แผนร้าย บ่วงรัก

แผนร้ายบ่วงรัก บทที่ 10

     หลังจากที่วิวัฒน์ได้เจอกับฟางที่โกดังร้าง ชายหนุ่มก็ได้ฟังเรื่องเล่าทั้งหมดจากลูกสาว และตนก็ไม่คิดที่จะแจ้งความจับกั้งเพราะอยากให้โอกาสของกั้ง ให้ได้มีโอกาสแก้ตัว 

     เมื่อกั้งกลับมาถึงบ้าน

     "ห๊ะ โบว์ท้อง !!"กั้งพูดด้วยความตกใจ

     "ใช่น่ะสิ ฉันรู้เรื่องทั้งหมดแล้ว ทำไมแกทำแบบนี้ทำกับน้องสาวของแกได้ไง แกต้องรับผิดชอบ"พ่อของกั้งพูด

     "โบว์โกหกไม่เป็นจริงๆ"โบว์ก้มหน้าพูดด้วยความเศร้า

     "ครับ ผมจะรับผิดชอบเอง"กั้งพูดอย่างจำใจ เขาคิดว่าถึงตอนนี้จะรักฟางไปก็ไม่มีประโยชน์ บางทีคนที่เขาควรรักอาจะเป็นหญิงสาวที่ยืนตรงหน้าตอนนี้ก็ได้

     กั้งเองก็เกิดความละอายใจไม่น้อยที่ใช้อารมณ์มากกว่าเหตุผล จนทำให้น้องสาวที่ไม่ใช่น้องแท้ๆของตนไปได้รับผลเช่นนี้ ถ้าเขาใจเย็นกว่านี้ เรื่องทั้งหมดคงไม่เกิดขึ้นไปในทางแย่ๆแบบนี้ กั้งใช้เวลาสำนึกผิดอยู่ในห้องเป็นเวลานาน สักวันนึงเขาจะต้องผ่านเรื่องร้ายๆไปให้ได้

ด้านป๊อปปี้

     "เมื่อไรจะฟื้นสักทีนะ ถ้านายตายไปฉันจะทำไงล่ะป๊อป"ฟางเดินวนอยู่หน้าห้องICU

     "ใจเย็นๆสิแก ป๊อปเขาต้องไม่เป็นไร เชื่อฉันเถอะนะ"แก้วพูดปลอบใจ

     "แก้วนี่เขาโดนรุมกระทืบตั้งสิบกว่าคนเลยนะ ไม่รู้ว่าจะเป็นไงบ้าง หรือว่าเขาจะ...ไม่นะ"ฟางเริ่มคิดไปไกล

     "หมอนี่อึดมหาอึด ยื่งกว่าคนเหล็กอีกไม่ใช่หรอ จะกลัวทำไมล่ะ"แก้วพูดจบเสียงป๊อปปี้ก็ดังมาจากในห้อง

     "ปล่อยผมมมม ผมจะกลับบ้าน"ป๊อปปี้โวยวาย

     "โห้ ถ้าเสียงขนาดนี้ฉันว่าคงปลอดภัยแล้วล่ะแก้ว"ฟางพูด

     บุรุษพยาบาลเข็นคนไข้จอมดื้อออกมาจากห้อง IUC

     "คนไข้ไม่เป็นไรมากหรอกครับแค่ผกช้ำภายนอกเท่านั้น"หมอพูด

     "โธ่ ไอ้เราก็นึกว่าม้ามแตก แขนหัก นายนี่อึดจริงๆเลยนะ"ฟางพูด

     "คุณนั่นแหละ ที่เว่อร์ ผมโดนกระทืบมาเยอะแล้ว ไม่เห็นต้องพาเข้าห้อง IUC เลย เว่อร์จริงๆ"ป๊อปปี้พูดก็ไปเซ็งไป

     "ก็ฉันเป็นห่วงนิ นายโดนซะขนาดนั้น ต่อไปนี้ฉันจะดูแลนายเอง ขืนปล่อยไปอีกโดนกระทืบอีกแน่"ฟางพูด

     "ครับๆ รู้แล้วน่ะ"ป๊อปปี้พูดด้วยความเซ็ง รู้สึกขาดอิสระต่อจากนี้

     "ยังไงก็ดูแลคนไข้ดีๆด้วยนะครับ เดี๋ยวไปรับยาด้วยนะครับ"คุณหมอพูดจบก็เดินไปทันที

ผ่านไป 1 สัปดาห์

     "โอ๊ยยย เจ็บนะเบาๆมือหน่อยสิ"ป๊อปปี้พูด

     "โห้ ร้องยิ่งกว่าโโนรุมครั้งก่อนอีกนะเนี่ย แต่ก็ขอบใจนะที่นายไม่ทิ้งฉัน หมู่นี้ชีวิตไม่รู้เป็นไรเจอแต่ลักพาตัวไปนู่น ไปนี่"ฟางพูดไปก็คิดไปถึงเรืองที่เคยผ่านมา

     "ที่น่าเหลือเชื่อผมว่าเรื่องที่คุณพ่อคุณมีฝาแฝด สรุปก็คือแฝดพ่อคุณที่ชื่อ...วิถี เป็นคนฆ่าพ่อผม ไม่ใช่ววัฒน์พ่อของคุณ อีกอย่างแฝดของพ่อคุณก็เสียชีวิตไปแล้ว แล้วผมจะจับตัวคุณไปทำไมเนี่ย"ป๊อปปี้ผมไปก็หัวเราะไป

     "แต่ก็ดีนะที่ฉันได้เจอกับนาย ฉันไม่เคยเจอใครที่ดีกัฉันเท่านายมาก่อนเลย"ฟางพูด

     "ก็คนมันรักนิ ทำไงได้ล่ะ"ป๊อปปี้พูด พร้อมกับจับมือฟาง

     "มีแฟนหล่อๆแบบผมต้องระวังด้วยนะ เพราะผมมีสาวมาจีบเยอะ ถ้าพลาดไปแม้แต่จุดเดียวล่ะก็..."ป๊อปปี้พูดยังไม่ทันจบ ฟางก็เอายามาทาที่แผลป๊อป "โอ๊ย เบาๆหน่อยสิ"

     "ไม่อยากฟังคำพูดของคนขี้โม้ย่ะ"ฟางพูด

     "งั้นผมจะบอกความจริงให้อย่างนึงเอามั้ย "ป๊อปปี้พูด

     "อะไรหรอ..?"ฟางเริ่มสงสัย

     "ผมรักคุณนะ"ชายหนุ่มพูดจบก็หอมแก้มแฟนสาวทันที ทั้งคู่ต่างพากันเขินอาย ต่อจากนี้ไปก็คงต้องประครองรักกันไปให้นานที่สุด รักกันนานๆนะ ป๊อปปี้ ฟาง