Hot Sexy Girl!
เขียนโดย 
StrawberryTKCuTe
วันที่ 30 มีนาคม พ.ศ. 2556 เวลา 22.09 น.
แก้ไขเมื่อ 17 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 22.01 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
4)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ 
“เธอเป็นใคร?!”
ร่างแบบบางในชุดเดรสสั้นสีน้ำเงินสว่างเดินมาหยุดยืนต่อหน้าคนทั้งสองแล้วมองใบหน้าสวยเฉี่ยวของนางแบบมืออาชีพอย่างแพทสลับกับโทโมะอย่างพิจารณา ริมฝีปากบางได้รูปสวยกรีดยิ้มเยาะใส่ผู้หญิงตรงหน้าอย่างห้ามไม่ได้ เรื่องอะไรมาอี๋อ๋อกับคนรักของคนอื่นแบบนี้กัน...ใครเขาจะยอม!
“นี่...ไม่สบายทำไม”
“เงียบไปเลย” ยังไม่ทันที่โทโมะจะได้พูดอะไรไปมากกว่านั้น แก้วก็สวนกลับขึ้นมาทันที
โทโมะมองใบหน้าสวยหวานแต่แฝงไปด้วยความซีดเซียวนั่นด้วยความเป็นห่วง นี่ตามเขามาได้ยังไงกันในเมื่อตัวเองไข้ขึ้นจนแทบจะลุกไม่ไหวขนาดนั้น แก้วดื้อเกินกว่าที่เขาจะห้ามปรามได้จริงๆ ร่างสูงถอนหายใจลึกยาวก่อนจะมองการกระทำของแม่ตัวแสบต่อไปเรื่อยๆ ดูเอาเถอะ...ขนาดไม่สบายยังแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าชิ้นเล็กชิ้นน้อยแบบนี้อีก คิดแล้วมันน่าโมโหเป็นบ้าเลยล่ะ!
“อ้อ คงจะเป็นแฟนคลับคุณสินะคะโทโมะ เอ๋...ถ้าจำไม่ผิด เธอมันพริตตี้ขายรถนี่นา ใช่มั้ย?” น้ำเสียงเยาะเย้ยจากผู้หญิงตรงหน้าเรียกความเดือดดาลให้แก้วได้ไม่น้อย แต่ก็จำต้องเก็บซ่อนอาการนั้นเอาไว้ลึกๆเพราะเธอยังไม่อยากจะระเบิดใส่ใครตอนนี้
“ใช่ค่ะ ฉันนี่แหละ...พริตตี้ขายรถ นี่คุณรู้จักฉันด้วยเหรอค่ะ...ฉันก็ดังใช่เล่นเหมือนกันนะเนี่ย” ริมฝีปากสีแดงสดยกยิ้มเหยียดให้แก้วอย่างเปิดเผย ถึงจะรู้ดีว่าแก้วไม่ใช่แค่พริตตี้ราคาถูกแต่เป็นที่หมายตาของผู้ว่าจ้างแทบจะทุกราย บางที...ค่าตัวของแก้วอาจจะเทียบเท่าค่าตัวของเธอด้วยซ้ำ!
แต่แพทก็ไม่คิดว่าแค่พริตตี้กระจอกๆอย่างแก้วจะมาเทียบรัศมีนางแบบสุดฮอตอย่างเธอได้หรอก แค่ปรายตามองก็รู้แล้วว่าความสัมพันธ์ของพริตตี้ตรงหน้าที่เธอกำลังดูถูกกับตากล้องมือหนึ่งที่เธอกำลังควงแขนเขาอยู่ตอนนี้เป็นอะไรกัน แล้วไง...ใครสน อย่างมากก็แค่โปรยเสน่ห์ใส่ผู้ชายคนไหนจะกล้าปฏิเสธ
“ก็แค่พริตตี้ปลายแถว ฉันเคยเห็นผ่านๆตอนไปโชว์งานอีเว้น ไม่ได้แปลว่าเธอโด่งดังอะไรหรอกนะ”
“ใช่ คุณพูดถูกฉันมันพริตตี้ปลายแถว...ที่ค่าตัวก็ไม่ได้น้อยไปกว่าคุณหรอกนะคะ เผลอๆ...อาจจะมากกว่าด้วยซ้ำ!”
