Friends มิตรภาพร้าย ผูกหัวใจให้มีปม

        เปรี้ยง!!!
       กรี๊ดดดดดดดดด
       ฉันกรีดร้องออกมาและเอามือปิดหูไปด้วย ตอนนี้ฝนตกหนักและฟ้าร้องดังระงมไปหมด ฉันกลัว... ตอนนี้ก็ประมาณสองสามทุ่มแล้ว พิมกับป๊อปก็กลับบ้านไปแล้ว ไม่มีใครสักคนที่อยู่ข้างฉันและปลอบเวลาเสียงฟ้าร้อง
       แอดดดดดดดดดด
       เสียงประตูห้องที่ถูกเปิดออกทำให้ใจฉันหายวาบ ใครกันเข้ามาในห้องฉัน หรือว่าจะเป็น...ผี! ภาพของหนังผีที่ตัวเองเคยดูเผยขึ้นมาในสมอง ผีที่ฉันดูค่อยๆคืบคลานมาหานางเอกของเรื่องที่นอนอยู่บนเตียงคนเดียวแล้วจับขราของเธอ!
       เปรี้ยง!!!
       "กรี๊ดดดดดดดดดดด" ฉันกรีดร้องออกมาเพราะเสียงฟ้าร้องและมือเย็นเฉียบที่จู่ๆก็มาแตะที่ไหล่ของฉัน ผีๆๆๆ ในนั้นจับขาแต่นี่มันจับไหล่ฉัน!
 
