Friends มิตรภาพร้าย ผูกหัวใจให้มีปม
9.3
เขียนโดย FaFaii
วันที่ 21 มีนาคม พ.ศ. 2556 เวลา 17.49 น.
38 ตอน
188 วิจารณ์
55.23K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 7 เมษายน พ.ศ. 2556 20.08 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
6) Remembrances of Bad 3
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ @ บ้านฟาง
'ฉันนัดป๊อปไว้ให้แล้วนะ ที่สวนตอนหนึ่งทุ่มตรง แล้วก็ทำตามแผนซะ'
'มันเท่ากับว่า เรากำลังหลอกใช้ป๊อปเลยนะ'
'ไม่หรอก ฉันว่าป๊อปชอบเธอนะแค่ไม่ยอมพูดเท่านั้นแหละ ไม่แน่แผนนี้ เธอกับป๊อปอาจกลายเป็นคู่รักคู่ใหม่ด้วยก็ได้'
'ฟางกับป๊อปแค่เพื่อนกัน' พิมหันมามองฉันแล้วยักไหล่ให้เหมือนเธอไม่เชื่อ
'หกโมงครึ่งล่ะ อย่าลืมล่ะตอนหนึ่งทุ่มตรง พิมไปหาโมะล่ะ' พิมพูดจบก็เดินไปที่บ้านของโมะซึ่งอยู่ติดกับบ้านของฉัน พิมจะรู้บ้างรึเปล่าว่าฉันไม่ได้อยากทำ แต่ที่ทำเพราะคำว่าเพื่อน แค่คำนั้นคำเดียวที่เหมือนบีบฉันเอาไว้
ฉันเดินเข้าไปในครัวพร้อมกับรินไวน์สีสวยขึ้นมาดื่ม ฉันดื่มมันทั้งที่เกลียดของพรรค์นี้ ฉันดื่มไปเรื่อยๆจนเข็มสั้นชี้ไปที่เลขเจ็ดเข็มยาวเลขสิบสอง หึ!ฉันต้องทำมันจริงๆสินะ ฉันเดินเข้าไปในสวนของบ้านตัวเองแล้วก็เห็นชายคนนึงยืนอยู่ มาแล้วสินะป๊อป
'ป๊อป'
'ฟางนัดป๊อปมามีไรเหรอ'
'จูบฟางที'
'ฟางพูดบ้าไรอ่ะ นี่ฟางดื่มเหรอ!'
'ไวน์นิดหน่อยเองป๊อป จูบฟางสิ'
'ฟางเมาแล้วนะ ไปนอนดีกว่า' ป๊อปจับแขนฉันให้เดินตามเค้าไป แต่ฉันก็สะบัดมันออก
'ฟางไม่ไป! ป๊อปต้องจูบฟางก่อน'
'ถ้าจูบแล้วฟางจะยอมไปนอนใช่ไหม?'
'อืม...' ฉันตอบป๊อปอย่างแผ่วเบา สติเริ่มหายไปเพราะฤทธิ์ของไวน์
ป๊อปมองฉันด้วยสายตาที่อ่านยาก เค้าเดินมาจนประชิดตัวฉัน เราสบตากัน ดวงตาแสนเสน่ห์จ้องเข้ามาในตาของฉันเหมือนต้องการหาอะไรบางอย่างจากมัน ป๊อปเอามือทั้งสองข้างจับที่แก้มของฉันอย่างแผ่วเบาและหน้าของป๊อปก็ใกล้เข้ามาจนเกือบชิดกับใบหน้าของฉัน
'ป๊อปไม่รู้ว่าฟางทำอย่างนี้ทำไม...แต่ป๊อปรักฟางนะ' พูดจบป๊อปก็ประกบริมฝีปากลงมา ป๊อปรักฉัน? ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน!!! ป๊อปจูบฉันอย่างอ่อนหวานและอ่อนโยนแต่ฉันกลับรู้สึกว่ามันขม ตอนนี้สมองของฉันตีกันไปหมด ความสับสนที่มีทำให้ฉันจะผลักป๊อปออกไป
แต่ก่อนที่ฉันจะทำอย่างนั้น ก็มีมือปริศนามากระชากแขนฉันอย่างแรงจนฉันไปอยู่ข้างเค้า โทโมะ! โมะต่อยป๊อปจนล้มลงไป เลือดสีแดงสดไหลออกมาจากริมฝีปากสวยช้าๆ
'ป๊อป!' ฉันจะเข้าไปหาป๊อปเพื่อดูแผลให้เค้า แต่คนที่อยู่ข้างๆกลับกระชากอย่างแรงจนฉันไปอยู่ข้างเค้าเหมือนเดิม
'มากับฉัน!' โมะบีบแขนฉันอย่างแรงจนฉันเจ็บไปหมดแล้ว เค้าคิดบ้างไหมว่าฉันเจ็บแค่ไหนกระดูกฉันคงร้าวไปหมดแล้ว โมะเดินเพราะกระชากให้ฉันเดินตามไปแต่ฉันตัวเล็กกว่าเค้ามากจึงก้าวตามเค้าไม่ทันจึงกลายเป็นว่า เค้ากำลังลากฉันอยู่ ฤทธิ์ของแอลกอฮอลล์ที่เคยมีอยู่หายไปทันที!!!
