รัก...ไม่มีสิ้นสุด

 
 
ก๊อก ก๊ิอก ก๊อก 
 
"คุณภาณุค่ะ คุณหญิงเชิญที่ห้องประชุมค่ะ"เลขาของเขาเอ่ยบอกร่างสูงที่วุ่นอยู่กับกองเอกสาร
 
 
"เดี๋ยวผมไป"เมื่อเขาพูดจบก็ปิดแฟ้มตรงหน้าก่อนจะออกจากห้องไป
 
 
ก๊อก ก๊อก
 
"เข้ามาได้"เสียงจากในห้องทำให้เขาเปิดประตูเข้าไป เมื่อเปิดเข้าไปเจอกับผู้เป็นมารดากำลังยืนหันหลังให้เขาอยู่
 
 
"คุณแม่มีอะไรหรือเปล่าครับ"
 
 
"คือแม่มีเรื่องสำคัญจะบอกลูกน่ะลูก"
 
 
"อะไรครับ"เขาเอ่ยถามผู้เป็นแม่ด้วยความสงสัย
 
 
"เย็นนี้เราต้องไปทานข้าวกับครอบครัวของคู่หมั้นของลูกนะ"ผู้เป็นแม่เอ่ยอย่างใจเย็น
 
 
"คู่หมั้น??ทำไมผมถึงไม่รู้เรื่องนี้ครับ แล้วอีกอย่างผมไม่หมั้นเด็ดขาด"เขายื่นคำขาด
 
 
"แต่ลูกต้องไป เย็นนี้เจอกันที่.... ห้ามปฏิเสธ"เมื่อพูดจบผู้เป็นแม่ก็ถือกระเป๋าและเดินออกไปจากห้องประชุม ทิ้ง
 
ให้ชายหนุ่มนั่งหงุดหงิดเพียงคนเดียว ทันในนั้นเลขาคนเดิมก็เดินเข้ามา
 
"คุณภาณุคะ มีคนมาขอพบค่ะ"
 
 
"ใครอีกละ"เขาเอ่ยอย่างหัวเสีย
 
 
"เขาบอกว่าเป็นเพื่อนกับคุณภาณุค่ะ ชื่อ คุณวิศวะ ค่ะ" เมื่อเขาได้ยินชื่อเพื่อนสนิทอีกคนของเขาที่ไปเรียนต่าง
 
ประเทศไม่ได้เจอกันนานทำให้เขางงเล็กน้อย
 
"บอกให้เขามาหาผมที่นี้" เมื่อเลขาของเขาออกจากห้องไป ก็มีเสียงเปิดประตูทำให้เขาหันไป เมื่อหันไปก็เจอกับ
 
ร่างของเพื่อนของเราพร้อมกับหญิงสาวซึ้งเขาก็ไม่รู้ว่าเป็นใครเคียงข้างอยู่
 
 
"เฮ้ย!!!ไม่เจอกันนาน คิดถึงว่ะ"เมื่อโทโมะพูดจบทั้งก็กอดกันตามประสาเพื่อน ทำให้หญิงสาวที่มาด้วยมองตา
 
ปริบๆ
 
 
"เออ เหมือนกัน แล้วนั้นมากับสาวที่ไหนว่ะ ไอ้โมะ"เขาเอ่ยถามเพื่อนชาย
 
 
"นี่แก้ว เจ้าสาวฉัน แก้วนี่ไอ้ป๊อป เพื่อนโทโมะเอง"เอ่ยแนะนำทั้งสองให้รู้จักกัน แต่คนที่เกิดอาการงงน่าจะเป็น
 
ป๊อปปี้ซะมากกว่าเพราะคำว่าเจ้าสาวของโทโมะ
 
 
"แกจะแต่งงานหรอว่ะ"ป๊อปปี้ถามขึ้น
 
 
"อือ ที่ฉันมาเพราะจะเชิญแกไปร่วมงานด้วยนี่แหละ แล้วนี่ไอ้เขื่อนไปไหนว่ะ"เขาตอบป๊อปปี้
 
 
"ไอ้เขื่อนเดี๋ยวมันก็มา  ทำไมแกแต่งงานก่อนพวกฉันว่ะ"ป๊อปปี้ยังสงสัยไม่เลิก
 
 
"คนอย่างฉันจะแต่งงานไม่ได้หรอว่ะ"
 
 
"ก็...."ป๊อปปี้ยังพูดไม่จบก็มีเสียงของใครบางคนแทรกขึ้นมา
 
 
"ใครจะแต่งงานนะ เฮ้ย!!!ไอ้โมะ คิดถึงว่ะ"เขื่อนเปิดประตูมาด้วยคำถามก่อนจะดีใจที่เจอเพื่อนชายที่ไม่ได้เจอกัน
 
