รักครั้งนี้ถูกเลือกให้เป็นเธอสินะ

อย่าทำร้ายกันเลย
 
 
 
 
Kaewjaiii>>
 
 
 
 
เนื้อหาของ mv ก็ไม่ได้ฟังไม่รู้ว่าออกมารูปแบบไหน ถ้าถามโทโมะ เดี่ยวก็จะว่ากันอีก ว่าไม่ฟัง แล้ว
 
ไหนจะเรื่องที่จะต้องแก้ตัวกับโทโมะอีก ถ้าบอกว่าฟางรู้เรื่อง ตายแน่ แก้วใจตายแน่ ทำไงดี ป๊อบก็
 
แยกฟางออกไปแล้ว สงสัยคงไม่อยากให้อยู่ใกล้กันแน่ ต้องตอนที่ออกไปข้างนอกแล้วไม่บอก ต้อง
 
แอบวางแผนแยกฉันกับฟางแน่ ร้ายนะ
 
 
 
 
“แก้ว มานี่เลยไม่ต้องหนไปไหน โมะยังไม่ลืม” กำลังจะชิ่งหนีแล้วเชียว จับได้ซะงั้น เอาไงดีเนี้ย เป็นไง
 
เป็นกัน ต้องทำให้ได้นะแก้วใจ สู้ ๆ
 
 
 
 
“แก้วเดินมาเก็บของเองนะโมะ”
 
 
 
 
“เหรอ ของแก้วอยู่ที่โมะแล้ว ไม่ต้องเก็บ” อ่าว ไปอยู่ในมือโทโมะตอนไหน แก้วไม่รู้เรื่องเลยนะ
 
 
 
 
“แก้วสู้ ๆ นะ ฟางเป็นกำลังใจให้” ขอบคุณนะฟาง แต่ฟางกำลังทำให้แก้วแย่ TT
 
 
 
 
“แก้วมีอะไรกับฟาง ทำไมต้องมีความลับบอกโมะมานะ” อย่าทำร้ายกันสิโทโมะ กดดันอยู่นั้นแหละ
 
 
 
 
“ไม่ได้มีอะไรจริง ๆ ก็ไปส่งฟางเอาของเอง”
 
 
 
 
“แก้วโกหก อย่าหลบตากันสิ” อะไรวะ จ้องหน้าก็ได้ จ้องเข้าไปเลย จะได้รู้ว่าไม่ได้โกหก
 
 
 
 
“ไม่ได้โกหก ไม่ได้หลบตาด้วยนี่ไง จ้องตาแล้วไง”
 
 
 
 
“อย่ามาประชดแก้ว บอกมา”
 
 
 
 
“บอกก็ได้ กลับบ้านแล้วจะบอกนะ” กลับบ้านก่อนไปตั้งหลัก เพื่อว่าม๊าอยู่บ้านอาจจะช่วยก็ได้
 
 
 
 
“เล่นตัวอีกนะ กลับก็กลับ” วันนี้ประชุมเกือบทั้งวัน ไหนจะมาคุยกับผู้กำกับเรื่อง mv อีกคงเย็นแล้วสินะ
 
ม๊าคงจะอยู่บ้านออกจากบริษัทแล้ว หวังว่าโทโมะคงไม่ถามอีกนะ ก็บอกแล้วนิว่าจะไปเล่าให้ฟังที่บ้าน
 
อย่างน้อยม๊าก็อาจจะช่วย แต่ก็แปลก ทำไมโทโมะถึงยอมง่าย ๆ ทุกครั้งเวลาที่มีเรื่องจะต้องเคลียร์กัน
 
ก่อน แต่ก็ดีเหมือนกัน จะได้ให้ม๊าช่วย
 
 
 
 
“แก้ว ถึงแล้ว”
 
 
 
 
 
“อืม แก้วไปนะ”
 
 
 
 
 
“โมะยังไม่ลืมนะแก้ว แล้ววันนี้โมะจะมาอยู่บ้านแก้ว” มาอยู่ที่บ้าน หมายความว่าไง
 
 
 
 
“บ้าเหรอโมะ โมะก็กลับคอนโดสิ”
 
 
 
 
“แล้วแก้วอยู่คนเดียวได้เหรอ โมะไม่ให้อยู่คนเดียวหรอก” ยังไง พูดให้เข้าใจหน่อยสิโทโมะ อยู่คน
 
เดียว อะไรยังไง
 
 
 
 
“หมายความว่าไงโมะ บอกมาเลย”
 
 
 
 
“ก็วันนี้ม๊ากับกิ่งไม่อยู่กลับดึก ๆ ให้โมะมาอยู่เป็นเพื่อนจนกว่าจะกลับน่ะ” เฮ้ย! ถึงว่าทำไมโทโมะถึง
 
พากลับบ้านง่าย ๆ ม๊ากับเจ๊ไม่อยู่แทนที่จะบอกกัน ทำไมต้องไปบอกโทโมะด้วย
 
 
 
 
“แล้วทำไมม๊าไม่โทรบอกกันนะ”
 
 
 
“บ่นอะไรแก้ว โมะได้ยินนะ”
 
 
 
 
“ป่าวนิ อยากรู้มั้ยว่าทำไมแก้วต้องออกไปกับฟาง” ใช้แผนนี้ก็แล้วกัน ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็ต้องเอาด้วยกล
 
สินะ
 
 
 
 
“อยากรู้สิ บอกความจริงนะแก้วอย่ามาโกหกกัน ถ้าโมะรู้ความจริงแก้วโดนแน่” แฟนหรือพ่อเนี้ย โหด
 
เป็นบ้าเลย

 
 
 
 
“ก็....” ฉันค่อย ๆ ประกบปากกับโทโมะอย่างแผ่วเบา ริมฝีปากของฉันบดขยี้กับริมฝีปากที่หนากว่า
 
ของโทโมะอย่างเบา ๆ ฉันรู้เลยว่าใบหน้าของฉันตอนนี้มันแดงไปหมด คงเป็นเพราะความเขินสินะ
 
>////< นัยน์ตาของฉันและโทโมะตอนนี้มันได้ปิดลงช้า ๆ เพื่อลิ้มรสกลิ่นละมุนจากการจุมพิตของเรา
 
ทั้งสอง มันยังสามารถทำให้หัวใจของฉันมันสั่นสะท้านพร้อมที่จะระเบิดออกมาได้ ก็คนมันเขินนิ ไม่
 
อยากให้รู้ความจริง ก็คงมีวิธีนี้วิธีเดียวสินะ เขินเป็นบ้าเลย >///< ต้องทำแบบนี้สินะจะได้ไม่ต้องบอก
 
เรื่อง
__________________________________________________________________
 
คิดถึงกันบ้างมั้ย...เงียบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
 
ตอนนี้แก้วใจแอบร้ายนะ เม้น+โหวต กันหน่อยน้า แล้วจะกลับมาอัพอีก
 
อย่าจากไปไหนก็พอ รอไรเตอร์มาอัพหน่อยน๊ะ