Hot Sexy Girl!
เขียนโดย 
StrawberryTKCuTe
วันที่ 30 มีนาคม พ.ศ. 2556 เวลา 22.09 น.
แก้ไขเมื่อ 17 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 22.01 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
3)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
แสงแดดที่เริ่มถักทอลอดส่องรอยแยกของผ้าม่านพาดผ่านกระทบเปลือกตาบอบบางของหญิงสาวจนแก้วเริ่มรู้สึกตัว ทันทีที่ขยับร่างกายความเจ็บปวดก็ลามไล้ขึ้นมาทันที เหอะ...แก้วหันกลับไปมองร่างที่นอนซ้อนอยู่ทางด้านหลังด้วยแววตาเขม่น เขาเล่นรังแกเธอทั้งคืนกว่าจะปล่อยให้เธอได้พักก็เกือบสว่าง
บ้าจริง! ...ผู้ชายเอาแต่ใจ
ซ้ำร้ายคนขี้หึงยังไม่ยอมปล่อยร่างเธอไปไหนเขาใช้ท่อนแขนแข็งแรงต่างหมอนให้เธอนอนหนุนพลางร่างเอวคอดบางมากอดรัดส่งผลให้แผ่นหลังเนียนแนบชิดกับแผงอกร้อนผ่าวของเขา นัยน์ตากลมหวานจับจ้องมองดวงหน้าคมในยามที่หลับพริ้มอย่างพิจารณา
“คนอะไรหล่อมาก...แต่ร้ายกาจเว่อร์ คิกๆ”
ก็มันจริงนี่นา! ดวงตาคมๆเวลาหลับลงมันดูไร้พิษสงต่างจากเวลาที่เขาตื่น ชอบนักกับการที่จะใช้มันส่งรังสีร้อนแรงมาหาเธอน่ะ ตอนนี้แก้วมองเขาเหมือนเด็กน้อยในร่างผู้ใหญ่ไม่มีผิดทั้งดวงตาที่รอบกรอบไปด้วยแพขนตาเรียงตัวสวย จมูกโด่งเป็นสันรับกับริมฝีปากบางเฉียบเหมือนกับผู้หญิงหากแต่ร้อนแรงที่สุดราวกับคบเพลิง!
อันตรายต่อหัวใจจริงๆผู้ชายคนนี้นี่!
ร่างบางจำต้องละสายตาออกจากเขาก่อนจะค่อยๆแกะมือที่พันธนาการรอบเอวเธอออกอย่าแผ่วเบา เธอต้องหนีตอนเขาหลับนี่แหละเป็นโอกาสดีที่สุดไม่อย่างนั้น เพราะแก้วเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าถ้าจอมวายร้ายตื่นขึ้นมาจะจับเธอ ‘ขย้ำ’ อีกหรือเปล่าก็ไม่รู้ ขืนเป็นแบบนั้นจริงๆเธอแย่แน่ ลำพังตอนนี้จะเดินให้พ้นออกจากห้องจะมีเรี่ยวแรงพอหรือเปล่าหรอก...
“เอาแต่ใจและเผด็จการที่สุดเลย...” แก้วค่อนขอดเขาเบาๆก่อนจะคว้าผ้าขนหนูที่ตกอยู่ข้างเตียงขึ้นมาแต่ยังไม่ทันจะใช้มัน..
“จะไปไหน?” เสียงเข้มที่เอ่ยถามพร้อมมือแกร่งที่ออกแรงรั้งเอวบอบบางเข้าไปในอ้อมกอดส่งผลให้แก้วตัวชาดิก นึกตำหนิตัวเองอยู่ในใจ...มัวแต่เพ้อถึงความหล่อของเขาอยู่นั่นแหละ เห็นมั้ยเสียเรื่องหมด!