นานแล้วโผลกอดจนทำให้เจ้าตัวไม่ได้ตั้งตัว
 
 
"คิดถึงเหมือนกัน แกเปลี่ยนทรงผมหรอว่ะ ดูเป็นผู้เป็นคนขึ้นนะ"
 
 
"อ้าว ไอ้นี่ วอนซะแล้ว แล้วคนสวยคนนี้ใครว่ะ"เขื่อนเอ่ยบอกโทโมะก่อนจะเอ่ยถามพร้อมกับชี้ไปทางหญิงสาว
 
 
"นี่แก้ว เจ้าสาวฉัน อย่าลืมไปงานแต่นะเว้ย ไม่ไปแกตาย แก้วนี่เขื่อนเพื่อนโทโมะ"
 
 
"สวัสดีค่ะ"แก้วพูดก่อนจะยิ้มหวานให้
 
 
"โห แกหาเจ้าสาวแบบนี้ที่ไหนว่ะ หาให้สักคนดิ"เขื่อนเอ่ยถามโทโมะ
 
 
"ไปเคลียร์สาวในสต๊อกแกก่อนเถอะ"ป๊อปปี้เอ่ยให้เขื่อน
 
 
"แก้วมี ตั้งสองคนแหนะ สนมั้ย"หญิงสาวเอ่ยขึ้นทำให้ทั้งสามหนุ่มหันไปมอง แต่คำพูดนี้ทำให้ป๊อปปี้คิดอะไรออก
 
เพื่อไม่ให้เขาได้หมั้น
 
 
 
"สน เพื่อนคุณอยู่ที่ไหน"คนที่เอ่ยขึ้นนั้นก็คือป๊อปปี้ ทำให้สองหนุ่มงงเข้าไปใหญ่
 
 
"ไอ้ป๊อป เป็นอะไรว่ะ"เขื่อนเอ่ยถามอย่างสงสัย
 
 
"คือ ฉันโดนแม่จับให้หมั้นว่ะ ไม่รู้จะทำไง อยู่ดีๆวิธีนี้ก็โผล่เข้ามา"ป๊อปปี้เอ่ยอธิบาย
 
 
"เลยให้เพื่อนแก้วเป็นตัวช่วย แก้วไม่เอานะ แก้วไม่อยากให้เพื่อนแก้วเดือดร้อน"แก้วเอ่ยเสียงเเข็ง พร้อมกับ
 
สะบัดหน้าหนี
 
 
"ช่วยหน่อยเถอะนะ ให้ทำอะไรก็ยอมแต่อย่าให้ฉันได้หมั้นเลย"ป๊อปปี้เอ่ยเสียงล้า
 
 
"แก้ว ช่วยไอ้ป๊อปเถอะนะ  ถ้าช่วย โทโมะสัญญาจะพาไปฮันนี่มูลที่มัลดีฟ"คำว่ามัลดีฟทำให้หญิงสาวหันกลับมา
 
ด้วยหน้าตาที่ตื่นเต้น
 
 
"จริงๆนะโทโมะ สัญญาแล้วนะ ก็ได้แก้วจะช่วย"หญิงสาวรับคำอย่างว่าง่าย
 
 
"แล้วเพื่อนแก้วอยู่ที่ไหนล่ะ"ป๊อปปี้เอ่ยถาม
 
 
"เปิดร้านเสื้อผ้าชื่อร้าน FF เดี๋ยวเย็นนี้เเก้วก็จะไปดูชุดเหมือนกัน จะไปพร้อมกันมั้ยล่ะ"
 
 
"ไป"เสียงของทั้งสองคนดังขึ้น สองคนไม่ใช่ที่ไหน แต่คือเขื่อนกับป๊อปปี้นั้นเอง
 
 
"แกจะไปทำไมว่ะเขื่อน"โทโมะเอ่ยถาม
 
 
"ฉันจะได้มั่นใจว่าแกจะไม่จีบคนเดียวกับฉัน"เขื่อนเอ่ยขึ้น
 
 
"แกจีบสาวที่ร้านนั้นหรอว่ะ"ป๊อปปี้เอ่ยถาม
 
 
"เปล่า ฉันจองแล้ว แกห้าม"เขื่อนรีบห้ามเพื่อนชายไว้ 
 
 
"เออ เย็นนี้เจอกัน"โทโมะเอ่ยจบ ทุกคนก็แยกย้ายออกไปทำงานของตัวเอง 
 
 
.................................................................................................................................