มาเฟีย(ที่รัก) ♥

มาเฟีย(ที่รัก)บทที่ 4
 
       นี่ฉันเป็นแฟนกับมาเฟียที่สุดจะโหดอย่างอีตาโทโมะ เรานี่คิดอะไรอยู่นะคนแบบนั้นน่ะหรอไม่เหมาะกับเราเลยสักนิด >< บ้าไปแล้วๆๆ
       "พี่แก้ว ทำไรอยู่"เสียงของธามไทน้องชายของฉันเองแหละหล่อ เต้นเก่ง กวนประสาท
       "นั่งเครียดอยู่ไง ฉันต้องเป็นแฟนกับมาเฟียแบบนั้นไม่เอาหรอกนะ"อยากจะบ้า ><
       "ก็พี่ไปจูบเขาทำไมล่ะ ตอนนี้เขาลือกันให้ทั่วโรงเรียนเลยนะ"นี่ลือกันทั่วเีชียวหรอ หมดกัน...
       "ฉันไม่ได้จูบเขา เขาดึงพี่ไปจูบเองต่างหากล่ะ"จริงๆนะ ไม่เชื่อกลับไปอ่านบทที่ 2
       "ถึงยังไงพี่ก็ต้องรับผิดชอบเป็นแฟนเขา แล้วค่อยหาทางเลิกกันก็ได้"เสนอแนะดีมาก ถ้าเลิกกันแล้วเขามาปาระเบิดใส่บ้านแกรับผิดชอบเองนะ
       "เอาเถอะคบๆกันไปเด๊่ยวก็รักกันเองล่ะน่า"ธามไทลุกเดินออกจากห้องไป คบกันไปเด๊่ยวก็รักกันเอง ไม่มีทางคนจิตใจแย่แบบนั้นฉันไม่มีวันรักเขาได้หรอก ไม่มีวัน
 
         
เช้าวันรุ่งขึ้น
        "เฮ้ย นาย !! รู้จักบ้านฉันได้ยังไง"จะก้าวเท้าออกจากบ้านไปเรียนก็เจอโทโมะกับป๊อปปี้เคนตะยืนรออยู่หน้าบ้าน ถ้าพ่อแม่มาเห็นเป็นเรื่องแน่
        "ตกใจหรอไง ที่รัก"แหวะ ใครที่รักของนาย รักที่ไหนก่อน ?
        "ฉันถามว่านายมาได้ยังไง ตอบมาสิ"ถามไม่ตอบกวนชะมัด
        จินนี่ค่อยๆ เดินออกมาจากด้านหลังไปยืนข้างๆเคนตะ ก้มหน้า รู้เลยว่าโดนบังคับ
        "เขาขู่จะทำร้ายฉัน ฉันก็เลย....."จินนี่พูดเสียงอ่อย
        "นี่นายทำแบบนี้ไม่แมนเลยนะ" - - ไม่แมนจริงๆตาบ้าโรคจิตชอบขู่ผู้หญิง
        "หุบปาก ! แล้วมากับฉัน"เย้ย อย่าลากสิว่ะเจ็บนะเนี่ย
        หลังจากนั้นฉันก็โดนเหวี่ยงขึ้นรถไปพร้อมๆกับจินนี่ เคนตะก็เข้ามานั่งด้านหลังส่วนป๊อปปี้ก็นั่งหน้า
        "จะพาไปไหนน่ะ ฉันไม่ไปด้วยหรอกนะ"พอจะเปิดประตูดันล๊อก พอจะปลดล๊อกอาวุธทำลายล้างก้จ่อหัวปืนกระบอกใหญ่จ่อมาที่หัวแล้ว T^T เอะอะ จะฆ่าลูกเดียวเลยนะโหดดดดดดด
        "ถ้าเธอปลดล็อกแค่ครั้งเดียวฉันยิงให้สมองเธอเละแน่"คำขู่น่ากลัวจับใจ จำยอมต้องนั่งไปกับตานี่จนได้
        รถยนต์ขับเคลื่อนไปได้นานพอสมควรป๊อปปี้กับโทโมะพูดคุยกันสนุกสนานส่วนจินนี่ก็หลับซบไหล่ฉันส่วนข้างๆคือเคนตะ ฉันมองคนไม่ผิดเคนตะดูใจดีแต่ทำไมต้องมายุ่งกับพวกโหดแบบนี้ด้วยนะ ส่วนป๊อปปี้ดูอบอุ่นแต่เพราะความแค้นของเขาเลยดูเปลี่ยนไป และที่หนักสุดที่ร่วมสถานะแฟนกับฉัน ก็คือโทโมะเขามีมุมที่โรแมนติกมั้ยยังสงสัยอยู่เลยทำไมถึงโหดจัง
        "ฉันว่าเราน่าจะพาสองคนนี่ไปเรียนนะ ให้เขาโดเรียนแบบนี้จะดีหรอ"เคนตะพูด เห็นด้วยๆนะ
        "อย่าเสือก"อุ๊ย ต๊ายตาย แรง อ่ะ - -
        หลังจากนั้นภายในรถก็เงียบอีกครั้ง ทำโทโมะพูดกับเพื่อนแบบนี้ล่ะเคนตะแอบน้ำคลอดูก็รู้เลยว่าเขาเสียใจมาก อีตาบ้าพูดจามะนาวไม่มีน้ำไม่สงสารเพื่อนทั้งคนเลยหรอวินาทีนี้ถ้าใครสักคนปลอบใจเค้าก็ดี
        มือของจินนี่เอื้อมไปจับมือของเคนตะเพื่อปลอบใจเธอไม่ได้หลับสนิทเพียงแค่พักผ่อนสายตาเท่านั้นเธได้ยินทุกอย่างที่โทโมะพูด เธอเองสัมผัสได้ว่าเคนตะเีสียใจมากแค่ไหน
        'อย่าร้องไห้นะ เธอต้องเข้มแข็ง'จินนี่พูดในใจ
 
