ไร่ป่วนรักพิทักษ์นายจอมหยิ่ง

 
 
พิช - แก้ว ไม่แกล้งต่อแล้วหรอ
แก้ว - หึ  แกล้งต่อซิ สนุกดีออก  พี่โมะจะได้รับรู้ถึงรสชาติ ความทรมานบ้าง
พิช - แล้วจะเอาไงต่ออ่ะ
แก้ว - ก็เหมือนเดิมนั้นแหละ
เขื่อน - สนุกกันใหญ่เลยน่ะ  บอกกันมั่งดิ
แก้ว - ไม่บอกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
 
ตอนเย็น
แก้ว - พิชจ๋าาาาาา  ทานข้าวววน่ะค่ะ
พิช - จ๊ะ แก้วววว
กราฟ - พิช มาเมื่อไหร่ 
พิช - เมื่อตอนกลางวันครับ
กราฟ - อื้มมม เอ้าไอ้โมะมากินข้าวดิว่ะ  ยืนอยู่ทำไมว่ะ
โทโมะ - เออ
แก้ว - พิชจ๋าาาา  ลองกินนี่ซิ อร่อยมากๆเลยน่ะ  มาแก้วป้อน
พิช - จ้าาาา  อ่ำๆๆ  อร่อยจังเลยจ๊ะแก้วจ๋าาาาาา
แก้ว - พิช ป้อนแก้วหน่อยดิ  
พิช - ได้จ๊ะๆ  
แก้ว - อ่ำ อร่อยมากเลยจ๊ะ
โทโมะ - โถ่เว้ย
พิช - เอ่ออ  เป็นไรหรอครับพี่โทโมะ
กราฟ - (กระซิบ) ไอ้โมะใจเย็นเว้ย
แก้ว - พิช กินต่อซิค่ะ  มาเดี๋ยวแก้วตักให้น่ะ 
โทโมะ - ขอตัวน่ะ  กินไม่ลง
กราฟ - ยัยแก้ว  ทำอะไรเนี่ยห๊ะ 
แก้ว - ป๊าววว    เอ้านี่ไอ้พิช กินๆๆเข้าไปเร็วๆ
กราฟ - เปลี่ยนสรรพนามทันทีเลยน่ะ
แก้ว - แล้วไงล่ะค่ะ
 
 
บนห้องโทโมะ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
โทโมะ - เข้ามา
แก้ว - ไม่หิวหรอ
โทโมะ - ......
แก้ว - ถามไม่ตอบหรอ  อุส่าทำบะหมี่มาให้  ไม่ตอบแสดงว่าไม่หิวงั้นเทให้หมากินก็ได้
โทโมะ - .......
แก้ว - เป็นอะไรค่ะ  อย่าเงียบซิ
โทโมะ - ไม่ไปสวีทกันต่อหรอ
แก้ว - อยากให้ไปหรอ
โทโมะ - ไม่อยากให้ไป
แก้ว - งั้นก็ไม่ไป
โทโมะ - แก้วครับ  พี่รักแก้ว  แก้วไม่รักพี่บ้างหรอครับ  ทำไมถึงทำกับพี่แบบนั้น พี่จะเป็นบ้าตายอยู่แล้ว
แก้ว - รักแก้วขนาดนั้นเลยหรอค่ะ คนดี
โทโมะ - แก้วครับ เมื่อไหร่จะใจอ่อน  หรือต้องให้พี่ตายก่อนแก้วถึงจะใจอ่อน
แก้ว - แก้ว แค่อยากแน่ใจ  ว่าพี่จะไม่ทำให้แก้วเสียใจอีก  
โทโมะ - พี่รักแก้วมากน่ะครับ   พี่สัญญาว่าจะไม่ทำให้ คนดีของพี่เสียใจอีก
แก้ว - งั้น ก็ได้  แก้วให้อภัยพี่   พี่ห้ามทำให้แก้วเสียใจอีกน่ะ  ไม่งั้น พี่ตายแน่
โทโมะ - ครับ พี่สัญญา  
แก้ว - อื้มม งั้นก็ กินซะ แก้วไม่อยากให้ตายก่อน
โทโมะ - ป้อนหน่อยซิ
แก้ว - ป้อนเองไม่เป็นหรอ
โทโมะ - ทีกับไอ้นั้นแก้วยังป้อนให้มันได้เลย
แก้ว - อะๆ ก็ได้ค่ะ
จากนั้นแก้วก็ป้อนให้โทโมะแล้วก็กลับไปนอนห้องตัวเอง)
 
 
---------------------------------------------------------------------------------------------