ฉันรักเธอยัยเตี้ย

โซ่:โทษทีมันแต่เป็นห่วงยัยนั่นอ่ะงั้นพรุ่งนี้ซ้อมกันเป็นวงเลยละกัน

นิว:เออ ว่าเเต่ฟ้าเป็นไงบ้างหละ

โซ่:ฟื้นปุ๊ปงอนปั๊ป 

แครอล:งอน?เรื่องออะไรทำไมไม่รู้ 

โซ่:ก็วันนี้ยัยนั่นจะมาโรงเรียนแต่พอฉันไม่ให้ไปนอนหันหลังให้ฉันทันที เฮ้อ แถบยังขู่อีก

นิว:ขู่ว่า?

โซ่:ก็จะไม่ยอมทานข้าวทานยาแถบยังจะเดินให้ขาบวมกว่าเก่าอีก

แครอล:เฮ้ย ไม่ได้นะ!

นิว:เตงเป็นอะไรหรอ

แครอล:ที่ฟ้าขู่แบบนั่นไม่ได้ขู่เล่นทำทำจริง

โซ่:แครู้ได้ไง

แครอล:ก็ฉันเคยเจอมาแล้วหนะสิ

นิว:เอาไงดีว่ะโซ่

โซ่ไม่ได้ตอบอะไรเพราะมันแต่คิดหนักที่แครอลบอกว่าฟ้าไม่ได้ขู่แต่ทำจริง

ณ บ้านนาคทองเพชร

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

ฟ้า:ใครคะ?

แม่โซ่:~แม่เอาแม่เข้าไปนะ

แม่โซ่เปิดประตูเข้ามาพร้อมกับโจ๊กและยาแก้ปวด

แม่โซ่:ทานโจ๊กหน่อยนะลูกฟ้า

ฟ้า:ฟ้ายังไม่หิวคะ

แม่โซ่:ตั้งแต่เช้าฟ้ายังไม่ได้ทานอะไรเลยนะ

ฟ้า:ฟะ.....

อยากจะทำ ทำ ทำ ทำให้รู้ไป

แม่โซ่:เดี๋ยวมะ.....

ฟ้า:ไม่เป็นไรคะเดี๋ยวฟ้าหยิบเอง

ฟ้าพูดกับแม่โซ่จบก็พยายามลุกจากเตียงทำให้ฟ้าตกจากเตียง

ตุ้บ!

ฟ้า:เอ๊ยยย ทำไมมันปวดแบบนี้นะ

แม่โซ่:ไหวไหมฟ้าค่อยๆนะลูก

แม่โซ่ค่อยๆประคองฟ้าที่นั่งอยู่ตรงพื้นมานั่งบนเตียง

แม่โซ่:เดี๋ยวแม่รับให้นะ

ฟ้า:เดี๋ยวฟ้ารับเองดีกว่าคะ 

ติ๊ดด

ฟ้า:ฮัลโหล

โซ่:ฮัลโหลยัยเตี้ยเป็นไงมั้ง

ฟ้่า:นี่นายเองหรอฉันไม่มีอะไรจะคุยด้วยแค่นี้นะ!

ติ๊ดด

นิว:ไม่ยอมคุยด้วยใช่ไหม

โซ่:ใช่ ฉันจะทำไงดีเนี่ย

แครอล:แคว่าแล้วฟ้าต้องทำแบบนี้มีทางเดียวคือพรุ่งนี้ให้พาฟ้ามาเรียนส่วนเรื่องเท้าค่อยๆดูและกันไป

โซ่:คงต้องทำแบบั้นเเล้วหละ