“นี่แก...”
“แล้วขอโทษนะคะ ไม่ว่าฉันจะเป็นพริตตี้ปลายแถวหรือนางแบบแถวหน้าอย่างคุณเรามันก็คนเหมือนกัน ไม่มีใครผู้ดีไปกว่าใครทั้งนั้น เหอะ...ปล่อยแขนแฟนฉันได้แล้วล่ะค่ะ เขาคงเอียนกลิ่นน้ำหอมฉุนๆของคุณเต็มทนแล้ว...”
ร่างเพรียวกัดฟันกรอดสลับกับมองหน้าโทโมะเป็นระยะ ถ้าไม่กลัวจะเสียหน้าว่ามีเรื่องตบตีกับพริตตี้ปลายแถวอย่างแก้ว เธอคงไม่มีวันที่จะปล่อยให้ใครมาฉีกหน้าแบบนี้เป็นแน่ แพทปรายตามองแก้วที่ยืนยิ้มเยาะใส่เธออย่างสบายอารมณ์ด้วยความโกรธจัด นัยน์ตาสีม่วงเข้มวาววับอย่างไม่พอใจสุดขีด
ทว่า...แทนที่แก้วจะกลัว เจ้าตัวกลับหัวเราะอย่างอารมณ์ดีที่ได้เห็นคนอื่นเป็นบ้าแบบนั้น ร่างบางเดินตรงเข้าไปเบียดแทรกตรงกลางระหว่างแพทกับโทโมะพร้อมกับผลักร่างของแพทให้ออกห่างแล้วสอดแขนคล้องเอวของเขาเอาไว้
“ระวังแฟนแกไว้ให้ดีเถอะ...” แพทกระซิบลอดไรฟันพอให้แก้วได้ยินแต่ก็นั่นแหละ คนอย่างแก้วไม่มีทางจะกลัวหรือหวั่นวิตกกับอะไรง่ายๆอยู่แล้ว ซ้ำร้ายหญิงสาวยังคงหัวเราะได้อย่างหน้าตาเฉยก่อนที่แพทจะเป็นฝ่ายเดินสะบัดหน้านีไป
“รีบๆมาแย่งแล้วกันนะไว้ฉันจะเปิดห้องต้อนรับรอ เหอะ...”
นัยน์ตาคมกริบราวกับใบมีดโกนจับจ้องมองการกระทำแสบๆของเธอไม่วางตา ขนาดไม่สบายแทบลุกเดินไม่ไหวยังจะมาทำเซี้ยวซ่าไม่เลือกที่แบบนี้อีก อยากจะคว้าร่างนิ่มๆมาฟาดให้ขึ้นรอยริ้วแดงๆบนผิวขาวของเจ้าตัวเลยจริงๆ แล้วดูสิ...เนื้อตัวก็ยังไม่หายร้อนดีสักเท่าไหร่เลย ออกมาตากแดดตากลมแบบนี้คงจะหายอยู่หรอก
เด็กบ้านี่เอาแต่ใจชะมัด!
“จะหัวเราะอีกนายมั้ย จบเรื่องคุณแพทแล้วต่อจากนี้...ไปเคลียร์เรื่องของเรา เดี๋ยวนี้!” ฝ่ามือใหญ่เลื่อนไปกอบกุมข้อมือเล็กของแก้วก่อนจะออกแรงกระชากเบาๆให้เดินตามเขาไปแต่สุดท้ายกลับถูกเจ้าตัวสะบัดทิ้ง
โทโมะหันกลับไปมองใบหน้าสวยหวานที่กำลังวางปึ่งใส่เขา ก็อยากจะบอกให้เธอรู้เหมือนกันว่าเขาก็อารมณ์เสียไม่แพ้เธอ แก้วทั้งดื้อทั้งรั้นไม่ยอมฟังเขาแบบนี้โทโมะก็ชักจะหมดความอดทนกับยัยตัวแสบนี่แล้วเหมือนกัน!
