รักร้ายร้าย ของ นายเพลย์บอย NC

  วันต่อมา  ณ บ้านฟาง
 
ฟาง : แก้วแกสบายใจขึ้นบ้างหรือยัง
 
แก้ว : อืม ม ม ม  ก้อนะ
 
ฟาง : แร้วแกเอาไงเนี่ย วันนิจะกลับบ้านเรยป่าว หรือจะอยู่กับฉันก่อน 
 
แก้ว : ว่าจะกลับเรยอ่ะแหละ  งั้นฉันกลับเลยละกัน  บายนะฟาง
 
ฟาง : อืม บาย ย ย 
 
 
  เวลาต่อมานะ บ้านแก้ว
 
แก้ว : กลับมาแล้วค่า า า า 
 
แม่แก้ว : อ่าว ว ว...แก้วกลับมาแล้วหรอลูก  มานี่มาพ่อกับแม่แร้วก้อพี่เขากำลังคุงกันเรื่อง วันแต่งงานของแก้ว
พอดีพอดี่  มามาแก้วมาข้างในก่อน  คุณพี่คะ  ยัยแก้วมาพอดีเรยค่ะ
 
แก้ว : สวัสดีค่ะ คุณลุง คุณป้า  เอ่อ สวัสดีค่ะพี่โทโมะ  
 
แม่โทโมะ : จ่ะ หนูแก้วแม่บอกว่าให้เรียกแม่ ว่า แม่ ไง  อ่า  มา มา  คุยเรื่องงานกันต่อ
 
 
  ในระหว่างที่ผู้ใหญ่กันเรื่องงานแต่ง  โทโมะก้อหันมามองแก้วด้วแววตาเหยียดหยาม  แก้วไม่เข้าใจสายตาที่โท
โมะมองมา  จึงขออนุญาติผู้ใหญ่ออกไปเดินเล่น  
 
 
แก้ว : เอ่อ  แม่คะแก้วขอออกไปเดินเล่นข้างนอกได้ไหมคะ
 
แม่แก้ว : อ่อ  ยัยแก้วคงไม่เข้าใจที่แม่คุย  งั้นตามสบายเลยลูก
 
แก้ว : ค่ะ ขอบคุณค่ะแม่
 
แม่โทโมะ : ตาโมะ  ออกไปเดินเล่นเป็นเพื่อนน้องหน่อยสิลูก
 
โทโมะ : ครับแม่
 
 
 
  ในสวน  <บ้านแก้ว>
 
 
โทโมะ : ไงล่ะเธอเมื่อคืนนี้ไปสนุกถึงไหนมาล่ะ  กลับบ้านเช้าเชียว
 
แก้ว : พี่ว่าไงนะ ทำไมพี่พูดแบบนี้ พี่ควรให้เกียรติแก้วบ้างนะ  ยังไงแก้วก้เป็นคู่หมั้นพี่นะ  พี่่ไม่ควรพูดแบบนี้
 
โทโมะ : หรอ อ อ อ อ คู่หมั้นที่ฉันไม่อยากใด้น่ะหรอ หึ หึ
 
  เมื่อแก้วได้ยินดังนั้นถึงกับน้ำตาคลอ  ทำไมต้องพูดกับเธอแบบนี้ด้วยเธอทำอะไรผิด  
 
แก้ว : ในเมื่อพี่ไม่ต้องการแก้วแร้วพี่มาแต่งงานกับแก้ว  ทำไม บอกแก้วหน่อยว่าทำไม
 
โทโมะ : เพราะฉันขัดแม่ไม่ใด้น่ะสิฉันถึงต้องแต่งกับเธอแร้วบอกไว้ก่อนนะ  ฉันไม่มีวันรักเธอ  จำเอาไว้