“เอ่อ...ไปอาบน้ำ...นี่!” แก้ววางปึ่งใส่เขาทันทีที่โทโมะดึงเธอเข้าไปจองจำในอ้อมกอดร้อนผ่าวนั่นอีกครั้ง ถึงจะปฏิเสธไม่ได้ว่าต้องการความอบอุ่นจากเขาท่ามกลางความเย็นของเครื่องปรับอากาศแต่เรื่องอะไรจะต้องไปแสดงออกกัน แค่เมื่อคืน...ก็อายจะตายอยู่แล้ว
เขาไม่คิดบ้างเหรอว่าเธอก็อายเป็น บ้าจริง! ยิ่งคิดถึงเรื่องที่โซฟาเมื่อคืนแล้วยังแก้มร้อนไม่หายแถมแค่นั้นยังไม่พอแก่ใจ คนตัวโตยังลากเธอเข้ามา ‘ขย้ำ’ ภายในห้องอีกไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งถึงเธอจะต่อว่าเขาตลอดคืนว่าไม่รู้จักอิ่มจักพอแต่เรื่องอะไรใครสน...โทโมะไม่ฟังแม้แต่คำพูดแก้ตัวหรือต่อว่าเขาใดๆจากเธอทั้งนั้น!
“นี่คนบ้า...อย่าได้มาคิดอะไรลามกแต่เช้านะ!” ร่างบางตีแขนเขาดังเพียะจนโทโมะต้องหันมาลูบแขนข้างที่โดนมือบางๆแต่หนักหน่วงนั่นป้อยๆ ริมฝีปากร้ายกาจยกยิ้มพลางกลั้วหัวเราะในลำคออย่างอารมณ์ดีเกินพิกัดจนแก้วนึกหมันไส้
“ขำอะไร เห็นแก้วเป็นบ้านี่อารมณ์ดีเหลือเกินนะ!”
“เกลียดจังคนรู้ทัน...” นั่นไง! เธอว่าแล้วเชียว คนไม่น่าไว้ใจกำลังคิดไม่ซื่อกับเธอแต่เช้า นี่เขาคิดบ้างหรือเปล่าว่าตั้งแต่เธอกลับมาจากงานเกือบเที่ยงคืนเธอเพิ่งจะได้นอนพักเมื่อตอนเกือบหกโมงนะ คิดบ้างหรือเปล่า!
“อย่าหวังว่าแก้วจะยอมให้รังแกนะ...คนเขาเหนื่อยจะตาย” แก้วค้อนขวับใส่เขาพลางกอดอกเบือนหน้าหนีคนลามกอย่างงอนๆ
โทโมะขำออกมาอีกครั้งก่อนจะกระชับอ้อมแขนให้แน่นขึ้น ใบหน้าหล่อเหลาวางพาดลงบนไหล่เล็กอย่างงอนง้อ ลมหายใจร้อนๆเป่ารดระต้นคอทำให้แก้วปั่นป่วน เพราะรู้ดี...โทโมะกำลังต้องการก่อกวนสติของเธอให้แตกกระเจิงและเขาก็มักจะทำสำเร็จอยู่ทุกครั้งไป แต่ไอ้ประโยคต่อมาที่เขาพูดนี่สิ...ไม่น่าให้อภัยเลยจริงๆ!
“พูดให้ถูกนะยัยตัวแสบ ใครกันแน่ที่ต้องเป็นฝ่ายเหนื่อย...ฉันเป็นคนออกแรงนะ” โทโมะพูดออกมาได้หน้าตาเฉยในขณะที่แก้วแทบจะกระโจนข่วนหน้าหล่อๆให้เต็มแรง แต่ทว่ายิ่งดิ้นให้หลุดจากอ้อมกอดนั่นยิ่งถูกรัดแน่นกว่าเดิมจนเธอแทบหายใจไม่ออก
โอเค...ไม่ดิ้นแล้วก็ได้ ไอ้ผู้ชายบ้าๆๆๆๆๆ!
“นี่...แล้วใครใช้ให้มารังแกกันเล่า!”
“ใครเขาเรียกว่ารังแก...ก็เห็นๆอยู่ว่า ‘สมยอม’ ชัดๆหรือจะเถียงว่าไม่ใช่เรื่องจริง”
“พูดจาน่าเกลียดได้โล่เลยตาบ้า ปล่อยนะ! แก้วจะไปอาบน้ำแล้วไม่ต้องมายุ่งด้วยเลย ถอยไป!”
“ไม่เอาน่า..อย่างอน” แก้วหันขวับไปมองคนที่กำลังยึดเหนี่ยวเอวเล็กๆของเธออย่างเอาเรื่อง ที่เขาพูดนั่นคือประโยคงอนง้อขอร้องให้เธออย่างอนหรือเขากำลังออกคำสั่งกันแน่ดูท่าจะเป็นอย่างหลังเสียมากกว่า!
