รัก...ไม่มีสิ้นสุด

"ฉันแก้วไง"บุคคลทางปลายสายเอ๋ยขึ้น
 
"นี่แกจริงหรอ ทำไมไม่ติดต่อหากันบ้าง คิดถึงจะตายอยู่แล้ว"ฟางพูดน้ำเสียงที่ตื่นเต้นไม่น้อย
 
"นี่ไม่เจอกันกี่ปี ขี้บ่นเหมือนเดิมเลยนะ"
 
"ปากเสียนะแก แล้วนี่โทร.มามีอะไร"
 
"แค่โทรมาบอกว่า ฉันจะกลับไปที่เมืองไทยแล้ว"
 
"จริงหรอแก แล้วจะกลับมาเมื่อไหร่"
 
"พรุ่งนี้น่ะ อย่าลืมมารับด้วยล่ะ"
 
"แน่อยู่แล้ว แล้วทำไมถึงรีบกลับละ ไหนบอกว่าจะต่อเอกไง"
 
"โห ไหนบอกว่าคิดถึง พูดเหมือนไม่อยากให้กลับ"
 
"ก็แค่ถามดูเฉยๆ แล้วรีบกลับมาำทำไม"
 
"ฉันจะกลับไปแต่งงาน"แก้วตอบแบบอายๆ
 
"ห๊ะ!!แกนี่นะจะแต่งงาน"ถามอย่างแปลกใจเพราะไม่คิดว่าเพื่อนสาวสุดห้าวจะแต่งงานก่อนเธอ
 
"ก็ใช่นะสิ คนอย่างฉันแต่งงานไม่ได้หรือไง"
 
"ก็แน่สิไม่คิดว่าคนอย่างแกจะแต่งงานก่อนฉัน"
 
"ก็รีบหาเจ้าบ่าวซะสิ เร็วนะอยากอุ้มหลานแล้ว"แก้วแซว
 
"นี่!! หยุดเลย แล้วนี่จะให้ฉันไปรับกี่โมง"
 
"10 โมง รีบมาล่ะคิดถึงฝากบอกเฟย์ด้วนว่าคิดถึง งั้นแค่นี้นะที่รักเรียก บาย"แล้วแก้วก็วางสายไป
 
"ใครอ่ะพี่ฟางคุยนานจัง"
 
"ยัยแก้วนะ บอกว่าจะกลับมาพรุ่งนี้ ไม่ได้กลับมาธรรมดา กลับมาแต่งงานด้วย"ตอบน้องสาว
 
"จริงหรอพี่ฟาง อย่างนี้เฟย์ก็ต้องเตรียมชุดเจ้าสาวแล้วสิ แต่ทำไมแต่งก่อนพี่ฟางที่เป็นดาวมหาลัยไปได้น้า"แอบ
แซวพี่สาว
 
"โอ๊ย!!ตีเฟย์ทำไมอ่ะ"ลูบบริเวณแขนที่พี่สาวตี
 
"ก็อย่ามาแซวพี่สิ"
 
"โอเค งั้นเราปิด้านเลยมั้ย"
 
"ปิดเลยก็ได้ อยากกลับบ้านนอนแล้ว"
 
หลังจากที่สองพี่น้องถึงบ้านก็หลับเป็นตายทั้งคู่เพราะเหนื่อยกับงานที่ทำแล้วพรุ่งนี้ยังต้องไปรับเพื่อนอีก เหนื่อยแทนจริงๆ