แผนร้าย บ่วงรัก

แผนร้ายบ่วงรัก บทที่ 1
 
     หญิงสาวร่างเล็กก้าวเท้าลงจากรถเบนซ์คันหรูถอดแว่นดำเผยให้เห็นนัยต์ตาอันแสนหวานพร้อมสบัดผมราวกับโปรยเสน่ห์ให้หนุ่มๆ วิทยาลัยหันมาสนใจเธอ และเธอก็ทำสำเร้จฟางเดินเข้ามาในวิทยาลัยอย่างมั่นใจราวกับนางแบบสายตาผู้ชายในวิทยาลัยนับร้อยจับจ้องเธอ บ้างก็ตาค้าง บ้างก็น้ำลายไหลด้วยความตกตะลึง
     "อะแฮ่มๆ ไม่ทราบว่าบ่ายนี้น้องฟางว่างพอที่จะไปดูหนังกับพี่มั้ยครับ"ชายหนุ่มหน้าตาไม่ค่อยดีนัก รีบมาขวางทางทำท่าเจ้าชู้ใส่
     "ฉันไม่มีเวลาว่างขนาดมาทำบุญให้สุนัขจนๆแบบพวกพี่หรอก หลบไปได้ล่ะ"ฟางเอ่ยอย่างไม่สนใจใยดี
     "โห้ คนสวยใจร้าย พูดจาแรงแบบนี้พี่ชอบจ๊ะ"ชายหนุ่มเริ่มทำท่าถึงเนื้อถึงตัว
     "เฮ้ย หยุด"ป๊อปปี้จับบ่า ก่อนที่ชายหนุ่มจะหันมามองอย่างไม่พอใจ เพียงแค่หันมาก็โดนหมัดไปกระทบกับใบหน้าจนล้มคว่ำไปซะแล้ว
     "โอ๊ย น้องมาชกพี่ทำไม"ชายหนุ่มรู้ึสึกเจ็บมาก เพื่อนๆของเขารีบประครองไว้
     "อย่ามายุ่งกับผู้หญิงของผม จำไว้"ป๊อปปี้ชี้หน้าก่อนจะโอบฟางไว้และเดินอวดสายตาผู้คนในวิทยาลัยอย่างไม่แร์สายตาใคร จนเดินมาถึงห้อง
     "ปล่อยฉันนะ"ฟางผลักป๊อปปี้ออกจากตัว
     "โอ้โห้ ทีงี้ล่ะทำเป็นหวงเนื้อ หวงตัว ทีเมื่อกี้ล่ะเดินโปรยเสน่ห์ไปทั่วเกือบโดนไอ้หน้าปลวกนั่นจับทำเมียแล้วไงเธอนี่ไม่ระวังตัวเลย"ป๊อปปี้เท้าสะเอว
     "พูดจาให้มันดีๆหน่อยนะ ยังไงฉันก็ไม่ตาต่ำเอาผู้ชายหน้าปลาไหลจิ้มพริกแบบนั้นมาเป้นแฟนหรอกยะ แล้วมันก็ไม่ใช่ธุระอะไรที่นายจะต้องมาช่วยฉันเลย กล้าดียังไงมาบอกว่าฉันเป็นผู้หญิงของนาย"ฟางส่งสายตาดูถูก
     "คนอุตส่าห์ช่วย ขอบคุณสักคำมีมั้ย ผู้หญฺงอย่างเธอน่ะสวยแต่รูปจูบไม่หอมไม่มีใครอยากคบด้วยหรอก"ป๊อปปี้แกล้งยั่วโมโห
     "ปากหรอนั่นที่พูดเนี่ย"ฟางเริ่มโมโหขึ้น
     "ปากน่ะสิ จะลองจูบดูป่ะล่ะหวานดีนะ"ป๊อปปี้ยั่วโมโหไม่หยุด
     ฟางเริ่มทนไม่ไหวกำหมัดชกไปที่ปากแต่โชคดีที่ป๊อปปี้รับหมัดนั่นไว้ได้
     "อย่าหาเรื่องผมเลย ผมไม่อยากทำตุ๊กกระเื้บื้องแบบคุณ"ป๊อปปี้สบัดมือฟางออกพร้อมเดินไปอย่างไม่สนใจใยดี ทำให้ฟางไม่พอใจหนัก
     "ทั้งวิทยาลัยก็มีแต่ป๊อปปี้เนี่ยแหละที่ไม่ชอบหน้าเธอ"แก้วพูดพร้อมนั่งลงตรงหน้าฟาง
     "ก็ใช่นะแต่วันนนี้มาแปลก นึกยังไงถึงได้มาช่วยฉัน"ฟางกอดอกครุ่นคิด
     "บนความร้ายกาจอาจมีความห่วงใยก็ได้นะ"แก้วพูด
     "เธอกำลังจะบอกว่าถึงตาป๊อปปี้มันจะเกลียดฉันแต่ก็ยังหวังดีกับฉันงั้นหรอ"ฟางเอ่ยขึ้น
     "นั่นแหละ บางทีป๊อปปี้อาจจะชอบเธอก็ได้นะมันก็ไม่แน่หรอก"แก้วบอก
     "ไม่มีทาง ระดับฉันต้องคู่กับโทโมะเท่านั้นฉันกับเขาคบกันมาปีนึงแล้วนะ"ฟางพูด
 
 
     แก้วหน้าถอดสี ฟางคงไม่รู้หรอกว่าจริงๆแล้วแก้วเองก็แอบรักโทโมะเช่นกัน แต่ฟางตัดหน้าเธอไปก่อนทำให้ความรักไม่สมหวัง
     "แก้ว.. แก้ว.... ยัยแก้ว"ฟางตบโต๊ะ
     "ห๊ะ ห๊ะ อะไร เราคุยถึงไหนแล้วนะ"แก้วทำท่างุนงง
     "เป็นไรทำไมเหม่อลอยแบบนั้น คิดไรอยู่"ฟางถาม
     "เปล่าหรอก ไม่มีไรฉันว่าเธอกลับโทโมะก็เข้ากันได้ดีนะ เอ่อ... ขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ"แก้วรีบลุกขึ้นไปที่ห้องน้ำทันที
     "วันนี้เจอแต่คนแปลกๆ เฮ้อ ฉันล่ะเซ็ง"ฟางพูดด้วยความเซ็งสดชีวิต 
     ขณะที่นั่งเพียงคนเดียว ป๊อปปี้ซึ่งนั่งในระยะที่ห่างออกไปก็คิดแผนการอะไรบางอย่าง
     "เธอเป็นหงษ์ได้อีกไม่นานหรอกฟาง อีกไม่นานฉันจะทำให้เธอน่ารังเกียจที่สุดในโลกเป้นอีกาดำที่ไม่มีใครสนใจ ใช้ชีวิตของเธอตอนนี้ให้คุ้มค่าก่อนเถอะ อีกไม่นานชีวิตเธอจะเปลี่ยนไป"ป๊อปปี้แค้นฝังใจ 
     ทุกครั้งที่เขานึกถึงภาพตอนที่วิวัฒน์พ่อของฟางลั่นไกรปืนใส่จ่อมาที่หัวพ่อของเขาจนพ่อของเขาเสียชีวิตไปต่อหน้าต่อตายังเป็นภาพที่ติดตามาจนทุกวันนี้ เขาจะต้องแก้แค้นให้สาสมกับที่พ่อฟางเคยทำเอาไว้พ่อของเขาความเจ็บปวดเวลาที่เสียคนรักไป ถึงเวลาที่ความเจ็บปวดนั้นจะย้อนกลับไปหาวิวัฒน์เสียที