“ไม่ได้งอน ปล่อย..จะไปอาบน้ำ”
“ไม่ปล่อย ไม่รู้หรือยังไงว่าตัวเองทำผิดร้ายแรงขนาดไหน..” เสียงทุ้มพร่ากระซิบข้างใบหูเล็กเบาๆ ฝ่ามือร้อนผ่าวยังคงกอดรัดร่างของแก้วเอาไว้อย่างแนบแน่น แววตาเจ้าเล่ห์ของคนเผด็จการแพรวพราวซุกซนจนแก้วชักใจไม่ดี
“อะ...อะไร ก็ทำโทษแก้วไปแล้วนี่ จะมาอะไรอีก ชิ”
“นั่นก็แค่บทลงโทษที่หนึ่ง คนทำผิดร้ายแรงต้องถูกลงโทษหลายๆบทจะได้จำและไม่กล้าทำแบบนั้นอีก”
“นี่...!!!”
แก้วร้องเสียงหลงเมื่อถูกอีกฝ่ายหาทุกลู่ทางจะเอาเปรียบเธอ แต่จะให้ทำยังไงได้เมื่อสายตาเจ้าเล่ห์ซุกซนคู่นั้นมองเธออย่างมีความหมายและแก้วก็ไม่โง่พอที่จะไมรู้ว่าเขากำลังสื่ออะไร โทโมะเล่นงานเธอแทบปางตายเป็นแน่ เขาซนเกินกว่าที่แก้วจะห้ามปรามไหว
ลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอของคนตัวเล็กเป็นสัญญาบ่งบอกได้ดีว่าแก้วหลับสนิทลงไปแล้วหลังจากถูกเขาคิดบัญชีชำระโทษอย่างสาแก่ใจ โทโมะขยับร่างโอบกอดร่างบางเอาไว้ก่อนจะก้มลงจุมพิตเบาๆที่หน้าผากเนียนเรียบ ไออุ่นจากร่างของแก้วทำให้เขาชะงักไป
ไม่สบายเลยหรือเนี่ย?
โทโมะใช้หลังมืออังเบาๆตรงหน้าผากมนก่อนจะพบว่าแก้วมีไข้เล็กน้อย เขาจึงเลื่อนผ้าห่มผืนหน้ามาคลุมร่างของเธอเอาไว้ถึงระดับคอก่อนจะลุกไปจัดการกับตัวเอง หลังจากเสร็จธุระโทโมะจึงมาเช็ดตัวให้ร่างที่นอนหลับสนิทอย่างไม่รู้เรื่องรู้ราว จัดการสวมเสื้อผ้าให้อย่างเบามือ และลดความเย็นของเครื่องปรับอากาศ จากนั้นก็หายเข้าครัวไป...
“แก้ว ตื่นมาทานข้าวต้มร้อนๆก่อนเร็วจะได้มีแรง” โทโมะเขย่าแขนเรียวน้อยๆก่อนที่จะแก้วจะเริ่มรู้สึกตัว มือบางรีบยกกุมขมับทันทีที่ความปวดลามไล้ขึ้นมาจนหัวแทบจะระเบิด
“โทโมะ..”
“แก้วไม่สบาย ฉันทำข้าวต้มไว้ให้...ลุกขึ้นมาทานเร็วจะได้พักผ่อนต่อ”
“ก็เพราะใครกันล่ะที่ทำให้แก้วเป็นแบบนี้ ไม่ต้องมาตบหัวแล้วลูบหลังเลยนะ!” เสียงเล็กๆแหวใส่เขาอย่างหัวเสียทำให้โทโมะอดที่จะขำออกมาไม่ได้ ขนาดเจ้าตัวป่วยอยู่แท้ๆยังไม่วายอาละวาดเขาได้อีก เชื่อเธอเลยจริงๆ
“ก็ถ้าดื้อไม่ยอมทำตามที่ฉันบอกอีกล่ะก็ คราวนี้ฉันจะทำให้ไข้กลับเลยจริงๆ”
“ไม่รู้แหละ ยังไงวันนี้ก็ต้องอยู่ดูแลแก้วจนกว่าแก้วจะหายดีเพราะถือว่าโทโมะเป็นต้นเหตุที่ทำให้แก้วไม่สบาย แล้วก็ห้ามขัดใจ ห้ามรังแก ห้ามมาเผด็จการใส่ เข้าใจมั้ย?”
