รักครั้งนี้ถูกเลือกให้เป็นเธอสินะ
เขียนโดย 
salut
วันที่ 23 มีนาคม พ.ศ. 2556 เวลา 00.34 น.
แก้ไขเมื่อ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2557 19.52 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
48) บุคคลปริศนา
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความบุคคลปริศนา
Kaewjaiii>>
มินิคอนเสิร์ตที่จะมีขึ้น ก็ไม่ได้มากมายอะไรแต่ทำไมเวลาซ้อมมันเหนื่อยแบบนี้นะ แอบหลบ
มาพักก่อนน่าจะดี ก็พวกผู้ชายซ้อมกันอยู่นิ แล้วผู้หญิงหล่ะทำอะไร? คนอื่นแก้วไม่รู้ แต่แก้ว
จะแอบไปนอน สักงีบก็ยังดี เดี่ยวค่อยกลับไปใหม่ โทโมะซ้อมอยู่ คงไม่มีเวลามากมายหรอก
ส่วนยัยเฟย์ก็ไปหาที่นอนแล้วมั้ง บ่นว่าง่วงตลอดเวลาอ่ะ ส่วนแก้วใจเก็บอาการเก่งนะขอ
บอก เวลานี้ใครจะตื่นใครจะนอนที่ไหน แก้วไม่สนแล้ว แก้วขอไปหาที่นอนที่เย็น ๆ เงียบ ๆ
นอนดีกว่า สวรรค์โปรดชัด..........เจอแล้ว เป็นห้องซ้อมเล็กๆ เอาไว้ฝึกร้องเพลง ไม่ใหญ่มาก
ที่นี้แหละเหมาะที่สุด โซฟาอันแสนนุ่มก็มี แอร์ก็เย็น เวลาจะนอนจุดมุ่งหมาย ต้องเล็งไปที่
โซฟา จากนั้นก็นอนนน
“โอ้ย....” อะไรยังไง โซฟาทำไมมีเสียงร้อยด้วยอ่ะ ผีหลอกตอนเช้าหรือไงนะ ฉันรีบลุกขึ้นมา
กลัวก็กลัวนะ แต่อยากรู้ว่าอะไรอยู่ใต้ผ้าที่คลุมอยู่บนโซฟา เห็นมันดิ้นอยู่ พี่เหรอ หรือว่าตัว
อะไรแล้วทำไมผีต้องออกมาตอนกลางวัน ทุกทีมันจะมาตอนกลางคืนไม่ใช่เห
รอ.........เซอร์ไพรส์
“ยัยแก้ว...ตัวไม่ใช่เบา ๆ นั่งทับลงมาได้นะ” งงกันละสิว่าใคร? ยัยเฟย์เองนั้นแหละ เรา
อุตสาห์จินตนาการนึกว่าเป็นผี เป็นนั้นเป็นนี้ สุดท้ายก็ผิดกันหมด
“ยัยเฟย์..ฉันตกใจหมดแล้วทำไมมานอนตรงนี้อ่ะ”
“ก็มันง่วงแล้วแกหล่ะ ทำไมมาอยู่ห้องนี้ไม่ไปเฝ้าที่รักแกเหรอ”
“จะบ้าเหรอ ก็ง่วงเหมือนกันนั้นแหละ ขอนอนด้วยดิ ห้องนี้มันเงียบที่สุดละ”
“อืมๆ ก็ดีเหมือนกันนะ ฉันนอนตรงนี้คนเดียวมันวังเวงยังไงไม่รู้” ตอนนี้ฉันมานอนโซฟา
เดียวกับยัยเฟย์ พวกเราตัวเล็กกันจะตาย โซฟาก็ใหญ่พอที่จะนอนกันได้สบายเลยแหละ คิด
อะไรเรื่อยเปื่อย ตาก็เริ่มจะปิด แต่.......
