Friends มิตรภาพร้าย ผูกหัวใจให้มีปม
เขียนโดย 
FaFaii
วันที่ 21 มีนาคม พ.ศ. 2556 เวลา 17.49 น.
แก้ไขเมื่อ 7 เมษายน พ.ศ. 2556 20.08 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
11) พรึ่บ! กรี๊ดดดดดดดดด
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"ได้..."ฉันตอบโมะเสียงแผ่ว พร้อมสบตาเค้า โมะยิ้มให้ฉัน นั่นมันรู้สึกดีมากๆเลยล่ะ ก็ฉันไม่เห็นเค้ายิ้มมานานแล้วนี่นา
"ต้องอย่างนี้สิยัยเป็ด" โมะพูดพลางโยกหัวฉันไปมา อีตาบ้า!
"อะไรเล่า! พ่อหมา"
"เปล่าซะหน่อย หาไรกินกันดีกว่ายัยเป็ด อยากกินไรล่ะ"
"อืม...อะไรก็ได้อ่ะ"
"งั้นเราทำข้าวผัดกันเถอะ ง่ายและเร็ว หิว!"
"หิวแล้วทำไมไม่แวะกินข้างทางล่ะย่ะ! -0-"
"ก็มี'ป้า'ที่ไหนไม่รู้บอกว่าไม่หิวอ่ะ"
"นี่นายว่าฉันเป็นป้าเรอะ! นี่แน่ะ!" ฉันว่าพลางปาหมอนที่โซฟาใส่โมะ บังอาจมาเรียกฉันป้า!!!
"โห เจ็บนะเนี่ย มาให้จับซะดีๆยัยเป็ดฟู" โมะวิ่งไล่จับฉัน ฉันเลยรีบปาหมอนใส่เค้า 555+ สนุกดีอ่ะ เราวิ่งไล่จับกันจนเหนื่อย เลยตกลงสงบศึกแล้วไปทำมื้อเย็นเพราะฉันและเค้าหิว!!! เรานั่งกินข้าวด้วยกันอย่างสงบสุข(เหรอ???) อีตานี่ก็บ้า ชอบพูดเรื่องตลกเวลาฉันจะตักข้าวใส่ปาก เดี๊ยะก็พ่นข้าวใส่หน้าเลย ชิชะ!
"เป็ดๆๆ เล่นเกมส์กันเถอะ"
"เกมส์ไรอ่ะ"
"รถแข่ง!!! มันส์สุดยอด"
"ไม่เอาๆๆ ฟางอยากเล่นเกมส์ต่อสู้ เล่นนารูโตะกัน!!!"
"เอาจริงเหรอ - -"
"จริงดิ! มันส์ของแท้ ><"
"ก็ได้ๆๆ ตามใจป้าวันนึง พรุ่งนี้เล่นรถแข่งนะ"
"โอเชๆ ค่ะลุง" ฉันกับโมะกินข้าวกันจนเสร็จ แล้วฉันก็เก็บจาน ปล่อยให้โมะไปเปิดเกมส์
"มา มาสู้กันพ่อหมา!" ฉันพูดพลางไปหยิบจอยส์ของตัวเองแล้วเลือกตัว ฉันเลือกซาสึเกะ ส่วนอีตานั่นเลือกนารูโตะ
Nock Out˜˜˜
และแล้วฉันก็ชนะอีกแล้ว หุหุ อีตานี่อ่อน -..- (จะไม่ชนะได้ไง เล่นไปยึดจอยส์เค้าตอนใกล้แพ้อ่ะ :ไรเตอร์) (อย่าบอกคนอื่นเซ่ กำลังจะดูเท่ห์อยู่แล้วเชียว :ฟาง) (- -:ไรเตอร์)
แล้วสายตาฉันก็เหลือบไปมองนาฬิกา มันบอกเวลาว่าตอนนี้...สองทุ่มแล้ว!!! แต่ฉันยังไม่ได้เข้าบ้านเนี่ยนะ ฝนก็ไม่หยุดตกสักที แล้วจะกลับบ้านไงเนี่ย
"สองทุ่มแล้ว ฟางกลับก่อนนะโมะ"
"ฝนยังไม่หยุดตกเลย แล้วจะกลับยังไงเนี่ย"
"เดี๋ยวฟางวิ่งกลับก็ได้ ตากฝนนิดเดียวเอง"
"แต่..."
พรึ่บ!!!
"กรี๊ดดดดดดดดดดด" จู่ๆไฟก็ดับ ฉันเลยรีบคว้าอะไรไม่รู้มากอด กรี๊ดดดด ฉันเกลียดความมืด
"ฟางๆ แค่ไฟดับเฉยๆ ร้องเป็นเด็กไปได้ยัยฟูเอ๊ย!" ฉันค่อยๆลืมตาขึ้ก็ต้องพบว่า ฉันกำลังกอด...ผี!!! กรี๊ดดดดด
"กรี๊ดๆๆๆ ไอผีบ้า!" ฉันรีบผลักมันออกแล้วถีบผีจนหงายหลังไปเลย
"โอ๊ย! ฟาง! นี่โมะไม่ใช่ผี" โมะเหรอ? ฉันก้มลงไปมองผีที่ตัวเองเพิ่งถีบตกโซฟาไป แล้วสรุปมันก็คือ...โมะ!
"โมะ ฟางขอโตดดดดดดดด T^T"
"ถีบโมะทำไมเนี่ย ไม่ใช่ผีซะหน่อย ผีออะไรจะหล่อขนาดนี้"
"แหว่ะ! หลงตัวเอง ก็ใครใช้ให้เอาไฟฉายมาส่องหน้าตัวเองล่ะ -0-"
"-*-"
ฝากเม้น+โหวต เป็นกำลังใจกันด้วยน้า
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