“ครับ ครับ..งั้นก็ห้ามดื้อสิ” โทโมะขยับร่างเข้ามาใกล้ก่อนจะเอื้อมมือมาลูบเส้นผมสลวยของคนตัวเล็กเบาๆ พลางใช้หลังมือแตะข้างแก้มใสเพื่อวัดอุณหภูมิ
แก้วมองการกระทำอ่อนโยนกับสายตาอบอุ่นของเขาอย่างห้ามไม่ได้ ยังไม่ทันที่โทโมะจะจัดการป้อนข้าวต้มให้เธอเสียงโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นและมันก็ดังพอที่จะทำให้แก้วได้ยินแว่วๆว่าปลายสายที่โทมาเป็น ‘ผู้หญิง’
“ครับ คุณแพท?..วันนี้เหรอครับ” เสียงของโทโมะดูเข้มพอสมควรและนั่นก็ทำให้แก้วได้แต่นั่งหน้าหงิก รู้ดีว่าเดี๋ยวเขาก็ต้องออกไปข้างนอกอีกเป็นแน่
“ก็ได้ครับ เดี๋ยวผมจะรีบเข้าบริษัท ครับ...อีกครึ่งชั่วโมงเจอกัน” โทโมะวางสายลงก่อนจะหันมาพูดกับแก้วที่ล้มตัวลงนอนหันหลังให้เขาไปเป็นที่เรียบร้อย ร่างสูงถอนหายใจลึกยาวเพราะรู้ดีว่าเธอคงงอนเขาเป็นแน่
“แก้ว...ฉันต้องรีบเข้าบริษัทก่อนนะ คุณแพท...เอ่อ นางแบบของเราเขาทีคิวว่างให้เราแค่วันนี้วันเดียว งั้น...เดี๋ยวฉันมานะ”
“เชิญ!”
แก้วกระแทกเสียงใส่เขาอย่างขุ่นขวาง คนไม่รักษาสัญญา! ดูสิ...พองานตัวเองมาก็รีบไปทำเลยทีเดียวพองานคนอื่นกลับมาห้าม อยากจะตะบันหน้าหล่อๆนักยิ่งคิดก็ยิ่งหมั่นไส้ งานเขาได้เจอพวกดารานางแบบสวยๆก็ตั้งมากมาย แล้วทำไมงานเธอจะได้เจอผู้ชายบ้างไม่ได้ คนเผด็จการ!
“จะไหนก็ไปเลย แก้วจะเป็นตายร้ายดียังไงก็ไม่ต้องมาสน!”
“แก้ว...” โทโมะร้องเรียกแก้วเสียงอ่อนแต่ร่างบางกลับไม่สนใจอะไรอีก ได้แต่นอนคลุมโปงไม่มองหน้าเขาโทโมะจำต้องผละออกไปก่อนเพราะเขาก็ต้องเร่งทำงานแข่งกับเวลาเหมือนกัน แต่ก็ยังไม่วายหันมากำชับแก้ว
“อย่าลืมทานข้าวทานยานะครับ”
ทันทีที่ออกมาจากห้องโทโมะก็พุ่งตรงไปยังฮาเล่ย์คันโปรดก่อนจะบึ่งมันออกไปด้วยความรวดเร็ว ขืนใช้รถยนต์มีหวังไม่ทันกินเพราะเขารู้ดีว่าคิวของแพท นางแบบสุดฮอตจับตัวได้ยากไม่มีทางมาถึงมือเขาบ่อยๆแน่ แต่ถึงจะแปลกใจที่อยู่ๆเธอก็โทรมาหาเขาทั้งที่ไม่เคยรู้จักกันเป็นการส่วนตัวมาก่อนเลย
แต่ช่างเถอะ ตอนนี้ต้องไปให้เร็วที่สุด!