“เป็นไงบ้างคู่นั้นอ่ะ” เสียงใครอ่ะ มองไม่เห็น (เอาผ้าคลุมไว้ทั้งสองคน)
“ผมคิดว่าน่าจะรักกันแล้วนะครับ...” รักกัน ใครอะไรยังไง จะสะกิดยัยเฟย์ก็ไม่ได้ เดี่ยวก็รู้ว่ามี
คนอยู่ในห้องนี้
“อืมดีหล่ะ มินิคอนเสิร์ตก็จะมีขึ้นอีกไม่นานแล้วนิ น่าจะทดสอบความรักกันสักหน่อย” มินิ
คอนเสิร์ต งั้นก็ต้องเป็นเรื่องของพวกเราแน่ แล้วใครพูดเนี้ยอยากรู้
“ทดสอบยังไงหรือครับ? หรือว่ามีแผนแล้ว” แผน ทดสอบ อะไร แก้วใจงง
“ก็เล็กน้อย อยากจะรู้นักว่าจะรักกันจริง ๆ หรือป่าว” มันชักจะยังไงแล้วนะ หรือจะเป็น คนคน
เดียวกันที่แอบถ่ายแล้วเอารูปไปลงให้นักข่าวครั้งที่แล้ว
“ครับๆ ผมว่าเราไปกันเหอะ รู้สึกเหมือนไม่ปลอดภัยยังไงไม่รู้” ออกไปซะที......แน่นอนสิ จะ
ปลอดภัยได้ไง ก็ฉันได้ยินเต็มสองหู แล้วจะทดสอบอะไรยังไง แล้วคู่ใครหล่ะ งง ใครก็ได้
ช่วยทีความง่วงก็หายไปเลย มีแต่ความสงสัยเต็มไปหมด ไม่ต้องนอนกันแล้ว ต้องเรียก
ยัยเฟย์ น่าจะได้ยินอยู่
“ยัยเฟย์แกตื่นได้แล้ว” ตะโกนใส่หูยัยเฟย์ไปดัง ๆ เวลานอนเรียกเท่าไหร่ก็ไม่ตื่น ต้องตะโกน
แบบนี้แหละ
“แกจะเรียกทำไมเสียงดัง..ฉันยังไม่ได้นอน” ไม่ได้นอน งั้นแสดงว่ายัยเฟย์ก็ต้องได้ยิน
เหมือนที่ฉันได้ยินไม่มีผิดสินะ
“งั้นแกก็ต้องได้ยินสินะ...แกคิดว่าใครอ่ะ”
“ฉันก็ไม่รู้..แต่ฉันรู้ว่าต้องหมายถึงพวกเราแน่” อันนั้นฉันก็รู้ แล้วฉันคิดว่าฉันรู้มากกว่าที่แกรู้
นะ
“อันนั้นฉันรู้..แต่ช่างมันเหอะยังไงก็ระวังตัวหน่อยก็แล้วกัน ฉันก็ไม่รู้ว่าจะหมายถึงใคร แล้ว
ทำไมต้องเอาเรื่องรักมาทดสอบ มันไม่ใช่เรื่องล้อเล่นสักหน่อย” มันไม่ใช่เรื่องเล่นนะกับ
ความรัก ทำไมต้องเอาความรู้สึกของคนอื่นมาทดสอบอะไรบ้าบอด้วย
“จริงอย่างที่แกว่านะแก้ว...ฉันว่าเราไปกันเหอะ ออกมานานแล้ว นอนก็ไม่ได้นอน คืนนี้หลับ
เป็นตายแน่”
“นั่นสินะ...ฉันหวังว่าจะไม่มีใครสงสัยนะยัยเฟย์”
“ไม่น่าจะมีวะ พวกผู้ชายคงซ้อมกันไม่เสร็จ ไม่มีเวลามามองหาเราหรอกน่า” คงจะเป็นงั้นมั้ง
ในหัวมันมีแต่เรื่องที่ได้ยินมาเมื่อกี้ อยากรู้นักว่าเป็นใคร เดี่ยวจะต่อยให้ล่วงเลย เอาความ
รู้สึกคนอื่นมาล้อเล่น แล้วใครจะเป็นผู้โชคร้ายหล่ะ......ลุ้นดูละกัน
________________________________________________________________________
มาแล้ว มาแล้ว มาแล้ว หายนานเกิน
เดี่ยวมาเดี่ยวหายเอ๊ะยังไง 55+
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
