ไร่ป่วนรักพิทักษ์นายจอมหยิ่ง

 โทโมะ - ลงไปทานข้าว

แก้ว - ไม่เอา จะกลับบ้าน 

โทโมะ - ดื้อหรอ เดี๋ยวจับกดเลย

แก้ว - พี่โมะ แก้วอยากกลับบ้่าน

โทโมะ - มานี่

ข้างล่าง

แม่โทโมะ - นี่ตาโมะ ทำน้องเบาๆซิ 

โทโมะ - หึ เจ็บก็ดีจะได้หายดื้อซักที กินซะ

แก้ว - ฮึก คุณป้า  แก้วอยากกลับบ้าน

โทโมะ - จะกินดีๆมั้ยแก้ว 

แก้ว - อย่ามาขู่น่ะ

โทโมะ - พี่ไม่ขู่ แต่พี่ทำจริง

แก้ว - ฮึก พี่ใจร้าย

โทโมะ - รีบกิน แล้วกินให้หมดน่ะ ไม่หมดเจอดีแน่

แก้ว - ฮึก 

โทโมะ - ไม่ต้องร้อง พี่ไม่ชอบ

แม่โทโมะ - แม่อิ่มล่ะ แม่ไปหาเพื่อนก่อนน่ะลุก

โทโมะ - ครับ

แก้ว - คุณป้า  แก้วไปด้วย น่ะค่ะ

โทโมะ - ไม่ต้องไป  กินให้หมดเร็วๆ 

แก้ว - อิ่มแล้ว

โทโมะ - กินให้หมด 

แก้ว - ก็มันอิ่มแล้วไง  จะให้ทำไงล่ะ

โทโมะ - ถ้ากินไม่หมด ต่อไปก็ไม่ต้องกิน

แก้ว - เออ

โทโมะ - พูดใหม่ซิ

แก้ว - ค่ะ

โทโมะ - จำไว้น่ะว่าอย่าดื้อ  ไม่งั้นอย่าหาว่าพี่ไม่เตือน

แก้ว - ก็ไม่ได้อยากจะดื้อหรอก ถ้าไม่เห็นภาพบาดใจ

โทโมะ - ไม่ต้องไปพูดถึงมัน  ถ้าพูด พี่จะทำกับแก้วแทน

แก้ว - นี่หรอ ที่บอกว่าเป็นคนดี  แต่ตอนนี้ใจร้ายที่สุด 

โทโมะ - พี่ก็เป็นของพี่แบบนี้แหละ จะทำไม

แก้ว - ไม่ทำไม  พี่โมะ ให้แก้วกลับบ้านได้มั้ย

โทโมะ - ไม่ได้  

แก้ว - คนใจร้าย

โทโมะ - คำก็ใจร้ายสองคำก็ใจร้าย  อยากให้ใจร้ายมากใช้มั้ยห๊ะ จะได้จัดให้

แก้ว - ไม่ต้องจัดก็ใจร้ายอยู่แล้ว

โทโมะ - ไม่ต้องกินแล้วข้าวเนี่ย ไปขึ้นเตียงดีกว่ามั้ย

แก้ว  - ไม่เอาจะกินข้าว แก้วหิว

โทโมะ - ไหนบอกว่าอิ่มแล้วไง

แก้ว - อิ่มได้ก็หิวต่อได้

โทโมะ - ฟอดดดดด (หอมแก้ว)

แก้ว - หอมทำไม

โทโมะ - ก็ดื้ออ่า  

แก้ว - นิสัยไม่ดี 

โทโมะ -  ถ้ายังไม่หยุดพูดจะพาขึ้นเตียงจริงน่ะ

แก้ว - ไม่เอา ไม่พูดแล้ว

โทโมะ - (มันน่ามั้ยล่ะ น่าจะจับกดซะจริงเลย)

--------------------------------------------------------------------------------------------------