“อุ๊ย! พี่โทโมะมาพอดี คุณแพทเขาแต่งหน้ารอเรียบร้อยแล้ว..นี่ก็ไม่รู้นึกอะไรของเธออยู่นะคะอยู่ดีๆก็มาขอเบอร์พี่โทโมะไปจากหนู แล้วเธอก็บอกว่าเลื่อนคิวให้มาถ่ายให้เราตอนนี้เลย..” ทันทีที่ถึงสตูดิโอ ‘เกล’ ซึ่งเป็นผู้ช่วยจึงรีบออกมาดึงตัวเขาเข้าไปทันที
“เหรอ...แล้วทำไมต้องเป็นพี่”
“เกลรู้แล้วล่ะคะ เป็นเพราะยัยนางแบบจอมหยิ่งนั่นต้องปิ๊งพี่แน่ๆ ไม่งั้นไม่รีเควสพี่มาโดยเฉพาะหรอก อ้อ ลืมบอกไปเธอบอกว่าต้องเป็นพี่ที่ถ่ายเท่านั้นนะ คนอื่นเซย์โน!”
“ไม่หรอกน่า พี่ไปก่อนดีกว่าเดี๋ยวเธอจะเปลี่ยนใจขึ้นมาแล้วจะยุ่ง” ร่างสูงรีบตัดบทก่อนจะก้าวเข้าสตูดิโอไป
ทุกอย่างดูเรียบร้อยดี ทั้งแสง ทั้งฉากที่อยู่ในโหมดโทนสีเข้มให้เหมือนกับนางแบบเป็นสาวร็อคที่ดูเซ็กซี่ขยี้ใจ พื้นหลังจัดฉากไล่สีแดงสลับน้ำเงินพร้อมทั้งมีเครื่องดนตรีจังหวะร็อคอย่างกลองชุด กีตาร์ เบสยืนพื้น และแพทที่อยู่ในชุดหนังสั้นมันเลื่อมสีดำอวดแผ่นหลังขาวเนียนและเรียวขาสวยที่โผล่พ้น ใบหน้าสวยถูกแต่งแต้มจนคมเฉี่ยว บวกกับไอไลน์เนอร์เส้นหน้าที่ช่วยขับให้ใบหน้าดูสวยดุกว่าที่ควรจะเป็น
“เริ่มเลยนะครับคุณแพท”
ใบหน้าสวยเฉี่ยวพยักหน้าเล็กน้อย ริมฝีปากที่เคลือบด้วยลิปสติกสีแดงสดคลี่ยิ้มอย่างมีความหมายก่อนที่เธอจะวาดลวดลายนางแบบมืออาชีพโพสท่าเซ็กซี่ให้ตากล้องมือหนึ่งรัวกล้องได้อย่างมันมือ โทโมะคิดว่าโชคดีไม่น้อยที่ได้ร่วมงานกับแพทถึงจะหาตัวได้ยากและออกจะเอาแต่ใจไปหน่อยแต่เมื่อถึงเวลางานเธอก็เป็นมืออาชีพพอที่จะไม่ทำให้เขาเสียเวลา
“สวยมากครับ หนึ่ง...สอง...” เสียงชัตเตอร์ดังขึ้นเป็นภาพสุดท้ายก่อนที่ทุกคนจะเลิกกอง แต่คงไม่ได้ง่ายอย่างนั้น
“ยินดีเป็นอย่างยิ่งเลยนะคะที่ได้ร่วมงานกับตากล้องสุดฮอตอย่างคุณ” ร่างสูงเพรียวของนางแบบสุดออตของวงการเดินเข้ามาหาโทโมะพร้อมยิ้มหวานละลายให้เขา
“ผมต้องพูดประโยคนั้นมากกว่าครับ”
“ใครๆก็รู้ว่าคุณนะมือหนึ่ง...หึ ทั้งหล่อ ทั้งเพอร์เฟค แถมยังเก่งครบเครื่อง...ใครได้คุณไปเป็นแฟนนี่ โชคดีใช่หยอกเลยนะคะ”
ริมฝีปากบางเฉียบคลี่ยิ้มอย่างมีความหมาย ตอนนี้ทุกคนในสตูฯมัวแต่วุ่นวายกับการเก็บของเลยไม่มีใครสังเกตทั้งโทโมะและแพทที่อยู่ตรงมุมหนึ่งในนั้น ร่างสูงส่งยิ้มให้อย่างบางๆ เขาไม่โง่พอที่จะไม่รู้ว่าเธอพยายามจะ ‘สานสัมพันธ์’ กับเขา ชีวิตนี้เขาเองก็ผ่านผู้หญิงมามากทั้งในและนอกวงการ เจอมาแล้วก็สารพัดรูปแบบ เรื่องแค่นี้เขาไม่คิดว่ามันจะเป็นปัญหา