       Tomo Part
       ผมเอื้อมมือไปจับไหล่บางที่นอนหันหลังให้อยู่ๆ เธอกรีดร้องเสียงดังแล้วเอามือมาผลักผมออก แต่ผมก็เอามือไปกอดเธอไว้แน่นเพื่อให้คนตัวเล็กหยุด แต่คนตัวเล็กก็ดิ้นไม่หยุดเลยทำให้ผมล้มลงไปนอนทับตัวเธอ ผ้าห่มพันตัวเธอและผมติดกันไว้จนเหมือนตังเม
       "กรี๊ดดดดดดดดดดดด" คนตัวเล็กในอ้อมกอดทุบตีพร้อมกรีดร้องออกมา เธอทุบอกผมแรงขึ้นเรื่อยๆจนผมเจ็บ ผมเลยรีบจับมือเธอและยึดข้อมือของเธอเอาไว้ "ปล่อยฉันนะไอผีบ้า! อย่าฆ่าฉันน้า" ที่แท้เธอก็คิดว่าผมเป็นผีเองเหรอเนี่ย ยัยบ๊องเอ๊ย!
       "ฟางหยุดก่อน! แล้วลืมตาดูสิ ผีที่ไหนจะหล่อขนาดนี้" ผมบอกเธอ ฟางเลยค่อยๆลืมตาขึ้นและจ้องผมไม่วางตา
       "โมะ! นายเข้ามาทำไม ออกไปนะ!" หลังจากที่เธอเห็นผมแล้วเธอก็ร้องอย่างตกใจแล้วไล่ผมออกไป แต่เรื่องอะไรที่ผมต้องไปกันล่ะ ในเมื่อพิมอุส่าห์ไปตามผมถึงพัทยา
       "ไม่ออก อยากนอนอยู่แบบนี้ล่ะ" ผมบอกแล้วกอดเธอเอาไว้ภายใต้ผ้าห่มที่ยังคงพันตัวผมและเธอเอาไว้อยู่
       "ไม่ได้นะ! ออกไปเลย"
       "ตัวฟางหอมจัง" ผมพูดแล้วหอมแก้มเธอฟอดใหญ่ ตัวเธอช่างหอมเหลือเกิน ผมเริ่มอดใจไม่ไหวซะแล้วสิ เธอทำให้ผมรู้สึกอยู่ใกล้ๆตลอดเวลา... ผมเริ่มลากจมูกจากแก้มไปที่ซอกคอของเธอ ผมสูดดมกลิ่นกายเธอเข้าไป เธอช่างหอมจริงๆ ผมเริ่มเม้มและฝากรอยแดงแสดงความเป็นเจ้าของไว้ที่ผิวขาวบาง ร่างเล็กภายในอ้อมกอดเริ่มดิ้นและทุบตีผม
       "หยุดนะโมะ ไม่ต้องทำมันแล้ว!" ร่างเล็กตะโกนและตะคอกใส่ผมพร้อมกับผลักผมออก แต่มีเหรอที่แรงเท่ามดของเธอจะสู้แรงผมได้
       "อีกนิดนึงน่า..." ยิ่งได้อยู่ไกล้เธอ... ยิ่งได้สัมผัสกายเธอ... ยิ่งได้กลิ่นกายเธอ... มันก็ทำให้สติที่มีเริ่มพร่าเรือนไป มีเพียงสัญชาตญาณที่ทำให้ทุกอย่างเป็นไป คนใต้ร่างเริ่มเกิดอาการสั่น
       "ไม่นิดแล้ว! พอได้แล้วนะ!" ฟางบอกแล้วผลักผมออก ไม่ใช่เพราะแรงของเธอที่มากหรอกนะที่ผลักผมออกจนได้ ที่จริงแรงเธอเป็นเหมือนมดเลยก็ว่าได้ แต่ผมยอมปล่อยเธอไปเพราะว่าเธอยังไม่พร้อมต่างหากล่ะ ยิ่งป่วยอยู่ด้วย
       "ไหนพิมบอกว่าฟางไม่ยอมพูดอะไรเลยเพราะเจ็บคอไง แล้วเมื่อกี้ตะคอกได้ไงล่ะ! โกหกอย่างนี้ต้องโดนทำโทษ"
       "ทำโทษ? ทำโทษอะไร"
       "ทำโทษที่โกหกโดยให้ผมนอนกอดตลอดคืนยังไงล่ะ" ผมพูดแล้วกระชับกอดคนในอ้อมแขนให้แน่นขึ้น แต่เธอก็ยังดิ้นอยู่
       "ไม่เอาๆๆ เอาเปรียบฟางนี่นา ปล่อยเลย"
       "ถ้าไม่นอนกอดเฉยๆ ก็ทำแบบเมื่อกี้ต่อก็ได้" ผมบอกแล้วพลิกร่างมาคร่อมเหนือร่างเธอไว้แล้วหอมแก้มเธอก่อนไปซ้ายเธอ
       "จ...จะบ้าเหรอ!"
       "ไม่บ้าหรอก เลือกมาว่าจะให้ทำแบบไหนล่ะ"
       "นอน! นอนกอดเฉยๆ!" เธอรีบตอบผมออกมา แม้จะมีแค่ไฟที่หัวเตียงที่ให้ความสว่างแต่ก็มากพอที่จะทำให้เห็นใบหน้าของเธอที่ขึ้นสีแดงระเรื่อ
       "เลือกช้าไปนิด! งั้นขอทำโทษที่ตอบช้าหน่อยนะครับ" ผมยิ้มให้เธออย่างเจ้าเล่ห์ แล้วก้มลงหอมแก้วซ้ายขวาของเธอสลับกันนับสิบครั้ง ก่อนที่จะล้มตัวลงนอนแล้วกอดเธอไว้ เธอขัดขืนเล็กน้อยตอนที่ผมหอมแก้มเธอ แต่ว่าตอนนี้เธอก็นอนนิ่งไปแล้ว จนผมคิดว่าเธอคงจะนอนหลับไปแล้ว ผมเลยจะนอนหลับไปบ้าง
       "โมะรักฟางไหม?" จู่ๆเสียงหวานใสจากคนในอ้อมกอดก็ถามผมขึ้น 
       "ไม่รัก โมะรักพิมมากกว่า"
       "งั้นมาหาฟางทำไมล่ะ! ไปหาพิมเลยสิ" ร่างเล็กทำเสียงใส่ผมแล้วผลักผมออกอย่างแรง แต่เสียใจที่ผมไม่ปล่อย! เธอทำหน้ามู่ทู่ใส่ผม ผมชอบจังเวลาเธอทำหน้าแบบนี้ มันน่ารักดีนะ 555
       "โอ๋ๆๆ เค้าล้อเล่นน่า ถ้าไม่รักฟางจะให้ไปรักใครล่ะ" ผมบอกก่อนที่จะจิ้มที่แก้มของเธอ แก้มของเธอนุ่มดีจัง
       "แล้วตอนที่อยู่กับพิมอ่ะ...รู้สึกรักพิมบ้างไหมอ่า" คนตัวเล็กถามเสียงอ่อยพร้อมกับก้มหน้าลง
       "ทำไมถามงั้นอ่ะ...หึงเหรอ?" ผมบอกพร้อมทำเสียงล้อเลียนเธอ 
       "ไม่ตลกนะ! ตอบมาเลย ตอบดีๆด้วย!"
       "ไม่คร้าบ กับพิมผู้รู้สึกแบบเพื่อน แต่กับฟางอ่ะ..."
       "กับฟางทำไมเหรอ..."
       "ก็...ก็...รู้สึกรักไง ^^"
       "บ้า >///<" 
       แล้วหลังจากที่เราผ่านบทสนทนาไปแล้ว ผมก็กระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น ฟางเงียบไปทำให้ผมก้มลงดูหน้าเธอ ตอนนี้เธอหลับไปแล้วล่ะ ใบหน้าของเธอซบลงอยู่ที่อกแกร่งของผม ใบหน้าที่เนียนใสนอนหลับอย่างน่ารัก ทำให้ผมอดไม่ได้ที่จะก้มลงไปจูบเบาๆที่หน้าผากของเธอ
       "ฝันดีนะครับ...ที่รักของผม" ผมบอกเธอแล้วก็เข้าสู่ห้วงนิทราไปเช่นเดียวกันกับเธอ...
 
 เม้น+โหวตจ้า