ฉันรักเธอยัยเตี้ย

โซ่:โทษทีมันแต่เป็นห่วงยัยนั่นอ่ะงั้นพรุ่งนี้ซ้อมกันเป็นวงเลยละกัน
นิว:เออ ว่าเเต่ฟ้าเป็นไงบ้างหละ
โซ่:ฟื้นปุ๊ปงอนปั๊ป 
แครอล:งอน?เรื่องออะไรทำไมไม่รู้ 
โซ่:ก็วันนี้ยัยนั่นจะมาโรงเรียนแต่พอฉันไม่ให้ไปนอนหันหลังให้ฉันทันที เฮ้อ แถบยังขู่อีก
นิว:ขู่ว่า?
โซ่:ก็จะไม่ยอมทานข้าวทานยาแถบยังจะเดินให้ขาบวมกว่าเก่าอีก
แครอล:เฮ้ย ไม่ได้นะ!
นิว:เตงเป็นอะไรหรอ
แครอล:ที่ฟ้าขู่แบบนั่นไม่ได้ขู่เล่นทำทำจริง
โซ่:แครู้ได้ไง
แครอล:ก็ฉันเคยเจอมาแล้วหนะสิ
นิว:เอาไงดีว่ะโซ่
โซ่ไม่ได้ตอบอะไรเพราะมันแต่คิดหนักที่แครอลบอกว่าฟ้าไม่ได้ขู่แต่ทำจริง
ณ บ้านนาคทองเพชร
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
ฟ้า:ใครคะ?
แม่โซ่:~แม่เอาแม่เข้าไปนะ
แม่โซ่เปิดประตูเข้ามาพร้อมกับโจ๊กและยาแก้ปวด
แม่โซ่:ทานโจ๊กหน่อยนะลูกฟ้า
ฟ้า:ฟ้ายังไม่หิวคะ
แม่โซ่:ตั้งแต่เช้าฟ้ายังไม่ได้ทานอะไรเลยนะ
ฟ้า:ฟะ.....
อยากจะทำ ทำ ทำ ทำให้รู้ไป
แม่โซ่:เดี๋ยวมะ.....
ฟ้า:ไม่เป็นไรคะเดี๋ยวฟ้าหยิบเอง
ฟ้าพูดกับแม่โซ่จบก็พยายามลุกจากเตียงทำให้ฟ้าตกจากเตียง
ตุ้บ!
ฟ้า:เอ๊ยยย ทำไมมันปวดแบบนี้นะ
แม่โซ่:ไหวไหมฟ้าค่อยๆนะลูก
แม่โซ่ค่อยๆประคองฟ้าที่นั่งอยู่ตรงพื้นมานั่งบนเตียง
แม่โซ่:เดี๋ยวแม่รับให้นะ
ฟ้า:เดี๋ยวฟ้ารับเองดีกว่าคะ 
ติ๊ดด
ฟ้า:ฮัลโหล
โซ่:ฮัลโหลยัยเตี้ยเป็นไงมั้ง
ฟ้่า:นี่นายเองหรอฉันไม่มีอะไรจะคุยด้วยแค่นี้นะ!
ติ๊ดด
นิว:ไม่ยอมคุยด้วยใช่ไหม
โซ่:ใช่ ฉันจะทำไงดีเนี่ย
แครอล:แคว่าแล้วฟ้าต้องทำแบบนี้มีทางเดียวคือพรุ่งนี้ให้พาฟ้ามาเรียนส่วนเรื่องเท้าค่อยๆดูและกันไป
โซ่:คงต้องทำแบบั้นเเล้วหละ