“ขอบคุณนะครับ คุณก็เหมือนกัน...งั้นถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวก่อนนะครับ พอดีต้องกลับไปจัดการเรื่องรูป”
“เดี๋ยวสิค่ะ” ในขณะที่โทโมะกำลังจะเดินออกไปให้พ้นรัศมีของเธอ มือเรียวกลับดึงแขนเขาไว้อย่างแรงจนโทโมะที่ไม่ทันตั้งหลักถึงกับเซเข้ามาแนบชิดกับเรือนร่างสุดเซ็กซี่ที่ผู้ชายหลายคนหมายปองนักหนาอย่างห้ามไม่ได้
ลมหายใจร้อนๆรินรดอยู่แถวต้นคอของเขาอย่างช่วยไม่ได้เมื่อร่างบางตรงหน้าเบียดกายเข้ามาแนบชิดเขามากขึ้นกว่าเดิม มือเรียวถือโอกาสบางทาบเบาๆตรงไหล่หนาของเขา โทโมะจำต้องเบือนหน้าหนี จะบอกว่าเขาประหม่าก็ไม่น่าผิดหนัก แพทสวยและเซ็กซี่ใช่เล่นเขาก็เป็นผู้ชายมีเลือดเนื้อเหมือนกัน!
“เอ่อ...มีอะไรเหรอครับ”
“คุณยังไม่ตอบคำถามฉันเลยนะคะ” เสียงนุ่มกระซิบถามเขาเบาๆ ทำให้โทโมะถึงกับเลิกคิ้วสูงอย่างสงสัยว่าเธอไปถามอะไรเขาตอนไหนกัน
“คุณถามผมว่าอะไรเหรอครับ...ทำไมผมไม่เห็นได้ยิน”
“หึ นี่คุณไม่รู้จริงๆเหรอคะ...ว้า! นึกว่าจะรู้ ก็ที่ฉันถามว่าคุณมีแฟนแล้วหรือยังนะคะ ตกลง...มีมั้ยคะ?” แพทกลั้วหัวเราะในลำคอเบาๆอย่างมีเล่ห์ในขณะที่โทโมะก็พอจะนึกออกแล้วว่าเธอถามเขาตอนไหน
“ใครๆก็รู้ว่าคุณนะมือหนึ่ง...หึ ทั้งหล่อ ทั้งเพอร์เฟค แถมยังเก่งครบเครื่อง...ใครได้คุณไปเป็นแฟนนี่ โชคดีใช่หยอกเลยนะคะ”
ร้ายไม่เบาเลยแฮะ...
“ตกลงรู้แล้วใช่มั้ยค่ะว่าถามตอนไหน...ที่นี่ก็ตอบฉันมาได้แล้วล่ะค่ะสุดฮอต” รอยยิ้มหวานยั่วใจถูกส่งให้โทโมะเป็นระยะ ถึงจะลำบากใจกับการที่ต้องปฏิเสธแต่เขาก็ต้องทำ ถึงแพทจะสวยเซ็กซี่ตามแบบฉบับผู้หญิงที่เขาชอบแต่เธอก็ ‘แรง’ เกินกว่าที่เขาจะปรารถนา
เขาไม่ชอบผู้หญิง ‘แรง’ แต่เขาชอบผู้หญิง ‘ร้าย’ มากกว่า!
“เอ่อ...คือผม...”
“ฉันนี่แหละแฟนโทโมะ! คุณมีปัญหาอะไรก็มาถามฉันจะดีกว่านะคะ” เสียงหวานแต่แอบแฝงไปด้วยความไม่พอใจดังขึ้นจากทางด้านหลังทำให้ทั้งสองต้องรีบหันไปมองทันที
นี่....ยัยตัวแสบ!?
งี้แหละผู้ชาย เจอสวยเซ็กซี่ขยี้ใจหน่อยไม่ได้อุคิ :D
โทดทีมาช้าพอดีนุกดูคุณชายปวรรุจย้อนหลังอยู่
ติดหนัก>< 55555555555555555555
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