“งี่เง่า...” เขาว่าแก้วพลางส่ายหน้าอย่างระอาใจส่งผลให้อีกฝ่ายถึงกลับค้อนใส่เขาวงใหญ่พลางกอดอกเชิดใส่โทโมะอย่างถือดี
“ใครบอกว่าเรื่องของยัยหน้างิ้วนั่นจบ ไม่ให้จบ!”
“อย่ามาดื้อ มีอะไรไปคุยกันที่ห้อง...ไป” โทโมะตรงมาคว้าร่างบางเอาไว้อีกครั้งแต่เจ้าตัวดิ้นรนขัดขืนพร้อมด้วยกำปั้นเล็กๆที่ระดมทุบลงบนแผ่นอกกว้างของเขา
“ไม่ไป นี่ถ้าแก้วไม่ตามมาดูว่า ‘งาน’ ที่โทโมะออกมาทำอย่างเร่งด่วนแล้วทิ้งแก้วไว้คนเดียวแบบนั้นเป็นงานที่ต้องมาอี๋อ๋อกับยัยหน้างิ้วนั่นละก็...เหอะ ป่านนี้คงขึ้นสวรรค์กันไปไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบแล้วมั้ง!”
“นี่หยุดพูดแบบนี้นะ รั้นไม่เข้าเรื่องแล้วยังจะมาปรักปรำคนอื่นอีก...กลับห้องเดี๋ยวนี้ ถ้าไม่กลับเจอดีแน่!”
“ก็อยากเจอดีเหมือนกัน...ปล่อย ปล่อย! ปล่อยแก้วลงนะ! ไม่งั้นจะกรี๊ดจริงๆด้วย!”
“จะกรี๊ดเหรอ..เอาสิ หึ!”
โทโมะไม่สนคำขู่ฟ่อของยัยแม่มดตัวแสบ เขาพุ่งตรงมาคว้าร่างแบบบางขึ้นแนบอกไม่สนว่าแก้วจะทุบตีกรีดร้องอย่างที่บอกยังไง กว่าจะพาออกจากออฟฟิตเขามาได้ก็หนีไม่พ้นเสียงซุบซิบจากบรรดาพนักงาน แต่ช่างเถอะ...ใครสนกัน แค่พาเจ้าของเสียงกรี๊ดแสบแก้วหูนี่ออกมาได้ก็เป็นพอ
ปัง!
โทโมะปิดประตูห้องด้วยเสียงอันดังก่อนจะพาร่างบางจอมรั้นมาถึงที่นี่ได้สำเร็จก็เล่นเหนื่อยเอาการ หญิงสาวทำท่าฟึดฟัดไม่พอใจใส่เขาแต่ก็ไม่กล้าทำอะไรไปได้มากกว่านั้น เพราะสายตาคมกริบที่ทอดมองราวกับจะประหัตประหารเธอให้ตายไปตรงนั้นมีอิทธิพลต่อแก้วเป็นอย่างมาก ทำไมเขาถึงชอบดุเธอนักก็ไม่รู้!
