายเป็นอยู่เข้าเรียกว่าอะไรห๊ะ!!"
"ฉันไม่ได้โกดแค่ไม่พอใจ ที่เทอรู้จักมันฉันไม่ชอบให้เทอยุ่งกับผู้ชายคนอื่นนอกจากฉัน!!"
...หยุดนิ่งห้าวินาที....
"โห...นายจะกลัวอะไรฉันก็มีแค่นายคนเดียวนี่แหละถ้าฉันจะมีคนอื่นฉันแอบเนียนกว่านี่อีก!!OXO"
กรุพูดอะไรออกไป ยัยแก้วแตกเอ้ยพูดอะไรออกไป
"ว่าไงนะ แสดงว่าเทอมีใช่ไหม!!"
"ไม่มีแค่ประชด ฉันขอโทดทีหลังจะไม่พูดให้นายไม่พอใจ เค?"
ไม่มีเสียงตอบรับจากคนที่คุณเรียก....
"โทโมะหายโกดฉันเหอะน่ะคร่าาา"
"ไม่ได้โกด"
"หายไม่พอใจฉันเถอะน่ะ~~"
"อืมโอเค"
"จริงน่ะ"
โทโมะพยักหน้า ฉันเลยเข้าไปหอมแก้มเขาทีหนึ่งเพื่อเพิ่มความกระชุ้มกระชวย(แรด - -)
"ใครให้หอม"
"เออ จะไม่หอมแล้ว!! ห้ามมาหอมฉันด้วย"
"ล่อเล่น"
ฟอด~
(ร่างสูงเข้ามาหอมแก้มร่างบาง แต่ร่างบางหันหน้าหนีทำเป็นงอลซะเลย โทโมะเขามากระชับกอดข้างๆอย่างเบาๆ
และหอมซอกคอแสนขาวฉัน ฉันไม่ทำอะไรนอกจากเงียบโทโมะเลื่อนขึ้นมาประทับริมฝีปากอย่างเบาบางและเริ่ม
บดขยี้ปากปากเรียวเล็กของร่างบางอย่างเบา ร่างบางก็ตอบโต้ ร่างสูงเริ่มผลังร่างบางลงไปนอนกับเบาะรถ ร่างสูง
เลื่อนปากลงมาถึงซอกคอขาวแต่สูดดมความหอมของร่างบาง และไล่ลงมาเรื่อยจนถึงสะดือ)
"โทโมะไม่เอานี่มันถึงน่ะ"
"ไม่เป็นไรหรอก"
"ไม่ไวก่อน"
"กลับบ้านไปเจอแน่"
***************************************
อัพแล้วน่า รักคนอ่าน
ฉันหันไปถามโทโมะที่นั่งเล่นเกมในไอโฟนอยู่
"ป่าว"
"แน่ใจ....โกดฉันอยุ่ป่าวเนี่ย"
"จะโกดเรื่องไรอ่ะ มีอะไรจำเป็นต้องโกด"
"เอาดีๆสิ โกดหรอ"
จิ้ม จิ้ม
ฉันหันไปจิ้มแก้มโทโมะเบาๆ กะจะทำตัวให้ดูเหมือนเด็กคิคุงาโงเงะหน่อย แต่มันสนใจอะไรเลยเฮ้อ...ผู้ชายขี้งอล
ขนาดนี้มีอยุ่บนโลกด้วยหรอเนี่ย
"นักเรียนถึงที่พักแล้วนะค่ะ ใครจะไปหาอะไรทานได้นะ อีกครึ่งชั่วโมงจะถึงกรุงเทพแล้วจร่"
คุณครูที่คุมรถอยู่ก็พูดขึ้นฉันฉันก็เลยคิดว่าจะลงไปหมำ่ขนมสักหน่อยแต่ติดอยู่ที่ไอร่นายขี้งอลที่ไม่ลงจากรถน่ะสิ
ฉัน
ไม่กล้าจะลงเลย
"บีมไปด้วยกันไหม?"
นายกราฟหันมาถามฉัน ฉันส่ายหัวให้คำตอบเขาว่าไม่ไป เพราะตัวตนเหตุที่ทำให้โทโมะงอลฉันก็เขาครึ่งหนึ่งน่ะ
แหละ
"ไม่ลงหรอ"
ฉันถามโทโมะ ตอนนี้เราสองคนก็อยู่กันในรถสองคนดีที่คุณลุงขับรถเขาเปิดแอทิ้งไว้ให้ไม่งั้นฉันสุกกรอบแน่ๆ
"ไม่ แล้วไม่ลงกับหมอนั้นหรอ"
นั้นไงกราฟเป็นตัวตนเหตุจริงๆด้วย เฮ้อ...จะง้อยังไงดีนะ????
"นายเป็นอะไรอ่ะ ไม่ยอมคุยกับฉันเงียบอยุ่ได้ นายโกดฉันที่ชมกราฟว่าหล่อเนี่ยน่ะ เรื่องแค่นี้เนี่ยน่ะ!!"
"ฉันไม่ได้โกด!!"
"แล้วที่นายเป็นอยู่เข้าเรียกว่าอะไรห๊ะ!!"
"ฉันไม่ได้โกดแค่ไม่พอใจ ที่เทอรู้จักมันฉันไม่ชอบให้เทอยุ่งกับผู้ชายคนอื่นนอกจากฉัน!!"
...หยุดนิ่งห้าวินาที....
"โห...นายจะกลัวอะไรฉันก็มีแค่นายคนเดียวนี่แหละถ้าฉันจะมีคนอื่นฉันแอบเนียนกว่านี่อีก!!OXO"
กรุพูดอะไรออกไป ยัยแก้วแตกเอ้ยพูดอะไรออกไป
"ว่าไงนะ แสดงว่าเทอมีใช่ไหม!!"
"ไม่มีแค่ประชด ฉันขอโทดทีหลังจะไม่พูดให้นายไม่พอใจ เค?"
ไม่มีเสียงตอบรับจากคนที่คุณเรียก....
"โทโมะหายโกดฉันเหอะน่ะคร่าาา"
"ไม่ได้โกด"
"หายไม่พอใจฉันเถอะน่ะ~~"
"อืมโอเค"
"จริงน่ะ"
โทโมะพยักหน้า ฉันเลยเข้าไปหอมแก้มเขาทีหนึ่งเพื่อเพิ่มความกระชุ้มกระชวย(แรด - -)
"ใครให้หอม"
"เออ จะไม่หอมแล้ว!! ห้ามมาหอมฉันด้วย"
"ล่อเล่น"
ฟอด~
(ร่างสูงเข้ามาหอมแก้มร่างบาง แต่ร่างบางหันหน้าหนีทำเป็นงอลซะเลย โทโมะเขามากระชับกอดข้างๆอย่างเบาๆ
และหอมซอกคอแสนขาวฉัน ฉันไม่ทำอะไรนอกจากเงียบโทโมะเลื่อนขึ้นมาประทับริมฝีปากอย่างเบาบางและเริ่ม
บดขยี้ปากปากเรียวเล็กของร่างบางอย่างเบา ร่างบางก็ตอบโต้ ร่างสูงเริ่มผลังร่างบางลงไปนอนกับเบาะรถ ร่างสูง
เลื่อนปากลงมาถึงซอกคอขาวแต่สูดดมความหอมของร่างบาง และไล่ลงมาเรื่อยจนถึงสะดือ)
"โทโมะไม่เอานี่มันถึงน่ะ"
"ไม่เป็นไรหรอก"
"ไม่ไวก่อน"
"กลับบ้านไปเจอแน่"
***************************************
อัพแล้วน่า รักคนอ่าน
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
