Friends มิตรภาพร้าย ผูกหัวใจให้มีปม

        "ป่ะฟาง โมะล็อกอินเสร็จล่ะ" โมะเดินมาหาฉันที่นั่งรอเค้าอยู่โซฟาแล้วยกกระเป๋าของฉันและเค้าเดินไปที่บ้านหลังที่เรามาเช่า แต่เดี๋ยวก่อนนะ...ทำไมมันมีกุญแจพวงเดียวหรือว่า...
        "นายล็อกอินกี่หลัง?"
        "หลังเดียว"
        "หลังเดียว! นายจะให้ฉันอยู่กับนายรึไงห๊ะ ไปเช็กอินใหม่เดี๋ยวนี้!"
        "เสียใจจ้ะ เพราะว่างแค่หลังนี้หลังเดียว แล้วอีกอย่างเข้าไปดูข้างในก่อนมาว่าดีไหม?" ดูข้างในเหรอ?
        แล้วมาพอถึงที่พักฉันก็ได้รู้แล้วว่า บ้านหลังนี้เป็นบ้านหลังใหญ่สองชั้นสีขาวรับกับเม็ดทรายสีขาว มีห้องนอนสองห้องติดกันเป็นห้องแฝดเปิดเชื่อมถึงกันได้เป็นห้องที่กว้างมาก ตกแต่งกำแพงเป็นสีไข่อ่อนๆตกแต่งลายน้ำ ส่วนห้องน้ำมีอยู่สามห้อง สองห้องจะอยู่ในแต่ละห้องนอน ส่วนอีกหนึ่งห้องอยู่ที่ชั้นหนึ่งเป็นส่วนกลาง ภายในห้องน้ำก็มีอ่างอาบน้ำที่มีดอกไม้โรยอยู่ มีกระจกบานใหญ่อยู่ตรงอ่างล้างหน้าที่ทำจากหินอ่อนมันวาวสวย มีต้นไม้ตกแต่งอยู่ในห้องน้ำอย่างลงตัว ห้องรับแขกอยู่ตรงใจกลางของบ้านสีขาว ห้องครัวถูกตกแต่งขึ้นสไตล์เรียบง่ายแต่แฝงความโมเดิร์นไว้ในตัว แต่จุดที่ฉันชอบที่สุดคงจะเป็นระเบียงไม้ที่ชั้นสองที่มีโต๊ะทานข้าวโต๊ะเล็กๆ ที่เรากำลังยืนดูท้องฟ้าและทะเลข้างหน้าอยู่ด้วยกัน
         "ท้องฟ้าที่นี่สวยเนอะฟาง"
         "สวยกว่ากรุงเทพมากเลยล่ะ ดาวเต็มท้องฟ้าไปหมด" ฉันพูดแต่ตายังมองท้องฟ้าเหมือนเดิม ก็มันสวยจนละสายตาไม่ได้เลยนี่นา
         "นี่ยัยเป็ด พรุ่งนี้ไปว่ายน้ำกันป่ะ"
         "ไปสิ มาทะเลทั้งทีไม่ให้เล่นน้ำแล้วจะให้ทำอะไรล่ะ"
         "แต่เธอยังไม่หายไข้ดีจะเล่นได้เหรอ"
         "ฉันแข็งแรงจะตายไป ไม่เป็นไรหรอกน่า แอ่ะๆ" ไอขึ้นมาทำไมเนี่ย พรุ่งนี้ฉันอยากเล่นน้ำน้า T^T
         "แน่ใจนะว่าเล่นได้น่ะ ไออย่างนี้ไม่ต้องเล่นหรอกม้าง"
         "ไม่เอาน้า ฟางจะเล่นๆๆๆ" ฉันรีบจับแขนแล้วอ้อนอีตานี่เลยล่ะ ก็มาทะเลจะให้ฉันนั่งดูคนอื่นเค้าเล่นกันเฉยๆได้ไงอ่ะ เสียเที่ยวหมด
         "ไม่เอาน่า เรามาหลายวัน รอให้หายดีก่อนแล้วค่อยเล่นก็ได้"
         "ชิ! ก็ฉันจะเล่นใครจะห้ามฉันได้กันล่ะย่ะ" ฉันรีบปล่อยแขนอีตานี่เลย อารมณ์เสียที่สุด! ฮึ่ย!
         "ก็ลองดูล่ะกันว่าจะห้ามได้รึเปล่า :) " อีตานี่มองฉันสายตาเจ้าเล่ห์อีกแล้ว แล้วนี่ก้าวเข้ามาใกล้ฉันทำไมเนี่ย 
         "นายจะทำไรเนี่ย!" อีตานั่นไม่ตอบมองฉันแล้วเดินเข้ามาใกล้ฉันอย่างเดียวเลยอ่ะ อีตานี่จะทำไรเนี่ย เค้าเดินเข้ามาจนฉันติดกับระเบียง เค้าก็เดินเข้ามาจนชิดแล้วก้มหน้าเข้ามาใกล้ ฉันทั้งทุบทั้งตีเค้า แต่เค้าเอาแต่ยิ้ม เป็นมาโซคิสรึไงนะถึงโดนคนอื่นทำร้ายแล้วยิ้มเนี่ย เค้าก้มลงมาเรื่อยจนลมหายใจเราติดกันแล้ว หน้าฉันร้อนมือก็เหงื่อออกไปหมด หน้าของเราจะชิดกันแล้ว...
          "แล้วที่เนี้ย...ห้ามได้ยัง" โมะกระซิบถามข้างหูของฉันเสียงเค้าแหบพร่า
          "ยอมแล้วๆ ฉันยอมแล้ว!" ฉันหลับตาแล้วรีบตอบๆเค้าไป ก่อนที่เค้าจะทำไรไปมากกว่านี้
          "หึ!" อีตานั่นหัวเราะในลำคอแล้วจูบลงมาที่คอขาวเนียนของฉันแล้วฝากรอยสีแดงเป็นจ้ำไว้
          "ฉันบอกว่ายอมแล้วไง! ถอยออกไปนะ!" ฉันรีบผลักทุบตีแต่คนร่างสูงกลับจับมือฉันทั้งสองข้างไว้ภายในมือเดียวของเค้า แล้วเค้าก็ทำรอยฝากไว้ที่ซอกคอฉันเรื่อยๆ เขี้ยวที่เหมือนแวมไพร์ของเค้ากัดเกี่ยวไปตามผิวของฉันจนแสบไปหมดจนน้ำตาจะไหลลงมา
          "ฉันเจ็บนะ ออกไปได้แล้ว! นายไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้"
          "หยุดพูดก่อน...อีกแปปน่า" โมะพูดกับฉันเสียงพร่า แล้วดูดเม้มที่ซอกคอฉันแล้วกระซิบฉันที่ข้างหู
          "ถ้ามีรอยขนาดนี้กล้าออกไปเล่นน้ำก็ลองดูสิ" โมะผละออกจากตัวฉันยิ้มมุมปาก แล้วเดินเข้าบ้านไป กรี๊ดดดดด อีตานี่ทำไรของเค้าเนี่ย แค่ไม่อยากให้ฉันออกไปเล่นน้ำต้องทำแบบนี้เลยเนี่ยนะ -//-
 
 
 เม้น+โหวต เป็นกำลังใจกันด้วยนะค่ะ