“ตามไปทำไม...อย่ามาเถียงนะ ตอบฉันมาเดี๋ยวนี้แล้วก็อย่ามาดื้อใส่ด้วย เด็กดื้อ!” เสียงเข้มเอ่ยถามด้วยความโมโห มันน่าตีนักมั้ยล่ะตัวเองยิ่งไม่ค่อยดีอยู่แท้ๆ แถมยังไปก่อกวนเขาถึงที่ทำงานเสียอีก
“ถ้าไม่ตามไปจะเห็นมั้ยล่ะว่าโทโมะกำลังมีผู้หญิงอื่น! อย่าคิดว่าแก้วโง่สิ...มีผู้หญิงตั้งกี่คนเข้ามาพัวพันกับโทโมะน่ะคิดว่าไม่รู้หรือไง คนบ้า!” แก้วพยายามควบคุมน้ำเสียงที่สั่นระริกให้เป็นปกติแต่มันกลับไม่เป็นดั่งใจต้องการเท่าไหร่นัก
ก็รู้ดีว่าอาชีพของเขาต้องพบเจอคนสวยๆเยอะแยะเต็มไปหมด สวยกว่าเธอ ฮอตกว่าเธอ เซ็กซี่กว่าเธอก็มีถมเถไปแล้วเรื่องอะไรจะไม่ให้เธอระแวงกัน ทีเขายังระแวงกลัวว่าจะมีผู้ชายอื่นมายุ่งกับเธอได้เลยนี่! คนเรามันก็มีอารมณ์เหมือนกันละน่า เขาทำได้ทำไมเธอจะทำไม่ได้กัน
“แล้วเนี่ยเหรองานที่ต้องไปทำ...ถามหน่อยเถอะ ถ้าวันนี้แก้วไม่ไปขัดจังหวะ โทโมะจะไปกับผู้หญิงคนนั้นมั้ย แก้วเชื่อว่ายังไงผู้ชายก็คงไม่ปฏิเสธหรอกถ้าเขามาเสนอให้แบบนั้นน่ะ! คนบ้าๆๆๆๆ แก้วเกลียดโทโมะที่สุดเลย”
หญิงสาวรัวกำปั้นทุบหน้าอกเขาอย่างน้อยใจ น้ำตาเม็ดโตร่วงผล็อยไม่ขาดสาย น้ำเสียงสั่นๆบวกกับแรงสะอื้นทำให้โทโมะสงสารจับหัวใจ เขาคว้าร่างของแก้วมากอดไว้ ฝ่ามือใหญ่กดศีรษะเล็กให้แนบซบกับอ้อมอกของเขาแม้เจ้าตัวจะพยายามดีดดิ้นออกห่างเขาแค่ไหนก็ตาม
ที่แก้วพูดก็มีส่วนถูก...ชีวิตเขามีผู้หญิงมากหน้าหลายตาเข้ามาพัวพันอยู่ตลอดเวลา ก็มีบ้างที่เขาจะเผลอชื่นชมและพูดคุยแลกเปลี่ยนกับเธอเหล่านั้น แต่ไอ้ถึงขั้นเกินเลยในคืนนี้แล้วคืนต่อไปลงเอยกันบนเตียงมันก็ไม่ใช่ เขาไม่เคยนอกใจแก้ว แต่อาชีพของเขามันก็ต้องมีสังสรรค์ มีพูดคุยกับคนอื่นบ้างไม่ใช่แค่เฉาะผู้ชาย ผู้หญิงก็ด้วยเหมือนกันแต่ถึงกระนั้นเขาก็ยังคงยืนยันคำเดิมว่าไม่เคยนอกใจอยู่ดี
“ผู้ชายไม่ได้เป็นเหมือนกันหมดทุกคนหรอกนะเด็กดื้อ แก้วมีหลักฐานมั้ยล่ะว่าฉันนอกใจคบผู้หญิงอื่น...” โทโมะทอดน้ำเสียงอ่อนโยนก่อนจะกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น
“แล้วใครเขาจะทิ้งหลักฐานให้จับได้กัน!”
“สำหรับคนอื่นน่ะอาจจะใช่ แต่ไม่ใช่สำหรับฉัน...เราคบกันมากี่ปีแล้วแก้วยังไม่รู้จักนิสัยของฉันอีกหรือไง ฉันรู้ว่าแก้วรู้แต่ตอนนี้ทิฐิมันบังตาอยู่ใช่มั้ยละ...”
“...”
