Friends มิตรภาพร้าย ผูกหัวใจให้มีปม

        เมื่อสามอาทิตย์ก่อน...
 
        ตอนนี้คงไม่มีผู้หญิงคนไหนมีความสุขไปกว่าฉันแล้วล่ะ ก็ฉันมีรูปร่างหน้าตาดี ฐานะก็ดี เป็นเน็ตไอดอลที่มีชื่อเสียง แล้วก็มีเพื่อนรักที่อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่จำความได้ ฉันมีเพื่อนสนิทสามคน เอ๊ะ! หรือสองคนกันนะ เพราะอีกคนอาจไม่ใช่แค่เพื่อนก็ได้ ><
        'แม่เป็ด' โมะเรียกฉันหลังจากที่เรามานั่งเล่นที่สวนบ้านฉันกันได้สักพัก (เป็ดคือฉายาฉันเองล่ะ มีแค่เพื่อนทั้งสามที่เรียกฉันแบบนี้)
        'ว่าไงจ้ะ พ่อหมา' ฉันเรียกโมะด้วยฉายากลับบ้าง
        'ถ้าโมะพูดอะไร ฟางอยาโกรธนะ โมะรู้ว่าตัวเองไม่ควรคิดแบบนี้ แต่โมะเก็บมันไว้ไม่ไหวแล้ว'
        'ไม่โกรธหรอก มีไรก็ว่ามาสิ'
        'โมะชอบฟางนะ!'
        '...!' ฉันนิ่งอึ้ง ทั้งตกใจทั้งเขิน ฉันรู้สึกว่าตอนนี้หน้าของฉันร้อนมากๆ มันคงแดงมากแน่ๆเลย ฉันจึงหลบตาเค้าด้วยการก้มหน้า
        'ฟางชอบโมะรึเปล่า?'
        '...' ฉันยังคงนิ่ง ใจเต้นระรัว ฉันมีคำตอบแล้วและก็มีมันมานานมากแล้วด้วย
        'ว่าไงคับ' โมะจับปลายคางของฉันขึ้น เพื่อให้ฉันสบตากับเค้า ทันทีที่ฉันได้มองแววตาสีดำที่มีเสน่ห์ฉันก็เหมือนถูกสะกดเอาไว้ ลมหายใจ ดวงตา...ของเราใกล้กันมากขึ้นเรื่อยๆ
        รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ลมหายใจของเราชิดกัน ริมฝีปากของเราแตะกันอย่างแผ่วเบา แต่นั่นก็มากพอแล้วที่จะทำให้สติของฉันเหมือนหลุดลอยไปสมองของฉันพร่าเลือนไปหมด มันเป็นจูบแรกของฉัน... ริมฝีปากของเราแตะกันยาวนานโดยไร้การรุกรานแต่มันกลับหวานเหมือนขนมที่เต็มไปด้วยน้ำตาล แล้วโมะก็เริ่มเพิ่มความหวานให้กับจูบครั้งนี้ จากนั้นเค้าก็เลื่อนไปที่แก้มใสแล้วลากต่อไปที่หน้าผาก เค้าผละออกไปแล้วมองด้วยแววตาลึกซึ้ง ฉันหน้าแดงไปหมดแล้ว >///<
        'ผมขอคำตอบครับ'
        'เอ่อ...ฟาง'
        เพล้ง! โอ๊ย! 
        จู่ๆก็มีเสียงของตกแตกและใช่! เสียงร้องของพิม ฉันรีบวิ่งเข้าไปดูพิมในบ้าน
        'เป็นไรไหมพิม เลือดออกใหญ่เลย'
        'ไม่เป็นไรหรอกฟาง พิมแค่ทำแก้วตกนะ จะเก็บเลยบาดมือน่ะ'
        'งั้นฟางพาพิมกลับบ้านแล้วไปทำแผลเถอะ เดี๋ยวโมะจัดการทางนี้เอง'
        'โอเค งั้นฟางพาพิมไปทำแผลก่อนนะ พิมอดทนหน่อยนะ' ฉันเดินประคองพิมมาจนถึงบ้านของพิมซึ่งอยู่ถัดจากบ้านของฉันแค่สองหลัง โดยบ้านของโทโมะคั่นกลางไว้
 
   ต่อไปที่บ้านพิม // เม้น+โหวตกันหน่อยนะค่ะ ^^