ไร่ป่วนรักพิทักษ์นายจอมหยิ่ง

กราฟ - อ้าวไอ้น้องรักกลับมาแล้วหรอ

แก้ว - เออ  (กำลังจะเดินขึ้นห้องแต่เจอกับโทโมะยืนอยู่หน้าบรรได) พี่กราฟ 

กราฟ - จ๋าาา 

แก้ว - ใครให้เค้าเข้ามา

กราฟ - พี่เอง  คือว่า ไอ้โมะมันจะมาค้างที่นี่น่ะแก้ว

แก้ว - แก้วไม่ให้ค้าง  กลับไปซะ

โทโมะ - ไม่กลับ 

แก้ว - บอกให้กลับไปไง  พี่กราฟ บอกให้เค้ากลับไป

กราฟ - โถ่ แก้วนี่มันก็ดึกแล้ว  แกจะให้มันขับรถกลับหรอ มันอัตรายน่ะเว้ย

แก้ว - ได้ ไม่กลับใช้มั้ย  งั้นก็นอนนอกบ้านไปเลย

กราฟ - ไอ้แก้ว ยุ่งกัดตายกันพอดี

แก้ว - ถ้าไม่นอนก้กลับไป  (ขึ้นห้องไป)

กราฟ - แกนอนโซฟานั้นแหละ  ไม่ต้องไปตามไอ้แก้วมัน

โทโมะ - เออ  

กราฟ - เอองั้นชั้นไปนอนก่อนน่ะ

โทโมะ - เออ (แล้วจะนอนไงว่ะ หมอนก็ไม่มี ผ้าห่มก็ไม่มีอีก) 

ห้องแก้ว

กราฟ - แก้วพี่เข้าไปได้มั้ย (เคาะประตูถามน้องสาว)

แก้ว - ได้ค่ะ

กราฟ - (เปิดประตูเข้ามา)  พี่ถามจริงน่ะ  ตลอดเวลาที่แก้วไปอยู่กับไอ้โมะเนี่ย  แก้วไม่ได้รู้สึกดีกับมันเลยหรอ

แก้ว - พี่ถามทำไม  แก้วไม่อยากฟัง

กราฟ - ไอ้โมะมันรักแก้วมากน่ะ  ที่มันทำทุกอย่างก็เพื่อแก้ว และมันก็เป็นคนดี  ถ้าแก้วรักมันยกโทษให้มันเถอะ ทั้งหมดมันเป็นแผนของพี่เองแหละ  มันไม่เกี่ยวหรอก

แก้ว - แล้วทำไมต้องหลอกกันล่ะ  

กราฟ - ก้มันกลัวแก้วไม่รักมันไง  มันเลยทำแบบนี้

แก้ว -  ไม่รู้แหละยังไงแก้วก้ไม่หายโกดหรอก  แก้วจะนอนแล้ว  พี่ออกไปได้ล่ะ

กราฟ -  อืม  แต่ยังไงพี่ก้อยากให้แกคิดดูให้ดีก่อนน่ะ  (เดินออกไป)

หน้าห้อง

กราฟ - พูดขนาดนี้แล้วไม่ใจอ่อนให้มันรู้ไปซิว่ะ ก๊ากกกกก   (อารมณ์ดีจริ๊งงง)

ในห้อง 

แก้ว - โอ๊ยย  ทำไมแก้วต้องรักพี่ด้วยน่ะ  (พูดแล้วก็ลงไปข้างล่าง) ยุงกัดตายแล้วมั่งป่านนี้

โซฟา

โทโมะ - ยังไม่นอนหรอคับ

แก้ว - พี่ยังไม่หลับ  

โทโมะ - เรียกพี่ว่าพี่หรอ

แก้ว - ถ้าไม่พอใจก้จะไม่เรียก

โทโมะ - พอใจครับ พี่ชอบ

แก้ว - แก้วให้นอนนอกบ้านไม่ใช้หรอ

โทโมะ - งั้นพี่ไปนอกบ้านก้ได้

แก้ว - ไม่ต้องแล้ว  นอนตรงนี้แหละ  เดี๋ยวยุงก้กัดตายพอดี

โทโมะ - ห่วงหรอ

แก้ว - เปล่า แค่ไม่อยากให้ตายก่อนน่ะ

โทโมะ - แก้ว.....  ยกโทษให้พี่ได้มั้ย

แก้ว -   แล้วทำไมก่อนทำไม่คิด  

โทโมะ - ก็พี่รักแก้ว

แก้ว - แล้วทำไมต้องโกหก

โทโมะ - พี่กลัวแก้วไม่รัก

แก้ว - แล้วรู้ได้ไงว่าแก้วไม่รัก

โทโมะ - งั้นก้แสดงว่าแก้วรักพี่ใช้มั้ย

แก้ว -  ไม่รู้ ไม่บอก  เอาเป็นว่าแก้วจะยกโทษให้พี่ก็แล้วกัน  แก้วไปนอนล่ะ

โทโมะ - เดี๋ยวซิครับ  (กอดจากด้านหลัง)

แก้ว - ปล่อยน่ะ  

โทโมะ - รักพี่ซักนิดน่ะคนดี  พี่รักแก้วมากน่ะรู้มั้ย รักมาตั้งนานแล้ว  ฟอดดดดด (หอมแก้ว)

แก้ว - พี่โมะ  ฉวยโอกาจ อีกแล้วน่ะ  

โทโมะ - อยู่ที่ไร่พี่ก็หอมบ่อยนิ

แก้ว - ไม่เหมือนกัน

โทโมะ - พี่นอนด้วยได้มั้ย คนดี

แก้ว - ไม่

โทโมะ - ไม่รักพี่หรอ  ถ้าพี่ตายไปทำไง

แก้ว - ทำใจ

โทโมะ - มันน่านักน่ะ  ดื้อจริงเลย 

แก้ว - ทำไม รับไม่ได้หรอ

โทโมะ - รักได้ทุกอย่างครับ คนดีของพี่

แก้ว - ใครของพี่  แก้วไม่ใช้ของพี่ซะหน่อย

โทโมะ - งั้นก้มาเป็นซิ  

แก้ว - ทะลึ่ง  ไปนอนได้แล้ว  

โทโมะ - นอนด้วย น่ะๆๆๆๆๆๆๆ

แก้ว - อืมมมม  ก็ได้ แต่ห้ามล่วงเกินแก้วน่ะ

โทโมะ - สัญญาถ้าแก้วไม่ยอมพี่จะไม่ทำ

แก้ว - อื้มม  ค่ะ

กราฟ - อิอิบอกแล้วว่าไม่ใจอ่อนให้มันรู้ไป  เฮ้ออออ  เมื่อไหร่เราจะมีคู่กับเค้าบ้างน่ะ  ( คนหล่อยังไงก็ต้องมี )

-------------------------------------------------------------------------------