“ฉันไม่ได้มีอะไรกับคุณแพทหรือแม้กระทั่งผู้หญิงคนอื่นๆทั้งนั้น อย่าร้องไห้นะ...นะ” โทโมะขอร้องแกมบังคับเสียงแผ่ว เขาเชยใบหน้าหวานเลอะคราบน้ำตานั้นขึ้นก่อนจะเกลี่ยหยดใสๆที่เกาะบนพวงแก้มระเรื่อออกก่อนจะก้มจุมพิตเบาๆบนหน้าผาก
“อย่ามายุ่ง...” แก้วสะบัดหน้าหนีเขาอย่างไม่เลิกงอนจนโทโมะอ่อนใจ
ร่างสูงตัดสินใจทอดตัวนอนพิงกับหัวเตียงก่อนจะดึงข้อมือเล็กของแก้วให้ร่างบางลงมานอนขนาบกับเขาโดยใช้หัวไหล่กับท่อนแขนให้แก้วนอนหนุนต่างหมอน มือที่เหลืออีกข้างเอื้อมมาปัดปอยผมที่ปรกเสี้ยวหน้าหวานออกให้อย่างแผ่วเบา ถึงขนาดนี้แล้วแก้วก็ยังงอนไม่เลิก...
แม้จะปฏิเสธไม่ได้เลยว่าอ้อมแขนของเขาอบอุ่น ร่างกายของเขาก็รุมร้อนจนแก้วอยากจะพาตัวเองซุกซบกับเขาอย่างนี้ไปจนกว่าเธอจะหายก็ตาม แต่เขาก็ขึ้นชื่อว่าแอบนอกใจเธอไปแล้วเรื่องอะไรจะต้องแสดงออกให้เขาได้ใจกันง่ายๆ
“รู้มั้ยว่าฉันเป็นห่วงแทบตายตอนที่แก้วไปที่สตู ไม่สบายอยู่แล้วยังจะทำแสบอีกจนได้”
“ก็ไม่ปล่อยให้ตายไปเลยล่ะจะได้ควงยัยนางแบบนั่นให้ฉ่ำปอด!” แก้วเงยหน้าจากไหล่ที่พักพิงเขาขึ้นพลางประชดประชัดใส่สุดฤทธิ์
“ก็บอกแล้วไงว่าไม่มีอะไรจริงๆ ไม่เอาน่า...อย่างอแง พักผ่อนเถอะ หลับไปเลยก็ได้จะได้หายป่วยไวๆ”
“พอแก้วหลับก็จะได้ไปหายัยนั่นได้งั้นสิ งั้นไม่ต้องรอให้แก้วหลับหรอก ไปเลย...อยากไปหาใครก็เชิญตามสบาย!”
ดูเข้าเถอะ...คนอุตส่าห์เป็นห่วงก็ยังไม่วายคิดเล็กคิดน้อยเป็นอื่น โทโมะถอนหายใจน้อยๆ เขาควรศึกษาวิธรการเอาใจผู้หญิงให้มากกว่านี้เสียแล้ว โดยเฉพาะกับแก้วเนี่ยไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่เขาจะทำอะไรได้ถูกใจเธอไปซะหมด แม่คุณง้อก็ยาก ดื้อก็ดื้อ หัวรั้นเป็นที่หนึ่งแถมยังชอบยั่วเขาสารพัด...
ร้ายกาจอย่าบอกใครเลยจริงๆ
“ไม่ได้จะไปไหนซะหน่อยก็จะอยู่เป็นหมอนข้างให้แก้วทั้งคืนนี่แหละ เด็กดื้อชอบคิดไปเอง...” โทโมะเอื้อมมือมาบิดจมูกรั้นๆของแก้วเล็กน้อยอย่างหมั่นเขี้ยว ถึงจะดีใจใช่หยอกที่เขาพูดแบบนั้นแต่ก็...ยังไม่ค่อยไว้ใจอยู่ดีนั่นแหละ!
โทโมะกดแนบริมฝีปากอุ่นๆกับหน้าผากมนสวยอย่างอ่อนหวานก่อนที่ริมฝีปากร้อนผ่านจะลากไล้ลงมาตามสันจมูกโด่งเรียวสวย ลมหายใจร้อนผ่าวของเขาทำให้แก้วแทบหลอมละลายไปภายในอ้อมกอดอันแสนอบอุ่นของโทโมะ มือเรียวยังคงประคองใบหน้าหวานของแก้วเอาไว้เพื่อปกกันไม่ให้หญิงสาวเบี่ยงหน้าหนีเขาได้ เขากดแนบหน้าผากของตัวเองจนติดชิดกับหน้าผากมนของอีกฝ่ายพร้อมทั้งสันจมูกที่คลอเคลียอยู่กับจมูกเรียวรั้นของอีกฝ่ายไม่ห่าง...
