รักครั้งนี้ถูกเลือกให้เป็นเธอสินะ

รู้แล้ว เกือบแย่นะ
 
 
 
 
Kaewjaiii>>
 
 
 
 
เซ็ง เซ็ง เซ็ง วันนี้มันเป็นวันซวยแน่ ๆ ตั้งแต่เช้าแล้วนะ นายโทโมะนะ จะตอบคำถามนัก
 
 
ข่าวไม่เคยจะมาปรึกษากัน เราก็นึกว่าจะหาคำตอบที่ดีที่สุดแล้วนะ และดูนายโทโมะตอบสิ
 
 
 
“เป็นแฟนกัน” ใคร ๆ เป็นคนคิดนะ นายโทโมะคิดงั้นเหรอ? เป็นไปไม่ได้หรอก แผนพิสดาร
 
 
อย่างนี้มีคนเดียวที่จะคิดได้ จะใครที่ไหนหล่ะ ก็เขื่อนน้อยผู้น่ารักของทุกคนไง แหม ไม่ค่อย
 
 
เท่าไหร่เลยนะ นายโทโมะ นายก็ช่างหาที่ปรึกษาที่ดีเหลือเกิน มันเป็นข่าวของเราสองคนนะ
 
 
ทำไมไม่ปรึกษากัน ทำไมต้องไปปรึกษาคนอื่น แล้วชัลก็คงต้องยอมรับแผนบ้าบอคอแตกนี่
 
 
ด้วยเหรอ ไร้สาระชะมัด ต้องเป็นแฟนกับนายโทโมะด้วยเหรอ หึ ถ้าไม่ติดเรื่องข่าวและเรื่อง
 
 
คืนนั้นนะ ชัลไม่มีวันเป็นแฟนนายหรอกโทโมะ
 
 
 
 
/ฮืม เลิกกันนะเธอ ก่อนมันจะสายไป ฮืม เลิกกันนะเธอ ก็เราไม่เข้าใจ/ ใครโทรมาเนี้ย
 
 
 
 
“แก้ว ม๊าเห็นข่าวแล้วนะ มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นทำไมมันเป็นอย่างงี้” ม๊ารู้แล้วเหรอ เร็วดี
 
 
เหมือนกัน แต่ม๊าถามมาเป็นชุดเลยนะ
 
 
 
 
“ม๊า ใจเย็นสิถามแก้วอย่างงี้ตอบไม่ทันหรอก”
 
 
 
 
“อย่ามาเฉไฉที่จะตอบนะแก้ว อธิบายมาเลย”  รู้อีกละ ม๊ารู้ทันตลอดอ่ะ เซ็งเลย
 
 
 
 
“ก็ได้ อย่างที่ข่าวออกนั้นแหละม๊า มันคือความจริง” จริงนิดเดียวนะม๊า ที่เหลืออ่ะ
 
 
เหรอ....อุ๊บบบ
 
 
 
 
“คบกับโทโมะม๊าไม่ว่าหรอกนะ แต่ทำไมต้องขึ้นคอนโดด้วยกัน มันไม่เหมาะสมเลยนะ ลูกจะ
 
 
ดูไม่ดีนายสายตาคนอื่นนะ” จริงอย่างที่ม๊าบอก แต่มันมีมากกว่านั้นอีกค่ะ แก้วยังไม่พร้อมที่
 
 
จะบอกใคร
 
 
 
 
“ค่ะม๊า แก้วเข้าใจดีค่ะ”  แก้วเข้าใจว่าม๊าหวังดี ม๊ารักแก้ว ห่วงแก้ว แก้วก็รักม๊านะ แต่ถ้าแก้ว
 
 
บอกความจริงไปมันจะเรื่องใหญ่กว่าเดิมอีก
 
 
 
 
“ดีแล้วหล่ะแก้ว ม๊ารู้ว่าลูกโตแล้ว เดี่ยวม๊าจะอธิบายให้ป๊าฟังเองนะ” เย้ ดีมากค่ะ เพราะถ้า
 
 
 
แก้วบอกกับป๊าไป ถ้าป๊าโกรธยังไงป๊าก็คงไม่ฟังแก้วอยู่ดี
 
 
 
 
“ขอบคุณค่ะม๊า ขอบคุณที่เข้าใจแก้ว แก้วรักม๊าที่สุดในโลกเลย”
 
 
 
