ไร่ป่วนรักพิทักษ์นายจอมหยิ่ง

 
 โทโมะ - ลงไปทานข้าว
แก้ว - ไม่เอา จะกลับบ้าน 
โทโมะ - ดื้อหรอ เดี๋ยวจับกดเลย
แก้ว - พี่โมะ แก้วอยากกลับบ้่าน
โทโมะ - มานี่
 
ข้างล่าง
แม่โทโมะ - นี่ตาโมะ ทำน้องเบาๆซิ 
โทโมะ - หึ เจ็บก็ดีจะได้หายดื้อซักที กินซะ
แก้ว - ฮึก คุณป้า  แก้วอยากกลับบ้าน
โทโมะ - จะกินดีๆมั้ยแก้ว 
แก้ว - อย่ามาขู่น่ะ
โทโมะ - พี่ไม่ขู่ แต่พี่ทำจริง
แก้ว - ฮึก พี่ใจร้าย
โทโมะ - รีบกิน แล้วกินให้หมดน่ะ ไม่หมดเจอดีแน่
แก้ว - ฮึก 
โทโมะ - ไม่ต้องร้อง พี่ไม่ชอบ
แม่โทโมะ - แม่อิ่มล่ะ แม่ไปหาเพื่อนก่อนน่ะลุก
โทโมะ - ครับ
แก้ว - คุณป้า  แก้วไปด้วย น่ะค่ะ
โทโมะ - ไม่ต้องไป  กินให้หมดเร็วๆ 
แก้ว - อิ่มแล้ว
โทโมะ - กินให้หมด 
แก้ว - ก็มันอิ่มแล้วไง  จะให้ทำไงล่ะ
โทโมะ - ถ้ากินไม่หมด ต่อไปก็ไม่ต้องกิน
แก้ว - เออ
โทโมะ - พูดใหม่ซิ
แก้ว - ค่ะ
โทโมะ - จำไว้น่ะว่าอย่าดื้อ  ไม่งั้นอย่าหาว่าพี่ไม่เตือน
แก้ว - ก็ไม่ได้อยากจะดื้อหรอก ถ้าไม่เห็นภาพบาดใจ
โทโมะ - ไม่ต้องไปพูดถึงมัน  ถ้าพูด พี่จะทำกับแก้วแทน
แก้ว - นี่หรอ ที่บอกว่าเป็นคนดี  แต่ตอนนี้ใจร้ายที่สุด 
โทโมะ - พี่ก็เป็นของพี่แบบนี้แหละ จะทำไม
แก้ว - ไม่ทำไม  พี่โมะ ให้แก้วกลับบ้านได้มั้ย
โทโมะ - ไม่ได้  
แก้ว - คนใจร้าย
โทโมะ - คำก็ใจร้ายสองคำก็ใจร้าย  อยากให้ใจร้ายมากใช้มั้ยห๊ะ จะได้จัดให้
แก้ว - ไม่ต้องจัดก็ใจร้ายอยู่แล้ว
โทโมะ - ไม่ต้องกินแล้วข้าวเนี่ย ไปขึ้นเตียงดีกว่ามั้ย
แก้ว  - ไม่เอาจะกินข้าว แก้วหิว
โทโมะ - ไหนบอกว่าอิ่มแล้วไง
แก้ว - อิ่มได้ก็หิวต่อได้
โทโมะ - ฟอดดดดด (หอมแก้ว)
แก้ว - หอมทำไม
โทโมะ - ก็ดื้ออ่า  
แก้ว - นิสัยไม่ดี 
โทโมะ -  ถ้ายังไม่หยุดพูดจะพาขึ้นเตียงจริงน่ะ
แก้ว - ไม่เอา ไม่พูดแล้ว
โทโมะ - (มันน่ามั้ยล่ะ น่าจะจับกดซะจริงเลย)
 
 
--------------------------------------------------------------------------------------------------