“ไม่หนีไปไหนหรอก ให้ตายก็ไม่หนี...”
“พูดแล้วนะ...” แก้วย้ำในสิ่งที่เขาพูดออกมาและโทโมะก็ยิ้มรับอย่างเต็มใจ
“ฉันถือว่าเรา...ดีกันแล้วนะ” เขาพึมพำชิดติดริมฝีปากของอีกฝ่ายอย่างออดอ้อนถ้าเดาไม่ผิดในขณะที่เขายังปิดเปลือกตาอยู่แบบนี้ โทโมะสัมผัสได้ถึงหยักยิ้มเล็กๆของแก้วนั่นก็แปลว่า...เธอตกลง
“...”
“เงียบแบบนี้แปลว่าตกลง หลับซะนะเจ้าหญิงของฉัน ฝันดีครับ”
โทโมะกดริมฝีปากร้อนผ่าวของเขาแนบกับริมฝีปากนุ่มๆของแก้วอย่างแผ่วเบา ไม่ใช่จูบที่ร้อนร้อนแรงลึกซึ้งอะไร แค่เพียงริมฝีปากสัมผัสกันและกันอย่างอ่อนโยน นิ่มนวลราวกับต้องการทะนุถนอมเธอไว้เอาไว้ให้มากที่สุด ก่อนที่เขาจะโอบกระชัดร่างแบบบางเข้ามานอนในอ้อมกอดแทนการใช้ฮีตเตอร์ เขาว่าแก้วน่าจะชอบความอบอุ่นจากเขามากกว่า
ร่างสูงทอดสายตามองใบหน้าสวยหวานที่ดูซีดเซียวลงไปมากด้วยความเป็นห่วง ริมฝีปากบางอมชมพูก็ดูซีดขาวจากเดิมไปไม่น้อย แต่ก็นับว่าดูดีขึ้นกว่าตอนที่แก้วบุกไปอาละวาดใส่แพทที่สตูของเขาขึ้นมาก ตอนนั้นเขาแอบเห็นว่าแม่ตัวแสบแทบจะล้มพับไปอยู่แล้วแต่ยังฝืนทำเป็นเก่งได้อีกนี่...เขาล่ะนับถือเธอเลยจริงๆ
หมดฤทธิ์ได้สักทียัยจอมแสบ
นุกรู้ว่านุกมาช้า *ก้มหน้า* ขอโทดดดค้าบบ
ได้แต่หวังว่าตอนนี้คงถูกใจใคร(บ้าง)แหละ ^ ^
และในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้าก็จะถือว่าเป็น
วันครบรอบบอร์ด TKR เพราะงั้นนุกเลย...
ว่าจะอัพหลายๆเรื่องให้แต่มันคงไม่ทัน T^T
เอาเป็นว่าเปิดเรื่องใหม่ฉลองบอร์ดให้ทุกคนในคืนนี้แทนนะค้าบ
ฮอท เซ็กซี่ฯอีกตอนสองตอนก็จบเพราะเป็นฟิคสั้นๆเรียกน้ำย่อยให้ทุกคนเฉยๆ
เรื่องที่จะเปิดฉลอง 4 ปีของบอร์ดก้เป็นเรื่องสั้นๆอีกเหมือนเคย พอให้ทุกคนได้ฟิน-,.-
เดี๋ยวนุกอัพตอนนี้นี้เสร็จ อีกสักแป๊ปปปจะมาอัพเรื่องงงง เรื่องงงง...(เหมือนเค้าจะอยากอ่าน) *ฮา*
Friend With Benefit เพื่อนกันฉัน(แอบ)รักเธอ อุคิ ชื่อเรื่องแอบส่อเล้กน้อยแต่ไม่มีไร
จริงจริ้งงง...-,.- ไม่มีอะไรมากอยากบอกว่ารักทีเคอาร์ทุกท่าน สำหรับตอนนี้สวัสดีครับ *ฉีกยิ้ม*
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