 
 
ถึงที่หมายห้างสรรพสินค้า
         นี่เอาเวลามาโดดเรียนเที่ยวห้างงั้นหรอเนี่ย เรื่องแบบนี้ไว้เลิกก็ได้นิ คิดไรเพลินๆโทโมะก็ดึงแขนฉันเดินห่างจากกลุ่มไป อ้าวแล้วจะพาไปไหนเนี่ยอย่าบอกนะว่าจะไปฆ่าโธ่ ไม่หมกป่าก็หมกห้างดังเลยเรอะ
         "จะพาไปไหนเนี่ย"ขอถามหน่อยว่าจะฆ่าฉันมั้ย
         "เราเป็นแฟนกัน"โทโมะพูด
         "แล้วไง มันเกี่ยวไรกัน"ไม่เข้าใจพูดให้เคีลยร์หน่อยสิ
         "เธอต้องอยู่กับฉันตลอดเวลา"เอากาวมาทาแล้วติดกันเลยมั้ย - -
         "ไม่เอา ไม่เอา"ปฎิเสธๆ ไม่ๆ
         "ไปดูหนังล่ะกัน จะดูเรื่องไรล่ะ"ห๊า มาเฟียโหดแบบนี้ดูหนังนี่ฉันไม่บ้าก็เพี้ยนไปแล้วแน่ๆ
         "นายเนี่ยนะดูหนัง"
         "ใช่ ฉันชอบอ่ะ หรือ เธออยากจะไปทานข้าวก็ได้นะแต่อาจจะได้ดูหนังรอบดึกหน่อย"พูดจาดูโอเค
         แต่ให้โดดเรียนมาเนี่ยไม่โอเคพ่อแม่ฉันจะว่ายังไง ห๊ะ
         "ฉันไม่ดูนายต้องพาฉันกลับไปโรงเรียน"รักการเรียนก่อนนะเพราะคะแนนสะสมยิ่งน้อยอยู่
         โทโมะถอนหายใจพร้อมยื่นมือถือให้
         "โทรไปลาอาจารย์ว่าวันนี้ไม่สบาย เธอจะได้ไม่ต้องโดนพ่อแม่ว่าด้วย"เออ คิดได้ไงโดดปล่อยล่ะสิ๊
         จะว่าไปเราได้หยุดแค่ 2 วันเองนี่วันศุกร์ลาหยุดเท่ากับว่า เราหยุด 3 วันเอางั้นก็ได้ โทรละนะ
 
 
ด้านเคนตะ
         จินนี่ถูกจับคู่ให้เดินกับเคนตะเพราะป๊อปปี้ต้องการเดินคนเดียว เธอยังคงเห็นเคนตะเศร้าอยู่
         "เป็นไรหรือเปล่าเห็นเงียบตั้งแต่บนรถแล้ว"จินนี่พูดขึ้น
         "ทั้งๆที่ฉันเห้นว่าเขาเป็นเพื่อนมาโดยตลอดแต่เขาไม่เคยเห็นฉันเป็นเพื่อนในสายตาเขาเลย"เคนตะพูดด้วยความเศร้า
         "ฉันจะอยู่ข้างๆเธอเองนะ ฉันจะดูแลเธอไม่ห่างจากเธอเลย"จินนี่พูด
         "จินนี่..."เคนตะพูดยังไม่ทันจบ จินนี่ก็จูบเขาทันที
         ริมฝีปากประกบเข้าหากันเธอรีบถอนจูบอย่างรวดเร็ว
         "ทำแบบนี้ไม่อายคนเขาหรอครับ.."เคนตะพุดอย่างเขินๆ
         "ไม่เลย เราเป็นแฟนกันได้มั้ยฉันว่าฉันชอบเธอ"จินนี่พูด
         "ดูใจกันไปก่อนได้มั้งครับ ตอนนี้มันเร็วไป ผมอยากจะทำความรู้จักกับจินนีมากกว่านี้"เคนตะพูด
         "ก็ได้ค่ะ เราดูใจกันไปก่อนถ้าพร้อมที่จะคบกับฉันเมื่อไรก้บอกนะ"จินนี่จับมือเคนตะ
         "ครับ ^_^"เคนตะยิ้มให้เธอ ทั้งคู่สบตากันด้วยความหวาน.... ก่อนจะพากันเดินเล่นห้างอย่างมีความสุข