 
“จ่ะม๊ารู้ แล้วถ้าเลิกงานเมื่อไหร่ให้โทโมะมาส่งนะลูก ม๊าไม่ว่างต้องไปรับป๊าที่สนามบินกับกิ่ง
 
 
 
อ่ะ” แหมม๊าไม่ค่อยเลยนะ ให้โทโมะไปส่งที่บ้านเลยเหรอ จะไว้ใจโทโมะเกินไปมั้ยม๊า
 
 
 
 
“ม๊าอ่ะ ทำไมต้องให้โทโมะไปส่งด้วย”
 
 
 
 
“ก็เป็นแฟนกันก้ต้องไปรับไปส่งสิ ม๊าจะได้ไม่ห่วงหนูด้วยไง แค่นนี้ก่อนนะแก้วม๊ายังไม่ว่าง”
 
 
 
 
“ม๊า ม๊า ม๊า ทำไมรีบวางนะ” ม๊าใจร้ายมากก ทำไมต้องให้ไปรับไปส่งด้วย ถามหนูหรือยังว่า
 
 
เต็มใจมั้ย
 
 
 
 
“แก้วจ๋า โมะไปส่งแก้วที่บ้านเย็นนี้ใช่มั้ย” นายโทโมะแอบฟังชัลคุยโทรศัพท์งั้นเหรอ กะจะ
 
 
กลับแท็กซี่
 
 
 
 
“นายโทโมะ อย่ามาเลี่ยนแถวนี้นะ”
 
 
 
 
“แก้วเมื่อกี้เรียกโมะว่าไงนะ พูดใหม่อีกทีซิ” เอ่ออ ลืมไปเลยเมื่อกี้พูดอะไรออกไป ไม่รู้เรื่อง
 
 
นะ
 
 
 
 
“ก็เรียกโมะไง แหะๆ ไปข้างในเถอะโมะมันร้อน”
 
 
 
 
“อืมป่ะ” นายโทโมะยื่นมือมาทำไม คิดจะทำอะไร งงนะ??
 
 
 
 
“จับมือกันเข้าไปซิแก้วใจของโมะ” จับมือนายจะบ้าเหรอ แหวะ
 
 
 
 
“บ้าป่าวโมะ ไม่เอาหรอก” เป็นแฟนกันแค่ปลอม ๆ เอาใหญ่เลยนะนายโทโมะ ฝากไว้ก่อน
 
 
เถอะ อย่าให้ถึงทีชัลบ้างหล่ะ ฮึ่ย
 
 
 
 
“เร็วสิแก้วถ้าแก้วไม่จับมือโมะนะก็ไม่ต้องเข้าไป” อะไรของนายเนี้ย ไม่เอาโว้ยยยย
 
 
 
 
“ไม่ อย่ามาเลี่ยนแถวนี้” ว่าแล้วก็เดินหนีไปเลยจะดีกว่า เห้ย! นายทำอะไรของนายห๊ะโท
 
 
โมะ เอามือนายมาจับเอวชัลทำไม จับมือไม่ได้ต้องจับเอวเลยเหรอ
 
 
 
“ปล่อยนะโทโมะ มันมากเกินไปแล้ว”
 
 
 
 
“เป็นแฟนกันมันไม่มากไปหรอก มันยังน้อยไปด้วยซ้ำ” น้อยไป น้อยไป งั้นเหรอ มากไปย่ะ
 
 
 
 
“งั้นก็รีบ ๆ เดินเข้าไปก่อนที่ใครจะมาเห็นเราสองคนในสภาพแบบนี้”
 
 
 
 
“ไม่เห็นเป็นไรเลย เราเป็นแฟนกันนิ” โอ้ย! ไม่อยากเถียงนายแล้ว เถียงไปก็ไม่ชนะอยู่ดี
 
 
ปล่อยให้เป็นแบบนี้แหละ ไม่เคยจะฟังกัน ดูสิ มีแต่คนมอง นายจะโชว์คนอื่นทำไม เราไม่ได้
 
 
เป็นอะไรกันจริง ๆ ซะหน่อย
__________________________________________________________________
 
โทโมะ ผ่านพ่อกับแม่แก้วแล้ว เหลือแต่แก้วคนเดียวไม่ยอมใจอ่อน
เม้น + โหวต สิ่งเล็ก ๆ นี้อาจจะทำให้แก้วรักโทโมะขึ้นเร็ว ๆ ก็ได้น๊าาาา