ฝากเม้น+โหวตด้วยนะค่ะ ^^
'ฉันนัดป๊อปไว้ให้แล้วนะ ที่สวนตอนหนึ่งทุ่มตรง แล้วก็ทำตามแผนซะ'
'มันเท่ากับว่า เรากำลังหลอกใช้ป๊อปเลยนะ'
'ไม่หรอก ฉันว่าป๊อปชอบเธอนะแค่ไม่ยอมพูดเท่านั้นแหละ ไม่แน่แผนนี้ เธอกับป๊อปอาจกลายเป็นคู่รักคู่ใหม่ด้วยก็ได้'
'ฟางกับป๊อปแค่เพื่อนกัน' พิมหันมามองฉันแล้วยักไหล่ให้เหมือนเธอไม่เชื่อ
'หกโมงครึ่งล่ะ อย่าลืมล่ะตอนหนึ่งทุ่มตรง พิมไปหาโมะล่ะ' พิมพูดจบก็เดินไปที่บ้านของโมะซึ่งอยู่ติดกับบ้านของฉัน พิมจะรู้บ้างรึเปล่าว่าฉันไม่ได้อยากทำ แต่ที่ทำเพราะคำว่าเพื่อน แค่คำนั้นคำเดียวที่เหมือนบีบฉันเอาไว้
ฉันเดินเข้าไปในครัวพร้อมกับรินไวน์สีสวยขึ้นมาดื่ม ฉันดื่มมันทั้งที่เกลียดของพรรค์นี้ ฉันดื่มไปเรื่อยๆจนเข็มสั้นชี้ไปที่เลขเจ็ดเข็มยาวเลขสิบสอง หึ!ฉันต้องทำมันจริงๆสินะ ฉันเดินเข้าไปในสวนของบ้านตัวเองแล้วก็เห็นชายคนนึงยืนอยู่ มาแล้วสินะป๊อป
'ป๊อป'
'ฟางนัดป๊อปมามีไรเหรอ'
'จูบฟางที'
'ฟางพูดบ้าไรอ่ะ นี่ฟางดื่มเหรอ!'
'ไวน์นิดหน่อยเองป๊อป จูบฟางสิ'
'ฟางเมาแล้วนะ ไปนอนดีกว่า' ป๊อปจับแขนฉันให้เดินตามเค้าไป แต่ฉันก็สะบัดมันออก
'ฟางไม่ไป! ป๊อปต้องจูบฟางก่อน'
'ถ้าจูบแล้วฟางจะยอมไปนอนใช่ไหม?'
'อืม...' ฉันตอบป๊อปอย่างแผ่วเบา สติเริ่มหายไปเพราะฤทธิ์ของไวน์
ป๊อปมองฉันด้วยสายตาที่อ่านยาก เค้าเดินมาจนประชิดตัวฉัน เราสบตากัน ดวงตาแสนเสน่ห์จ้องเข้ามาในตาของฉันเหมือนต้องการหาอะไรบางอย่างจากมัน ป๊อปเอามือทั้งสองข้างจับที่แก้มของฉันอย่างแผ่วเบาและหน้าของป๊อปก็ใกล้เข้ามาจนเกือบชิดกับใบหน้าของฉัน
'ป๊อปไม่รู้ว่าฟางทำอย่างนี้ทำไม...แต่ป๊อปรักฟางนะ' พูดจบป๊อปก็ประกบริมฝีปากลงมา ป๊อปรักฉัน? ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน!!! ป๊อปจูบฉันอย่างอ่อนหวานและอ่อนโยนแต่ฉันกลับรู้สึกว่ามันขม ตอนนี้สมองของฉันตีกันไปหมด ความสับสนที่มีทำให้ฉันจะผลักป๊อปออกไป
แต่ก่อนที่ฉันจะทำอย่างนั้น ก็มีมือปริศนามากระชากแขนฉันอย่างแรงจนฉันไปอยู่ข้างเค้า โทโมะ! โมะต่อยป๊อปจนล้มลงไป เลือดสีแดงสดไหลออกมาจากริมฝีปากสวยช้าๆ
'ป๊อป!' ฉันจะเข้าไปหาป๊อปเพื่อดูแผลให้เค้า แต่คนที่อยู่ข้างๆกลับกระชากอย่างแรงจนฉันไปอยู่ข้างเค้าเหมือนเดิม
'มากับฉัน!' โมะบีบแขนฉันอย่างแรงจนฉันเจ็บไปหมดแล้ว เค้าคิดบ้างไหมว่าฉันเจ็บแค่ไหนกระดูกฉันคงร้าวไปหมดแล้ว โมะเดินเพราะกระชากให้ฉันเดินตามไปแต่ฉันตัวเล็กกว่าเค้ามากจึงก้าวตามเค้าไม่ทันจึงกลายเป็นว่า เค้ากำลังลากฉันอยู่ ฤทธิ์ของแอลกอฮอลล์ที่เคยมีอยู่หายไปทันที!!!
ฝากเม้น+โหวตด้วยนะค่ะ ^^
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